زیبا سلام

[mohammad.persia]

بگذار تا ببارد باران
باران وهمناک
در ژرفی شب
این شب بی پایان
بگذار تا ببارد باران
اینک نگاه کن
از پشت پلک پنجره
تکرار پر ترنم باران را
و گوش کن که در شب
دیگر سکوت نیست
بشنو سرود ریزش باران را
کامشب به یاد تو می آرد
گویی صدای سم سواران را
امشب صفای گریه من
سیلاب ابرهای بهاران است
این گریه نیست
ریزش باران است
آواز می دهم :
«ایا کسی مرا
«از ساحل سپیده شبها صدا نزد ؟
از پشت پلک پنجره می دیدم
شب را و قیر گونه قبایش را
دیدم نسیم صبح
این قیر گونه گیسوی شب را
سپید میسازد
و اقتدار قله کهسار دوردست
در اهتزاز روشنی آفتاب می خندد
در دوردستها
باریده بود بارانی
سنگین و سهمناک
و دست استغاثه من
سدی نبود سیل مهیبی را
که می آمد
و آخرین ستون
از پایداری روحم را
تا انتهای ظلمت شب
انتهای شب
می برد
« آری کس مرا
« از ساحل ِ سپیده ی شبها صدا نزد .

حمید مصدق

[mohammad.persia]

به پیش روی من، تا چشم یاری می‌کند، دریاست!

چراغ ساحل آسودگی‌ها در افق پیداست !

درین ساحل که من افتاده‌ام خاموش

غمم دریا، دلم تنهاست

وجودم بسته در زنجیر خونین تعلق‌هاست !

خروش موج، با من می‌کند نجوا،

که: هر کس دل به دریا زد رهایی یافت !

که هر کس دل به دریا زد رهایی یافت...

مرا آن دل که بر دریا زنم، نیست !

ز پا این بند خونین بر کنم نیست،

امید آنکه جان خسته ام را،

به آن نادیده ساحل افکنم نیست !

فریدون مشیری

[mohammad.persia]

با من صنما، دل یـک دلــه کـن

گر سر ننهم، آنــگه گـــله کــن

مجنون شـــده‌ام، از بهر خــدا

زان‌زلف‌خوشت یک‌سلسله کن

سی‌پاره به کف در چله شدی

ســـی‌پاره منم! ترک چــله کن

مجـــهول مـرو ، با غــول مـــرو

زنـــهار! سفر با قـــافـله کــن

ای مطرب‌دل زان نغمهء خوش

این مـــغز مرا، پر مشغله کـن

ای زهره و مه، زان شعلهء رو

دو چشم مرا، دو مشعله کـن

ای‌موسی‌جان چوپان شده‌ای

بر طـور بــــرآ، ترک گـــَـله کــن

نعلـین ز دو پا، بیرون کـن و رو

در دشـت طـوی، پا آبـــله کن

تکیه‌گه تو، حق شد نه عصـا

انداز عصـــا ، وآن را یـــله کـن

فرعون هوی چون شد حیوان

در گـــردن او، رو زنگـــــله کن

مولوی

[homeyra]

من از این آرامش سنگین و صامت،عاصی ام دیگر،
من از این آهنگ یکسان مکرر عاصی ام دیگر،
تا به چند اینگونه در یک دخمه بی پرواز ماندن،
تا به چند اینگونه با صد نغمه بی آواز ماندن،

من به هر دم،هر زمان،با هر نفس یک آرزوی تازه می خواهم،

قلب من با هر تپش یک آرمان تازه می خواهد،
من از این آرامش سنگین و صامت عاصی ام دیگر...........


