کنوانسیون جهانی حقوق کودک (Convention on the Rights of the Child) چیست ؟

[ارغنون]

سازمان ملل متحد ۲۰ نوامبر سال ۱۹۸۹ طی اجلاسی عمومی، کنوانسیون حقوق کودک را تصویب کرد . بر اساس این کنوانسیون تمامی کودکان کره‌ زمین از حق حیات برخوردار شدند و رشد، مصونیت و حضور آنها را تضمین کرد.

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، تعداد کشورهایی که به عضویت کنوانسیون حقوق کودک درآمده‌اند ۱۹۳ کشور است که ۷۲ کشور بر آن حق شرط و اعلامیه وارد کرده‌اند.

این کنوانسیون مقبول‌ترین سند حقوق بشر در تاریخ است.

جمهوری اسلامی ایران نیز در سال ۱۳۷۲ به عضویت این کنوانسیون درآمد.

مجمع عمومی سازمان ملل در شهریور سال ۱۳۶۹ اولین نشست جهانی خود را با نام «اجلاس جهانی سران برای کودکان» به بهبود زندگی کودکان اختصاص داد.

در همین رابطه روز ۱۷ مهر برابر با ۸ اکتبر روز جهانی کودک نام دارد.

کنوانسیون جهانی حقوق کودک شامل ۵۴ ماده و دو پروتکل اختیاری است که چهار اصل پایه‌ای آنرا جهت می‌دهد:

•هیچ کودکی نباید از تبعیض رنج ببرد
•زمانی‌که در رابطه با کودکان تصمیم‌گیری می‌شود باید منافع عالیه آنان در راس قرار گیرد
•کودکان حق حیات داشته و باید رشد کنند
•کودکان حق دارند آزادانه عقاید و نظرات خود را ابراز کنند و در تمامی اموری که به آنها مربوط می‌شود این نظرات باید مورد توجه قرار گیرد .

بر اساس آمارهای سازمان بهداشت جهانی ‌٨٠ تا ‌٩٣ درصد کودکان جهان قربانی تنبیهات فیزیکی در خانه‌ها هستند.

بر اساس این گزارش سالانه ۵۳ هزار کودک در سراسر جهان به قتل می‌رسند، ۲۲۳ میلیون کودک انواع تجاوزات جنسی را متحمل می‌شوند.

سازمان ملل متحد اعلام کرد: رشد در محیطی آرامش‌بخش که منجر به ایجاد روحیه صلح طلب و وقار، بردباری، آزادی، برابری و همبستگی می‌شود، حق هر کودک است.

حقوق کودکان، معمولا با مسوولیت‌پذیری آن‌ها همراه می‌شود، اما حق چیزی نیست که شخص آن را در اثر انجام وظیفه کسب کند، حق امری ذاتی و مستقل است و ما نمی‌توانیم حقوق کودکی را به خاطر ناخشنودی از بعضی رفتارهای وی، نادیده گرفته و کودک را از آن محروم کنیم.

این قوانین باید با توجه به یگانه بودن هر کودک و نیازهای خاص او و بنابر شرایط سنی، شخصیت و درجه رشد جسمی و ذهنی او انجام شده و مطابق با رشد او تغییر کند.

در این گزارش آمده است: برای نخستین بار پس از تاسیس سازمان ملل متحد در بیستم نوامبر ۱۹۵۹ جامعه جهانی نسبت به حفظ حقوق کودکان اعلامیه‌ای را در ۱۰ اصل با عنوان اعلامیه حقوق کودک تصویب و نماینده ایران نیز به آن اعلامیه رای مثبت داد.

سی سال بعد با افزایش حساسیت افکار عمومی نسبت به سرنوشت کودکان و به علت تضمین‌های اجرایی کم رنگ اعلامیه یاد شده با عنوان پیما‌ن‌نامه جهانی حقوق کودک در سه بخش و ۵۴ ماده به تصویب رسید و کشور ایران نیز در اسفند ۱۳۷۲ به طور مشروط به این پیمان‌نامه ملحق شد.

پزشکان