<< روز بزرگداشت فردوسی >>

[روابط عمومی سایت]

حکیم ابوالقاسم حسن پور علی توسی نامور به فردوسی (نزدیک به سال ۳۱۹ تا ۳۹۷ هجری خورشیدی) در دامنه توس خراسان دیده به جهان گشود و همانجا درگذشت و به خاک سپرده شد. او چکامه سرا و رزمنامه سرایی ایرانی بود که شاهنامه را از نوشتار به سروده در آورد که نامی ترین رزمنامه پارسی می‌باشد و از سوی دیگر بلند ترین سروده به زبان پارسی تا زمان خود به شمار می‌رفته‌است از این رو او را از بزرگ‌ترین چامه سرایان پارسی‌گو دانسته‌اند. در ایران روز ۲۵ اردیبهشت به نام روز بزرگداشت فردوسی نامگذاری شده‌است .

درختی که تلخ است وی را سرشت
گرش برنشانی به باغ بهشت
ور از جوی خلدش به هنگام آب
به بیخ انگبین ریزی و شهد ناب
سرانجام گوهر به کار آورد
همان میوه ی تلخ بار آورد

[آبجی]

کـنون اي خردمـند وصـف خرد
بدين جايگـه گـفـتـن اندرخورد

کـنون تا چـه داري بيار از خرد
کـه گوش نيوشـنده زو برخورد

خرد بـهـتر از هر چـه ايزد بداد
سـتايش خرد را بـه از راه داد

خرد رهـنـماي و خرد دلگـشاي
خرد دسـت گيرد بـه هر دو سراي

ازو شادماني وزويت غـميسـت
وزويت فزوني وزويت کـميسـت

خرد تيره و مرد روشـن روان
نـباشد هـمي شادمان يک زمان

چـه گـفـت آن خردمند مرد خرد
کـه دانا ز گـفـتار از برخورد

کـسي کو خرد را ندارد ز پيش
دلـش گردد از کرده خويش ريش

هـشيوار ديوانـه خواند ورا
هـمان خويش بيگانـه داند ورا

ازويي بـه هر دو سراي ارجـمـند
گـسـسـتـه خرد پاي دارد ببند

خرد چشـم جانست چون بنـگري
تو بي‌چشم شادان جهان نسـپري

نخـسـت آفرينـش خرد را شناس
نگهـبان جانـسـت و آن سه پاس

سه پاس تو چشم است وگوش و زبان
کزين سـه رسد نيک و بد بي‌گـمان

خرد را و جان را کـه يارد سـتود
و گر مـن ستايم کـه يارد شـنود

حکيما چو کس نيست گفتن چه سود
ازين پـس بـگو کافرينش چـه بود

تويي کرده کردگار جـهان
بـبيني هـمي آشـکار و نـهان

بـه گـفـتار دانـندگان راه جوي
بـه گيتي بپوي و به هر کس بـگوي

ز هر دانشي چون سخن بـشـنوي
از آموخـتـن يک زمان نـغـنوي

چو ديدار يابي بـه شاخ سـخـن
بداني کـه دانـش نيابد بـه مـن

[پديده]

با سلام :

اي كاش براي اينكه براي حكيم ابوالقاسم فردوسي بزرگداشت مي گيرند و پشت تريبون فقط به به چ ه چ ه از ايشون مي كنند آن شعر ايشون كه اشاره مستقيم به تمام مسائل حمله اعراب به ايران كه با جان و مال و ناموس ايراني چه كردند هم اشارتي مي رفت .

آنجا كه در شاهنامه هميشه جاويد با اشاره به اين اعراب متجاوز مي فرمايد :

اين مارخوار اهرمن چهرگان ...............
.
.
.
دوستان بقيه اش را بروند در شاهنامه بخوانند چون اين اشعار فردوسي پشت هيچ تريبوني براي كسي خوانده نمي شود .

ارادتمند همه عزيزان
بروجرديان

[آبجی]

با سلام :

اي كاش براي اينكه براي حكيم ابوالقاسم فردوسي بزرگداشت مي گيرند و پشت تريبون فقط به به چ ه چ ه از ايشون مي كنند آن شعر ايشون كه اشاره مستقيم به تمام مسائل حمله اعراب به ايران كه با جان و مال و ناموس ايراني چه كردند هم اشارتي مي رفت .

آنجا كه در شاهنامه هميشه جاويد با اشاره به اين اعراب متجاوز مي فرمايد :

اين مارخوار اهرمن چهرگان ...............
.
.
.
دوستان بقيه اش را بروند در شاهنامه بخوانند چون اين اشعار فردوسي پشت هيچ تريبوني براي كسي خوانده نمي شود .

