آیات قرآن کریم بصورت صفحه به صفحه..(تفسیر و توضیح)

[k.ahmadi]

سلام
نظر شخص خودم: منظور از آتش ، یعنی سخت ترین عذاب ها ،که سرما هم جزو اونها میشه.

ممنون از شماولی این جواب شما هم درسته.

[soham 313]

صفحه ی 54 از قرآن کریم شامل آیات 108 تا 122 از سوره ی النساء


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان


يَسْتَخْفُونَ مِنَ النَّاسِ وَلَا يَسْتَخْفُونَ مِنَ اللَّهِ وَهُوَ مَعَهُمْ إِذْ يُبَيِّتُونَ مَا لَا يَرْضَيٰ مِنَ الْقَوْلِ وَكَانَ اللَّهُ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطًا(108)
[كارهاي نارواي خود را] از مردم پنهان مي دارند و[لي نمي توانند] از خدا پنهان دارند و چون شبانگاه به چاره انديشي مي پردازند و سخناني مي گويند كه وي [بدان] خشنود نيست او با آنان است و خدا به آنچه انجام مي دهند همواره احاطه دارد(108)



هَٰٓأَنتُمْ هَٰٓؤُلَآءِ جَٰدَلْتُمْ عَنْهُمْ فِي الْحَيَوٰةِ الدُّنْيَا فَمَن يُجَٰدِلُ اللَّهَ عَنْهُمْ يَوْمَ الْقِيَٰمَةِ أَم مَّن يَكُونُ عَلَيْهِمْ وَكِيلًا(109)
هان شما همانان هستيد كه در زندگي دنيا از ايشان جانبداري كرديد پس چه كسي روز رستاخيز از آنان در برابر خدا جانبداري خواهد كرد يا چه كسي حمايتگر [و مدافع] آنان تواند بود(109)



وَمَن يَعْمَلْ سُوٓءًا أَوْ يَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ يَسْتَغْفِرِ اللَّهَ يَجِدِ اللَّهَ غَفُورًا رَّحِيمًا(110)
و هر كس كار بدي كند يا بر خويشتن ستم ورزد سپس از خدا آمرزش بخواهد خدا را آمرزنده مهربان خواهد يافت(110)



وَمَن يَكْسِبْ إِثْمًا فَإِنَّمَا يَكْسِبُهُ عَلَيٰ نَفْسِهِ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا(111)
و هر كس گناهي مرتكب شود فقط آن را به زيان خود مرتكب شده و خدا همواره داناي سنجيده كار است(111)



وَمَن يَكْسِبْ خَطِيَٓٔةً أَوْ إِثْمًا ثُمَّ يَرْمِ بِهِ بَرِيًٓٔا فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتَٰنًا وَإِثْمًا مُّبِينًا(112)
و هر كس خطا يا گناهي مرتكب شود سپس آن را به بي گناهي نسبت دهد قطعا بهتان و گناه آشكاري بر دوش كشيده است(112)



وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ وَرَحْمَتُهُ لَهَمَّت طَّآئِفَةٌ مِّنْهُمْ أَن يُضِلُّوكَ وَمَا يُضِلُّونَ إِلَّآ أَنفُسَهُمْ وَمَا يَضُرُّونَكَ مِن شَيْءٍ وَأَنزَلَ اللَّهُ عَلَيْكَ الْكِتَٰبَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَكَ مَا لَمْ تَكُن تَعْلَمُ وَكَانَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ عَظِيمًا(113)
و اگر فضل خدا و رحمت او بر تو نبود طايفه اي از ايشان آهنگ آن داشتند كه تو را از راه به در كنند و[لي] جز خودشان [كسي] را گمراه نمي سازند و هيچ گونه زياني به تو نمي رسانند و خدا كتاب و حكمت بر تو نازل كرد و آنچه را نمي دانستي به تو آموخت و تفضل خدا بر تو همواره بزرگ بود(113)



