تفاوت آرتريت با آرتروز چيست؟

[poune]

براي تشخيص اين دو عارضه حتما با پزشك مشورت كنيد

متخصصان روماتولوژي با تاكيد بر اينكه دو عارضه آرتريت و آرتروز با هم فرق دارند، خاطرنشان كردند كه ممكن است در برخي موارد اين دو بيماري با هم اشتباه گرفته شوند در حالي كه نحوه درمان هر كدام وابسته به علائمي است كه بيمار از آن رنج مي‌برد.

به گزارش سرويس بهداشت و درمان ايسنا، در اين مقاله كه در سايت تخصصي «اي هاو» منتشر شده، توضيحاتي مطرح شده است تا شما بتوانيد فرق بين اين دو بيماري را از هم تشخيص دهيد تا در امر درمان دچار مشكل نشويد.

آرتريت التهاب مفاصل است. اين عارضه اغلب با درد، تورم، سفتي و حرارت در مفاصل آسيب ديده همراه است. آرتريت ممكن است با تعدادي از ناراحتي‌ها و بيماريهايي مثل آسيب ديدگي، عفونت، اختلالات متابوليكي، يك سيستم ايمني فوق العاده فعال و حتي مشكلات ناشي از وزن اشتباه گرفته شود.

به گفته متخصصان؛ در حال حاضر بيش از 100 نوع آرتريت شناخته شده است كه شايعترين انواع آنها اوستئوآرتريت، آرتريت روماتوئيد و نقرس هستند. در واقع هر نوع التهاب مفصلي شكلي از آرتريت محسوب مي‌شود.

بر اساس اين گزارش، آرتروز اصطلاح ديگري براي عارضه اوستئوآرتريت است كه يك بيماري غيرالتهابي در مفاصل است و طي آن غضروف مفاصل تخريب مي‌شود. اين بيماري تحليل برنده در نتيجه آسيب ديدگي، افزايش سن و كشيدگي يا پارگي طولاني مدت غضروف در مفاصل بروز مي‌كند و سبب ايجاد درد و سفتي مفاصل مي‌شود.

هر مفصلي ممكن است دچار آرتروز شود اما بروز اين عارضه بيشتر در مفاصل زانوها، ستون مهره‌ها و لگن شايع است. اگر احساس درد مفصلي داشتيد براي تشخيص صحيح حتما بايد به پزشك مراجعه كنيد. ارزيابي كامل وضعيت مفاصل شما توسط پزشك ضروري است. درمان آرتريت ممكن است شامل استفاده از داروهاي ضد التهابي، ورزش و فيزيوتراپي باشد. در صورت مشورت با پزشك مي‌توانيد ضمن به حداقل رساندن درد خود، روال عادي زندگي‌تان را داشته باشيد. بنابراين ارتريت نتيجه يك التهاب است اما آرتروز در واقع يك مشكل فيزيكي و حاصل آسيب ديدگي عضوي است.

آرتريت در واقع به بيش از 100 نوع مشكل روماتيكي اطلاق مي‌شود كه مفاصل، ماهيچه‌ها، تاندونها و حتي پوست و اعضاي داخلي خاصي را تحت تاثير قرار مي‌دهد. تشخيص آرتريت بر اساس تست‌هاي خون و راديولوژي صورت مي‌گيرد. اين در حالي است كه آرتروز عمدتا ناشي از افزايش سن است و اساسا غضروف‌ها را دچار مي‌سازد. اين آسيب غضروفي سبب بروز درد، كاهش توان حركت و كاهش توان ماهيچه‌اي مي‌شود. اما بايد بدانيد كه فعاليت و ورزش منظم مي‌تواند غضروف‌ها را تغذيه كند.

غضروف در واقع براي جذب مواد غذايي به حركت نياز دارد بنابراين تحرك داشتن به حفظ سلامت غضروف مفاصل كمك مي‌كند. اما در مجموع توصيه مي‌شود كه پيش از هر خود درماني با پزشك متخصص مشورت كنيد.

