انفجار بزرگ . درست یا غلط

[تجلی افکار]

سلام
خوب من میتونم بهتون ثابت کنم انفجار بزرگ غلطه
شما میدونید که ماده و انرزی یه چیز هستن چون میشه ماده رو به انرزی تبدیل کرد و انرزی رو نیز به ماده .
همین طور میدونید که در موقعی که انفجار بزرگ رخ داده همه چیز بوجود اومده هم ماده هم انرزی و هم ابعاد . و فضا-زمان هم اون موقع بوجود اومده . و در کسری از ثانیه فضا-زمان گسترش پیدا کرده . ماده و ضدماده پراکنده شده و در اخر ماده ضد ماده رو شکست داده و بعد از گذشت حدود 14 میلیارد سال جهان به چنین شکلی دراومده .
خوب من با همون اولش مشکل دارم . مگه جرم بر طبق نسبیت عامل بوجود امدن جاذبه نیست و خمیدگی ای که جرم در فضا-زمان ایجاد میکنه عامل جاذبه نیست . خوب حالا بر میگردیم به همون ابتدا . اگر در اون موقع کل جرم کل عالم در نقطه ای بسیار کوچک جمع شده باشه باعث میشه که جاذبه ای سرسام اور در اون نقطه پیدا بشه و جاذبه اینجا باید میلیارد ها میلیارد که البته بازم کم گفتم جاذبش از سیاهچاله ها بیشتر باشه . خوب به نظر شما با وجود چنین جاذبه ای ایا میتونه انفجار یا پراکندگی ایجاد بشه . البته شاید بگید که اگه جاذبه بی نهایت بشه پس اون سه تا نیروی دیگه یعنی الکترومغناطیس هسته ای قوی و ضعیف هم باید بی نهایت بشن و اگه سه تاشون دست به دست هم بدن میتونن جاذبه رو شکست بدن و انفجار بزرگ رخ بده . ولی باید بگم پاسخ شما منفیه چون اگه سه تاشونم دست به دست هم بدن نمیتونن حالا چرا. چون الان ما یه نمونه ی کوچک داریم که نشون میده اگه اون سه تا هم دست به دست هم بدن نمیتونن . سیاهچاله ها . که حتی الکترومغناطیس یا همون نور هم ازش شکست میخوره و میتونه نور رو زندانی کنه .
این دلیل من برای رد بود . اگه کسی دلیلی برای غلط بودن نوشته هام داره خوب بیاره

[ab.bb]

بهتر بود این سول رو از استاتید دانشگاه تون میپرسیدین؛ بعد نتیجه بحث رو اینجا میذاشتین.اینطوری هم شما جواب میگرفتین؛ هم ما یه چیزی یاد میگرفتیم.

[تجلی افکار]

مشکل اینجاست که اونا حتی جواب سلام منم نمیدن

[عرفان سلیم زاده]

