اموزش اسمبل کامپیوتر(مبتدیان)

[MAHDIAR]

اگر هارددیسک کامپیوتر ما علاوه بر پارتیشن اولیه دارای پارتیشن گسترده ( Extended ) نیز باشد درایوهای منطقی ( Logical ) نیز در داخل آن مشخص خواهد شد . ( در یک پارتیشن بندی عادی هارد دیسک دارای یک پارتیشن اولیه که همان درایو C است و معمولاً این درایو به صورت اکتیو نیز می باشد و یک پارتیشن گسترده ( Extended ) می باشد که شامل پارتیشن های منطقی بوده و به نامهای D و E و … شناخته می شوند .) در بخش لیست پارتیشنها ، تعداد پارتیشنهای موجود دیسک انتخاب شده را با توضیحات کامل تر می بینیم . علامت ستاره در بعضی از پارتیشنها دالّ بر این است که آن پارتیشن ، دارای یکی از شرایط زیر است :
۱) یا پارتیشن گسترده است .
۲) (Extended ) یا پارتیشن مخفی است . ( Hidden ) {پارتیشن های مخفی پارتیشنهایی هستند که نام درایو ( Drive letter ) ندارند و کاربران نمی توانند به آن دسترسی داشته باشند. البته در ویندوز ایکس پی و ۲۰۰۰ حرفه ای این پارتیشنها می توانند نام درایو بگیرند . تمام پارتیشنها بجز پارتیشن اکتیو می توانند مخفی شوند }
۳) یا پارتیشنی است که سیستم فایل آن توسط سیستم عامل فعال پشتیبانی نمی شود . به عنوان مثال اگر برنامه تحت ویندوز ۹۸ اجرا شده باشد پارتیشن هایی که سیستم فایل آنها NTFS یا EXT۲ , ۳ می باشند ستاره دار خواهند بود .
۴) یا اینکه بخشی از هارد دیسک است که هنوز پارتیشن بندی نشده است . در بخش Partition Operation ما می توانیم اعمال مربوط به پارتیشن منتخب را انجام دهیم . بخش پایین پنجره اصلی Legend ها را می بینیم که راهنمای خوبی برای رنگ نوع سیستم فایل پارتیشنها می باشد . تمام این بخشها و گزینه ها بجز منوی اصلی برنامه را می توانیم از طریق منوی View از پنجره اصلی برداشته و یا اضافه نماییم . در منتهی الیه پنجره اصلی بخش Status Bar را می بینیم که با عبور ماوس از روی هر گزینه ای توضیحی درباره آن گزینه در این قسمت ظاهر می شود . با توجه به اینکه Toolbarها میانبرهایی برای گزینه های داخل منوهای اصلی می باشند و از طرفی با کمی مکث بر روی هر Toolbarی نام مربوط به آن Toolbar به وسیله یک تول تیپ ظاهر می شود
ـ منوی General : ( اولین منو از سمت چپ ) Apply Changes ( Ctrl + A ) با انتخاب این گزینه تمام کارهایی که انجام داده ایم اعمال می گردد ، البته در صورتیکه به پرسش برنامه پاسخ مثبت دهیم . در اغلب بخشها برنامه از ما پرسش برای تأیید اقدامی که می خواهیم انجام گردد می پرسد تا از اقدام ما مطمئن گردد . Undo Last Change ( Ctrl +z) آخرین عمل انجام شده را بر می گرداند . Discard All Changes ( Ctrl + D) تمام اعمال انجام شده را بر می گرداند . ( انگار هیچ اقدامی صورت نگرفته است ) البته این دو مورد اخیر زمانی امکان پذیر است که گزینه Apply Changes انجام نشده باشد . ● Pereferences
