تاریخچه نیروهای تکاور آمریکا

[Karim1504]

البته تاریخچه نیروهای تکاور آمریکا داستانی طولانی و رنگارنگ و رهبری شجاعانه و مقاومی دارد . داستان افرادی است که مهارتهای آنها در زمینه های جنگی مورد انتقاد قرار گرفته اند . در اینجا تنها درمورد شاهکارهای بی شمار این نیروها نیروهای تکاور در بدو حضور خود ، مشغول انجام مأموریتهای تدافعی بودند تا اینکه گروهان تکاوران مستقل از کلیسای بنجامین و مهاجرین پیلیمرت در حملات مسلحانه موفقیت به دست آوردند .
در جنگ با پادشاه فیلیپ در سال ۱۹۷۵ . در سال ۱۹۵۹ سرگرد رابرت راجرز ، که اهل هام شر (Hamshire) بود ، در طی جنگ فرانسه و سرخپوستان ( هندیها) ۹ گروهان مستعمران آمریکایی استخدام کرد تا با انگلیسیها بجنگد و روشها و تاکتیکهای عملیاتی نیروهای تکاور ویژگی ذاتی مرزنشینان آمریکایی است . اگرچه ، سرگرد راجرز اولین فردی بود که برای آنها تأمین سرمایه کرد و آنها را در تصمیمات و نیروهای جنگی سازمان یافته دائمی خود شریک نمود .
روشهای جنگی که اولین تکاوران به کار می بردند ، در طی جنگ انقلابی لکونل دنیل مورگان که گروهی را با نام « تفنگداران مورگـان » تشکیل داده بود پیشرفت داده شدند . طبق نظر ژنرال برگواین ، افراد مورگان « مشهورترین سپاه ارتش قاره ای بودند و همه آنها به تیراندازی خود می بالیدند فرانسیس ماریان معروف به « روباه مرداب » جنگ انقلابی مشهور دیگری را با نیروهای تکاور سازماندهی کرد که به « پارتزنهای ماریان » شهرت یافتند . پارتزنهای ماریان در گروههای ۱۰ تا چند صد نفری به وجود آمده بودند و مستقل از عوامل ارتش اصلی واشنگتون وارد عملیات می شدند .
آنها با انجام عملیاتهایشان در خارج از مردابهای کارولینا مذاکرات انگلیسیها را بهم زدند و از حمایت سازمان سلطنت خواهان نسبت به انگلستان جلوگیری نمودند ، که این امر اساساً منجر به پیروزی آمریکا شد .
جنگ داخلی آمریکاییها ، دوباره فرصت دیگری را برای تشکیل واحدهای مخصوصی مثل نیروهای تکاور فراهم ساخت .
جان اس موسی کا استاد بکارگیری دقیق و ماهرانه سواره نظام یکی از شاهکارترین افراد تکاوران متفق بود ، او معتقد بود با روی آوردن به حملات تهاجمی ، می توان دشمن را مجبور به حفاظت از صدها منطقه نمود ، و سپس به یکی از ضعیفترین نقاط حمله برد با اطمینان پیروزی را بدست آورد .
با دخالت آمریکا در جنگ جهانی دوم ، نیروهای تکاور فرصت یافتند تا در صفحات تاریخ رقم خورند .
سرگرد ویلیام ـ ا ـ داربی در تاریخ ۱۹ جون ، ۱۹۴۲ اولین گردان تکاور را در دومین ، و پنجمین گروهانهای تکاوران را در روز آغاز تک ، در منطقه ساحل omanda فرود آمدند . این یکی از تلخ ترین مبارزات تکاوران در طول ساحل بود که در طی آن تکاوران شعار رسمی خود را بدست آوردند . هنگامی که شرایط در ساحل Omanda بحرانی تر می شد ، فرمانده بیست و نهمین لشکر پیاده نظام اعلام کرد که تمام نیروها باید در ساحل آشکارا و در روی زمین پیشروی کنند . سپس به سرهنگ دوم ماکس اشنایدر فرمانده پنجمین گروهان گفت : تکاوران راه را نشان می دهند . فرمانده پنجمین گروهان تکاور نیز ، نیروهای نوک حمله را فشرده تر کرد ، بنابراین افراد هم پیمان قادر شدند تا خود را از تهاجمات ساحلی دور سازند .