سلام برادر خوبی؟
والا من گرانش نسبیتی رو در فضای چهاربعدی بررسی کردم و به نتایجی دست پیدا کردم که میتونه جواب شما رو بدهد.
ببین در فضای چهار بعدی یعنی سه بعد فضا و یک بعد زمان دیگه برای فضازمان خمش تعریف نمیشه بلکه غلظت تعریف می شود.
شما میگی نور بر اثر خمیدگی فضازمان جهتش تغییر می کنه من میگم نور میتونه بر اثر اختلاف غلظت فضازمان تغییر سرعت بده و بشکند.
این موضوع تو مبحث اپتیک فیزیک کلاسیک هم ذکر شده. حد سرعت نور به غلظت محیطی وابسته است که ازش رد میشود.
حالا برگردیم به انفجار بزرگ. اگر شما یه نقطه بسیار کوچک داشته باشی طوری که چگالیش بینهایت باشه شما یه نقطه بی نهایت غلیط فضازمان دارید.
موضوع اینجاست که با فرض کروی بودن این نقظه گرانش تولیدی این فضازمان غلیظ روی دو تا سطح و با دو بردار نیروی کاملا مخالف هم بروز می کند.
یک نیروی گرانش که روی سطح بیرونی جرم و به همین شکل که داریم تجربه اش می کنیم خودشو نشون میدهد.
و دومی روی پوسته داخلی جرم و به صورت گرانش معکوس ظاهر می شود.
بخوام مثال بزنم هسته زمین رو تصور کنین. شما اگه به هسته زمین برید اونجا گرانش معکوسه چون از همه طرف اجرام در حال کشیدن شما هستند.
پس در هسته زمین شما کاملا معلق خواهید شد و اگر به مرکزی ترین بخش زمین برید شدت گرانش معکوس شمارو تیکه تیکه می کند.
در بین دو جرم مثل زمین و ماه هم همین امر صادقه و اصولا غلظت فضازمان در بین دو جرم کاهش پیدا می کند.
دلیل جذب شدن دو جرم در فضای چهاربعدی اختلاف غلظت فضازمان هست که باعث پدیده موج سواری و کشیده شدن دو جرم به همدیگر می شود.
من بر این اساس یه پوسته درونی برای اجرام تعریف کردم و به صورت بدیهی فرض کردم که در آن مکان به خصوص گرانشی با شدت فوق العاده بالا و البته معکوس وجود دارد.
من ادعا می کنم که تونل زنی کوانتومی و غلطت فضازمان با هم ارتباط مستقیم دارند.
این پیش بینی رو هم دارم که اگر شما یک چشمه ذرات آلفا و یک شمارشگر گایگر رو به مرکز زمین ببری آنجا افزایش تابندگی چشمه ذرات آلفا رو شاهد خواهید بود.
بنابراین این ادعا رو دارم که هرچه غلظت فضازمان کم بشه هسته و ذرات زیر اتمی منبسط تر می شوند. از آنجایی که نیروی هسته ای قوی برد کوتاهی داره اندک انبساط یک هسته تاثیر قابل توجه ای به کاهش آن دارد.
اگر غلظت فضا زمان از یک حدی کمتر شود که متعاقبا به آن معناست که گرانش در پوسته بیرونی و درونی جرم بیشتر شود، نیروی الکترومغناطیس می تواند به نیروی هسته ای قوی غلبه کند و هسته اتم را منفجر کند.
من ادعا می کنم که دلیل گرم ماندن هسته زمین، انفجار های ستاره ای و ابر نواختر، تبخیر سیاه چاله ها و خود انفجار بزرگ همین مکانیسم هست که پیش بینی می کند در شرایط قابل ایجاد حجم عظیمی از جرم میتواند به انرژی تبدیل شود.
در مورد خورشید شما فرض کنین که در هنگام انفجار، در هسته آن جرمی اندازه جرم زمین در یک لحظه به انرژی تبدیل شود.نتایج فاجعه بار خواهد بود و شاهد یک انفجار ابر نو اختر خواهیم شد.
در مورد انفجار بزرگ هم همین امر صادقه منتها ماده در آن زمان به خصوص، بی نهایت پر انرژی تر از حالا بوده که توانسته چنین انفجاری خلق کنه.
بنابراین میتوانید ببینید که خود گرانش عامل انفحار بزرگ میتونسته باشه.

