تفهیم فوتبال ایتالیا - Furbizia

[mahdi9067]

در فوتبال ایتالیا شاید هیچ چیز به اندازه Furbizia ،" حیله گری" در نتایج بازی ها تاثیر نداشته باشد از طرفی ایتالیایی ها هم هیچ ناراحتی و مشکلی از این بابت که بازیکنانی متقلب نام برده میشوند ندارند. اما بهتر است در همین ابتدا دو موضوع را کاملا از هم تفکیک کنیم، Furbizia هیچ ارتباطی با تقلب ندارد. تقلب یعنی تیم شما متوصل به راهکارهایی شود که تیم مقابل دسترسی به آنها ندارد یا با کمک عوامل بیرون از میدان تغییری در نتیجه بازی بدست آید مثل خریدن داور، دوپینگ که از موارد تقلب هستند که متاسفانه در سری آ، مثل لیگ های دیگر اتفاق افتاده ولی خوشبختانه پیراهن تیم ملی ایتالیا از این آلودگی در امان بود
ولی واژه Furbiziaمعنی کاملا متفاوتی دارد و هنری است که فقط و فقط در زمین بازی از آن استفاده میشود به نوعی در فارسی " حیله گری" ترجمه میشود و توانایی است که تمام بازیکنان میتوانند از آن استفاده کنند مثل خطا های تاکتیکی، زدن ضربه آزاد قبل از جایگری دروازبان، کنترل بازی، حرکات اعتراض آمیز مربی و بازیکن نسبت به داور، دایو وووو اینها همه نمونه هایی از Furbizia در فوتبال است که در ایتالیا بیشتر به چشم میخورد. تیری آنری یکی از همین بازیکنان است که استاد ضربات آزاد قبل از جایگیری دروازبان است. بازیکن دیگری که از همین شگرد ها استفاده میکند و بهترین بازیکن جهان نیز شده رونالدو است که تبحر خاصی در دایو کردن دارد اما از این شگرد ها و روش ها در هیچ جا از فوتبال به اندازه ایتالیا استفاده نمیشود و دلیل آن نیز است که این کار در فرهنگ فوتبال مردم ایتالیا کارغیر پسندیده ای تلقی نمیشود

" اگر پیروزی هنر است، ایتالیایی ها استاد آن هستند." این جمله غلط نیست ولی باید گفت فوتبال در ایتالیا یک هنر است، هنر به معنای قدیمی کلمه و فقط در نتیجه خلاصه نمیشود. فوتبال در ایتالیا به معنی یک ورزش فیزیکی نیست که در پایان یک تیم پیروز و یک تیم بازنده شود بلکه یک کار گروهی است که با توجه به بازی داخل زمین و آنالیز و فعالیت های دیگر خارج از زمین نتیجه را رقم میزند. در فرهنگ فوتبال دیگر کشور ها عدم توانایی در تفکیک احساس و فوتبال باعث شده در بسیاری از مواقع بازیکنان از کوره در بروند و بازی به خشونت کشیده شود و ضررهای زیادی برایشان داشته. به حرکت وین رونی در جام جهانی که اخراجش را در بر داشت نگاه کنید یا بازی غیر قابل کنترل آرژانتین و آلمان در همان رقابت ها اما ایتالیایی ها برعکس بر روی رفتارشان در زمین مسابقه بسیار هوشیار هستند فقط نگاه کنید ایتالیایی ها عر کدام به عنوان بازیکن چگونه در زمین مسابقه بازی میکنند و اعتراض خودشان را به داور نشان میدهند و تیم حریف را تحت فشار روانی قرار میدهند بدون اینکه کارتی دریافت کنند ولی در انتها ،گروهی مثل یک تیم پیروزی را جشن میگیرند دقیقا مثل یک گروه موسیقی. اگر فوتبال را به به کارهای فیزیکی و تکنیکی تقسیم کنیم متوجه میشویم که قدرت ایتالیا را میتوان در خاج از این دو فاکتور هم جستجو کرد. پس بهتر است جمله بالا را به این جمله تبدیل کنیم" اگر فوتبال هنر باشد، ایتالیایی ها استاد آن هستند"
