مگر سپاه و ارتش هر دو در جنگ حضور نداشتند؟

[Karim1504]

توی یک سایتی این سوال و جواب رو دیدم گفتم بد نیست شما هم بخونید… قضاوت با خودتان

ش (اراک): مگر سپاه و ارتش هر دو در جنگ حضور نداشتند؟ پس چرا پس از خاتمه‌ی جنگ فقط از سپاه نام برده می‌شود، حتی تصاویر شهدای ارتش از دیوارها پاک شده است؟ نظر شما چیست؟ (تلخیص)
x-shobhe: پیش از بیان نظر خود (سایت)، نظر جنابعالی را به نکته‌ی مهم‌تری جلب می‌کنیم: هر گاه متوجه شدید که در یک برهه‌ی زمانی معینی، یک دسته شبهات یا هجمه‌های تبلیغاتی بر علیه یک دستگاه یا جریان یا موضوع صورت می‌پذیرد، بدانید که حتماً و بدون شک هدف دیگری دنبال می‌شود که ربطی با سؤال و پاسخ آن ندارد. و جالب آن که همیشه در قالب سؤال یا شبهه، حکم هم داده می‌شود! مثلاً نمی‌پرسند: آیا با توجه به این شواهد، تبعیضی هست یا نه؟ بلکه می‌پرسند: چرا این تبعیض هست؟! که این خود نوعی القا است که از تاکتیک‌های «جنگ نرم» محسوب می‌گردد.
اخیراً به دنبال موضع‌گیری صریح اوباما بر علیه سپاه پاسداران، شکست‌های اسرائیل در عملیات‌های متفاوت که عاملش را الگوپذیری حزب‌الله از سپاه پاسداران می‌دانند، شکست فاحش در توطئه و فتنه‌ی براندازی و …، حملات ضد تبلیغی بر علیه سپاه نیز بسیار کثرت یافته است. اما از آن نظر که سپاه و بسیج همین مردم هستند و سپاه پاسداران محبوب مردم است و نمی‌توانند ضدتبلیغ مؤثری بر علیه آن به کاربرند، سعی دارند مباحثی را مطرح کنند که اذهان عمومی در مقابل آنها احساس ظلم به خود کرده و دچار نوعی بغض و کینه نسبت به آنان شود! مثلاً می‌گویند: چرا بین کارمندان سپاه با سایر کارمندان تبعیض است(؟!) – پاسخ داده شد (۱) – چرا جانبازان و خانواده شهدا سهمیه دارند(؟!) – پاسخ داده شد (۲) – … و چرا بین سپاه و ارتش تبعیض است و یا سؤال فوق؟! پس، با خواندن شبهات متفاوت در سایت‌ها یا سایر رسانه‌ها و یا حتی مشاهده‌ی برخی از مصادیق خطا در سازمان‌ها و ارگان‌ها، نباید به جای انتقاد سالم و تلاش برای ساختن، اصلاح و پیشرفت، زمینه‌ را برای مانور تبلیغاتی دشمن مساعد نماییم. باید بصیر بود.
اما راجع به نظر [ما] در خصوص حضور مشترک سپاه – ارتش و بسیج در جنگ، که همگان نیز شاهد آن بودند، به چند نکته باید توجه داشت:
الف – شاید یکی از بزرگ‌ترین موفقیت‌های نظامی ما در طول جنگ هشت ساله، فتح و آزادی خرمشهر بود که همه‌ی جان بر کفان در آن نقش داشتند. اما، حضرت امام (ره) برای این که از ورود افکار جاهلی به فرهنگ جامعه ممانعت کنند و بعدها نیز بین سازمان‌ها، نهادها و افراد متفاوت این کشاکش رخ ندهد و هر کس مدعی نشود که کار «من یا ما» بود، فرمودند: «خرمشهر را خدا آزاد کرد». این یک حقیقت و واقعیت است که باید مستمر به آن اذعان داشت. وگرنه شکی نیست که نه ارتش، نه سپاه، نه بسیج، نه نیروی انتظامی و نه ترکیب آنها نمی‌توانستند با اتکا به تسلیحات، نیروها و تفکر و مدیریت محدود خود در آن زمان، این جنگ را با اخراج ارتش بعثی که از ناحیه‌ی تمامی قدرت‌ها حمایت‌های نظامی، تسلیحاتی، مالی، سیاسی، اطلاعاتی و … می‌شد، به پایان رسانند.