ارادتمند همه عزيزان
بروجرديان

ممنون از استاد خوبم :

چنین است پرگار چرخ بلند * که آید بدین پادشاهی گزند
از این مارخوار اهرمن چهرگان * ز دانایی و شرم بی بهرگان
ازاین زاغ ساران بی آب ورنگ * نه هوش ونه دانش٬ نه نام ونه ننگ
نه گنج و نه نام و نه تخت ونژاد * همی داد خواهند گیتی به باد
که آید این روز اهریمنی * چو گردون گردان کند دشمنی
شود خوارهر کس که بود ارجمند * فرو مایه را بخت گردد بلند
پراکنده گردد بدی در جهان * گزند آشکارا و خوبی نهان
********************
چو بسیار ازین داستان بگذرد * کسی سوی آزادگان ننگرد
همه دل پر از خون شود ، روی زرد * دهان خشک ولبها پر از باد سرد
چنین بی وفا گشت گردان سپهر * دژم گشت ، وز ما ببرید مهر
همان زشت شد خوب،شد خوب زشت * بشد راه دوزخ پدید ازبهشت!

[آبجی]

ممنون از استاد خوبم :

چنین است پرگار چرخ بلند * که آید بدین پادشاهی گزند
از این مارخوار اهرمن چهرگان * ز دانایی و شرم بی بهرگان
ازاین زاغ ساران بی آب ورنگ * نه هوش ونه دانش٬ نه نام ونه ننگ
نه گنج و نه نام و نه تخت ونژاد * همی داد خواهند گیتی به باد
که آید این روز اهریمنی * چو گردون گردان کند دشمنی
شود خوارهر کس که بود ارجمند * فرو مایه را بخت گردد بلند
پراکنده گردد بدی در جهان * گزند آشکارا و خوبی نهان
********************
چو بسیار ازین داستان بگذرد * کسی سوی آزادگان ننگرد
همه دل پر از خون شود ، روی زرد * دهان خشک ولبها پر از باد سرد
چنین بی وفا گشت گردان سپهر * دژم گشت ، وز ما ببرید مهر
همان زشت شد خوب،شد خوب زشت * بشد راه دوزخ پدید ازبهشت!

الان دیدم که نصفه بوده برای همین کاملشو زدم :


بر ایرانیان زار و گریان شدم * ز ساسانیان نیز بریان شدم چو تخت با منبر برابر کنند * همه نام بوبکر و عمر می کنند
از ایران و ز ترک و ز تازیان * نژادی پدید آید اندر میان
نه دهقان و نه ترک و نه تازی بود * سخنها به کردار بازی بود
از این مارخوار اهرمن چهرگان * زدانایی و شرم بی بهرگان
زشیر شتر خوردن و سوسمار * عرب را بجایی رسیدست کار
که تاج کیانی کند آرزو * تفو بر چنین چرخ گردون تفو
نه گنج و نه نام و تخت و نژاد * همی داد خواهند گیتی به باد
بسی گنج و گوهر پراکنده شد * بسی سر به خاک اندر افکنده شد
چنین گشت پگار چرخ بلند * که آید بدین پادشاهی گزند
از این زاغ ساران بی آب و رنگ * نه هوش و نه دانش نه آب و نه ننگ
هم آتش بمردی به آتشکده * شدی تیره جشن نوروز و سده

[پديده]

با سلام :
احسنت به آبجي خانوم گرامي

خوب ما كه ايراني هستيم و اين چيزا رو مي خونيم و مي دونيم كه اعراب با نياكان و نواميس ما چه كردند و مي دانيم و با چشمان خود شاهد بوديم كه همين اعراب در همين جنگ 8 ساله تا آخرين تيرشان بچه هاي ما رو مي زدن و تكه تكه مي كردند و ما هر تكه از دوستانمان را از اين طرف و آنطرف جمع مي كرديم و تا تيرشون تموم مي شد مي گفتند : انا مسلم / الدخيل / الدخيل .....

بعد بچه هاي تكه تكه شده اين سرزمين رو مياورديم توي كيسه 5 كيلويي و يا تنها يك پلاك تحويل خانواده شون مي داديم و......

حالا آقايون مي فرمايند : ( برادران عزيز عراقي ..... ) !!!!!!

بايتسي كجايمان از درد بتركد ؟؟؟!!!!!! البته كه قلبمان تركيد !!!!!!
به خاطر همين است كه بچه هاي جنگ هيچ قلبي ندارند ؟؟!!! به خاطر اين است كه بچه هاي جنگ تارومار هر كس به نا كجا آباد افتاده است ؟؟!!!! وووو......