ششمین گروهان تکاور ، در اقیانوس آرام عملیات انجام دادند ، آنها در پشت خطوط دشمن مأموریتهایی را که شامل شناسایی ، شلیکهای سخت و حملات مسلحانه طولانی مدت بود را انجام دادند . آنها جزء اولین گروههای نظامیان آمریکایی بودند که به فیلیپین بازگشتند ، و مهمترین تأسیسات ساحلی آنها را قبل از تهاجم ویران ساختند . جنگی هم پیمان را از زندانهای چادرهای منطقه کاباناتان نجات دهند .
از انواع دیگر نیروهای تکاور می توان پانصد و سی اُمین واحد مرکب
« موقت» را نام برد که به عنوان نیروهای مقاومی سازماندهی و تربیت شدند تا در پشت خطوط نیروهای دشمن نفوذ کنند و در جنگ با ژاپن برما Burma را اشغال کنند . فرمانده این واحد ژنرال بریگیدیر(Brigadier) ( آخرین ژنرال اصلی ) یا فرانک ری مریل (Frank . D. Meril) بود که در ۲۹۹۷ افسر او به عنوان مردان « غارتگر مریل » شهرت یافتند .
اعضای تشکیل دهنده گروه تکاور « غارتگران مریل » داوطلبانی بودند که از پنجمین ،‌ صد و پنجاه و چهارمین و سی و سومین هنگهای پیاده نظام و همچنین دیگر هنگهای پیاده نظام که در جنگهای جنوب غربی و جنوبی اقیانوس آرام شرکت داشتند . این افراد در پاسخ به دعوت ریاست ستاد ،‌ ژنرال جورج سی مارشال برای انجام مأموریتهای خطرناک داوطلب شده بودند . این افراد نیروی بدنی زیاد و استقامت زیادی داشتند و تعلیمات پرورشی در جنگلها را گذرانده بودند و از نظر انجام عملیاتهای جنگی مورد آزمایش قرار گرفته بودند .
قبل از ورود این نیروها به گردان برمه شمالی ، غارتگران مریلی در هندوستان تحت نظارت ویژه ژنرال اردک وینگیت در ارتش انگلستان تعلیم داده می شدند . در آنجا آنها از تاریخ فبریه یا جون سال ۱۹۴۳ برای یادگیری تاکیتکهای نفوذی طولانی مدت و روشهای پیشرفته و ساختگی ژنرال وینگیت پرورش می یافتند . عملیاتهای این نیروهای غارتگر ، همزمان با عملیاهای بیست و دومین و سی هشتمین لشکرهای چینی ها بود که برای نجات و ترمیم مناطق شمالی برما حرکت کرده بودند و راه را برای ساختن جاده Leda آماده ساخته بودند . این جاده راه آهن هندوستان را در Leda به جاده قدیمی برما در چین متصل می کرد . غارتگران نیز حرکت خود را آغاز کردند و در جنگلها و بر روی کوهها از دره Hakwung در شمال غربی برما تا Myttkyina و رودخانه Irrawawdy جنگ کردند .
در پنجمین حمله اصلی و سی اُمین حمله اصلی توانستند سربازان مجرب را از لشکر هجدهم ژاپنی ها را شکست دهند . با انجام عملیات در پشت نیروهای اصلی ژاپنی ها بوسیله سازماندهی خطوط ذخیــره ای و ارتباطات ، این امکان را فراهم نمودند تا چینی ها در قسمت جنوبی پیشرفتهایی را بدست آورند . بقیه اعضای باقیمانده در ۴۷۵ اُمین هنگ پیاده نظام که آخرین جنگ خود را در ۳ ـ ۴ فبریه سال ۱۹۴۵ انجام داد ، پیوستند .
این هنگ پیاده نظام به عنوان پیشوای ۷۵ اُمین هنگ تکاور امروزی است .
اندکی بعد از وقفه جنگ کره در جون ۱۹۵۰ ، هشتمین گروه تکاوران ارتشی از داوطلبان واحدهای آمریکایی شکل گرفته شد . این گروهان در کره تشکیل شدند و در راه رسیدن به رودخانه Yalu در طی جنگی با انجام عملیاتهای نوک حمله ای مقابل ۵ حمله دشمن پایداری کردند .