تیک مربوط به Allow ۶۴K FAT Clusters for Windows NT/Windows ۲۰۰۰/XP هر چند که خود برنامه هم آن را پیشنهاد نکرده است اجازه می دهد که ما پارتیشنهایی با کلاسترهای ۶۴ KB درست کنیم که در اینصورت بنا بر توضیح خود برنامه در ویندوزهای NT , ۲۰۰۰ , XP قابل دسترسی می باشد . در پنجره مربوط به Skip Bad Sector Checks در صورتیکه گزینه ای تیک خورده باشد آن هارد دیسک در هنگام اجرای اعمال Resize/Move, Create, Copy, Format برنامه از پرداختن به کنترل و بررسی بدسکتورهای موجود در هارد دیسک جلوگیری می کند و در نتیجه اعمال ذکر شده سریعتر انجام می شود و لی در عوض ممکن است در صورت وجود بدسکتورهای احتمالی و عدم نشانه گذاری آنها توسط برنامه در آینده در هنگام استفاده از این پارتیشن امکان خرابی داده های ذخیره شده در این بخش وجود داشته باشد . در پنجره دیگر ما می توانیم هارد دیسک خود را به صورت ReadOnly درآوریم تا از امکان بروز تغییرات احتمالی در آن جلوگیری به عمل آوریم . با ReadOnly نمودن یک دیسک اقدامات مربوط به آن دیسک منتفی می گردد و هیچ عملی را نمی توانیم بر روی هارد دیسک مورد نظر انجام دهیم . Set Password در این بخش ما می توانیم برای جلوگیری از سوء استفاده احتمالی از برنامه و یا جلوگیری از استفاده افراد ناشی از برنامه برای برنامه خود پسورد بگذاریم . Exit با این گزینه از برنامه خارج می شویم . در صورتیکه عملی را Apply ننموده باشیم برنامه از ما برای خروج اجازه خواهد خواست

[MAHDIAR]

ـ منوی View از این منو برای کاستن یا افزودن تولبارها و یا تغییر منظره دید پنجره استفاده می شود . در این منو در مورد آخرین زیرمنو Operations Pending کمی توضیح خواهم داد : در این بخش تمام اعمالی که بر روی هارد دیسک انجام داده شده است به ترتیب نشان داده شده است ( در حقیقت شبیه تاریخچه History می باشد ) ما از طریق همین بخش می توانیم کارهای انجام شده را اِعمال کنیم یا از بین ببریم .
ـ منوی Disk زیر منوهای این منو با انتخاب نام دیسک ( Disk ۱ یا Disk۲ ) در بخش لیست پارتیشنها فعال می گردد . منوی اول Delete All Partitions.. تمام پارتیشن های دیسک انتخاب شده را پاک می کند . منوی دوم Properties اطلاعاتی در مورد دیسکت انتخاب شده به ما می دهد . در اینجا هم می توانیم گزینه هایی همانند گزینه های موجود در بخش Pereferences را مشاهده نماییم .
ـ منوی Partition Browse از طریق این گزینه ما می توانیم بدون خروج از برنامه از اطلاعات موجود در پارتیشن انتخاب شده مطلع شویم . Move / Resize از طریق گزینه ما می توانیم اندازه پارتیشن انتخاب شده را بوسیله نوار لغزنده بالای صفحه یا وارد نمودن اعداد مشخص در فیلدهای مربوط کم یا زیاد کنیم . ( قبل از انجام این کار ، باید از طریق گزینه Windows Defragmenter در منوی Partition عمل دفراگ درایوهای مورد نظر را انجام می دهیم . ) برای Move نمودن یک پارتیشن باید فضایی که برای پارتیشن دیگری اختصاص داده نشده باشد در نزدیکی پارتیشن مذکور وجود داشته باشد . اگر چنین چیزی موجود نباشد پارتیشنی را دارای فضای خالی می باشد کوچکتر می نماییم و آنگاه پارتیشنی را که می خواهیم Move کنیم به آن قسمت خالی که با کوچک نمودن پارتیشن حاصل شده است انتقال می دهیم . عمل Move را در مورد پارتیشن BOOT یا Active نباید انجام داد . بخش انتخاب مربوط به Cluster size فقط برای سیستم فایل های ۱۶ و ۳۲ می باشد . Cluster size سیستم فایل های NTFS را از طریق منوی Partition . Advanced . Resize Clusters. انجام می دهیم .