- - - به روز رسانی شده - - -

سلام برادر خوبی؟
والا من گرانش نسبیتی رو در فضای چهاربعدی بررسی کردم و به نتایجی دست پیدا کردم که میتونه جواب شما رو بدهد.
ببین در فضای چهار بعدی یعنی سه بعد فضا و یک بعد زمان دیگه برای فضازمان خمش تعریف نمیشه بلکه غلظت تعریف می شود.
شما میگی نور بر اثر خمیدگی فضازمان جهتش تغییر می کنه من میگم نور میتونه بر اثر اختلاف غلظت فضازمان تغییر سرعت بده و بشکند.
این موضوع تو مبحث اپتیک فیزیک کلاسیک هم ذکر شده. حد سرعت نور به غلظت محیطی وابسته است که ازش رد میشود.
حالا برگردیم به انفجار بزرگ. اگر شما یه نقطه بسیار کوچک داشته باشی طوری که چگالیش بینهایت باشه شما یه نقطه بی نهایت غلیط فضازمان دارید.
موضوع اینجاست که با فرض کروی بودن این نقظه گرانش تولیدی این فضازمان غلیظ روی دو تا سطح و با دو بردار نیروی کاملا مخالف هم بروز می کند.
یک نیروی گرانش که روی سطح بیرونی جرم و به همین شکل که داریم تجربه اش می کنیم خودشو نشون میدهد.
و دومی روی پوسته داخلی جرم و به صورت گرانش معکوس ظاهر می شود.
بخوام مثال بزنم هسته زمین رو تصور کنین. شما اگه به هسته زمین برید اونجا گرانش معکوسه چون از همه طرف اجرام در حال کشیدن شما هستند.
پس در هسته زمین شما کاملا معلق خواهید شد و اگر به مرکزی ترین بخش زمین برید شدت گرانش معکوس شمارو تیکه تیکه می کند.
در بین دو جرم مثل زمین و ماه هم همین امر صادقه و اصولا غلظت فضازمان در بین دو جرم کاهش پیدا می کند.
دلیل جذب شدن دو جرم در فضای چهاربعدی اختلاف غلظت فضازمان هست که باعث پدیده موج سواری و کشیده شدن دو جرم به همدیگر می شود.
من بر این اساس یه پوسته درونی برای اجرام تعریف کردم و به صورت بدیهی فرض کردم که در آن مکان به خصوص گرانشی با شدت فوق العاده بالا و البته معکوس وجود دارد.
من ادعا می کنم که تونل زنی کوانتومی و غلطت فضازمان با هم ارتباط مستقیم دارند.
این پیش بینی رو هم دارم که اگر شما یک چشمه ذرات آلفا و یک شمارشگر گایگر رو به مرکز زمین ببری آنجا افزایش تابندگی چشمه ذرات آلفا رو شاهد خواهید بود.
بنابراین این ادعا رو دارم که هرچه غلظت فضازمان کم بشه هسته و ذرات زیر اتمی منبسط تر می شوند. از آنجایی که نیروی هسته ای قوی برد کوتاهی داره اندک انبساط یک هسته تاثیر قابل توجه ای به کاهش آن دارد.
اگر غلظت فضا زمان از یک حدی کمتر شود که متعاقبا به آن معناست که گرانش در پوسته بیرونی و درونی جرم بیشتر شود، نیروی الکترومغناطیس می تواند به نیروی هسته ای قوی غلبه کند و هسته اتم را منفجر کند.
من ادعا می کنم که دلیل گرم ماندن هسته زمین، انفجار های ستاره ای و ابر نواختر، تبخیر سیاه چاله ها و خود انفجار بزرگ همین مکانیسم هست که پیش بینی می کند در شرایط قابل ایجاد حجم عظیمی از جرم میتواند به انرژی تبدیل شود.
در مورد خورشید شما فرض کنین که در هنگام انفجار، در هسته آن جرمی اندازه جرم زمین در یک لحظه به انرژی تبدیل شود.نتایج فاجعه بار خواهد بود و شاهد یک انفجار ابر نو اختر خواهیم شد.
در مورد انفجار بزرگ هم همین امر صادقه منتها ماده در آن زمان به خصوص، بی نهایت پر انرژی تر از حالا بوده که توانسته چنین انفجاری خلق کنه.
بنابراین میتوانید ببینید که خود گرانش عامل انفحار بزرگ میتونسته باشه.

[عرفان سلیم زاده]

خود عامل رادیواکتیو بودن عناصر سنگین هم انبساط پیوسته و دائمی فضازمان هست که با بزرگ شدن جهان و دور شدن کهکشان ها در ارتباطه.

[تجلی افکار]