۞ لَّا خَيْرَ فِي كَثِيرٍ مِّن نَّجْوَيٰهُمْ إِلَّا مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ إِصْلَٰحٍۭ بَيْنَ النَّاسِ وَمَن يَفْعَلْ ذَٰلِكَ ابْتِغَآءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا(114)
در بسياري از رازگوييهاي ايشان خيري نيست مگر كسي كه [بدين وسيله] به صدقه يا كار پسنديده يا سازشي ميان مردم فرمان دهد و هر كس براي طلب خشنودي خدا چنين كند به زودي او را پاداش بزرگي خواهيم داد(114)



وَمَن يُشَاقِقِ الرَّسُولَ مِنۢ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُ الْهُدَيٰ وَيَتَّبِعْ غَيْرَ سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ نُوَلِّهِ مَا تَوَلَّيٰ وَنُصْلِهِ جَهَنَّمَ وَسَآءَتْ مَصِيرًا(115)
و هر كس پس از آنكه راه هدايت براي او آشكار شد با پيامبر به مخالفت برخيزد و [راهي] غير راه مؤمنان در پيش گيرد وي را بدانچه روي خود را بدان سو كرده واگذاريم و به دوزخش كشانيم و چه بازگشتگاه بدي است(115)



إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَن يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَن يَشَآءُ وَمَن يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَٰلًۢا بَعِيدًا(116)
خداوند اين را كه به او شرك آورده شود نمي آمرزد و فروتر از آن را بر هر كه بخواهد مي بخشايد و هر كس به خدا شرك ورزد قطعا دچار گمراهي دور و درازي شده است(116)



إِن يَدْعُونَ مِن دُونِهِۦٓ إِلَّآ إِنَٰثًا وَإِن يَدْعُونَ إِلَّا شَيْطَٰنًا مَّرِيدًا(117)
[مشركان] به جاي او جز بتهاي مادينه را [به دعا] نمي خوانند و جز شيطان سركش را نمي خوانند(117)



لَّعَنَهُ اللَّهُ وَقَالَ لَأَتَّخِذَنَّ مِنْ عِبَادِكَ نَصِيبًا مَّفْرُوضًا(118)
خدا لعنتش كند [وقتي كه] گفت بي گمان از ميان بندگانت نصيبي معين [براي خود] برخواهم گرفت(118)



وَلَأُضِلَّنَّهُمْ وَلَأُمَنِّيَنَّهُمْ وَلَءَامُرَنَّهُمْ فَلَيُبَتِّكُنَّ ءَاذَانَ الْأَنْعَٰمِ وَلَءَامُرَنَّهُمْ فَلَيُغَيِّرُنَّ خَلْقَ اللَّهِ وَمَن يَتَّخِذِ الشَّيْطَٰنَ وَلِيًّا مِّن دُونِ اللَّهِ فَقَدْ خَسِرَ خُسْرَانًا مُّبِينًا(119)
و آنان را سخت گمراه و دچار آرزوهاي دور و دراز خواهم كرد و وادارشان مي كنم تا گوشهاي دامها را شكاف دهند و وادارشان مي كنم تا آفريده خدا را دگرگون سازند و[لي] هر كس به جاي خدا شيطان را دوست [خدا] گيرد قطعا دستخوش زيان آشكاري شده است(119)



يَعِدُهُمْ وَيُمَنِّيهِمْ وَمَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطَٰنُ إِلَّا غُرُورًا(120)
[آري] شيطان به آنان وعده مي دهد و ايشان را در آرزوها مي افكند و جز فريب به آنان وعده نمي دهد(120)



أُو۟لَٰٓئِكَ مَأْوَيٰهُمْ جَهَنَّمُ وَلَا يَجِدُونَ عَنْهَا مَحِيصًا(121)
آنان جايگاهشان جهنم است و از آن راه گريزي ندارند(121)



وَالَّذِينَ ءَامَنُوا۟ وَعَمِلُوا۟ الصَّٰلِحَٰتِ سَنُدْخِلُهُمْ جَنَّٰتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدًا وَعْدَ اللَّهِ حَقًّا وَمَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّهِ قِيلًا(122)
و كساني كه ايمان آورده و كارهاي شايسته كرده اند به زودي آنان را در بوستانهايي كه از زير [درختان] آن نهرها روان است درآوريم هميشه در آن جاودانند وعده خدا راست است و چه كسي در سخن از خدا راستگوتر است(122)