در واقع استفاده از Furbizia که ایتالیایی ها به نحو احسن از آن استفاده میکنند تنها قسمتی از فوتبال است که در آن توپ دخالت ندارد. برای بسیاری از فوتبال دوستان بازی زمانی متوقف میشود که توپ از جریان بازی خارج شود مثل آفساید، کرنر اما برای ایتالیایی ها این زمان های کوتاه برای استفاده از غفلت تیم مقابل بسیار مهم است و جزو زمان های مهم بازی تلقی میشود که استراتژی خاصی برای آن تعیین میکنند. این استراتژی ها توسط آنالیزور ها مطالعه و شناسایی میشوند و به همان میزان که بازی با توپ مورد تحلیل قرار میگیرد بازی بدون توپ هم مورد آنالیز قرار میگیرد. تیم های ایتالیایی از این زمان ها برای مجادله شدید با داور، تحریک کردن تیم مقابل و گرفتن سرعت بازی برای شناخت تیم مقابل استفاده میکنند.
در واقع Furbizia هیچ قانون فوتبالی را زیر پا نمیگذارد به نوعی توانایی بیشترین استفاده از قانون را در اختیار تیم ها قرار میدهد. خطا های تاکتیکی هم جزئی از فوتبال مدافعین ایتالیایی است. در هیچ جای قوانین فوتبال نوشته نشده که خطا کردن جرمی محسوب میشود. مدافعین از این حربه برای جلوگیری از ضد حملات سریع تیم های مقابل استفاده میکنند البته ممکن است این خطاها به مزاج تیم های مقابل خوش نیاید و آنرا ضد فوتبال بنامند ولی برای مدافعین ایتالیایی روش بسیار موثری است به خصوص در زمان هایی که دو دفاع وسط باهوش مثل بارزی و مالدینی یا نستا و کاناوارو در کنار یکدیگر بازی میکنند. شاید بعضی ها بگویند این روش در مقابل مهاجمین غیر منصفانه است ولی مهاجمین سری آ هم روش های خاص خود را برای مقابله با مدافعین دارند مثل دایو کردن های هوشمندانه که اینقدر طبیعی به نظر میرسد که میتواند برای مدافعین کارت زرد یا قرمز و پنالتی را همراه داشته باشد. در حالت عادی زمانی که یک بیننده یک مسابقه فوتبال را تماشا میکند فقط تقابل تکنیک و تاکتیک را میان مدافعین و مهاجمین دو تیم میبیند ولی در مسابقات سری آ داستان کمی پیچیده تراست و تکنیک و تاکتیک تنها تعیین کننده نتیجه بازی نیست، سری ا جایی است که قدرت هوش اگر تاثیرش از بازی فیزیکی بیشتر نباشد قطعا کمتر هم نیست.
پیدا کردن نقطه ضعف روانی تیم حریف و مانور دادن بر روی آن تا جایی که هیچ قانون فوتبالی را نقض نکنی کار پیچیده است که نیاز به آنالیز و هوشمندی زیادی دارد البته طبیعی است که فوتبالدوستان خیلی از این برخورد ها رو طبیعی میبینند و فکر میکنند که کاملا اتفاقی چنین برخورد هایی رخ میدهد اما برای کارشناسانی که فوتبال ایتالیا را درک میکنند هیچ کدام از این برخورد ها اتفاقی نیست از مثال هایی در این موارد میتوان به خطایی که در بازی ایتالیا - آلمان رخ داد یاد کرد که بالاک خطایی کاملا عادی بر روی گتوزو انجام داد ولی گتوزو به محظ وقوع خطا در مقابل بالاک ایستاد و در صورتش فریاد زد و بالاک هم نمیتوانست ببیند که یک بازیکن که از نظر قامت از او کوچک تر است مقابل او فریاد میزند سریع از کوره در رفت ولی در این حین گتوزو برای اینکه از داور کارتی دریافت نکند رفتارش کاملا تغییر میکند و بالاک را برادرانه در آغوش میگیرد و دستی بر سرش میکشد، بالاک کاملا گیج شده. بعد از این جریان گتوزو به هدفش که جنگ روانی بود بدون اینکه کارتی دریافت کند و یا قانونی را نقض کند رسید.

