ميترا سمبل نورانيت و افتاب

[Only Math]

ميترا سمبل نورانيت و افتاب


محاسبات تقويمی تازه بر پايه نوشته های يونانيان و روميان عهد باستان نشان می دهد که 29 اوت سال 500 پيش از ميلاد – دوران پادشاهی داريوش بزرگ – ميترا mitra ]در زبانهای اروپايی mithra] از سوی دربار هخامنشی پس از مشورت با روحانيون آيين زرتشت، به عنوان مظهر (سمبل) نور (آفتاب)، مهر و دانايی رسميت يافت.
ميترا که اينک نام صدها هزار زن در سراسر جهان است، هزاران سال پيش، از خدايان آرين های جنوبی بود که پس از پيدايش آيين زرتشت و رسميت يافتن آن، از قرن ششم پيش از ميلاد مقام خدايی را از دست داد که با مصوبه 29 اوت سال 500 پيش از ميلاد نماد مهرورزی، محبت، صميميت و دوستی شد و قرار شد اين صفات که تا آن زمان اختصاص به ايرانيان داشت، جهانی شوند. به علاوه هر سال در روز مهر از ماه مهر (جشن مهرگان) تدابيری بکار گرفته شود (مثلا سخنرانی و اندرز گفتن) تا مهر و دوستی و نور و دانايی در دلها تقويت شود و نهال مهرورزی پرورش يابد و پندار بد، دشمنی ورزيدن و ظلمت نهی گردد. و از اين زمان بود که انتخاب نام ميترا برای افراد، عمومی و عادی شده است که پس از گذشت قرون و اعصار ميترا به & amp;quot;مهری – مهربانو& amp;quot; و ميتراداد به مهرداد تبديل شده است.
هخامنشيان از ميترائيسم که آيين زرتشت جای آن را گرفته بود برداشت ديگری هم کردند و آن، جهانی کردن اين برداشت به عنوان يک عامل مبارزه درونی با شيطان، نادانی، بدی ها، تاريکی و ستم بود. تا به اين وسيله مردم از جنگ و خونريزی بيزار شوند و مسائل راه حل انسانی به دست آورد و به تدريج اين نوع ميترائيسم را در آسيای غربی و اروپا ترويج و گسترش دادند به گونه ای که مکتب رومی ها و به ويژه ايلريها (مردم ساکن يوگوسلاوی) قرار گرفت و تا زمانی که مسيحيت خود را با آن هماهنگ نکرد موفق نشد در قلمرو روم پذيرفته شود و گسترش يابد.
واژه های مهر به مفهوم محبت، مهربان، نامهربان، مهربانی کردن و نظاير آن از همان زمان واختصاصا ميان ايرانيان باقی مانده است و به همين دليل هنوز ايرانيان در سراسر جهان خود را مهربانتر از ساير ملل می دانند و به مهربان بودن شهرت يافته اند