ایام شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) بر تمام عاشقان ان بانوی مکرمه تسلیت باد.

[طاهره جووون]

ایام شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) بر تمام عاشقان ان بانوی مکرمه تسلیت باد.

می رسد عید و دلها شاد و خرم
همه درفکر دیدارند با هم
همه آماده اند سفره بچینند
به فکر سفره های هفت سینند
منم در سفره دارم هفت سین را
ولی توام شده با داغ زهرا
بود سین نخستین سیلی کین
به روی مادرم با دست سنگین
ببین بر سفره سین دومم را
که سویی نیست در چشمان زهرا
بگویم سین سوم تا بسوزی
که مادر سوخت بین کینه توزی
از این ماتم دل حیدر غمین است
که سین چارمم سقط جنین است
به روی سفره سین پنجم این است
سر سجاده اش زینب حزین است


شده سفره پر از اشک شبانه

ششم سین مانده سوت و کور خانه
چه گویم ای عزیز از سین آخر
بود آن سینه ی مجروح مادر

[طاهره جووون]

صدیقه طاهره علیهاالسلام در آینه قرآن




درباره زندگی نامه حضرت صدّیقه زهرا علیهاالسلام ، نحوه شهادت مظلومانه شان،کراماتشان و دیگر مسائل همیشه موارد بسیار زیادی خوانده ایم . لذا در این مجال بر ان آمدیم به بررسی وجود آن حضرت از دیدگاه بعضی آیات بپردازیم تا هم با آیات قرآن دمی روح خود را تلطف بخشیم و هم اینکه آن حضرت را از منظری دیگر نیز دریابیم. تا شاید کمی نزدیک شویم به گفته پدر امت که فرمودند: من قران و عترتم را برایتان میگذارم و می روم.

سبب آفرینش جهان

فتلقّى آدم من‏‎ ‎رّبّه كلماتٍ فتاب علیه إنّه هو التّوّاب الرّحیم.( ‏سوره بقره، آیه 37‏)
پس حضرت آدم از حضرت حق تبارك و تعالی كلماتی را فرا گرفت (و آن كلمات را وسیلة قبولِ توبة ‏خویش قرار داد) و خداوند توبه او را پذیرفت.
در باره این آیه احادیثی نقل شده است كه بسیار فوقالعاده است و با توجه به آیه مذكور و این روایات، ‏انسان به خوبی میتواند درك نماید كه حضرتصدّیقه علیهاالسلام یكی از علل خلقت است و یكی از ‏اسباب آفرینش جهان میباشد، یعنی همانطور كه رسول اكرم، امیرالمۆمنین و حسنین علیهم السلام، سبب خلقتند؛ ‏حضرت صدّیقه علیهاالسلام نیز یكی از علل آفرینش است، و معقول نیست كسی علّت خلقت باشد و ولایت نداشته ‏باشد.
‏ابن عبّاس از پیامبر اكرم صلی الله علیه وآله روایتی نقل میكند كه خلاصه ای از آن را در اینجا میآوریم:‏
بعد از آنكه خدای تعالی آدم را آفرید و فرشتگان بر حضرت آدم سجده كردند، عُجب و ‏خودپسندی به او راه یافت و در حالیكه به خود میبالید، عرض كرد: پروردگارا! آیا مخلوقی كه نزد تو محبوب‏تر از من باشد، آفریدهای؟ از جانب پروردگار خطاب آمد: بلی، و به امر پروردگار حجابها برداشته شد و پنج ‏شبح ظاهر شدند كه در پیشگاه عرش ایستاده بودند. آدم عرض كرد: اینان كیانند؟ خطاب آمد: این پیامبر ‏من، این علی امیرالمۆمنین پسرعمّ او، این فاطمه دخترش، و این دو حسن و حسین، پسران علی و ‏فرزندان پیامبر من هستند. اینان مقام اوّل را دارا هستند و درجاتشان بسیار عالی و مرتبه تو تالیِ مقام ‏والای اینان است.
حضرت صدّیقة زهرا علیهاالسلام نیز «ولیّة الانبیا» بوده است، چنانكه پیامبر اعظم و علی و ‏یازده امام دیگر علیهم السلام ولیّ آنان بوده اند. یعنی همه انبیا به خضوع و فروتنی در مقابل این چهارده وجود مقدّس ‏ایمان و اعتقاد داشتهاند