Copy : از طریق این گزینه ما می توانیم یک پارتیشن دیگری عیناً و همانند پارتیشن انتخاب شده بسازیم . برای این کار ما به فضایی هم اندازه یا بیشتر از فضای پارتیشن انتخاب شده نیاز داریم .
در پنجره مربوطه و در لیست پایین رو دیسکی را می خواهیم کار کپی را برروی آن انجام دهیم مشخص می نماییم . اگر چنانچه پارتیشنی که کپی نموده ایم ظرفیت آن کمتر از ظرفیت فضای آزاد بر روی دیسک است می توانیم یکی از گزینه های Beginning of free space ( از ابتدای فضای آزاد ) یا End of free space( از انتهای فضای آزاد ) را به دلخواه خود انتخاب نماییم ، ( پیش فرض برنامه از ابتدای فضای آزاد می باشد ) . اگر چنانچه گزینه مذکور را از انتهای فضای آزاد انتخاب نمودید حتماً باید از نوع سیستم فایل و درست بودن پارتیشن خود مطمئن شده و مقدار فضای باقی مانده نیز قابل دسترسی باشد . در بخش لیست پارتیشنها نیز پارتیشن مربوط را کلیک می کنیم و کلید Ok را می زنیم .
▪ Create : با این گزینه ما می توانیم فضای خالی روی دیسک را پارتیشن بندی نماییم . ـ گزینه Creat ▪ as : که یک لیست پایین رو می باشد دارای دو گزینه Logical Partition ( پارتیشن منطقی ) و Primary Partition ( پارتیشن اولیه ) می باشد . پارتیشن اولیه برای نصب سیستم های عامل و پارتیشن منطقی برای هر منظوری اعم از ذخیره سازی داده ها و نصب برنامه ها و … می باشد . (ما می توانیم سیستم های عامل خود را بر روی پارتیشن منطقی هم نصب کنیم یعنی اینکه اگر پارتیشن اولیه داشتیم و خواستیم بقیه پارتیشنها را در پارتیشن گسترده به صورت منطقی تقسیم بندی کنیم مشکلی برای نصب چند سیستم عامل پیش نخواهد آمد . )
ـ گزینه Partition Type : نیز یک لیست پایین رو می باشد . توسط این گزینه ما می توانیم نوع سیستم فایل پارتیشن را مشخص نماییم .
ـ Fat : قابل تشخیص توسط تمامی سیستم عاملها
ـ Fat۳۲ : قابل تشخیص توسط سیستم عامل ویندوز ۹۸ و بالاتر
ـ NTFS : قابل تشخیص توسط ویندوز های ۲۰۰۰ و XP ( NTFS . ۰۴ توسط ویندوز NT قابل شناسایی است ) EXT۲ , ۳ – swap : سیستم فایل های مخصوص سیستم عامل لینوکس UnFormatted : یعنی ساختن پارتیشن تنها و اختصاص فضایی برای یک پارتیشن بدون سیستم فایل
در جعبه مخصوص Label می توانیم یک لیبل یا نام برای پارتیشن انتخاب نماییم . این نام می تواند تا ۳۲ کاراکتر الفبایی برای NTFS و ۱۶ کارکتر الفبایی برای EXT۲ , ۳ و ۱۱ کاراکتر الفبایی برای سایر پارتیشنها باشد .
در بخش SizeBox می توانیم اندازه پارتیشن خود را به واحد مگابایت وارد نماییم یا اینکه در روبروی آن درصد فضایی را که می خواهیم به پارتیشن مذکور اختصاص دهید را بنویسیم . در بخش Cluster size سعی می کنیم همان سایز Default را رعایت نماییم تا خود برنامه بر اساس استاندارهای همان سیستم فایل اندازه کلاسترها تعیین نماید .
در بخش Drive Letter نام درایو مربوطه را وارد می نماییم یا همان پیش فرض سیستم را قبول می کنیم .
در فریم مربوط به Position می توانیم مشخص نماییم که پارتیشن ما از انتهای فضای خالی تقسیم بندی شود یا از ابتدای فضای خالی .