سلام برادر خوبی؟
والا من گرانش نسبیتی رو در فضای چهاربعدی بررسی کردم و به نتایجی دست پیدا کردم که میتونه جواب شما رو بدهد.
ببین در فضای چهار بعدی یعنی سه بعد فضا و یک بعد زمان دیگه برای فضازمان خمش تعریف نمیشه بلکه غلظت تعریف می شود.
شما میگی نور بر اثر خمیدگی فضازمان جهتش تغییر می کنه من میگم نور میتونه بر اثر اختلاف غلظت فضازمان تغییر سرعت بده و بشکند.
این موضوع تو مبحث اپتیک فیزیک کلاسیک هم ذکر شده. حد سرعت نور به غلظت محیطی وابسته است که ازش رد میشود.
حالا برگردیم به انفجار بزرگ. اگر شما یه نقطه بسیار کوچک داشته باشی طوری که چگالیش بینهایت باشه شما یه نقطه بی نهایت غلیط فضازمان دارید.
موضوع اینجاست که با فرض کروی بودن این نقظه گرانش تولیدی این فضازمان غلیظ روی دو تا سطح و با دو بردار نیروی کاملا مخالف هم بروز می کند.
یک نیروی گرانش که روی سطح بیرونی جرم و به همین شکل که داریم تجربه اش می کنیم خودشو نشون میدهد.
و دومی روی پوسته داخلی جرم و به صورت گرانش معکوس ظاهر می شود.
بخوام مثال بزنم هسته زمین رو تصور کنین. شما اگه به هسته زمین برید اونجا گرانش معکوسه چون از همه طرف اجرام در حال کشیدن شما هستند.
پس در هسته زمین شما کاملا معلق خواهید شد و اگر به مرکزی ترین بخش زمین برید شدت گرانش معکوس شمارو تیکه تیکه می کند.
در بین دو جرم مثل زمین و ماه هم همین امر صادقه و اصولا غلظت فضازمان در بین دو جرم کاهش پیدا می کند.
دلیل جذب شدن دو جرم در فضای چهاربعدی اختلاف غلظت فضازمان هست که باعث پدیده موج سواری و کشیده شدن دو جرم به همدیگر می شود.
من بر این اساس یه پوسته درونی برای اجرام تعریف کردم و به صورت بدیهی فرض کردم که در آن مکان به خصوص گرانشی با شدت فوق العاده بالا و البته معکوس وجود دارد.
من ادعا می کنم که تونل زنی کوانتومی و غلطت فضازمان با هم ارتباط مستقیم دارند.
این پیش بینی رو هم دارم که اگر شما یک چشمه ذرات آلفا و یک شمارشگر گایگر رو به مرکز زمین ببری آنجا افزایش تابندگی چشمه ذرات آلفا رو شاهد خواهید بود.
بنابراین این ادعا رو دارم که هرچه غلظت فضازمان کم بشه هسته و ذرات زیر اتمی منبسط تر می شوند. از آنجایی که نیروی هسته ای قوی برد کوتاهی داره اندک انبساط یک هسته تاثیر قابل توجه ای به کاهش آن دارد.
اگر غلظت فضا زمان از یک حدی کمتر شود که متعاقبا به آن معناست که گرانش در پوسته بیرونی و درونی جرم بیشتر شود، نیروی الکترومغناطیس می تواند به نیروی هسته ای قوی غلبه کند و هسته اتم را منفجر کند.
من ادعا می کنم که دلیل گرم ماندن هسته زمین، انفجار های ستاره ای و ابر نواختر، تبخیر سیاه چاله ها و خود انفجار بزرگ همین مکانیسم هست که پیش بینی می کند در شرایط قابل ایجاد حجم عظیمی از جرم میتواند به انرژی تبدیل شود.
در مورد خورشید شما فرض کنین که در هنگام انفجار، در هسته آن جرمی اندازه جرم زمین در یک لحظه به انرژی تبدیل شود.نتایج فاجعه بار خواهد بود و شاهد یک انفجار ابر نو اختر خواهیم شد.
در مورد انفجار بزرگ هم همین امر صادقه منتها ماده در آن زمان به خصوص، بی نهایت پر انرژی تر از حالا بوده که توانسته چنین انفجاری خلق کنه.
بنابراین میتوانید ببینید که خود گرانش عامل انفحار بزرگ میتونسته باشه.

