اولين گزارش از مهاجرت آرياييان از ايرانويچ

ايرانويچ خاستگاه اوليه كليه آرياييان و از جمله نياكان هند و ايرانيان بود . آرياييان مدتهاي مديد در اين سرزمين با هم زندگي ميكردند و بر اساس آنچه از منابع اوستايي بر مي آيد به علت افزايش جمعيت و نيز سرماي بيش از حد در سرتاسر سال اولين مهاجرت از اين سرزمين در زمان جمشيد شاه صورت گرفت. هر چند در برخي از منابع پهلوي اين مهاجرت به دوران پيش از جمشيد و در روزگار فرواك از نوادگان كيومرث مربوط دانسته شده است معذلك چون از اين قضيه در اوستا ياد نشده لذا صحت آن هم مورد ترديد است. به موجب فرگرد نخست ونديداد اوستا اهورامزدا به زرتشت پيامبر چنين مي گويد: نخستين و بهترين سرزميني كه آفريدم ايرانويچ بود با رودخانه دائيتي نيك و اگر من
نمي آفريدم جاي هاي رامش بخش ديگر را همه مردم جهان مادي به ايرانويچ
مي ماندند.آنگاه براي آن آفت آورد اهريمن پر مرگ مار رئوايذيته( مار بالدار) و زمستان ديوداده را. آنجا ده ماه زمستان و دو ماه تابستان است و در اين ماهها هستند سرد آبها، سرد زمينها و سرد گياهان، آنجا را زمستان سراسر فراگيرد پيشرفته ترين سيلابها. به موجب فرگرد دوم ونديداد در دوران فرمانروايي جمشيد شاه او در سه مرحله جماعت آدميان را به سوي سرزمينهاي جنوبي ايرانويچ مهاجرت ميدهد: آنگاه جمشيد به پيش رفت به سوي روشنايي ها، به سوي جنوب، به راه خورشيد. او اين زمين را رهسپار شد با گرز زرين و آن را نرم كرد با اشترا(تازيانه).آنگاه جمشيد اين زمين را فراخ كرد يك سوم بزرگتر از آن چه پيش از آن بود. به آنجا رفتند چارپايان و ستوران و مردمان و... اين موضوع بسط و گسترش زمين مسكون در دوران جمشيد در سه مرحله صورت گرفت و در نهايت آمده كه:آنگاه جمشيد اين زمين را فراخ كرد سه سوم بزرگتر از آن چه پيش از آن بود... پس از اين مهاجرت مردمان بود كه اهورامزدا به جمشيد خبر ميدهد كه بزودي توفاني سخت و زمستاني مرگ آور فرا خواهد رسيد به اندازه اي كه بلند ترين قله ها را با پست ترين و ژرف ترين دره ها هم سطح خواهد كرد، لذا از جمشيد خواسته ميشود تا ورVarيا پناهگاهي بنا كند در زير مين و همه وسايل زندگي را در آنجا مهيا سازد و از همه جانداران (آدميان، چارپايان، پرندگان و گياهان) بهترين ها را انتخاب نموده و بدانجا انتقال دهد تا نسل مخلوقات تباه نگردد. از ور بنا شده جمشيد در منابع پهلوي تحت نام وريم يا وريمكرت Var yamkartيعني قلعه ساخته شده توسط جمشيد ياد شده است. از اين قلعه در منابع هندي نيز ياد شده و
يم پور Yamapuraيا قلعه جمشيد ناميده شده و در آنجا نيز مذكور است كه اين قلعه در جهان زيرين بنا شده است. منابع هندي جمشيد را پادشاه جنوب و فرمانرواي سرزمين مردگان ميدانند و در اوستا نيز مذكور است كه او انسانها را به سوي جنوب كوچاند و در كتاب روايت پهلوي نيز مذكور است كه جمشيد فرمانرواي برزخ يا ديار مردگان است.