ـ Delete : از این گزینه برای پاک کردن یک پارتیشن استفاده می شود .
ـ UnDelete : در صورت پشیمانی از پاک کردن یک پارتیشن می توانیم از UnDelete استفاده نماییم . اگر در جعبه گفتگوی ظاهر شده گزینه Delete and Secure Erase را علامت زده باشیم ، آن پارتیشن دیگر قابلیت Unerase یا UnDelete خود را که همان بازگرداندن پارتیشن پاک شده می باشد را ازدست خواهد داد . با انتخاب این گزینه تمام آنچه که در پارتیشن مذکور وجود دارد ( داده ها ) از بین خواهد رفت و قابل بازیابی و برگشت نخواهد بود .
ـ Label : توسط این گزینه لیبل و نامی را برای پارتیشن خود انتخاب نموده یا تعویض می نماییم .
ـ Format : با این گزینه می توانیم یک پارتیشن را با سیستم فایل انتخابی خودمان فرمت نموده و یک نام یا لیبل نیز برای آن انتخاب نماییم .
ـ Convert : با این گزینه می توانیم نوع سیستم فایل پارتیشن منتخب را به سیستم فایل دیگر تبدیل نماییم . ما می توانیم سیستم فایل های پایین تر را به بالاتر Convert نماییم . اگر بخواهیم پارتیشنی را که سیستم فایل آن NTFS می باشد به FAT۳۲ تبدیل کنیم باید ابتدا آن پارتیشن را پاک کنیم سپس مجدداً با FAT۳۲ پارتیشن بندی نماییم .
ـ Merge : با این گزینه می توانیم دو پارتیشن را با هم یکی کنیم و به هم پیوند دهیم تا یک پارتیشن شوند .

[MAHDIAR]

لازم به چند نکته مهم توجه نماییم :
ـ ما می توانیم Fat را با Fatr۳۲ به هم پیوند دهیم و NTFS را هم با NTFS با هم متصل نماییم ، یعنی نمی توانیم NTFS را به Fat یا FAT۳۲ پیوند دهیم . اگر بخواهیم یک Fat۳۲ را Ntfs به هم پیوند دهیم ابتدا باید Fat۳۲ را به NTFS تبدیل ( Convert ) نماییم سپس Merge کنیم . ضمناً نسخه های NTFS هم باید یکی باشد یعنی نمی توانیم NTFS . ۰۴ ویندوز NT را با NTFS جدید ویندوز های ۲۰۰۰ و XP پیوند دهیم .
ـ با توجه به میزان داده های موجود در پارتیشنهایی که قرار است با پیوند بخورند ممکن است انجام این عمل طولانی شود حتی بیش از یک ساعت نیز طول بکشد . لذا در صورت طولانی شدن عمل ، هرگز کامپیوتر خود را خاموش یا ری استارت نباید کرد تا عمل پیوند تمام شود .
ـ هرگز پارتیشنی را که حاوی فایلهای سیستمی می باشد و یا اینکه Compressed ( فشرده شده ) می باشد را با پارتیشن دیگر پیوند نمی دهیم .
ـ پارتیشن های NTFS باید دارای یک ویرایش ( Version ) و ظرفیت کلاستر برابر باشند . برای اطلاع از این وضعیت می توانیم با کلیک راست بر روی پارتیشنهای مذکور و انتخاب گزینه Properties ( تب NTFS info ) این دو مورد را با هم بسنجیم . سپس در مرحله اجرا ، در فریم Merge Options پارتیشنی را که می خواهیم پیوند بخورد را مشخص نماییم . با انتخاب هر پارتیشن اطلاعات آن پارتیشن در یک پوشه جداگانه بر روی یک درایو دیگر ذخیره خواهد شد که ما می توانیم این پوشه یا فولدر را در فریم پاینیی به عنوان NewFolder وارد نماییم . در فریم آخر نوع سیستم فایل پارتیشن جدید را مشخص می نماییم و OK را کلیک می کنیم .