- - - به روز رسانی شده - - -

سلام برادر خوبی؟
والا من گرانش نسبیتی رو در فضای چهاربعدی بررسی کردم و به نتایجی دست پیدا کردم که میتونه جواب شما رو بدهد.
ببین در فضای چهار بعدی یعنی سه بعد فضا و یک بعد زمان دیگه برای فضازمان خمش تعریف نمیشه بلکه غلظت تعریف می شود.
شما میگی نور بر اثر خمیدگی فضازمان جهتش تغییر می کنه من میگم نور میتونه بر اثر اختلاف غلظت فضازمان تغییر سرعت بده و بشکند.
این موضوع تو مبحث اپتیک فیزیک کلاسیک هم ذکر شده. حد سرعت نور به غلظت محیطی وابسته است که ازش رد میشود.
حالا برگردیم به انفجار بزرگ. اگر شما یه نقطه بسیار کوچک داشته باشی طوری که چگالیش بینهایت باشه شما یه نقطه بی نهایت غلیط فضازمان دارید.
موضوع اینجاست که با فرض کروی بودن این نقظه گرانش تولیدی این فضازمان غلیظ روی دو تا سطح و با دو بردار نیروی کاملا مخالف هم بروز می کند.
یک نیروی گرانش که روی سطح بیرونی جرم و به همین شکل که داریم تجربه اش می کنیم خودشو نشون میدهد.
و دومی روی پوسته داخلی جرم و به صورت گرانش معکوس ظاهر می شود.
بخوام مثال بزنم هسته زمین رو تصور کنین. شما اگه به هسته زمین برید اونجا گرانش معکوسه چون از همه طرف اجرام در حال کشیدن شما هستند.
پس در هسته زمین شما کاملا معلق خواهید شد و اگر به مرکزی ترین بخش زمین برید شدت گرانش معکوس شمارو تیکه تیکه می کند.
در بین دو جرم مثل زمین و ماه هم همین امر صادقه و اصولا غلظت فضازمان در بین دو جرم کاهش پیدا می کند.
دلیل جذب شدن دو جرم در فضای چهاربعدی اختلاف غلظت فضازمان هست که باعث پدیده موج سواری و کشیده شدن دو جرم به همدیگر می شود.
من بر این اساس یه پوسته درونی برای اجرام تعریف کردم و به صورت بدیهی فرض کردم که در آن مکان به خصوص گرانشی با شدت فوق العاده بالا و البته معکوس وجود دارد.
من ادعا می کنم که تونل زنی کوانتومی و غلطت فضازمان با هم ارتباط مستقیم دارند.
این پیش بینی رو هم دارم که اگر شما یک چشمه ذرات آلفا و یک شمارشگر گایگر رو به مرکز زمین ببری آنجا افزایش تابندگی چشمه ذرات آلفا رو شاهد خواهید بود.
بنابراین این ادعا رو دارم که هرچه غلظت فضازمان کم بشه هسته و ذرات زیر اتمی منبسط تر می شوند. از آنجایی که نیروی هسته ای قوی برد کوتاهی داره اندک انبساط یک هسته تاثیر قابل توجه ای به کاهش آن دارد.
اگر غلظت فضا زمان از یک حدی کمتر شود که متعاقبا به آن معناست که گرانش در پوسته بیرونی و درونی جرم بیشتر شود، نیروی الکترومغناطیس می تواند به نیروی هسته ای قوی غلبه کند و هسته اتم را منفجر کند.
من ادعا می کنم که دلیل گرم ماندن هسته زمین، انفجار های ستاره ای و ابر نواختر، تبخیر سیاه چاله ها و خود انفجار بزرگ همین مکانیسم هست که پیش بینی می کند در شرایط قابل ایجاد حجم عظیمی از جرم میتواند به انرژی تبدیل شود.
در مورد خورشید شما فرض کنین که در هنگام انفجار، در هسته آن جرمی اندازه جرم زمین در یک لحظه به انرژی تبدیل شود.نتایج فاجعه بار خواهد بود و شاهد یک انفجار ابر نو اختر خواهیم شد.
در مورد انفجار بزرگ هم همین امر صادقه منتها ماده در آن زمان به خصوص، بی نهایت پر انرژی تر از حالا بوده که توانسته چنین انفجاری خلق کنه.
بنابراین میتوانید ببینید که خود گرانش عامل انفحار بزرگ میتونسته باشه.