در سپتامبر ۱۹۵۰ اداره پیام رسانی ارتش ، از داوطلبان برای پرورش یافتن به عنوان تکاوران نیروی هوایی دعوت کرد . در ۸۲ اُمین دسته نیروهای هوایی ، ۵۰۰۰ یگان چترباز داوطلب شدند و از بین آنها ۹۰۰ نفر برای تشکیل ۸ گروهان منظم تکاور نیروی هوایی ارتش انتخاب شدند . ۹ گروهان اضافی نیز از میان نیروهای ارتشی و نیروهای گارد ملی رسته های پیاده نظام انتخاب شدند . این ۱۷ گروهان نیروهای هوایی تکآوران در فورت بناین Fort Beniny) ) و گرجستان تحت تعلیم و فعالیت قرار گرفتند و تمرینات اضافی را نیز در کوههای Colorado انجام می دادند .
در سال ۱۹۵۰ و ۱۹۵۱ حدود ۷۰۰ نفر از بین افراد گروهانهای اول ، دوم ، سوم ، چهارم ، پنجم و ششم نیرو های هوایی تکآوران با افراد دسته های پیاده نظام در کره جنگیدند . با حملات آبی ، هوایی ، خاکی این شش گروهان نیروهای تکآور هوایی توانستند حملات مسلحانه ای ترتیب داده و عمیقاً در خطوط دشمن نفوذ کنند و در برابر کره شمالی و نیروی های چینی عملیات محرمانه ای را ترتیب دهند . در تاریخ نیروهای تکاور ، آنها اولین افرادی بودند که از راه پرش می جنگیدند . پس از مداخله چینی ها ، این تکآوران اولین گروههای آمریکایی بودند که از ۳۸ اُمین سنگری که موازی با مناطق محاصره شده بود ، عبور کردند . دومین گروهان نیروهای هوایی تکآوران در تاریخچه ارتش آمریکا تنها واحد نیروهای تکاور آفریقای شمالی بودند . افراد گروهان تکاور ششم نیز در جنگ با کره برای آزادی خود تاوان خونین و سنگینی دادند . تنها یکی از شش گروهان شجاع و برادر در میدان جنگ با کره شکست خوردند .
دیگر گروهانهای نیروهای تکاور ، با نیروهای پیاده نظام ایالات متحده و آلمان و ژاپن همکاری کردند . اعضای این گروهانها همان داوطلبان جنگ با کره در نقش نیروهای پیاده نظام بودند . تکاوری به نام ران پورتر Donn porter پس از مُردن ، به عنوان برنده مدال افتخار معرفی گردید . در ۱۴اُمین جنگ کره ، تکاوران به عنوان افسران اصلی نقش داشتند و ۱۲ نفر از بین آنها سرهنگ و افسر درجه دار ارشد شدند وبه عنوان رهبران شهرها ایفای مسئولیت نمودند.
در طی جنگ ویتنام ، ۱۴ گروهان نیروهای تکاور متشکل از اعضای داوطلب بسیار فعال از Mekong Detta تا DMZ طبقه بندی شدند . با توجه به گروههای جدا شده آنها و دسته ها و واحدهای نیروهای زمینی ، آنها نیروی عظیمی را تشکیل داده بودند . عملیاتهای شناسایی و انفجاری در مناطق استقرار دشمن باعث افزایش دانش جنگی قابل توجهی می شوند . با وجود اینکه در ابتدای امر این نیروها در گروهانهای LRP و LRRP قرار داشتند ،‌ بعداً به عنوان اعضای P,O,N,M,L,K,I,H,G,F,E,D,C یا ۷۵ اُمین نیروی پیاده نظام تکاور طبقه بندی شدند .
در پی جنگ ویتنام ، نیاز به نیروهای پرورش یافته و با قابلیت عکس العمل سریع تشخیص داده شد و رئیس ستاد ارتش ژنرال ابرام (Abrams) پس از جنگ جهانی دوم دستور فعال سازی واحدهای نیروهای تکاور جنگی را صادر کرد . اولین و دومین نیروهای تکاور جنگی و ۷۵ اُمین نیروی پیاده نظام تشکیل شدند . اولین گروه تکاوران جنگی در fort Benning و گرجستان پرورش یافتند و در ۸ فبریه سال ۱۹۷۴ در Fort Stewart شروع به فعالیت کردند . دومین گروه تکاوران در گرجستان و در تاریخ ۳ اکتبر سال ۱۹۷۴ فعال شدند .