ـ Split : این گزینه برعکس گزینه Merge عمل می کند . با این گزینه ما می توانیم یک پارتیشن بزرگ را به دو یا چند پارتیشن دیگر تقسیم نماییم . این عمل را در مورد پارتیشنی که اکتیو است و یا دارای فایلهای سیستم عامل می باشد انجام نمی دهیم . (قبل از انجام این کار نیز همچون گزینه Move/Resize ، باید از طریق گزینه Windows Defragmenter در منوی Partition عمل دفراگ درایو مورد نظر را انجام دهیم. )در جعبه گفتگو حاصل از کلیک گزینه Split در تب Data ما می توانیم فایلها یا فولدرهایی را که می خواهیم در پارتیشن جدید قرار گیرند را به پنجره طرف راست ( New Partition ) منتقل کنیم . در بخش فوقانی همین قسمت نیز دو گزینه دیگر وجود دارد که می توانیم نام لیبل و نوع پارتیشن خود را اعم از Primary یا Logical را انتخاب نماییم . در تب Size نیز سایز و ظرفیت مربوط به پارتیشن جدید را مشخص می نماییم و Ok را کلیک می کنیم . میزان اطلاعات موجود برروی پارتیشن فعلی با پارتیشن هایی که بعداً ساخته خواهد شد سازگاری داشته باشد . یعنی به اندازه معقول باشد که اطلاعات در آن به راحتی جای گیرد .
ـ Properties : پنجره ای که با انتخاب این گزینه گشوده می شود صرفاً اطلاعاتی درباره پارتیشن انتخابی است که می تواند برایمان مفید باشد .
ـ Check for errors : از طریق این گزینه می توانیم از اشکالات و ایرادات احتمالی موجود در پارتیشن انتخاب شده مطلع شویم .
ـ MS_ScanDisk : بوسیله این گزینه می توانیم برنامه ScanDisk ویندوز خود را برای کنترل اشکالات احتمالی موجود در پارتیشنها فعال نماییم .
ـ Windows Defragmenter: با انتخاب این گزینه می توانیم برنامه DiskDefragmenter ویندوز را برای دفراگ نمودن یک پارتیشن فعال نماییم . ( این گزینه را حتماً قبل از اجرای Move/Resize یا Split اجرا می نماییم )
ـ Advanced : این گزینه دارای زیر مجموعه چندگانه می باشد که عبارتند از :
۱) Bad Sectors Retest : برای کنترل مجدد بدسکتورهای احتمالی موجود در پارتیشن .
۲) Hide Partition : برای مخفی نمودن پارتیشن .
۳) Resize Root Directory : این گزینه وقتی فعال می شود که پارتیشن هایی به صورت Fat۱۶ که مخصوص سیستم عامل منسوخ شده DOS۶۲۲ می باشد، بر روی هارد دیسک خود داشته باشیم . عددی که در New Capacity وارد می شود خودبخود برای مطابقت با سایز کلاسترها روند می شود .

[MAHDIAR]

) Set Active : برای فعال و اکتیو نمودن یک پارتیشن به کار می رود . معمولاً این کار را برای پارتیشنهای از نوع Primary انجام می دهند تا قابلیت بوت داشته باشند .( مخصوصاً درایو C: ) ۵ـ Resize Clusters : با این گزینه می توانیم سایز کلاسترها را کم یا زیاد کنیم .( کلاستر نوعی واحد ذخیره سازی است . هر کلاستر از تعداد ثابتی سکتور ( ۲ تا ۸ عدد ) تشکیل می گردد . کلاستر کوچکترین واحدی است که سیستم عامل می تواند آن را مدیریت کند هرچند که خود از سکتور تشکیل گردیده است . )
ـ منوی Tools : گزینه اول این منو Drive Mapper می باشد . این گزینه هیچ اقدامی درباره ساخت یا پاک نمودن و یا … پارتیشنها ندارد . مهمترین کاری که انجام می دهد این است که در صورتیکه پارتیشنی ( درایوی ) کم یا زیاد گردد مشخصاً برنامه هایی که در آن درایو با نام مشخص نصب شده اند توسط سیستم عامل قابل دسترسی نخواهند بود . زیرا یا درایو جدیدی به مجموعه درایوها اضافه شده است و یا درایوی کم شده است بنابراین نام بعضی از درایو ها تغییر یافته است . اصلاح این آدرسها توسط Drive Mapper انجام شده و آدرس اخیر به آن داده می شود .
