غروب
چند جسد
غوطه ورند
در مرداب سبز.
دریا
فاصله دارد با آرامش.
موج‌ها سراسیمه
به صخره‌ها می‌کوبند.
پیری نشسته بر فراز کوهی بلند
شانه می‌کنند ریش سپیدش.
چشم دلش نزدیک بین.
راه می‌روند کودکان
شبها در دل خواب؛
کابوسی دایمی و مرموز
تهی می‌سازد
رویای آبیشان.
زنی آبستن است
پرندگان خاموش.
بوی تعفن می‌پیچید
در سکوت شهر.
دوست عزیز، به سایت علمی نخبگان جوان خوش آمدید
مشاهده این پیام به این معنی است که شما در سایت عضو نیستید، لطفا در صورت تمایل جهت عضویت در سایت علمی نخبگان جوان اینجا کلیک کنید.
توجه داشته باشید، در صورتی که عضو سایت نباشید نمی توانید از تمامی امکانات و خدمات سایت استفاده کنید.
پست های تکراری و بحث بر انگیز (جنجالی )بدون اطلاع به کاربر بعد از 24 ساعت پاک خواهند شد 
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)