نشانه های پزشک بد بی مسئولیت

[Sa.n]

نشانه های پزشک بد بی مسئولیت

در فیلم های قدیمی خیلی راحت می شد دکترهای بد و بی مسوولیت را تشخیص داد. آنها همیشه ژولیده هستند، مطب فرسوده و قدیمی دارند و یواشکی کارهای خطا انجام می دهند. اما در واقعیت به این راحتی ها نمی توان پزشک بد را تشخیص داد.









برترین ها: در فیلم های قدیمی خیلی راحت می شد دکترهای بد و بی مسوولیت را تشخیص داد. آنها همیشه ژولیده هستند، مطب فرسوده و قدیمی دارند و یواشکی کارهای خطا انجام می دهند. اما در واقعیت به این راحتی ها نمی توان پزشک بد را تشخیص داد.

البته این روزها با لطف پیشرفت علم، پزشکان کاملا آموزش دیده هستند و مدارک معتبر دارند. تشخیص پزشک بد به هیچ وجه آسان و نشانه های آن محسوس نیست.یک پزشک بد ممکن است خسته و بی حوصله باشد یا زیاد از حد کار کرده باشد. یا هر سه نشانه را با هم داشته باشند. آنها شاید از همان ابتدا هم دوست نداشته اند پزشک باشند. یا رشته ای که در آن مشغول کار هستند را دوست ندارند. یا از کار زیاد خسته شده اند و بیمار برایشان مهم نیست و کنجکاوی های لازم پزشکی را ندارند.

اگر نزد پزشکی رفتید که به نظر خیلی کارآمد نبود، حتما او را عوض کنید و نزد پزشک مجرب بروید. برای این منظور از دوستان و آشنایان یا اعضای خانواده خود پرس‌وجو کنید تا پزشک مناسب پیدا کنید. برای تشخیص این نوع پزشکان 7 نشانه وجود دارد.

1. بی تفاوت و بی احساس رفتار کردن

شما نزد پزشک می روید تا درمان شوید، قرار نیست دوست پیدا کنید، بنابراین شخصیت و روحیه او به شما ارتباطی ندارد. اما کاملا واضح است، فردی که رفتار سرد و بی تفاوتی دارد یا فراموش می کند که قبلا هم شما را ویزیت کرده است و هیچ پیشینه ای از شما در خاطرش نیست، مسلما دل به کارش نمی دهد و باید از او صرف نظر کرد.

البته نباید فراموش کرد رشته و شغل پزشکی بسیار خسته کننده و ملال انگیز است و شاید این سردی به مرور زمان در وجود فرد نی ریشه می دواند. اما یکی از جراحان بزرگ آمریکا به نام LeMaitre خاطرنشان می کند: «اهمیت دادن به بیمار و درمان او دو مساله جدانشدنی هستند.»

هنگامی که قرار است برای فرزند خود پزشکی انتخاب کنید باید به نحوه برخورد او با فرزند خود توجه کنید. به طور مثال، پزشک کودکان اصولا از صندلی بلند می شود و طوری در مقابل کودک قرار می گیرد که هم قد او باشد و سعی می کند با مهربانی و حوصله زیاد در مورد علت بیماری و اینکه چه اتفاقی افتاده است از او سوال بپرسد. شهرت پزشک مهم نیست، اگر نتواند ترس و نگرانی کودک را درک کند و در طول ویزیت به کودک اهمیت ندهد و فقط با شما صحبت کند، باید بدانید پزشک خوبی نیست و باید او را عوض کنید.

2. گوش نمی دهد و منفعل عمل می کند

بیشتر پزشکان آموزش دیده و با تجربه هم همچنان به شنیدن صحبت های بیماران خود نیاز دارند و باید واکنش ها و نشانه های آنها را تحلیل کنند. فروتنی پزشکان بسیار مهم است. اگر نزد پزشکی بروید که بدون شنیدن همه صحبت های شما نسخه بنویسد و توصیه های ارایه دهد و در عرض یک دقیقه ویزیت شما را تمام کند، مسلما به او اطمینان نمی کنید و ترجیح می دهید که برای کار خودش و حال بیمارانش ارزش قائل باشد.

بسیاری از پزشکان بسیار مشغله دارند. اما وظیفه پزشک این است که برای شما وقت بگذارد و حرف ها و مشکلات شما را بشنود. اگر پزشک طوری رفتار می کند که مثلا سوالات شما بی اهمیت و نامناسب هستند، این یک نشانه بد است به عنوان یک بیمار، این حق شما است که پزشک و حتی منشی ها او به شما احترام بگذارند و مراتب ادب را به جا بیاورند. پزشک و پرستار باید برای پاسخ دادن به تلفن های شما وقت بگذارند.

3. نداشتن دانش کافی

اگر متوجه شدید پزشک کودک شما تحصیلات تکمیلی ندارد و اطلاعات او به روز نیست، بدون شک باید او را عوض کنید. یکی از وظایف پزشکان دادن اطلاعات کامل، درست و به روز به بیماران است. وقتی خود پزشک اطلاعات درستی در دست ندارد، چگونه می تواند بیماری شخص را تشخیص دهد و درمان کند!

البته نباید انتظار داشته باشید پزشک به همه سوالات ذهن شما در مورد همه مشکلات فرزندتان پاسخ دهد. اما اینکه پزشک دنبال پاسخ آنها برود و در ویزیت بعدی آنها را به شما بگوید، چیزی است که می توان از یک پزشک خوب انتظار داشت.