به عنوان مثال درایو سی دی رام شما G: می باشد . اگر ما پارتیشنی به هارددیسک خود اضافه نماییم مسلماً درایو CDROM ما H: خواهد شد . برنامه هایی که از درایو CDROM برای استفاده می کنند و یا سیستم عامل برای تغذیه فایلهای سیستمی خود هنگام نصب برنامه های جدید از درایو مربوط می خواهد حتماً باید آدرس آنها تعویض شود و این کار سنگین توسط Drive Mapper انجام می گردد و یا مثال دیگر اینکه . فرضاً ما تعدادی از برنامه ها را در درایو E: نصب نموده ایم و از طرفی درایو D: را با برنامه PartitionMagic به قسمت تقسیم نموده ایم (Split ). با این کار نام درایو E: به F: تبدیل می شود و برنامه های نصب شده در این درایو توسط سیستم عامل در آدرس درایو E:… قابل دسترسی نخواهد بود . بازسازی و بروز آوری این آدرسها توسط Drive Mapper انجام می شود . گزینه دوم BootMagic Configuration می باشد . برای فعال شدن این گزینه باید آن را جداگانه از روی سی دی نصب برنامه MaigicPartition ۸.۰ در دایرکتوری BTMagic setup \ setup.exe نصب کنیم . با این گزینه ما می توانیم برای اجرای چند سیستم عامل بر روی سیستم خود اقدام کنیم . این کار به کمک پنجره اصلی برنامه که ساده و گویا است انجام می شود . BootMagic برنامه ای همانند SYSTEM COMMANDER می باشد که کار مدیریت بوت چندگانه را با ایجاد منوهای بوت انجام داده و حق انتخاب سیستم عامل دلخواه را به کاربر می دهد .
گزینه سوم Creat Rescue Disks می باشد که بوسیله آن می توانیم دیسکت استارت آپ یا ریسک دیسک BootAble برای خود بسازیم تا در مواقع مورد نیاز از آن استفاده نماییم .
ـ منوی Tasks : اغلب گزینه های این منو قبلاً توضیح داده شده است .
گزینه Creat New Partition یعنی ساختن یک پارتیشن جدید .
گزینه Creat Backup Partition برای ساختن یک پارتیشن مخصوص برای گرفتن پشتیبان از داده ها استفاده می شود . با ساختن این پارتیشن Datat Keeper برنامه بطور اتوماتیک در پشت صحنه اجرا شده و از اطلاعات ما در درایو Backup پشتیبان نگه می دارد .
گزینه Install Another Operating System برای نصب یک سیستم عامل دیگر به کار می رود . گزینه Resize Partitions برای تغییر دادن اندازه پارتیشنها به کار می رود .

[MAHDIAR]

گزینه Redistribute Free space برای این است که ما بخواهیم فضای خالی باقیمانده را بین پارتیشنهای ایجاد شده به طور مساوی تقسیم بندی نماییم .
گزینه Merge Partitions برای پیوند دادن دو یا چند پارتیشن به کار می رود .
گزینه Copy Partition برای ایجاد یک پارتیشن همسان با یک پارتیشن ایجاد شده به کار می رود .
ـ منوی Help : از این منو می توانیم همانند Help سایر برنامه ها استفاده نماییم .