هوشنگ شفا

[mohammad.persia]

همه میپرسند
چیست در زمزمه مبهم آب
چیست در همهمه دلکش برگ
چیست در بازی آن ابر سپید
روی این آبی آرام بلند
که ترا می برد اینگونه به ژرفای خیال
چیست در خلوت خاموش کبوترها
چیست در کوشش بی حاصل موج
چیست در خنده جام
که تو چندین ساعت
مات و مبهوت به آن می نگری
نه به ابر
نه به آب
نه به برگ
نه به این آبی آرام بلند
نه به این خلوت خاموش کبوترها
نه به این آتش سوزنده که لغزیده به جام
من به این جمله نمی اندیشم
من مناجات درختان را هنگام سحر
رقص عطر گل یخ را با باد
نفس پاک شقایق را در سینه کوه
صحبت چلچله ها را با صبح
بغض پاینده هستی را در گندم زار
گردش رنگ و طراوت را در گونه گل
همه را میشنوم
می بینم
من به این جمله نمی اندیشم
به تو می اندیشم
ای سراپا همه خوبی
تک و تنها به تو می اندیشم
همه وقت
همه جا
من به هر حال که باشم به تو میاندیشم
تو بدان این را تنها تو بدان
تو بیا
تو بمان با من تنها تو بمان
جای مهتاب به تاریکی شبها تو بتاب
من فدای تو به جای همه گلها تو بخند
اینک این من که به پای تو درافتاده ام باز
ریسمانی کن از آن موی دراز
تو بگیر
تو ببند
تو بخواه
پاسخ چلچله ها را تو بگو
قصه ابر هوا را تو بخوان
تو بمان با من تنها تو بمان
در دل ساغر هستی تو بجوش
من همین یک نفس از جرعه جانم باقی است
آخرین جرعه این جام تهی را تو بنوش

فریدون مشیری

[mohammad.persia]

این روزهــــایم به تظاهر می گذرد...

تظاهر به بی تفاوتی،

تظاهر به بی خیـــــالی،

به شادی،

به اینکه دیگــــر هیچ چیز مهم نیست...

اما . . .

چه سخت می کاهد از جانم این "نمایش"

[mohammad.persia]

راستی
می دانی
آنها که از چشم می افتند
دقیقا کجا می افتند؟؟؟؟
این روزها
دارم دنبال خودم می گردم..!

[homeyra]

چون زلف توئم جانا،در عین پریشانی
چون باد سحرگاهم در بی سر و سامانی
من خاکم و من گَردم،من اشکم و من دردم
تو مهری و تو نوری،تو عشقی و تو جانی
خواهم که ترا در بر،بنشانم و بنشینم
تا آتش جانم را،بنشینی و بنشانی
ای شاهد افلاکی،در مستی و در پاکی
من چشم ترا مانم،تو اشک مرا مانی
من زمزمۀ عودم،تو زمزمه پردازی
من سلسله موجم،تو سلسله جنبانی
از آتش سودایت،دارم من و دارد دل،
داغی که نمیبینی،دردی که نمیدانی


(رهی معیری)

[mohammad.persia]

این روزهـــا

بغـــــض دارمــ ...

گریــــه دارم

آهــــــــــــــــــــ دارم !!!

تــــــــــــا دلت بخواهد ...


بازیگـــر خوبـــی شده ام

می خنـــدم

حتی خودم هم بـــاورم میشود

که من خوبم ...

خوبـــــــــــ ـــــــــــ ــــــــــــــــــه خـــــــــوب . . .

[homeyra]

آن روزها....رفتند!
آن روزهای خوب
آن روزهای سالمِ سرشار،
آن آسمان های پر از پولک،
آن شاخساران پر از گیلاس،
آن خانه های تکیه داده در حفاظِ سبزِ پیچک ها به یکدیگر،
آن بام های بادبادک های بازیگوش،
.
.
.
.آن روزها....رفتند!
آن روزهایی کز شکاف پلک های من،
آوازهایم،چون حبابی از هوا لبریز،می جوشید.
چشمم به روی هرچه می لغزید،
آن را چو شیز تازه می نوشید.
گویی میان مردمک هایم،
خرگوش ناآرام شادی بود.
.
.
.
آن روزها.....رفتند....
آن روزهای خوب...

فروغ فرخزاد