Ferns- Filicales

سرخس ها از زیر گروههای نهان زادان آوندی می باشند.سرخس‌های کنونی گروهی تکامل یافته از نهان زادان آوندی بوده،که اعقاب فیلیکالهای خاموش شده دوران اول هستند. رشد برگ در سرخس ها نسبتاً کامل و مداوم و ریزوم آنها پایاست، ساختار تشریحی ریشه سرخس ها مشابه ریشه گیاهان کلدار بوده همان ساختار ساده تشریحی ساخت اولیه ریشه را در گیاهان کلدار دارد.
ریشه سرخسها همیشه نابجاو نازک بوده ، قطر آن از دو یا سه میلیمتر تجاوز نمی کند. ریشه های نا بجا علاوه بر سطح ریزوم روی دمبرگ سرخس ها نیز می روید. در برش عرضی استوانه آوندی ریشه در سرخسها، دو دسته آوند غربالی متناوب با دو دسته آوند چوبی (البته در سرخسها آوند چوبی واقعی مانند گیاهان گلدار دیده نمی شود، عناصر سازنده دسته آوندهای چوبی آنها از تراکئیدها که غالباً تزئینات نردبانی دارند، تشکیل می یابد.) به شکل مثلث که در پایه به یکدیگر متصل هستند و در بین آن دو فضایی برای پارنشیم مغزی وجود ندارد، دیده می شود بعد از آوندها لایه دایره محیطه که سلولهای آن بطور منظم متناوب با سلولهای آندو درمی هستند و سپس پارنیشیم پوستی ریشه قراردارد. پارنشیم پوستی را از خارج لایه کرک زا که در نقاط مختلف آن کرکهای عریض و طویل کشنده (به جای اپیدرم) دیده می شوند، محصور می سازد. جدار سلولهای آندو درمی و همچنین پارانشیم طبقه پوستی در ریشه های مسن و قدیمی سرخس ها ضخیم و چوبی و لایه کرک زا چوب پنبه ای می شود.
کرکهای کشنده در این قبیل ریشه ها با از دست دادن محتویات خود مجوف و خالی شده، رنگ قهوه ای پیدا می کنند.ساقه سرخس ها به استثنای بعضی گونه نادر مناطق حاره همیشه زیرزمینی و به صورت ریزوم است.
برگها یا فروندها در سرخسها مستقیماً از ریزوم جدا شده، رشد و توسعه آنها معمولاً چندین سال طول می کشد. رشد فروند به وسیله مریستمی که در نوک و رأس آن قرار دارد صورت گرفته و دمبرگ یا پایه آن نیز تقریباً همان ساختار تشریحی ریزوم را با اختلاف عدم قرینه محوری و داشتن قرینه طرفی دارد. در ساختار کلی فروند پارانشیم نرده ای همراه با پرانیشم حفره ای تشکیل فروفیل را داده ، سلولهای اپیدرمی و سلولهای روزنه ای کلروفیل دارند.




منبع



http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/m...e=Check&Rand=0