زیبا سلام

[mohammad.persia]

هرکسی عاشق شود کارش به عصیان می کشد
عشـق آدمهـای ترسـو را به میـدان می کشـد
گـرچـه از تقـدیـر آدم ها کسـی آگـاه نیست
رنج فال قهوه را عمـری ست فنجان می کشد
سیب را حوا به آدم داد و شیطان شد رجیم !!
آه از این دردی که یک عمر است شیطان می کشد
آسـمان نازا که باشـد رود می خشـکد ولی
رنج این خشـکیدگی را آسـیابان می کـشد
کی خدا در خاطرات خلقتش خطی سـیاه
عـاقبت با بغـض دور نام انسـان می کـشد ؟؟
نه !‌ خدا تا لحظه ی مرگ از بشر مأیوس نیست
انتهای هـرزگی گاهـی به ایمان می کشد
خوب می دانم چـرا با مـن مدارا می کنی
جور جهل بره را همواره چوپان می کشد
برده داران خوب می دانند کار خویش را
برده وقتی سیر شد کارش به طغیان می کشد
مــن از آن دیوانه هــای زود باور نیســتم
ساده لوحی بر جنونم خط بطلان می کشد
شــعرهـایم کودکانم بوده اند و سالـهـاست
گرگ مادر توله هایش را به دندان می کشد
مـن شـبی تاریکـم و مـاه تمـامم نیسـتی
ماه اگر کامل شود کارش به نقصان می کشد
می رسـی از سـمت دریاهای دور انگـار باد
رشـته های گیسـویت را تا بیـابان می کشد
یا کـه بر تخـت روان ابرهــا بانـوی مـــاه
ناخنـش را از فـراز کـوه سوهـان می کـشد
گاه اما اشـک می ریزی و دسـتان خــدا
شانه ای از ابر بر گیسوی باران می کشد
بـادها دستــان خورشـیدند وقتی ابـر را
چون لحافی کهنه تا زیر گریبان می کشد
من در آغوش تو فهمیدم که بعد از سالها
کار هر دیوانه ای روزی به زندان می کشد

[*yas*]

مي بيني؟
مي بيني چگونه فقط با خيال تو خيال ميكنم و

روءيايم يعني حكومت مطلق؟

اي بهار نگاهت تبسم وترنم ترانه و روءيا.

بيا بيا آ غازم باش كه هميشه به آخر حزن كه مي رسم

صداي دق الباب تنهايي را كه از پشت پرچين تبسم تو

و از صلابت صبح اميد و هق هق هر عاشق عبور كرده ميشنوم.

كه مي خواندم
كه ميخوانمش
و باز صبحي ديگر...

[Bad Sector]

کاش خبر از این دل تنگم داشتی / کاش خبر از غصه و آهم داشتی
این دل شده مبتلا به تو ای دوست / کاش مرهمی برای دردش داشتی . . .
.**************************
محبت چشمه ایست از جنس نور / هم ارادت هم سلام از راه دور . . .
***********************
شاخه گل رزی که در زمان حیات به کسی می دهید
به مراتب بهتر از یک دسته گل ارکیده ای است که روی سنگ قبر او می گذارید . . .
.**************
بر همان عهد که با یاد و خیالت بستم
یاد من هم نکنی باز به یادت هستم . . .
************************