بعدها وقتی كه حضرت آدم مرتكب و مبتلای آن ترك اولی شد، عرض كرد: پروردگارا از تو مسئلت دارم ‏كه به حق محمّد و علی و فاطمه و حسن و حسین از خطای من درگذری. پس دعایش مستجاب شد. و ‏مشمول عفو و آمرزش خدای تعالی قرار گرفت و این است معنای آیه شریفه كه خدا میفرماید: پس آدم ‏كلماتی از پروردگارش فرا گرفت كه به وسیله آن كلمات توبه او مورد قبول واقع گردید.( الخصائص العلویه، ابو الفتح محمد بن علی نطنزی، الغدیر، ج 7، ص 301‏)
[به بیان علّامه، منظور از «كلمات» در آیة 124 سوره بقره نیز همین ذوات مقدّسه هستند كه ‏شرح و روایات مربوط به آنها در اصل كتاب قابل مراجعه است.]‏

امانتی گرانسنگ

إنّا عرضنا الأمانة علی السّموات و الأرض و الجبال فأبین أن یحملنها و أشفقن منها و حملها الإنسان إنّه كان ظلوماً جهولاً( سوره احزاب آیه 72‏)
ما امانت [الهی و بار تكلیف] را بر آسمانها و زمین و كوهها عرضه كردیم پس، از برداشتن آن سر باز زدند و از آن هراسناك شدند، و[لی] انسان آن را برداشت؛ راستی او ستمگری نادان بود.
آیة مذكور نیز از آیاتی است كه در اثبات ولایت حضرت صدّیقه علیهاالسلام میتوان از آن استفاده ‏كرد. امانتی كه خدای تعالی به آسمانها و زمین و كوهها عرضه كرده است و از آنها خواسته تا آن را بپذیرند ‏و این امانت، همان ولایت پیامبر اكرم و امیر المۆمنین و فاطمه و حسنین و ائمّه بعد از آنان علیهم السلام میباشد.
‏مفَضَّل بن عمر از حضرت امام صادق علیه السلام نقل میكند:‏
خدای تعالی ارواح را دو هزار سال قبل از خلقت بدنها آفرید، و شریفترین و برترین روحها را، ارواح ‏محمّد، علی، فاطمه و حسنین و ائمّه نه گانه از نسل حسین بن علی ـ علیه السّلام ـ قرار داد و آنان را ‏بر آسمانها و زمین و كوهها عرضه كرد، نور چهارده معصوم همه جا را فرا گرفت و جهانگیر شد. آنگاه از جانب ‏حق تبارك و تعالی به آسمانها و زمین خطاب آمد كه:
اینانند دوستان و اولیای من، و اینان هستند حجّتهای ‏من بر همه مخلوقاتم. (لذا حضرت صدّیقه علیهاالسلام حجّت و ولیّة الله است به نصّ خود حضرت ‏احدیّت جلّت عظمته). هیچیك از آفریدگانم نزد من محبوبتر از آنها نیست؛ بهشتم را برای دوستان آنان، و ‏آتش دوزخم را برای مخالفین و دشمنان آنان آفریدهام؛ پس ولایتشان امانت من است در نزد مخلوقاتم. به ‏جز این برگزیدگان من، كیست كه بتواند این بار امانت را با تمام سنگینیاش بر دوش كشد و یا مدّعی ‏این مقام باشد؟(معانی الاخبار ص 108 تا 110)
همانطور كه رسول اكرم، امیرالمۆمنین و حسنین علیهم السلام، سبب خلقتند؛ ‏حضرت صدّیقه علیهاالسلام نیز یكی از علل آفرینش است، و معقول نیست كسی علّت خلقت باشد و ولایت نداشته ‏باشد

‏ در قسمتی دیگر از حدیث حضرت صادق علیه السلام میفرماید:‏
بعد از این جریان، فرستادگان الهی (درسایه ولایت چهارده معصوم) نگهدارنده این امانت و معرِّف آن ‏بوده اند، و به اوصیای خود و مخلصین امّت خویش نیز این موضوع را بیان میكردند.
‏
ولیّ تمام انبیا

در نتیجه، حضرت صدّیقة زهرا علیهاالسلام نیز «ولیّة الانبیا» بوده است، چنانكه پیامبر اعظم و علی و ‏یازده امام دیگر علیهم السلام ولیّ آنان بوده اند. یعنی همه انبیا به خضوع و فروتنی در مقابل این چهارده وجود مقدّس ‏ایمان و اعتقاد داشتهاند، چنانكه در بعضی از احادیث آمده است كه از جمله اعمال حضرت موسی و ‏حضرت عیسی در زمان نبوّت آن دو پیامبر، ذكر صلوات بر محمّد و آل محمّد بوده است، و این خود نشان ‏دهنده اعتراف به ولایت چهارده معصوم میباشد. و سپس اضافه مینماید كه این ولایت همان است كه ‏خدا میفرماید:
إنّا عرضنا الأمانة ...

