مبارزه میکروبیولوژیک با حشرات

[nedasoltani]

از آفت کشهای میکروبی برای مدت نسبتا طولانی به صورت موفقیت آمیز استفاده شده است. این مواد شامل عوامل زنده میکروبی مانند ویروس ها, باکتری ها, قارچها و حتی تک یاخته ها و یا ترشحات سمی حاصل از آنهاست که در عوامل ایجادکننده ی آفات, تولید بیماری می کنند.این کار پس از کوشش و تلاش فراوان برای تولید و فرموله کردن آنها به عنوان آفت کش میسر شده است. باکتری ها متابولیسم خیلی فعال دارند و در هر مکانی از طبیعت قادر به زندگی هستند. به طور کلی تا کنون حدود 90 گونه از باکتری های مولد بیماری در حشرات شناخته شده است. اکثر این باکتری ها به خانواده سودوموناسها, انتروباکتریاسه, لاکتوباسیلاسه, میکروکوکاسه و باسیلاسه ها تعلق دارند. اکثر گونه های تجاری از جنی باسیلوس بوده و بیشتر تولیدات عرضه شده عرضه شده به بازار با استفاده از باسیلوس تورنجنسیس(بیشتر آنها برای حشرات سمی هستند)ساخته می شوند. گونه باسیلوس تورنجنسیس برای کنترل سوسک ژاپنی بکار می رود.به نظر می رسد آفت کش حاوی این میکروارگانیسم ها برای مبارزه با حشرات بسیار موثر باشد, ولی در عمل هنوز این آفت کش به بازار عرضه نشده است.گونه باسیلوس تورنجنسیس در اوایل قرن بیستم در ژاپن از بدن کرم ابریشم کشف گردید. اولین فراورده تجاری به نام بتا اگزوتوکسین که از گونه سمی برای انسان تهیه شده بود, در سال1938 در فرانسه وارد بازار شد.
مزایای استفاده از ترکیب یک حشره کش با یک آفت کش بیولوژیک (باکتری و قارچ)از دید کارشناسان چنین است:

1.افزودن حشره کش به مواد بیولوژیک, اثر حشره کشی آن را زیاد می کند.
2.کم بودن میزان حشره کش در فرمول , باعث حفظ حشرات مفید می شود.
3.جلوگیری از ایجاد نژادهای مقاوم حشرات
4.ناچیز بودن باقیمانده ی سم و عدم رسوب مواد در محیط.