شکستگی لگن خاصره

[MR_Jentelman]

شکستگی لگن خاصره معمولا در اثر ضربه مستقیم همراه با فشار به لگن خاصره ایجاد می‌شود. اما گاهی نیز بر اثر نیروی غیر مستقیم ایجاد می‌گردد. به عنوان مثال در تصادفات رانندگی زمانی که زانوی شخص به داشبورد اتومبیل می‌خورد، نیروی زیادی به سر استخوان ران وارد می‌شود که می‌تواند باعث شکستگی لگن شود.

عوارض شکستگی لگن خاصره

از عوارض عمده شکستگی لگن خاصره ، آسیب به احشاء (از جمله مجاری ادراری و مثانه ، رکتوم یا واژن) و خونریزی داخلی می‌باشد که ممکن است مصدوم مقدار زیادی خون از دست بدهد. مصدوم حتی ممکن است تا 4 لیتر خون از دست بدهد و همین سبب شوک و مرگ مصدومین بشود. میزان مرگ و میر به ویژه در شکستگی باز لگن خاصره ، بسیار بالا است.

علائم

• نشانه‌های عوارض شکستگی
• درد و حساسیت در ناحیه باسن و کشاله ران که بر اثر حرکت ، بیشتر می‌شود.
• مصدوم به حالت خوابیده به پشت با وجود اینکه سالم به نظر می‌رسد قادر به نشستن یا برخاستن نیست و پای سمت آسیب دیده معمولا به سمت بیرون چرخیده است.
• اگر مثانه یا مجاری ادراری آسیب دیده باشند مصدوم میل شدیدی به دفع ادرار دارد و اگر ادرار کند ممکن است آغشته به خون باشد.
• در صورت خونریزی داخلی یا خارجی علائم و نشانه‌های شوک مانند افت فشار خون و تند شدن نبض و ... ممکن است وجود داشته باشد.

کمکهای اولیه

• مصدوم را به پشت بخوابایند به طوری که پاهایش کشیده باشد و یا اگر برای مصدوم راحتتر است کمی پای او را خم کنید و یک پتوی تا شده زیر زانوهایش قرار دهید.
• اگر مصدوم میل به دفع ادرار داشت، با این کار مخالفت کنید زیرا ادرار ممکن است به بافتها راه پیدا کند.

• دو باند پهن ، دور لگن خاصره ببندید:اول باند پایینی ، بطوری که نیمی از باند دوم روی نیمی از باند اول را بپوشاند. آن گاه آن را در پهلوی قسمت سالم گره بزنید و به اندازه کافی بالشتک نرم یا پنبه بین زانوها و قوزکهای پا بگذارید.
• دور قوزک پا را به شکل هشت لاتین باند پیچی نمایید و یک باند دور زانوها ببندید و آن را در طرف سالم گره بزنید.

• از یک آتل که از ناحیه کمر تا زیر زانوها را در بر بگیرد، استفاده کنید و نقاط گود بدن را پنبه و یا پارچه گذاشته ،آتل‌بندی کنید.
• جهت جلوگیری از خطر بروز شوک به مصدوم سرم وصل کنید و در صورت بروز شوک اقدامات لازم را انجام دهید.
• مصدوم را با حداقل حرکت با برانکارد به بیمارستان منتقل نمایید.

منبع:دانشنامه رشد