تاثیر داروها در ایجاد نقایص مادرزادی
یکی از داروهایی که در نقایص مادرزادی تاثیر دارد، تالیدومید است که دارویی ضد تهوع و خواب آور است. در ۱۹۶۱ در آلمان غربی ، تعداد موارد آملیا و مروملیا که ناهنجاری نادری است، ناگهان افزایش نشان داد. به دنبال کشف این موضوع و با بررسی سابقه پیش از تولد کودکان ، روشن شد که بسیاری از مادران آنها در اوایل دوران بارداری ، تالیدومید مصرف کرده بودند.
داروهای دیگری نیز قدرت تراتوژنیک دارند از جمله دی فنیل هیدانتویین ، اسید والپروییک و تریمتادیون که توسط زنان مبتلا به صرع مصرف میشوند. بویژه ، تریمتاریون و دی فنیل هیدانتویین میتوانند طیف گستردهای از ناهنجاری را ایجاد کنند از جمله نقایص سر و صورت ، هیپوپلازی ناخن و انگشت ، ناهنجاریهای رشد و عقب ماندگی ذهنی ، این نقایص مجموعهای مشخص از اختلالات ظاهری را ایجاد میکنند که سندرمهای تریمتاریون و هیدانتویین جنینی نامیده میشوند.
اسید والپروییک هم باعث اختلالات جمجمهای صورتی میشود اما این ماده بیشتر تمایل به ایجاد نقایص لوله عصبی دارد. داروهای ضد جنون فنوتیازین و لیتیوم به عنوان تراتوژن شناخته شدهاند. شواهد دال بر تراتوژنیسیته فنوتیازینها ، ضد و نقیص هستند ولی در مورد لیتیوم ، این مساله اثبات شدهتر است. به هر حال ، استفاده از این داروها را دوران بارداری ، قویا خطرساز دانستهاند.
علاقه مندی ها (Bookmarks)