- - - به روز رسانی شده - - -

وصیت نامه حضرت زهرا سلام الله علیها



قدس آنلاین:اگر تنها به چند جمله پایانی از بانو صدیقه کبری سلام الله علیها توجه کنیم اوج مظلومیت آن بانوی بزرگوار کاملا مشهود است.
حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها در آخرین وصایای خود به حضرت علی علیه السلام می فرمایند:
به نام خداوند بخشنده مهربان
این وصیت نامه فاطمه (س) دختر رسول خداست
درحالی وصیت می کند که شهادت می دهد خدایی جز خدای یگانه نیست و محمد (ص) بنده و پیامبر اوست
بهشت حق است و آتش جهنم حق و روز قیامت فرا خواهد رسید و شکی در آن نیست و خداوند مردگان را از قبور زنده کرده و ارد محشر می کند
ای علی!من فاطمه (س) دختر محمد (ص)هستم خدا مرا به ازدواج تو درآورد تا در دنیا و آخرت برای تو باشم ، تو از دیگران بر من سزاوارتری
تو حنوط و غسل و کفن کردن مرا به عهده گیر ، و در شب به انجام رسان ، وشب بر من نماز بگزار و شب مرا دفن کن و هیچکس را اطلاع مده
شما را به خدا می سپارم و بر فرزندانم تا روز قیامت طلام می فرستم.
(عوالم ج1 ص 514 بحار ج43 ص 214)


- - - به روز رسانی شده - - -

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

ایام شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) بر تمام عاشقان ان بانوی مکرمه تسلیت باد.

می رسد عید و دلها شاد و خرم
همه درفکر دیدارند با هم
همه آماده اند سفره بچینند
به فکر سفره های هفت سینند
منم در سفره دارم هفت سین را
ولی توام شده با داغ زهرا
بود سین نخستین سیلی کین
به روی مادرم با دست سنگین
ببین بر سفره سین دومم را
که سویی نیست در چشمان زهرا
بگویم سین سوم تا بسوزی
که مادر سوخت بین کینه توزی
از این ماتم دل حیدر غمین است
که سین چارمم سقط جنین است
به روی سفره سین پنجم این است
سر سجاده اش زینب حزین است


شده سفره پر از اشک شبانه

ششم سین مانده سوت و کور خانه
چه گویم ای عزیز از سین آخر
بود آن سینه ی مجروح مادر

حضرت حیدر(ع) به نام فاطمه(س) حساس بود

خلقت از روز اذل مدیون عطر یاس بود

إی که ره بستی میان کوچه ها بر فاطمه(س)

گردنت را می شکست انجا اگر عباس(ع) بود

ایام شهادت بی بی دوعالم تسلیت باد

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

پس از تو غمگین نباید بود.

اکنون که تو رفته ای، تمام دردهایت به پایان رسیده اند.
اینک در جوار پیامبر خاتم نشسته ای و بی شک،
غصه هایت را سر بر دامان او از یاد می بری.

امّا اندوه من از بی تو ماندن است...، از تنها شدنِ حقیقت
بر روی این خاک پرفریب...، از درد دل های تلنباری که
پس از تو تنها قلب پرسکوت چاه، یارای شنیدنش را خواهد داشت.

تو را پنهان از چشم های بخیل روزگار به خاک سپردم تا حسرت
دیدار مزارت تا قیامت، دل های گنه کارشان را به آتش بکشد.

تو را که ناموس حق بوده ای، دور از دست ها و چشم های
نامحرم زمین دفن کردم.

بگذار همه تا ابد بدانند دختر معصوم رسول خدا چنان از امت
خویش در ستم بود که نخواست هیچ کس نشان مزارش را بداند.

بگذار این بی نشانی، به نشانه اعتراضی ابدی در دل تاریخ
جاودانه شود.اینک من برای روزهای بعد از این غمگینم؛

روزهایی که باید بی تو نفس کشید و سکوت کرد و خون دل خورد.
من برای این دنیای ستم کار و در غفلت غمگینم که از
این پس قرار است نشانه های خداوند را بر روی زمین
یک به یک بیازارند و بر گمراهی خویش بیفزایند.