در حال حاضر اولین گروه جنگی در نیروی هوایی ارتش در Hunter مستقر هستند . دومین نیروی جنگی در Fort Lewis واشنگتن می باشد .
دور اندیشی تصمیـم ژنرال ابرام Abram ، درست مثل کارامدی نیروهای جنگی تکاوران ، به مردم ایالات متحده ثابت شد . زیرا در اکتبر ۱۹۸۳ ، در پی حمله آمریکا به ایسلند درGrenada ، این نیروها از شهروندان آمریکایی آن منطقه حمایت کردند و دموکراسی را دوباره بر پا ساختند . همان طور که انتظار می رفت نیروهای تکاور راه را هموار ساختند . در طی این عملیات نیروهای تکاور با نام مستعار « خشم فوری » حمله هوایی جسورانه و کم ارتفاعی را ترتیب دادند . ( در حدود ۵۰۰ فیت ) تا توانستند فرودگاه ( Point salines ) را تصرف کنند و سپس برای چند روزی به عملیاتهای خود ادامه دهند . تا اینکه ساکنین منطقه موفق شده و توانستند دانشجویان رشته پزشکی آمریکا را در آن منطقه نجات دهند .
در نتیجه نمایش کارآمدی نیروهای تکاور جنگی ، اداره ستاد ارتش در سال ۱۹۸۴ اعلام کرد که در طی ۴۰ سال اخیر نیروی واحدهای تکاور بوسیله فعال سازی واحد تکاور دیگری به خوبی می توانند درجه افسران و فرماندهان خود را در بالاترین حد خود افزایش دهند . این واحدهای جدید سومین نیروهای جنگی تکاور ، ۷۵ اُمین نیروهای پیاده نظام ، مراکز فرماندهی تکاوران و ۷۵ اُمین نیروهای پیاده نظام بودند که باعث افزایش نیروی تکاوران ارتشی شدند که واقعاً بیش از ۲۰۰۰ سرباز برای هر واحد نیروهای تکاور طرح ریزی شده بود .
در۲۰ دسامبر سال ۱۹۸۹ ، ۷۵ اُمین هنگ نیروهای تکاور دوباره فرصت نمایش کارآمدی خود را در جنگها پیدا کردند برای اولین بارپس از شناسایی این نیروها در سال ۱۹۸۴ ، افسران مراکز فرماندهـی و دیگر نیــروهای جنگــی تکاوران در عملیات « تنها دلیل » در پاناما صف آرایی کردند . در طی این عملیات ۷۵ افسر تکاور با اجرای عملیات هوایی به فرودگاههای Riohata و Tocumen / Torrijos حملات خود را به سمت پاناما هدایت کرده و باز سازی حکومت دموکراسی را در پاناما آسانتر ساختند و از آمریکاییهای مقیم آن منطقه نیز حمایت کردند .
در فواصل بین ۲۰ دسامبر سال ۱۹۸۹ تا جوئنری ۱۹۹۰ عملیاتهای پی در پی دیگری نیز بوسیله افسران در پاناما اجرا شدند .
در اوایل سال ۱۹۹۱ ، عوامل ۷۵ اُمین نیروهای افسران تکاور به عربـــــستان سعودی رفتند تا از عملیات « طوفان بیابان » حمایت کنند .
در اگوست سال ۱۹۹۳ ، عوامل ۷۵ اُمین نیروهای افسران تکاور به سومالیا رفته و به حمایت از عملیات « باز سازی امید » شتافتند و در نوامبر ۱۹۹۳ بازگشتند .
عملیاتهای نیروهای تکاور عمدتاً منجر به موفقیت این نیروها شده و تاریخچه نیروهای تکاور را تقویت نموده است . درست مثل گذشته ، هنگها آماده هستند تا مأموریتها و عملیاتهای ویژه را در حمایت از سیاسـتها و اهداف ایالات متحده آمریکا به اجرا در آورند .
منبع: وبلاگ ir-military