[poune]

جام جم آنلاين: آرتروز و روماتيسم دو بيماري هستند كه تعداد زيادي از مردم را در سنين مختلف درگير خود مي‌كنند، اما از آنجا كه علائم و نشانه‌هاي اين دو بيماري شباهت زيادي با هم دارند، اغلب بيماران در تشخيص آنها دچار اشتباه مي‌شوند. اين نوشتار به تفاوت‌هاي اين دو بيماري مي‌پردازد.

آرتروز (استئوآرتريت): شايع‌ترين بيماري مفصلي و مهم‌ترين علت ناتواني مزمن در سالمندان به شمار مي‌رود. آرتروز مفاصل لگن در مردان و آرتروز مفاصل انگشت‌ها و زانو در زنان شايع‌تر است. تفاوت‌هاي نژادي در بروز آرتروز ثابت شده اما ميزان تاثير وراثت يا شيوه زندگي، هنوز مبهم است.

عوامل خطرزا: مهم‌ترين عامل، افزايش سن مي‌باشد. 2درصد زنان زير 45 سال و 70درصد زنان بالاي 65 سال دچار آرتروز هستند. عوامل ژنتيكي، ضربه و صدمه شديد و فشار دائم بر مفاصل نيز از عوامل مؤثر است. استرس، سابقه بيماري مفصلي و چاقي نيز از عوامل خطرزا براي آرتروز زانو و دست مي‌باشند. كاهش وزن معادل 5 كيلوگرم شانس پيدايش آرتروز زانو را تا 50 درصد كاهش مي‌دهد.

علائم: درد مفصلي اغلب به صورت درد عمقي است كه با حركت مفصل تشديد و با استراحت تسكين مي‌يابد اما در اثر پيشرفت بيماري ممكن است به صورت دائمي درآيد، درد و خشكي مفصل پس از مدتي بي‌حركت ماندن بروز مي‌كند ولي معمولا كمتر از 20 دقيقه طول مي‌كشد. به علت عدم‌استفاده يا استفاده نادرست از عضلات، تغيير شكل و محدوديت حركت مفصل ايجاد مي‌شود. در بسياري از بيماران، بيماري تثبيت مي‌شود و در برخي ديگر حتي پسرفت مي‌كند.

درمان: با هدف كاهش درد و التهاب، از روش‌هاي حرارتي، ورزش، درمان دارويي، شستشوي تخليه‌اي زانو، جراحي ارتوپدي و بازسازي غضروف با استفاده از سلول‌هاي بنيادي كه در حال بررسي است استفاده مي‌شود. استراحت دوره‌اي مفيد اما بي‌حركتي كامل خطرناك است.

روماتيسم (آرتريت روماتوييد): يك بيماري سيستميك مزمن با علت ناشناخته است. وجه مشخصه آن التهاب مفاصل محيطي با توزيع متقارن است كه سير كاملا متغير دارد. برخي بيماران ممكن است فقط دچار بيماري خفيف كوتاه‌مدت و آسيب جزئي در مفصل شوند. اين بيماري زنان را 3 برابر مردان درگير مي‌كند. شروع بيماري بيشتر بين سنين 35 تا 50 سالگي است. استعداد ژنتيكي نيز موثر است، به‌طوري كه بروز بيماري در بستگان درجه اول افراد مبتلا 4 برابر بيشتر است.

علائم: تقريبا در دوسوم افراد، اين بيماري به صورت بي‌سروصدا و همراه با خستگي زودرس، بي‌اشتهايي، ضعف عمومي، كاهش وزن و علائم مبهم عضلاني اسكلتي شروع مي‌شود. درگيري متقارن برخي مفاصل بويژه مفاصل دست، مچ دست، زانو و پا بتدريج ظاهر مي‌شود.

درمان: با هدف تسكين درد ، كاهش التهاب، محافظت ساختمان مفصل، حفظ عملكرد و كنترل درگيري ارگان‌هاست. ورزش در جهت حفظ نيروي عضله و حركت مفصل بدون تشديد التهاب از جنبه‌هاي مهم روش درماني است.

دكتر مهرانگيز توتونچي