از این پس اندوه من ابدی است؛ تا آن زمان که به تو بپیوندم.

شانه ای که پس از تابوت تو خسته و غمگین به خانه بازمی گردد
هیچ آرزویی جز ندیدن دنیا ندارد.

دیگر دنیا با تمام فراخی اش برای من تنگ است؛ وقتی تو را
در هیچ جای زمین نمی توان سراغ گرفت.

دیگر هیچ کس انگار در دنیا نیست؛ وقتی بین ازدحام مردم
بانوی بهشتی من حضور ندارد.

آه بانو! این کلبه محقر با تو فردوس برین بود برای من...،
برای من و فرزندانی که دیگر طاقت نگاه های سوگوارشان را ندارم.

وقتی که تو بودی، سفره خالی و بی رونقمان گوارا بود؛
آنچنان که گویا مائده های آسمانی برایمان پهن بود و گرسنگی
را کنار این سفره بی نان، با شمیم بهشتی تو از یاد می بردیم.

بانو! هنوز زمین نیازمندت بود. هنوز گرسنگان مشتاقند که
در خانه تو را بکوبند و تو افطار فقیرانه خود و خانواده ات
را انفاق کنی و با لب های روزه دار، از خداوند بشنوی که:

«وَیُطْعِمُونَ الطّعَامَ عَلَی حُبّهِ مِسْکِیناً وَیَتِیماً وَأَسِیراً».

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

در کوچه باد می‌آید، این ابتدای ویرانی است...».
خبری در راه است؛

خبری عظیم و واقعه‌ای هولناک. بادی که می‌وزد،
آبستن عزای بزرگی است که خواهد رسید.

بادی که در کوچه سرگردان است
به زودی به توفان بدل خواهد شد؛

توفانی که تنها خانه تو را به لرزه درمی‌آورد،
توفانی که تنها قصد ویرانی کلبه عشق را دارد؛

کلبه حقیقت، کلبه وحی و توحید.
کاش پنجره‌ها از این توفان نلرزند!

کاش در خانه را به روی این زلزله ناگهان باز نکنى!
کاش پشت در نایستى!
کاش آشیانه‌ات را شعله‌های کینه در کام نگیرند!

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

غروب خورشید جوان

غروب، بر گستره خانه‏ های ناهموار مدینه، سایه می‏ افکند؛
غروبی سیاه ‏تر و وحشت انگیزتر از پیش، غروبی که رنگ غربت داشت.

داغی که بر سینه تاریخ، حک شد و خورشیدی که تلألو
خویش را از خفتگان تاریکی برچید.

کسی که دریای وجود خویش را بستر پاکیزگی خلایق کرده بود
و خیره در چشمش،آفتاب به نظاره می‏نشست، راه سفری دور در پیش گرفت.

با هر طلوعش، دنیا از شانه‏ های دردآشنایش سرازیر می‏شد
و آسمان به زیر گام ‏هایش جا گرفت.

عفت، گوشه‏ نشین مکتب بانویی بود که حتی از نابینا، روی می‏گرفت.
آری! او که در شأنش چنین سروده‏ اند: «چون نور بود؛

آن‏سان که برای دیدنش، چشم لازم نیست؛ از این‏ رو بود
که از نابینا هم روی گرفت».

علی خالقی

[فاطمه قطب تحریری]

خداحافظ اے زخم بر دل نشستہ
خداحافظ اے یار پهلو شكستہ

خداحافظ اے رونق آشیانم
خداحافظ اے قوت زانوانم

خداحافظ اے جسم بے جان زهراء
خداحافظ اے ماندہ در كوچہ تنها

خداحافظ اے گریہ هاے شبانہ
خداحافظ اے بانوے بے نشانہ

خداحافظ اے داغ در دل نهفتہ
خداحافظ اے موے آتش گرفتہ

خداحافظ اے خاطرات غم یار
خداحافظ اے خون ماندہ بہ دیوار

خداحافظ اے یار در خون تپیدہ
خداحافظ اے یاور قد خمیدہ

خداحافظ اے یاور مهربانم
خداحافظ اے مادر كودكانم

[فاطمه قطب تحریری]

روز شهادت زهرای اطهر است
عالم پر از مصیبت و دل ها مکدّر است

خشکیده چون نهال برومند عمر او
چشم جهانیان همه از اشک غم، تر است...