قابل توجه است بدانیم که در صورتی که تحت یک سیستم عامل به نحوی از برنامه استفاده کنیم که تمام پارتیشنهای هارد دیسک ( حتی پارتیشن ACTIVE ) را نیز پاک کرده و از نو پارتیشن بندی نموده باشیم پس از عملی ( APPLY ) نمودن تغییرات ، برنامه از ما Restart نموده و به صورت اتوماتیک کامپیوتر را بوت نموده و تغییرات را ایجاد خواهد کرد . بعضی از گزینه هایی که شرح داده شد در هنگام کلیک راست بر روی پارتیشنها نیز ظاهر می گردد . نکته آخر این که در هنگام استفاده از این نرم افزار هرگز نبایدبدون فکر و تأمل اقدامی را انجام دهیم زیرا فوق العاده خطرناک است اما در صورت موفقیت نتایج بسیار بسیار شیرینی خواهد داشت .
● نصب :WINDOWS ۹۸
۱)اولین مرحله نصب WINDOWS ۹۸ فرایند STURTUP و جمع آوری اطلاعات مورد نیاز است. در این مرحله باید در پنجره LICENCE AGREEMENT موافقت خود را با مفاد این تفاهم نامه اعلام کنیم تا عملیات نصب WINDOWS ادامه یابد.
۲)حال باید دایرکتوری مورد نظر که می خواهیم سیستم عامل WINDOWS را در آن نصب کنیم مشخص نماییم.انتخاب پیش فرض C:\WINDOWS است ولی می توانیم دایرکتوری های دیگری را نیز در صورت تمایل انتخاب کنیم.
۳)پس از مشخص کردن دایرکتوری INSTAL دکمه NEXT را کلیک می کنیم.در این مرحله برنامه SETUP از ما میخواهد که نوعSETUP را تعیین کنیم که بهتر است گزینه TYPICAL را انتخاب کنیم.
۴)در مرحله بعد از ما خواسته می شود که اطلاعات مربوط به نام و شرکت خود را وارد کنیم. ۵)در این مرحله از ما خواسته می شود کد مخصوص ویندوز خود را وارد کنیم.هدف از این قسمت کسب اطمینان از مجاز بودنCD مورد استفاده است.
۶)مرحله بعدی تشخیص سخت افزار توسط سیستم عامل است.برنامهSETUP سعی می کند تمام سخت افزار موجود در سیستم را شناسایی کند تا در ادامه بتواند درایور های مورد نیاز را نصب کند. کارتهای شبکه – درایوهای CD ROM و یا کارتهای صدا نیز در این مرحله چک می شوند.اگر کارت شبکه روی کامپیوتر ما نصب شده باشد SETUP یک مرحله پیکر بندی شبکه خواهد داشت که در آن می توانیم بخشهای مختلف شبکه را روی سیستم خود به طور اختصاصی تعریف کنیم.این کادر های محاوره ای از ما می خواهند که نوع شبکه – نام کامپیوتر – توصیفات مورد نیاز و WORKGROUP مورد استفاده را مشخص کنیم.
۷)پس از تکمیل تشخیص سخت افزار برنامهSETUP لیستی از سخت افزارهای تشخیص داده شده را به ما ارایه می کند و این امکان را برای ما فراهم می کند که هر کدام از ادوات و یا درایور های LOAD شده برای آنها را در صورت لزوم تغییر می دهیم.
۸)در بخشی از فرایند نصب برنامه SETUP به ما اطلاع می دهد که در صورت تمایل می توانیم دیسک راه انداز ایجاد کنیم.از دیسک راه انداز می توان در مواقعی که سیستم بوت نمی شود استفاده کرد.
۹)مرحله بعدی نصب ویندوز ۹۸ FILE COPY است که طی آن فایل های مورد نیاز برای سیستم عامل ویندوز ۹۸ روی درایو هارد دیسک کپی می شوند.این فایل ها همگی فایل های CABINET هستند که ابتدا انتقال یافته و سپس استخراج می شوند.
۱۰)آخرین مر حله نصب پیکر بندی نهایی سیستم است که در این مرحله می توان تنظیمات مربوط به صفحه نمایش – تاریخ – زمان – کشور و مواردی از این قبیل را اعمال کرد.با استفاده از ویزارد ADD PRINTER می توانید روی سیستم خود پرینتر نصب کنیم.
در پایان این مرحله و با تکمیل برنامه SETUP باید سیستم خود را دوباره راه اندازی نماییم.

آفتاب