چه غریبند دوستت دارم هایی که نوشته میشوند ولی خوانده نمیشوند . . .
.***************
سالهاست که معنای این را نفهمیده ام
“رفت و آمد”
یا
“آمد‌ و رفت” ؟
آدمها می‌روند که برگردند ، یا می‌آیند که بروند . . . ؟
**********
نم نم عشقت را با دریا محبت دیگران عوض نمیکنم . . .
***************************
دیشب که باران آمد … میخواستم سراغت را بگیرم …
اما خوب میدانستم این بار هم که پیدایت کنم ، باز زیر چتر دیگرانی . . .
.****************************
توی دنیا آدمهای زیادی رو تختهای دونفره میخوابن
اما قشنگ اینه که بعضی آدمها روی تختهای یک نفره بیاد هم بیدارن . . .
.*********************************
بعد رفتنت دوچیز مرا گریاند،یکی رفتن بی بهانه ات و دیگری ماندن بیهوده خودم
************************
خدایا
دیگر میترسم از آدم هایی که عاشق نمیشوند
ولی عاشق کردن را خوب بلد اند . . .
*********************
پروردگارا ببخش مرا که انقدر حسرت نداشته هایم را خوردم ، شاکر داشته هایم نبودم..
***********************
همیشه
در بدترین لحظه ها
تنها رها می کنی مرا و
بدترینِ لحظه ها
وقتی است
که تو
مرا
تنها
رها می کنی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
مهم نیست که چه اندازه می بخشیم
بلکه مهم این است که در بخشایش ما چه مقدار عشق وجود دارد . . .
************ *************
قصه عشقت را به بیگانگان نگو
چرا که این کلاغهای غریب بر کلاه حصیری مترسک نیز آشیانه می سازند . . .
*********** *************
اگر ۴ تکه نان خوشمزه باشد و شما ۵ نفر باشید
کسی که اصلا از مزه آن نان خوشش نمی آید (( مادر )) است . . .
************ *************
تولد و مرگ را درمانی نیست
مهم این است که فاصله میان این دو را شاد زندگی کنیم . . .
************ *************
هستند مردمانی که خویشاوندان آنها از گرسنگی میمیرند
ولی در عزایش گوسفندها سر میبرند . . .
************ *************
فاصله بین مشکل و حل آن یک زانو زدن است
اما نه در برابر مشکل
بلکه در برابر خدا
************ *************
وقتی که تمام شیرها پاکتی اند !
وقتی همه ی پلنگ ها صورتی اند !
وقتی که دوپینگ پهلوان می سازد !
ایراد مگیر عشق ها ساعتی اند . . .
****************
از کسی که کتابخانه دارد و کتاب های زیادی می خواند نترس
از کسی بترس که تنها یک کتاب دارد و آن را مقدس می پندارد . . .
************ *************
هستند کسانی که روی شانه هایتان گریه میکنند
و وقتی شما گریه میکنید دیگر وجود ندارند
************ *************
مهم نیست چه مدرکى دارید
مهم این است که چه درکى دارید . . .
************ *************
از درد های کوچک است که آدم می نالد
وقتی ضربه سهمگین باشد ، لال می شوی
************ *************
اگر باطل را نمی توان ساقط کرد می توان رسوا ساخت
و اگر حق را نمی توان استقرار بخشید می توان اثبات کرد
طرح کرد و به زمان شناساند و زنده نگه داشت!
دکتر علی شریعتی
************ *************
به یک‏ جایی از زندگی که رسیدی، می فهمی رنج را نباید امتداد داد
باید مثل یک چاقو که چیزها را می‏برد و از میانشان می‏گذرد
از بعضی آدم‏ها بگذری و برای همیشه تمامشان کنی . . .
************ *************
آرزو سرابی است که اگر نابود شود، همه از تشنگی خواهند مرد . . .
************ *************
چقدر سخت است همرنگ جماعت شدن وقتی جماعت خودش هزار رنگ است . . .

[mohammad.persia]

آه ای تمام هستیم از تو


ای شور و حال مستیم از تو


روزی مبادا قصه گوی دیگران گردی


روزی مبادا آرزوی این و آن گردی


روزی مبادا پا نهی بر آنچه می گویی


روزی مبادا بگذری،از آنچه میگویی


گر با دلم نامهربان گردی


گر آشنای دیگران گردی


میمیرم از وحشت


چون لاله در صحرای رسوایی


میسوزم از اندوه تنهایی


غمگین تراز مهتاب پاییزم


جام تهی از باده ام،از غصه لبریزم


با منم مدارا كن


جام دلم پر از شراب عاشقیها كن


در دست من،دست وفا بگذار


تا زیر پایت فرش سازم هستی خود را


من با تو میمانم


من بی تو میمیرم


بگذار تا همچون پرستوها


دركنج آن دل آشیان سازم


من آن قفس را دوست میدارم


بگذار تا خود را نهان سازم


ای قصه گوی دل


ای آرزوی من


با من مبادا بی وفا گردی


با دیگران پیمان ببندی آشنا گردی


آه ای تمام هستیم از تو


از پای دل مگشای زنجیرم


من بی تو میمیرم

[mohammad.persia]