مثال معروف دیگر حرکت ماتراتزی در دیدار مقابل فرانسه بود، که ماتراتزی دقیقا دست بر روی ضعیفترین نقطه روانی بازیکن بزرگی مثل زیدان ، که هیچ فوتبالدوستی خاطره بدی از او نداشت گذاشت و منجر به واکنش عجیب زیدان شد گرچه زیدان بعد از آن حرکت باز هم سرش را بالا گرفت و با افتخار زمین مسابقه را ترک کرد ولی تیم فرانسه باید هزینه این کار را پرداخت میکرد و دیگر زیدان مهره سوخته بود ولی بعد از این حادثه زیدان یاد گرفت که ایتالیایی ها زمانی که با تیم حریف مجادله میکنند فقط نشان میدهند که به دنبال درگیری هستند و در واقع به دنبال آن نیستند. زیدان با پاهایش بازی کرد و در واقع تمرکزش را از دست داد زمانی که شما از مدافعین ایتالیا بپرسید چگونه زیدان را باید کنترل کرد قطعا جواب آنرا به بهترین شکل میدهند
در واقع ایتالیایی ها فوتبال را فقط با پاهایشان بازی نمیکنند، آنها فوتبال را با فکرشان، قلبشان، دستشان بازی میکنند. بازی کردن جلوی تیم های ایتالیایی یعنی بازی کردن مقابل تیمی که تمام توان خود را همراه خود به میدان آورده و تیم های مقابل جدال نفس گیری خواهند داشت که بهترین تیم ها میتوانند از این جدال پیروز بیرون آیند.
بسیاری که از سبک فوتبال ایتالیا لذت نمیبرند ممکن است این سبک را نپذیرند مثل اسپانیایی ها که به جرات میتوان گفت تمام سعی خود را کرده اند که فوتبالی آکادمیک و زیبا را نمایش دهند و به شدت مخالف سبک فوتبالی هستند که بخواهد به روشی به غیر از تینیک و تاکتیک وابسطه شود آنها بیشتر فوتبال را مثل ورزشی مثل شمشیر بازی، بازی میکنند، سریع و برنده در حالی که ایتالیایی ها فوتبال را مثل جنگ های تن به تن قدیمی بازی میکنند که عرق میریزند و دست به هرکاری برای پیروزی میزنند. از طرفی ژرمن ها کاملا خونسرد و با حوصله بازی میکنند و این بهترین روش مقابله با فوتبال ایتالیاست. در حالی که ایتالیایی دست به هرکاری میزنند تا علیه تیم مقابل استفاده کنند آلمانی ها سعی میکنند با تمام موارد که علیه شان استفاده میشود به دقت برخورد کنند و شاید دلیل اینکه بالاک بر خلاف زیدان از جنگ روانی ایتالیایی ها پیروز بیرون آمد همین باشد.
با تمامی این تفاسیر ایتالیا حتی در دیدار هایی که منجر به باخت و حذفش از دیدار های حذفی شده همیشه حریف دست و پا گیر و غیر منتظره ایی برای حریفانش بوده. ایتالیا همیشه از جنگ روانی علیه تیم مقابل استفاده میکند. ممکن است شما از این روش لذت ببرید یا از آن تنفر داشته باشید ولی آنها موفق شده اند با این روش به ارزشمندترین فاکتور در ورزش یعنی پیروزی دست پیدا کنند