اگر متوجه مساله نامربوطی شدید، مثلا، انجام یک آزمایش یا داروی نامربوط، حتما پزشک خود را عوض کنید. همه انسان ها ممکن است دچار اشتباه بشوند اما تکرار اشتباه نشان می دهد طرف اطلاعات و دانش کافی ندارد و این می تواند بسیار خطرناک باشد.

4. پیشنهادهای اشتباه

پیش از انتخاب پزشک حتما در مورد او تحقیق کنید. به این توجه داشته باشید که برای درمان قرار است نزد پزشک بروید و اگر او دانش و علم کافی را نداشته باشد، نه تنها مشکل کودک شما برطرف نمی شود، شاید حتی موجب بدتر شدن احوال او نیز بشود. بنابراین انتخاب پزشک کارآمد و با تجربه بسیار مهم است.

از دوستان، آشنایان، همکاران و اعضای خانواده بخواهید تا پزشک کارکشته ای که می شناسند را به شما معرفی کنند. یا حتی از طریق اینترنت هم شاید بتوانید پزشک مناسب و قابل اطمینان پیدا کنید.

5. همیشه آزمایش و تست های بیش از حد می نویسد

پزشکان اصولا برای اطمینان بیشتر از سلامت کودک آزمایش های را می نویسند که باید انجام دهید. اما گاهی این کار بیش از اندازه ادامه پیدا می کند و به عادت همیشگی او تبدیل می شود. این به این مفهوم است که خودشان هم به تشخیص خود مطمئن نیستند. اگر به طور مثال، کودک سینه پهلو داشته باشد و پزشک تست اشعه ایکس بنویسد خیلی عجیب نیست اما اگر این مساله هر بار اتفاق بیفتد باید به او و تشخیصات او شک کنید.

6. برای وقت شما ارزش قائل نیست

چقدر باید در مطب دکتر منتظر بمانید؟ اصولا 20 دقیقه انتظار منطقی است اما بیش از آن نه. اگر هنگام مراجعه به پزشک یک ساعت یا بیشتر معطل می شوید باید بدانید که آن پزشک برای بیماران خود ارزشی قائل نیست و باید او را عوض کنید.

بله! بعضی مواقع موارد اورژانسی پیش می آید اما اگر همیشه در مطب او ساعت ها وقتتان تلف می شود بهتر است دیگر به او مراجعه نکنید.

7. روابط و مدارک ناقص و بی پایه

اگر پزشک مدرک پزشکی از دانشگاه معتبر نداشته باشد یا ارتباطی با بیمارستان و تیم های بیمارستانی نداشته باشد، کمی مشکوک به نظر می رسد.

[نو آور]

مطلب شایان توجهی بود. البته چند نکته وجود دارد؛ اول اینکه به این دلیل که پزشکان و پرستاران(و برخی دیگر از مشاغل مانند بازجوها، قضات،مددکاران و ...)، به ویژه آنهائی که در بخشهای مختلف بیمارستانی فعالیت می کنند، به مرور و به دلیل سر و کار داشتن بی پایان با انواع و اقسام مریضهای عادی و بد حال، و اینکه مرتبا تا یکی درمان می شود، بعدی با حال بد از راه می رسد، و اینکه گاهی با رفتار نامطلوب بیماران یا همراهان آنان مواجه می شوند، به طور طبیعی و نا خودآگاه، دچار اندکی بی تفاوتی و سردی نسبت به سرنوشت مریضها می شوند.
در واقع به لحاظ مباحث حوزه اعصاب و روان ، آنها هم مثل هر انسانی، اگر بخواهند مرتبا با هر مریض و شرایط گاها سخت خانواده وی، همزاد پنداری کرده و مرتبا نگران وضعیت و عاقبت تک تک آنها بشوند، رفته رفته این نگرانیهای تمام نشدنی، وضعیت روحی انها را مختل کرده و با ایجاد به هم ریختگی ذهنی، نهایتا کارآئی آنها را کاهش می دهد. ولی در واقع مطلوب این است که باید ضمن حفظ بهداشت روانی - شغلی و خونسردی خود، بیش از حد دچار بی تفاوتی و ولنگاری شغلی نشوند و گرنه نهایتا دچار عدم حس مسئولیت مفرط شده که این منش آنان، تا ابد از چشم بقیه پوشیده نمی ماند و با توجه به سوگند نامه پزشکی خود، مطمئنا از این بابت دچار زیان دنیوی و اخروی می گردند. شاید در این جا هم حفظ تعادل، بهترین راه حل باشد.
دوم اینکه باید مکانیسمها صحیح باشند تا برخی بی ملاحظگیهای سهوی و عمدی رخ ندهد. مثلا در حین آموزش، نظارتهای قوی و متعهدانه بر نحوه تعامل کادر پزشکی در حال آموزش انجام بشود. مثلا با برنامه ریزی قبلی، بیماران صوری برایشان فرستاده شود و شیوه معاینه، آزمایشات، جستجو و پژوهش بیشتر در مورد علائم بیماریهای خاص و نیز دستورات داروئی آنها مورد بررسی و مداقه قرار گیرد.
و یا مشوقهای موثری برای کادر درمانی متعهد، مسئولیت پذیر و کاری در نظر گرفته شود مثلا آنها نیز (مانند هتلها) ستاره طلائی دریافت کنند. همچنین هر ده سال، آزمونهائی برای سنجش به روز بودن اطلاعات پزشکی آنان برگزار گردد و نهایتا اینکه با کادر درمانی خاطی که اصرار بر عدم اصلاح خود دارند، برخورد بی مماشاتی صورت گرفته و برای حفظ سلامت مردم، مجوزهای کاری آنان به طور موقت یا دائم لغو گردد.