خوب اولین ایرادی که میشه به حرف های شما وارد کرد اینه که تمام حرف های شما بر اساس نظر ها و فرضیات خودتان است .
و اما بریم سراغ ایراد دوم . شما اومدید فضا-زمان رو یه عامل فرض کردید . مثلا مثل جرم و انرزی شما اومدید فضا زمان رو یه عامل فرض کردید . واقعا فضا-زمان چیه . گرانش چیه .
فضا زمان یه فرضه . جرم هم عاملش حرکت بوزون هیگز در بین فرمیون هاهست که جرم باعث وجود گرانش میشه . شما میدونید چرا گفتن فضا-زمان خم میشه . تنها برای راحتی بیان موضوع . وقتی که دیدن حرکت بوزون هیگز ها در بین فرمیون ها باعث بوجود اومدن جرم میشه و جرم همهمون گرانش رو بوجود میاره و گرانش هم باعث یه تغیییراتی در مکان و زمان میشه اومدن برای فهم بهتر گفتن که فضا-زمان خم میشه . شما واقعا نباید فکر کنید یه چیزی خم میشه . همین و بس .
شما اومدید به فضا-زمان فعلیت دادید . شما در واقع اومدید فرض کردید که مکان و زمان بر روی جرم و انرزی تاثیر میذارند . در حالی که کاملا برعکسه . در واقع جرم و انرزی هستن که بر روی مکان و زمان یا همون فضا-زمان تاثیر میذارند . مثلا کشش گرانشی چیزی نیست جز اثر یک جرم بر جرم دیگر . شاید بپرسید پس اگه گرانش چیزی نیست جز تاثیر جرمی بر جرم دیگر پس چرا نور که جرم نداره گرانش میتونه خمش کنه ؟ خوب جواب اینه که چون جرم هم بر روی جرم دیگر هم بر روی مکان و فضا تغییراتی ایجاد میکنه میتونه نور رو خم کنه . مثلا تغییری که جرم بر روی مکان ایجاد میکنه باعث میشه که نور به طرف اون مکان که دچار تغییراتی شده خم بشه .
شما اومدید فضا-زمان رو یه عامل فرض کردید که بر جرم و انرزی تاثیر میذاره . مثلا شما فضا-زمان رو یه استخر پر از اب فرض کردید که چیز هایی به نام جرم و انرزی تو اون هستن که غلضت اب میتونه رو اون ها تاثیر بذار در حالیکه چنین تصوری غلطه . بله من قبول دارم که جرم و انرزی تو فضا-زمان هستن ولی قبول ندارم که مکان و زمان میتونه رو جرم و انرزی تاثیر بذاره .
و اما ایراد سوم
شما گفتید که اگه روی هسته بریم معلق خواهیم شد . در حالی که چنین نیست . ما اگه روی هسته بریم تنها به دلیل کشش پوسته و کوشته مثلا اگز جاذبه 10 باشه روی هسته میشه 6 . چون هنوز هسته و نیمکره ی مقابل اون نیمکره جاذبه ایجاد میکنن . و مثلا هر چه به هسته نزدیک تر بشی جاذبه کمتر میشه و فقط در قسمت مرکزی زمین هست که بی وزن میشی و تکه تکه هم نخواهی شد چون جاذبه ی زمین اونقدر نیست که بتونه تکه تکه کنه . و اگر در مرکز ستاره ای چیزی بودی اون موقع