صدق الله العلي العظيم

[soham 313]

صفحه ی 55 از قرآن کریم شامل آیات 123 تا 134 از سوره ی النساء


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان


لَّيْسَ بِأَمَانِيِّكُمْ وَلَآ أَمَانِيِّ أَهْلِ الْكِتَٰبِ مَن يَعْمَلْ سُوٓءًا يُجْزَ بِهِ وَلَا يَجِدْ لَهُ مِن دُونِ اللَّهِ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا(123)
[پاداش و كيفر] به دلخواه شما و به دلخواه اهل كتاب نيست هر كس بدي كند در برابر آن كيفر مي بيند و جز خدا براي خود يار و مددكاري نمي يابد(123)



وَمَن يَعْمَلْ مِنَ الصَّٰلِحَٰتِ مِن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَيٰ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُو۟لَٰٓئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلَا يُظْلَمُونَ نَقِيرًا(124)
و كساني كه كارهاي شايسته كنند چه مرد باشند يا آن در حالي كه مؤمن باشند آنان داخل بهشت مي شوند و به قدر گودي پشت هسته خرمايي مورد ستم قرار نمي گيرند(124)



وَمَنْ أَحْسَنُ دِينًا مِّمَّنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ وَاتَّبَعَ مِلَّةَ إِبْرَٰهِيمَ حَنِيفًا وَاتَّخَذَ اللَّهُ إِبْرَٰهِيمَ خَلِيلًا(125)
و دين چه كسي بهتر است از آن كس كه خود را تسليم خدا كرده و نيكوكار است و از آيين ابراهيم حق گرا پيروي نموده است و خدا ابراهيم را دوست گرفت(125)



وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ مُّحِيطًا(126)
و آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است از آن خداست و خدا همواره بر هر چيزي احاطه دارد(126)



وَيَسْتَفْتُونَكَ فِي النِّسَآءِ قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ فِيهِنَّ وَمَا يُتْلَيٰ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتَٰبِ فِي يَتَٰمَي النِّسَآءِ الَّٰتِي لَا تُؤْتُونَهُنَّ مَا كُتِبَ لَهُنَّ وَتَرْغَبُونَ أَن تَنكِحُوهُنَّ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الْوِلْدَٰنِ وَأَن تَقُومُوا۟ لِلْيَتَٰمَيٰ بِالْقِسْطِ وَمَا تَفْعَلُوا۟ مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِهِ عَلِيمًا(127)
و در باره آنان راي تو را مي پرسند بگو خدا در باره آنان به شما فتوا مي دهد و [نيز] در باره آنچه در قرآن بر شما تلاوت مي شود در مورد زنان يتيمي كه حق مقرر آنان را به ايشان نمي دهيد و تمايل به ازدواج با آنان داريد و [در باره] كودكان ناتوان و اينكه با يتيمان [چگونه] به داد رفتار كنيد [پاسخگر شماست] و هر كار نيكي انجام دهيد قطعا خدا به آن داناست(127)



وَإِنِ امْرَأَةٌ خَافَتْ مِنۢ بَعْلِهَا نُشُوزًا أَوْ إِعْرَاضًا فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَآ أَن يُصْلِحَا بَيْنَهُمَا صُلْحًا وَالصُّلْحُ خَيْرٌ وَأُحْضِرَتِ الْأَنفُسُ الشُّحَّ وَإِن تُحْسِنُوا۟ وَتَتَّقُوا۟ فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا(128)
و اگر زني از شوهر خويش بيم ناسازگاري يا رويگرداني داشته باشد بر آن دو گناهي نيست كه از راه صلح با يكديگر به آشتي گرايند كه سازش بهتر است و[لي] بخل [و بي گذشت بودن] در نفوس حضور [و غلبه] دارد و اگر نيكي كنيد و پرهيزگاري پيشه نماييد قطعا خدا به آنچه انجام مي دهيد آگاه است(128)



