انگل هاي خارجي

[Mina_Mehr]

انگل های خارجی

انگلی که خارج از بدن میزبان زندگی می کند، انگل خارجی (Ecto parasit) نامیده می شود. سالانه در آمریکا حدود 6 تا 12 میلیون نفر به شپش آلوده می شوند. آلودگی به شپش معمولاً ناشی از وضعیت بهداشتی نامناسب و عفونت هایی است که در اثر تماس جنسی و اجتماعی از فردی به فرد دیگر منتقل می شوند.

شپش ها (Lice)

دو گونه ای که متعلق به این گروه هستند عبارتند از: Pediculus humanus capitic (شپش سر) و P.humanus corporis (شپش بدن). تخم ها (یا نیت)محکم به سر می چسبند در طی 10 روز شپش ها روی تخم ها می نشینند تا nymph ایجاد گردد. Nymph ها در طی 2 هفته بالغ می شوند. شپش ها به پایه فولیکول مو متصل می شوند و از خون بدن میزبان تغذیه می کنند. شپش عانه روی موهای ناحیه تناسلی یافت می شوند.

اما ممکن است در سایر نواحی بدن (مانند مژه و یا زیربغل) هم دیده شوند. حساسیت زیاد به ترشحات شپش ها ادم ماکولار ایجاد می کند و موجب عفونت های باکتریایی ثانویه می شود.

درمان

درمان انتخابی سه نوع عفونت (شپش سر، بدن و عانه) پرمتین 1 درصد است. پرمترین فعالیت Pediculicidal و Ovicidal در P.humanus دارد. میزان بهبودی بین 90 تا 97 درصد است. کرم شستشوی پرمترین 1 درصد (Nix-Crème Rinse) نیز در دسترس است. در افرادی که سابقه حساسیت به ragweed و گل داوودی دارند ممکن است به پرمترین واکنش دهند. بنابراین نباید از این فرآورده استفاده کنند.

داروی جایگزین ایورمکتین خوراکی mcg/kg 100 به مدت 3 روز (روزهای 1، 2 و 10) است. پرمترین موجب خارش و سوزش می شود. پرمترین یک درصد بعد از استحمام و شستشوی مو روی پوست سر خشک شده استعمال می شود و لازم است به مدت 10 دقیقه در موضع بماند.

داروی جایگزین پرمترین، مالاتیون 0.5 درصد (Ovide) است که در موارد مقاومت به پرمترین استفاده می شود، این دارو باید به مدت 90 دقیقه روی پوست سر باقی بماند. به منظور تسکین خارش، از لوسیون کالامین حاوی 0.1 درصد متانول یا یک داروی معادل استفاده می شود. همه افراد شامل اعضای خانواده و شرکای جنسی میزبان اولیه باید تحت درمان قرار گیرند. کلیه ملحفه ها و لباس ها باید مشابه روشی که در مورد انتروبیازیس گفته شد، استریل شوند.

گال یا جرب

جرب به وسیله مایت خارشی Sarcoptes Scebiei hominis در انسان و حیوان ایجاد می شود. عفونت معمولاً در چین های پشت زانو و بین انگشتان، چین های زیر بغل، ناف و کیسه بیضه (اسکروتوم)بروز می کند. عفونت موجب خارش شدید و خراش در فضای ارتباطی میان انگشتان، کفل ها، کشاله ران و کف سر می شود.
تشخیص بر اساس یافتن مایت در تراشه های پوستی روی یک پایه مرطوب حاصل می شود.

درمان

درمان انتخابی جرب کرم پرمترین 5 درصد (Elimite) است. داروهای جایگزین در افرادی که نمی توانند از پرمترین استفاده کنند، کروتامیتون 10 درصد (Eurax) و ایورمکتین خوراکی (Stromectal)mcy/kg 200 به صورت تک دوز هستند. برای شروع درمان با پرمترین، بایستی پوست با آب گرم و صابون به خوبی شسته شود تا پوسته ها و دلمه ها به طور کامل رفع شود. سپس لوسیون پرمترین روی تمام بدن به جز صورت، غشاهای مخاطی و چشم ها مالیده شود و به مدت 8 الی 14 ساعت روی پوست باقی بماند. یکبار استفاده تا 97 درصد از جرب را از بین می برد. کلیه افرادی که در تماس نزدیک با بیمار هستند باید به طور کامل درمان شوند. خارش ناشی از جرب 2 تا 4 هفته باقی می ماند که به علت وجود بقایای مایت در پوست است.

ارزیابی نتایج

عفونت های ناشی از بندپایان با جلوگیری از تماس آن ها با میزبان قابل کنترل هستند. بهبود شرایط زندگی و پرهیز از استفاده مشترک از وسایل شخصی مانند کلاه و برس مو این عفونت ها را به حداقل می رساند. پرمترین (1 تا 5 درصد) داروی موثر در همه این عفونت هاست.

[امير آشنا]

سپاس از مطالب مفيدتون
دو نكته ديگه در ادامه فرمايش مينا خانم اشاره كنم :

1.خوشبختانه از اونجا كه شپش ها داراي ميزبان اختصاصي ( host specific ) هستند ، قابل انتقال ميان انسان و حيوان نيستند ؛ به اين مفهوم كه شپش هاي مخصوص انسان به حيوان و شپش هاي مخصوص هر حيواني به حيوان هاي ديگه و انسان منتقل نميشه

2. برخلاف شپش ها كه ميزبان اختصاصي دارن و معمولا با درمان هاي دارويي ساده به سادگي برطرف ميشن ، جربها بسته به گونه جرب ، قابل انتقال ميان گونه هاي مختلف حيواني و انسان هستند و به درمان هاي دقيق تري هم نياز دارن . البته مثلا جرب sarcoptes scabei واريته هاي مختلفي براي هر گونه داره مثلا واريته hominis در انسان و واريته canis در سگ كه هر واريته مي تونه در صورت ايجاد آلودگي در گونه ديگه ، علايم خفيف تري نسبت به آلودگي در گونه اصلي ايجاد كنه ...ضمنا معمولا شدت سرايت در آلودگي به جرب ها بيش از شپش هاست