تیکه تیکه میشی . و دوباره میگم تنها و تنها اگر در نقطه ی دقیق مرکزی زمین باشی معلق میشی . و به گفته ی شما در انفجار بزرگ اگر با فرض کروی بودن باید جاذبه ی درونی و جاذبه ی بیرونی باعث پاشیدگی بشود در حالی که کاملا غلطه . ممکنه چگال تر بشه ولی هرگز از هم نمی پاشه . مشکل شما اینجاست که فکر میکنید که یه جاذبه از درون و یک جاذبه از بیرون دارن هم دیگه رو می کشن . در حالی که این غلطه . درون و بیرون عضو هم دیگرند . اینگونه نیست که درون بیرون را بکشد و بیرون درون را . نه . در واقع نیمکره ها دارن هم دیگه رو می کشن و در مرکز بردار ها نیروی هم رو حنثی میکنند . تصور شما از درون و بیرون غلطه . درون و بیرون یکی اند . یک مثال شما فرض کنید که یه سیب دارید . و به تصور شما مثلا پوسته ی سیب جاذبه ایجاد میکنه و هسته سیب جاذبه . که به اون میگن جاذبه ی بیرونی و به اون یکی میگن درونی . و البته به گفته ی شمابا این دو تا جاذبه دچار سبب پاشیدگی میشه . خوب این از بن و اساس غلطه . شما نباید که جاذبه ی بیرونی و درونی برای سیب تعریف کنید بلکه باید جاذبه ی نیمکره ای تعریف کنید . شما در واقع نباید فکر کنید پوست سیب و هسته ی سیب با هم کشمکش ایجاد میکنن چون که یقینا تو این مبارزه چون نیمکره ی مقابل و هسته با هم متحد میشن میتونن اون پوسته رو جزوی از سیب کنن . ولی اگر تصور کنید که سیب رو از وسط به چهار قسمت تقسیم کنیم هر چهار قسمت هم جاذبه یکسانی دارن در نتیجه تمام چهار بردار نیرو هاشون در مرکز حنثی میشه و سیب بوجود میاد . به گفته ی شما پس باید هر چیز چگال مثلا ستاره ی نوترونی باید به دلیل جاذبه ی بیرونی و درونی از هم بپاشه در حالی که چنین نمیشه . و ستاره ی نوترونی از درون چگال و چگال تر میشه و سرانجام از درون میریزه و سیاهچاله رو بوجو دمیاره .
و همه ی اینها به کنار در رد نظر شما همین بس که سیاهچاله ها وجود دارن . طبق نظر شما ستاره ها باید تو همون مرحله ی ابر نواختر به دلیل جاذبه ی درونی و بیرونی از هم بپاشن . در حالی که چنین نمیشه و اونها تبدیل به ستاره ی نوترونی میشن و بعد سیاهچاله .
نتیجه ای که از نظر شما میتوان گرفت وجود سیاهچاله رو نفی میکنه در حالی که سیاهچاله ها وجود دارن . پس یا سیاهچاله ها نباید باشن یا نظر شما مردوده که فکر کنم گزینه ی دو هست .
توصیه میکنم با در نظر گرفتن این تایپیک و تایپیک اول اگه جواب قانع کننده ای دارید بدید .
ولی باز هم از شما تشکر میکنم بعد کلی وقت یکی اومد و تو بحث شرکت کرد .