وَلَن تَسْتَطِيعُوٓا۟ أَن تَعْدِلُوا۟ بَيْنَ النِّسَآءِ وَلَوْ حَرَصْتُمْ فَلَا تَمِيلُوا۟ كُلَّ الْمَيْلِ فَتَذَرُوهَا كَالْمُعَلَّقَةِ وَإِن تُصْلِحُوا۟ وَتَتَّقُوا۟ فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَّحِيمًا(129)
و شما هرگز نمي توانيد ميان زنان عدالت كنيد هر چند [بر عدالت] حريص باشيد پس به يك طرف يكسره تمايل نورزيد تا آن [زن ديگر] را سرگشته [=بلا تكليف] رها كنيد و اگر سازش نماييد و پرهيزگاري كنيد يقينا خدا آمرزنده مهربان است(129)



وَإِن يَتَفَرَّقَا يُغْنِ اللَّهُ كُلًّا مِّن سَعَتِهِ وَكَانَ اللَّهُ وَٰسِعًا حَكِيمًا(130)
و اگر آن دو از يكديگر جدا شوند خداوند هر يك را از گشايش خود بي نياز گرداند و خدا همواره گشايشگر حكيم است(130)



وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَلَقَدْ وَصَّيْنَا الَّذِينَ أُوتُوا۟ الْكِتَٰبَ مِن قَبْلِكُمْ وَإِيَّاكُمْ أَنِ اتَّقُوا۟ اللَّهَ وَإِن تَكْفُرُوا۟ فَإِنَّ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَكَانَ اللَّهُ غَنِيًّا حَمِيدًا(131)
و آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است از آن خداست و ما به كساني كه پيش از شما به آنان كتاب داده شده و [نيز] به شما سفارش كرديم كه از خدا پروا كنيد و اگر كفر ورزيد [چه باك كه] آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است از آن خداست و خدا بي نياز ستوده[صفات] است(131)



وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَكَفَيٰ بِاللَّهِ وَكِيلًا(132)
و آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است از آن خداست و خدا بس كارساز است(132)



إِن يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ أَيُّهَا النَّاسُ وَيَأْتِ بَِٔاخَرِينَ وَكَانَ اللَّهُ عَلَيٰ ذَٰلِكَ قَدِيرًا(133)
اي مردم اگر [خدا] بخواهد شما را [از ميان] مي برد و ديگران را [پديد ] مي آورد و خدا بر اين [كار] تواناست(133)



مَّن كَانَ يُرِيدُ ثَوَابَ الدُّنْيَا فَعِندَ اللَّهِ ثَوَابُ الدُّنْيَا وَالْءَاخِرَةِ وَكَانَ اللَّهُ سَمِيعًۢا بَصِيرًا(134)
هر كس پاداش دنيا بخواهد پاداش دنيا و آخرت نزد خداست و خدا شنواي بيناست(134)


صدق الله العلي العظيم

[z.000]

[soham 313]

صفحه ی 56 از قرآن کریم شامل آیات 135 تا 145 از سوره ی النساء


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان



۞ يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ كُونُوا۟ قَوَّٰمِينَ بِالْقِسْطِ شُهَدَآءَ لِلَّهِ وَلَوْ عَلَيٰٓ أَنفُسِكُمْ أَوِ الْوَٰلِدَيْنِ وَالْأَقْرَبِينَ إِن يَكُنْ غَنِيًّا أَوْ فَقِيرًا فَاللَّهُ أَوْلَيٰ بِهِمَا فَلَا تَتَّبِعُوا۟ الْهَوَيٰٓ أَن تَعْدِلُوا۟ وَإِن تَلْوُۥٓا۟ أَوْ تُعْرِضُوا۟ فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا(135)
اي كساني كه ايمان آورده ايد پيوسته به عدالت قيام كنيد و براي خدا گواهي دهيد هر چند به زيان خودتان يا [به زيان] پدر و مادر و خويشاوندان [شما] باشد اگر [يكي از دو طرف دعوا] توانگر يا نيازمند باشد باز خدا به آن دو [از شما] سزاوارتر است پس از پي هوس نرويد كه [درنتيجه از حق] عدول كنيد و اگر به انحراف گراييد يا اعراض نماييد قطعا خدا به آنچه انجام مي دهيد آگاه است(135)



يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوٓا۟ ءَامِنُوا۟ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالْكِتَٰبِ الَّذِي نَزَّلَ عَلَيٰ رَسُولِهِ وَالْكِتَٰبِ الَّذِيٓ أَنزَلَ مِن قَبْلُ وَمَن يَكْفُرْ بِاللَّهِ وَ اي مَلَٰٓئِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ وَالْيَوْمِ الْءَاخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَٰلًۢا بَعِيدًا(136)
كساني كه ايمان آورده ايد به خدا و پيامبر او و كتابي كه بر پيامبرش فرو فرستاد و كتابهايي كه قبلا نازل كرده بگرويد و هر كس به خدا و فرشتگان او و كتابها و پيامبرانش و روز بازپسين كفر ورزد در حقيقت دچار گمراهي دور و درازي شده است(136)



إِنَّ الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ ثُمَّ كَفَرُوا۟ ثُمَّ ءَامَنُوا۟ ثُمَّ كَفَرُوا۟ ثُمَّ ازْدَادُوا۟ كُفْرًا لَّمْ يَكُنِ اللَّهُ لِيَغْفِرَ لَهُمْ وَلَا لِيَهْدِيَهُمْ سَبِيلًۢا(137)
كساني كه ايمان آوردند سپس كافر شدند و باز ايمان آوردند سپس كافر شدند آنگاه به كفر خود افزودند قطعا خدا آنان را نخواهد بخشيد و راهي به ايشان نخواهد نمود(137)



بَشِّرِ الْمُنَٰفِقِينَ بِأَنَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا(138)
به منافقان خبر ده كه عذابي دردناك [در پيش] خواهند داشت(138)



الَّذِينَ يَتَّخِذُونَ الْكَٰفِرِينَ أَوْلِيَآءَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِينَ أَيَبْتَغُونَ عِندَهُمُ الْعِزَّةَ فَإِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا(139)
همانان كه غير از مؤمنان كافران را دوستان [خود] مي گيرند آيا سربلندي را نزد آنان مي جويند [اين خيالي خام است] چرا كه عزت همه از آن خداست(139)



وَقَدْ نَزَّلَ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتَٰبِ أَنْ إِذَا سَمِعْتُمْ ءَايَٰتِ اللَّهِ يُكْفَرُ بِهَا وَيُسْتَهْزَأُ بِهَا فَلَا تَقْعُدُوا۟ مَعَهُمْ حَتَّيٰ يَخُوضُوا۟ فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِۦٓ إِنَّكُمْ إِذًا مِّثْلُهُمْ إِنَّ اللَّهَ جَامِعُ الْمُنَٰفِقِينَ وَالْكَٰفِرِينَ فِي جَهَنَّمَ جَمِيعًا(140)
و البته [خدا] در كتاب [قرآن] بر شما نازل كرده كه هر گاه شنيديد آيات خدا مورد انكار و ريشخند قرار مي گيرد با آنان منشينيد تا به سخني غير از آن درآيند چرا كه در اين صورت شما هم مثل آنان خواهيد بود خداوند منافقان و كافران را همگي در دوزخ گرد خواهد آورد(140)



الَّذِينَ يَتَرَبَّصُونَ بِكُمْ فَإِن كَانَ لَكُمْ فَتْحٌ مِّنَ اللَّهِ قَالُوٓا۟ أَلَمْ نَكُن مَّعَكُمْ وَإِن كَانَ لِلْكَٰفِرِينَ نَصِيبٌ قَالُوٓا۟ أَلَمْ نَسْتَحْوِذْ عَلَيْكُمْ وَنَمْنَعْكُم مِّنَ الْمُؤْمِنِينَ فَاللَّهُ يَحْكُمُ بَيْنَكُمْ يَوْمَ الْقِيَٰمَةِ وَلَن يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَٰفِرِينَ عَلَي الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا(141)
همانان كه مترصد شمايند پس اگر از جانب خدا به شما فتحي برسد مي گويند مگر ما با شما نبوديم و اگر براي كافران نصيبي باشد مي گويند مگر ما بر شما تسلط نداشتيم و شما را از [ورود در جمع] مؤمنان باز نمي داشتيم پس خداوند روز قيامت ميان شما داوري مي كند و خداوند هرگز بر [زيان] مؤمنان براي كافران راه [تسلطي] قرار نداده است(141)