[پديده]

الان دیدم که نصفه بوده برای همین کاملشو زدم :


بر ایرانیان زار و گریان شدم * ز ساسانیان نیز بریان شدم چو تخت با منبر برابر کنند * همه نام بوبکر و عمر می کنند
از ایران و ز ترک و ز تازیان * نژادی پدید آید اندر میان
نه دهقان و نه ترک و نه تازی بود * سخنها به کردار بازی بود
از این مارخوار اهرمن چهرگان * زدانایی و شرم بی بهرگان
زشیر شتر خوردن و سوسمار * عرب را بجایی رسیدست کار
که تاج کیانی کند آرزو * تفو بر چنین چرخ گردون تفو
نه گنج و نه نام و تخت و نژاد * همی داد خواهند گیتی به باد
بسی گنج و گوهر پراکنده شد * بسی سر به خاک اندر افکنده شد
چنین گشت پگار چرخ بلند * که آید بدین پادشاهی گزند
از این زاغ ساران بی آب و رنگ * نه هوش و نه دانش نه آب و نه ننگ
هم آتش بمردی به آتشکده * شدی تیره جشن نوروز و سده

اين اشعار فردوسي را تا حالا چه كسي براي جوانان ما خوانده است ؟؟؟؟!؟!؟؟؟!!!!!1

از كدام كانال هاي تلوزيون تا به حال پخش شده است ؟؟؟؟!!!!!!!

چند نفر از جوانان اين آب و خاك كه افتخار مي كنند كه ايراني اند اين اشعار را در شاهنامه خوانده اند ؟؟؟!!!!!!!!!!!!!!!!1

مگر اينجا ايران نيست و ما ايراني نيستيم ؟؟؟!!! چرا اين اشعار در هيچ يك از كتب دانش آموزان و دانشجويانمان نيست ؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!!

پس كو آن ( بسي رنج بردم در اين سال سي / عجم زنده كردم بدين پارسي ) ؟؟؟!!!! اين پارسي كجاست ؟؟!!!! پارسيان كجايند ؟؟؟!!! كجايند اين مردان بي ادعا ؟؟؟!!!!

[پديده]

مي دانيد كه چرا اين اشعار در مدارس ما تدريس نمي شود ؟؟!!! و يا در هيچ كتاب درسي اي نيست ؟؟!!!

نگفته پيداست / اما ابايي از بازگويي آن نداريم :

براي اينكه ميليون ها ايراني از مركز تهران تا دور ترين دهكده هاي اين سرزمين و مردم عوام خواهند فهميد كه اعراب با كشورشان / با مالشان و با ناموسشان چه كردند .

براي اينكه هنگام تدريس آموزگار بايستي بيت به بيت اين اشعار رو براي دانش آموز و يا دانشجو ترجمه و تبيين كنه و تعريف كنه كه چي به چيه / اين اشعار آنقدر واقعيت ها را به صراحت و سليسي و رواني بيان كرده است كه نيازي به تفسير ندارد / اما تنها 2 بيت از آن را با هم ببينيم و معني كنيم :

از ایران و ز ترک و ز تازیان * نژادی پدید آید اندر میان

به هر جنگجوي عرب به عنوان پاداش شركت در جنگ 10 زن زيباي ايراني به عنوان كنيز و 10 بچه ايراني به عنوان غلام داده شد ( تاريخ طبري هم همين را گفته ) و منظور از پديد آمدن نژاد ايراني و تازي هم كه ديگه كاملا مشخص است .

نه گنج و نه نام و تخت و نژاد * همی داد خواهند گیتی به باد

به هر جنگجوي عرب كه به ايران حمله كرده است 15 هزار درهم طلا از خزائن به غارت رفته ايران داده شد
( در تاريخ طبري و تاريخ هاي ديگر هم آمده است ) اين هم از مالمان كه بردند .


ببخشيد ديگه نمي تونم بنويسم ...........

حالم خيلي بد شد .......

ارادتمند همه عزيزانم
بروجرديان

[آبجی]

ممنون از شما اقای بروجردیان

[ЛίL∞F∆R]

واقعاً مرسی از این همه روشنگری های استاد
من هم قبول دارم که باید تو کتابهای درسی باشه تا ایرانیان بدونند که عربها چه کردند با مال و جان و ناموس ما....
یادم میاد پدر بزرگم این شعرو وقتی کوچیک بودم برام خوند هنوز مدرسه نرفته بودم طبق عادتی که داشتم همیشه بعد از ظهرا پیش پدر بزرگم می رفتم که داستانهای قرآن و شاهنامه ی فردوسی و برام بخونه و به زبانه کودکانه ی خودم برام معنی کنه اونجا بود که پدر بزرگم گفت این عربها با زبان ما, کشور ما, جان ما, مال ما و ناموس ما و پارسی بودن ما مشکل دارن و همیشه سعی در نابودی و تحریف دارند و یه عرب همیشه یه عربه چه ظالم چه مظلوم با همه ی همون خصوصیات قبلی... خدا پدر بزرگم این استاد فرزانه ی ادبیات را بیامرزد و روحش را شاد گرداند