ب – باید مفتخرانه و منصفانه اذعان نمود که هیچ کس به اندازه‌ی شخص حضرت امام خمینی (ره) و سپس مقام معظم ولی‌فقیه در حفظ و تقویت و سازماندهی و تکامل ارتش [و هم چنین سپاه پاسداران] نقش نداشت.
اگر به خاطر داشته باشید، پس از پیروزی انقلاب اسلامی، منافقین با سوء استفاده از ذهنیت مردم نسبت به ارتش و تشکیل کمیته و سپاه، شعار انحلال ارتش را دادند و این حضرت امام (ره) بودند که با قاطعیت نسبت به این ترفند آمریکایی و مزدورانه مقابله کردند و نپذیرفتند. و سپس این مقام معظم ولی فقیه بودند که از همان ابتدا کمر همت به سازماندهی و ساماندهی ارتشی نمودند که پس از نابسامانی در کوران انقلاب، هنوز شکل نگرفته، درگیر جنگی بزرگ شد. و الحمدلله امروز ارتشی افتخار‌آفرین داریم.
ج – سپاه و ارتش دو بازوی نظامی جمهوری اسلامی ایران هستند و ما نباید با احساسات و احیاناً ساده‌لوحی، اجازه دهیم که دشمنان در اذهان عمومی بین آنها فاصله بیاندازند. که این خود یکی از استراتژی‌های «جنگ نرم» است. پس ما باید هوشیار و بصیر باشیم. ما نباید به بهانه‌ی علاقه به سپاه پاسداران نسبت به ارتش بغض پیدا کنیم و با یافتن و طرح چند مصداق از خطاهای واقع شده، ارتش را تخطئه کنیم. همین‌طور نباید به بهانه‌ی علاقه‌ی به ارتش و یافتن چند خطا، سپاه را تضعیف کنیم. این خواست دشمن است. زمانی بر علیه ارتش ضد تبلیغ می‌کردند و اکنون بر علیه سپاه. چرا که تضعیف هر کدام از آنها به نفع دشمن است.
ارتش و سپاه دو بازوی قدرتمند نظامی این کشور هستند و انسان عاقل بین دو دست خود تفاوت قائل نمی‌شود و به خاطر علاقه بیشتر به یکی، دست دیگرش را قطع نمی‌کند و یا اجازه نمی‌دهد که دیگران قطع کنند.
د – اما راجع به تبلیغات باید اذعان داشت که ارتش به رغم برخورداری از بودجه و امکانات مشابه، از قدرت تبلیغاتی ضعیف‌تری برخوردار است. شاید علت این باشد که بافت سازمانی ارتش متفاوت است و نیز (به دلایل تشکیلاتی و امنیتی) نمی‌تواند مانند سپاه از امکانات بیرونی (کارگردانان، نویسندگان و …) استفاده کند. اما در عین حال آوازه‌ی سرداران و بزرگانی چون شهید صیاد شیرازی – فکوری – بابایی و … فراموش نشدنی است.
ه – در خصوص محو نمودن تصاویر سرداران نامی و شهدای عزیز ارتشی از دیوارهای شهر نیز اگر دقت فرمایید: متأسفانه (به همت شهرداری‌ها) تصاویر همه‌ی آنها اعم از روحانی – ارتشی – سپاهی و … از دیوارها پاک شده و (مانند تهران) تصاویر بزغاله‌های هخامنشی جایگزین می‌گردد و نام شهدا نیز از خیابان‌ها و کوچه‌ها برداشته می‌شود و واژه‌های دیگری جایگزین می‌گردد! که امید است شهرداران – مسئولین فرهنگی شهرداری‌ها – سازمان‌های فرهنگی و تبلیغاتی و … به اهداف عمدی یا سهوی و نیز نتایج خواسته یا ناخواسته‌ی این اقدام ناپسند، روح‌آزار و فرهنگ‌زدا، دقت بیشتری نمایند.
لینک مطلب

بله این دوست عزیزمون جناب آقای “ایکس شبهه ” خیلی زیبا برای جواب و توجیح یک سوال تمدن چند هزار ساله ما رو زیر سوال برد.
واقعا متاسفم