إِنَّ الْمُنَٰفِقِينَ يُخَٰدِعُونَ اللَّهَ وَهُوَ خَٰدِعُهُمْ وَإِذَا قَامُوٓا۟ إِلَي الصَّلَوٰةِ قَامُوا۟ كُسَالَيٰ يُرَآءُونَ النَّاسَ وَلَا يَذْكُرُونَ اللَّهَ إِلَّا قَلِيلًا(142)
منافقان با خدا نيرنگ مي كنند و حال آنكه او با آنان نيرنگ خواهد كرد و چون به نماز ايستند با كسالت برخيزند با مردم ريا مي كنند و خدا را جز اندكي ياد نمي كنند(142)



مُّذَبْذَبِينَ بَيْنَ ذَٰلِكَ لَآ إِلَيٰ هَٰٓؤُلَآءِ وَلَآ إِلَيٰ هَٰٓؤُلَآءِ وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَلَن تَجِدَ لَهُ سَبِيلًا(143)
ميان آن [دو گروه] دو دلند نه با اينانند و نه با آنان و هر كه را خدا گمراه كند هرگز راهي براي [نجات] او نخواهي يافت(143)



يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ لَا تَتَّخِذُوا۟ الْكَٰفِرِينَ أَوْلِيَآءَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِينَ أَتُرِيدُونَ أَن تَجْعَلُوا۟ لِلَّهِ عَلَيْكُمْ سُلْطَٰنًا مُّبِينًا(144)
اي كساني كه ايمان آورده ايد به جاي مؤمنان كافران را به دوستي خود مگيريد آيا مي خواهيد عليه خود حجتي روشن براي خدا قرار دهيد(144)



إِنَّ الْمُنَٰفِقِينَ فِي الدَّرْكِ الْأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ وَلَن تَجِدَ لَهُمْ نَصِيرًا(145)
آري منافقان در فروترين درجات دوزخند و هرگز براي آنان ياوري نخواهي يافت(145)



صدق الله العلي العظيم

[aty.a]

همانا بدکاران پیوسته به کسانی که ایمان اورده اند می خندیدند
و چون برانان می گذشتند به یک دیگر چشمک می زدند
و وقتی به سوی کسان خویش باز می گشتند شاد بودند
و هر وقت ان هارا می دیدندمی گفتند:
اینان بی تردید گمراهند
در حالی که ان ها به نگهبانی مومنان فرستاده نشده بودند
ولی امروز ان ها که ایمان اورده اند,به کفار می خندند
سوره مطففین/ترجمه ایات 29 تا 34

[k.ahmadi]

[aty.a]

صرفا برای اطلاع:
درقران مجید 3 سوره به نام زن نام گذاری گردیده است.
1-سوره نسا-که همین سوره است-
2-سوره طلاق-یعنی سوره 65 قران-
3-سوره مریم-یعنی سوره 19 قران-که به نام یک زن پاک و وارسته یعنی مادر حضرت عیسی ع نام گذاری شده است
واین در حالی است که گرچه سوره چندی در قران به نام بعضی پیامبران نام گذاری شده است.
ولی به عنوان کلی تحت عنوان سوره رجال ویا امثال ان سوره ای در قران نیامده است
و این موضوع برای تجلیل از مقام شامخ زن و تبیین جایگاه زن در اسلام ونشانگر مقام واقعی او است.
براشتی از کتاب شناخت سوره های قران
مولف:هاشم هاشم زاده

[soham 313]

صفحه ی 57 از قرآن کریم شامل آیات 146 تا 159 از سوره ی النساء


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان


إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا۟ وَأَصْلَحُوا۟ وَاعْتَصَمُوا۟ بِاللَّهِ وَأَخْلَصُوا۟ دِينَهُمْ لِلَّهِ فَأُو۟لَٰٓئِكَ مَعَ الْمُؤْمِنِينَ وَسَوْفَ يُؤْتِ اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ أَجْرًا عَظِيمًا(146)
مگر كساني كه توبه كردند و [عمل خود را] اصلاح نمودند و به خدا تمسك جستند و دين خود را براي خدا خالص گردانيدند كه [در نتيجه] آنان با مؤمنان خواهند بود و به زودي خدا مؤمنان را پاداشي بزرگ خواهد بخشيد(146)