[تجلی افکار]

یکی پیدا نمیشه جواب بده

[ab.bb]

یکی پیدا نمیشه جواب بده

بحث تون خیلی تخصصیه، درحد استاد دانشگاهه!!!

[mohammadmehdi123]

نظریه ی تورم به سوال شما پاسخ داده
نظر استیون هاوکینگ درمورد سیاهچاله هاهم می تونه به شما کمک کنه اصلا یکی از اثبات های مهم استیون هاوکینگ توضیح این مطلب که سیاه چاله ها چه گونه به طیفی از ماده تبدیل می شن

[تجلی افکار]

سلا م خدمت شما بردار عزیز
نظریه ی تورم خودش باید به کوهی از سوال پاسخ بده و با این وجود چه طور میتونه به سوال من پاسخ داده باشه .
خوب من معتقدم که نظریه ی تورم به خودی خود دچار اشکالات زیادی هست . من اگر معتقد باشم که 50 درصد انفجار بزرگ غلطه و پس باید 90 درصد نظریه ی تورم غلط باشه .
خوب اول یه توضیح کوچولو درباره ی نظریه ی تورم میدم بعد هم ایراد هاشو میگم .
نظریه ی تورم میگه که در واقع این گونه نبوده که هیچ چیز نبوده و سپس بر اثر انفجار بزرگ جهان بوجود اومده باشه . البته این نظریه بر اساس یه فرضیه بازم میگم یه فرضیه تو فیزیک نوین ذرات بنیادی بنا شده که میگه ذرات در چگالی خیلی بالا به جای جاذبه دافعه ی زیادی ایجاد میکنن که البته این فرضیه هست و اگر من اینو قبول داشتم خوب انفجار بزرگ هم درست میشد دیگه و بازهم فکر میکنم این فرضیه تا ابد فرضیه خواهد ماند و تبدیل به نظریه نخواهد شد . من با همین موضوع که تورم بر پایه ی یه فرضیه بنا شده میتونم اونو رد کنم ولی برای محمکم کاری میتونم با استفاده از همین فرضیه هم ردش کنم خوب حالا دیگه داریم از بحث دور میشیم بریم سر بقیه ی بحث . اون میگه در واقع جهان ما جزو یک جهان دیگه هست و وقتی یه نقطه ای از اون جهان اولیه دارای چگالی زیادی شده بر طبق همون فرضیه دافعه ی زیادی تولید میکنه و اون نقطه ی کوچک از جهان اولی که دارای چگالی زیادی شده با اون دافعه ی قوی گسترش پیدا کرده و تبدیل به جهان کنونی شده .
خوب حالا بریم سر اشکالات این نظریه . خوب این نظریه میگه وقتی اون نقطه ی چگال بر پایه ی همون فرضیه دافعه ی زیادی ایجاد کرده از هم پاشیده و جهان کنونی بوجود اومده . خوب مگه این نظریه نمیگه که اگه چگالی از یه حدی بیشتر بشه بعد از اون حد جاذبه تبدیل به دافعه میشه خوب باید بعد از اینکه دافعه ایجاد شده و چگالی اون نقطه کمتر شد . چگالی از اون حد که دافعه ایجاد میکنه کمتر میشه و دوباره دافعه باید تبدیل به جاذبه بشه و دوباره اون نقطه چگال بشه بعد جاذبه تبدیل به دافعه بشه و بعد وقتی که دافعه باعث شد چگالی کمتر بشه دوباره دافعه تبدیل به جاذبه بشه و این روند تا ابد پیدا میکنه و اون نقطه هم از یه حدی بیشتر نشه . و مثلا اگر در ابتدا به اندازه ی یک نخود بوده چون دافعه ایجاد شده به اندازه ی یک سیب بشه و اون سیب هم به دلیل اینکه از حالت چگال نخود بودن در اومده دوباره جاذبه ایجاد کنه و دوباره سیب به اندازه ی یک نخود بشه . و هیچوقت هم اون نقطه از یک سیب بزرگتر نخواهد شد و تند تند در حال تبدیل نخود به سیب و سیب به نخود است . ببخشید اگه پیچیده اخه موضوع مفهومیه و به زبون اوردنش سخته . و البته یه 3-4 تایی مشکل دیگه هم این نظریه داره که اگه بخوام بگم خیلی طولانی میشه . فکر کنم همین دو اشکال یعنی اینکه این نظریه ی تورم بر پایه ی فرضیه هست و اشکال دوم که توضیح دادم کافی باشه .
و حالا بریم سر نظریه تابش هاوکینگ
خوب هاوکینگ تو سال 1973 اومد یه نظریه داد که میگفت اطاعات یا همون ذراتی میتونن از سیاهجاله ها خارج بشن ولی وقتی از افق سیاهچاله (همون مرزی که از بعد اون سیاهچاله نمیذاره مواد یا نور از جاذبش فرار کنن) فرار کنن تا اینکه از افق رفتن بیرون از بین میرن . بعد اون سال 2004 نظرشو تغییر داد و گفت که وقتی بعضی از ذرات ار افق خارج میشن ممکنه نابود نشن و ما بتونیم اطلاعاتی از سیاهچاله ها بدست بیاریم و همچنین میگفت که وقتی به تدریج این ذرات از سیاهچاله خارج میشن جرم سیاهچاله تموم میشه یا به اصطلاح تبخیر میشه و سیاهچاله از بین میره . خوب اولین ایرادی که میشه به نظریه ی هاوکینگ گرفت اینه که هنوز اثبات و ازمایش نشده و تنها معادلاتش درسته . و هنوز هیچکس سیاهچاله ای رو ندیده که با گفته جناب هاوکینگ عمل کنه . البته چه بسا اگه تنها معادله کافی بود الان نظریه ی ریسمان ها پذیرفته میشد . البته نظریه ی تابش هاوکینگ فقط مشکلش این نیست . خیلی چیزای دیگه تو این نظریه اشکال داره . من به شخصه اگه خودم بخوام ایراد هاشو بنویسم بیش از 6 صفحه ی A4 نیاز دارم . ولی چون هم من حوصله ی نوشتن اون همه اشکال رو ندارم هم شما حوصله ی خوندن لینک زیر رو میذارم که تعدادی از اشکالات این نظریه رو گفته ولی من باز هم اشکالاتی که میتونم به اون نظریه بگیرم حتی از سایت زیر هم بیشتره .
http://www.ki2100.com/physics/Hawking.htm

ولی در کل اگر کسی باز هم میتونه خلاف نظرمنو ثابت کنه خوب بگه .
دوستان خواهش میکنم تو بحث شرکت کنید .
اینا ها برای کسایی که شرکت کردن