درخواست مقاله ،جزوه ،پاورپوینت و مولتی مدیا در مورد جوش ( همین جا)

[ناظر]

برای کنترل ترک هیدروژنی دو راه وجود دارد:
1- کنترل نرخ حضور هیدروژن
2-کنترل سختی ناحیهHAZ

کنترل نرخ حضور هیدروژن:
برای کنترل نرخ هبدروژن در حوضچه جوش علاوه بر فاکتورهای نوع پروسه(gmaw کمترین ریسک برای ترک هیدروژنی را دارد)،نوع الکترود،تمیزی الکترود و فلز پایه عوامل مهمی که در ساختار متالوژی فلز جوش و فلز پایه موثر است پیش گرمایش،تاخیر در اجرای بین لایه های جوش و پس گرمایش میباشد
پیش گرمایش:
نرخ خروج هیدروژن در جوش به درجه حرارت وابسته است.در صورتی که جوش در زمان بیشتری در دمای بالاتری بماند باعث کمک به خروج بهتر هیدروژن میشود.افزایش دمای فلز برای جوشکاری از 20 درجه سانتیگراد(دمای فضای بسته) به 150 درجه سانتیگراد باعث خروج هیدروژن با ضریب 10000 برابر میشود.علاوه بر این برای انواع خاصی از فولادها پیش گرمایش با درجه بالا باعث نرخ سرد شدن آهسته و در نتیجه کاهش سختی HAZ میشود.در فاز austenite حذف هیدروژن بسیارآهسته تر از فاز ferrite میباشد.این بسیار مهم است زیرا اگر درجه حرارت پیش گرمایش یا گرمای بین پاسی بحدی بالا باشد که
جوش در فاز austenite حفظ شود ،پیش گرمایش بی اثر خواهد بود.این موضوع زمانی اتفاق میافتد که پیش گرمایش در دمائی بالای شروع martensite باشد.دمای MsوMf برای ASTM A516 به ترتیب 412 و293 درجه سانتیگراد است.بنابراین باید از رسیدن به دمای Ms در اجرای پیش گرمایش اجتناب شود.
در quenched steels و tempered steels مانند ( A514) پیش گرمایش به تنهائی موثر نیست.تاخیر در اجرای لایه ها به میزان 10 تا 30 دقیقه و حفظ دمای پیش گرمایش در این مدت برای طول های کوتاه جوش و فلز های پایه ضخیم باعث کنترل وقوع ترک هیدروژنی میشود.


پس گرمایش:
پس گرمایش از دیگر تکنیکهای خروج هیدروژن است.دراین تکنیک برای یک دوره زمانی مشخص (پس از جوشکاری) ناحیه جوش تا دمای مشخصی حرارت داده میشود. در High alloy materials قبل از پس گرمایش باید جوش تا زیر حرارت پایانی مارتنزیت سرد شود.

دوستان من این مظالب رو از یک منبع خارجی ترجمه میکنم.در صورتیکه نیاز به اصلاح داره حتماً مطلعم کنید
ادامه دارد...