یکی از انگلهای خارجی بسیاری از کبوتران و جوجه کبوتر ها مگس پزدولینشیاست . این گونه از مگس های هیپوبوسید که مترادف گونه مائورا نیز می باشد ، شبیه مگس گوسفند (ملوفاگوس اوینوس ) می باشد . این مگس یک جفت بال شفاف نیز دارد که رفته رفته در انتها باریکتر شده و رگبال های تحلیل رفته نیز در امتداد لبه جلویی بالها تمرکز یافته اند . چنگک های انتهای پاها ، قوی و واجد مهمیز هستند . این مگس ها در کشورهای استوایی بطور گسترده ای پراکنده اند و انگل خارجی کبوتر ها و تعداد اندکی از پرندگان وحشی هستند .
این مگس در جوجه های دو تا سه هفته ای کبوتر ها جراحات دردناکی را با نیش زدن و خونخواری ایجاد می کنند . این مگس بر روی بدن میزبان جفت گیری نموده و لاروهای آماده تبدیل به شفیره خود را در شکاف های تاریک لانه پرنده و یا بعضا بر روی بدن میزبان می گذارد .که در این حالت نیز در نهایت لارو ها پایین آماده و در کف لانه تبدیل بهشفیره می شوند . شفیره ها زرد رنگ و واجد یک قطب تیره رنگ بوده و حدود ۵/۲ - ۳ میلی متر اندازه داشته و رنگ آنها در عرض چند ساعت و در معرض هوا به سیاهی می گراید . در هوای گرم دوران شفیرگی ۲۳ تا ۳۱ روز به طول می انجامد . این گونه و سایر گونه ها مثل p.lividicolor و p.capensis با خونخواری موجب انتقال هموپروتئوس کلومبه ، تک یاخته خونی خطرناک در بین کبوتران و هموپروتئوس لوفورتیکس در بلدرچین ها می شوند . همچنین انتقال شپش های کلومبی کولا از طریق پیدده فورتیک یا همسفری با این مگس به اثبات رسیده است .
کنترل :
کنترل این مگس دشوار و بر پایه کنترل بواسطه استفاد از حشره کش های ارگانو فسفره و یا پیروتیروئیدی و همچنین تمیز نگهداشتن و نابودی مواد زائد بستر لانه امکانپذیر می باشد .
منبع: http://www.dr-bagherzadeh.blogfa.com/?p=2
علاقه مندی ها (Bookmarks)