روي قبرم بنويسيد مسافر بوده است/ ........ بنويسيد كه يك مرغ مهاجر بوده است ...... بنويسيد زمين كوچه ي سرگردانيست ..... او در اين معبر پرحادثه عابر بوده است ...... صفت شاعر اگر همدلي و همدرديست ...... در رثايم بنويسد كه شاعر بوده است. بنويسيد اگر شعري ازاومانده بجاي ...... مردي از طايفه ي شعر معاصر بوده است ...... مدح گويي و ثنا خواني اگر دين داريست ...... بنويسيد در اين مرحله كافر بوده است ...... غزل هجرت من را همه جا بنويسيد ...... روي قبرم بنويسيدمهاجر بوده است

[mohammad.persia]

دوستت دارم پریشان‌، شانه می‌خواهی چه کار ؟

دام بگذاری اسیرم‌، دانه می‌خواهی چه کار ؟


تا ابد دور تو می‌گردم‌، بسوزان ، عشق کن‌

ای که شاعر سوختی ‌، پروانه می‌خواهی چه کار؟


مُردم از بس شهر را گشتم یکی عاقل نبود

راستی تو این همه دیوانه می‌خواهی چه کار؟


مثل من آواره شو از چاردیواری درآ

در دل من قصر داری‌، خانه می‌خواهی چه کار؟


خُرد کن آیینه را در شعر من خود را ببین

شرح این زیبایی از بیگانه می‌خواهی چه کار؟


شرم را بگذار و یک آغوش در من گریه کن‌

گریه کن پس شانه ی مردانه می خواهی چه کار؟

مهدی فرجی

[mohammad.persia]

من به گیسوی تو خشنودم
به نگاهی بارانی
به دلم می گویم:
چه امیدی داری.


سرم از فتنه ی تو
نه به دنیا فرود آمده نه عُقبا را
من به فتنه ی تو نیز خشنودم.


تپش ترانه های خاک
لا به لای تَرَک سرد سکوت
نسیم هوای پاک
روی گونه های نور
شوق بودن مرا
می شکفد.


من به این شکفتن ها خشنودم.

[mohammad.persia]

حال من خوب است اما با تو بهتر می‌شوم‌


آخ‌... تا می‌بینمت یک جور دیگر می‌شوم‌


با تو حس شعر در من بیشتر گل می‌کند


یاسم و باران که می‌بارد معطر می‌شوم‌


در لباس آبی از من بیشتر دل می‌بری‌


آسمان وقتی که می‌پوشی کبوتر می‌شوم‌


آنقَدَرها مرد هستم تا بمانم پای تو


می‌توانم مایه‌ی ـ گهگاه‌ـ دلگرمی شوم‌


میل‌، میل توست‌، امّا بی تو باور کن که من‌


در هجوم بادهای سخت‌، پرپر می‌شوم


مهدی فرجی

[mohammad.persia]

من گریزانم از این خسته ترین شکل حیات

و از این غربت تلخ

که به اجبار به پایم بستند

می گریزم از شب

می گریزم از عشق

و تو ای پاک ترین خاطره ها

همه جا در پی تو می گردم...

[mohammad.persia]

در پی عشق تو یک عمر دویدن تا کی ...

از لبِ بام ِخدایان نپریدن تا کی ...

مردم از بس که فقط غصه و ماتم دیدم

درد و رنج از در و دیوار کشیدن تا کی ...

خلوتم را به تو بخشیدم و آواره شدم

بی تو دل از همه کس ، ساده بریدن تا کی ...

منم ان ماهی تنگی که نمک گیر توأم ...

طعم دریای لبت را نچشیدن تا کی

دیر سالی ست که قحطی دل من را برده

گندم از مصر ِ نگاهت نخریدن تاکی ..

آخرش داد زدم ...داد زدم ...دادزدم ...

کنج لفافه ی اشعار خزیدن تاکی ...

داد و بیداد من انگار ندارد تأثیر ...

بانگ ِ طبل و دهل از دور شنیدن تاکی ...

تو که پایان ِ غزلهای مرا می دانی ...

بر سر چوبه ی دار تو رسیدن تاکی ....

سید مهدی نژاد هاشمی