مَّا يَفْعَلُ اللَّهُ بِعَذَابِكُمْ إِن شَكَرْتُمْ وَءَامَنتُمْ وَكَانَ اللَّهُ شَاكِرًا عَلِيمًا(147)
اگر سپاس بداريد و ايمان آوريد خدا مي خواهد با عذاب شما چه كند و خدا همواره سپاس پذير [=حق شناس] داناست(147)



۞ لَّا يُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوٓءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَن ظُلِمَ وَكَانَ اللَّهُ سَمِيعًا عَلِيمًا(148)
خداوند بانگ برداشتن به بدزباني را دوست ندارد مگر [از] كسي كه بر او ستم رفته باشد و خدا شنواي داناست(148)



إِن تُبْدُوا۟ خَيْرًا أَوْ تُخْفُوهُ أَوْ تَعْفُوا۟ عَن سُوٓءٍ فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ عَفُوًّا قَدِيرًا(149)
اگر خيري را آشكار كنيد يا پنهانش داريد يا از بديي درگذريد پس خدا درگذرنده تواناست(149)



إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ وَيُرِيدُونَ أَن يُفَرِّقُوا۟ بَيْنَ اللَّهِ وَرُسُلِهِ وَيَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَنَكْفُرُ بِبَعْضٍ وَيُرِيدُونَ أَن يَتَّخِذُوا۟ بَيْنَ ذَٰلِكَ سَبِيلًا(150)
كساني كه به خدا و پيامبرانش كفر مي ورزند و مي خواهند ميان خدا و پيامبران او جدايي اندازند و مي گويند ما به بعضي ايمان داريم و بعضي را انكار مي كنيم و مي خواهند ميان اين [دو] راهي براي خود اختيار كنند(150)



أُو۟لَٰٓئِكَ هُمُ الْكَٰفِرُونَ حَقًّا وَأَعْتَدْنَا لِلْكَٰفِرِينَ عَذَابًا مُّهِينًا(151)
آنان در حقيقت كافرند و ما براي كافران عذابي خفت آور آماده كرده ايم(151)



وَالَّذِينَ ءَامَنُوا۟ بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ وَلَمْ يُفَرِّقُوا۟ بَيْنَ أَحَدٍ مِّنْهُمْ أُو۟لَٰٓئِكَ سَوْفَ يُؤْتِيهِمْ أُجُورَهُمْ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا(152)
و كساني كه به خدا و پيامبرانش ايمان آورده و ميان هيچ كدام از آنان فرق نمي گذارند به زودي [خدا] پاداش آنان را عطا مي كند و خدا آمرزنده مهربان است(152)



يَسَْٔلُكَ أَهْلُ الْكِتَٰبِ أَن تُنَزِّلَ عَلَيْهِمْ كِتَٰبًا مِّنَ السَّمَآءِ فَقَدْ سَأَلُوا۟ مُوسَيٰٓ أَكْبَرَ مِن ذَٰلِكَ فَقَالُوٓا۟ أَرِنَا اللَّهَ جَهْرَةً فَأَخَذَتْهُمُ الصَّٰعِقَةُ بِظُلْمِهِمْ ثُمَّ اتَّخَذُوا۟ الْعِجْلَ مِنۢ بَعْدِ مَا جَآءَتْهُمُ الْبَيِّنَٰتُ فَعَفَوْنَا عَن ذَٰلِكَ وَءَاتَيْنَا مُوسَيٰ سُلْطَٰنًا مُّبِينًا(153)
اهل كتاب از تو مي خواهند كه كتابي از آسمان [يكباره] بر آنان فرود آوري البته از موسي بزرگتر از اين را خواستند و گفتند خدا را آشكارا به ما بنماي پس به سزاي ظلمشان صاعقه آنان را فرو گرفت سپس بعد از آنكه دلايل آشكار برايشان آمد گوساله را [به پرستش] گرفتند و ما از آن هم درگذشتيم و به موسي برهاني روشن عطا كرديم(153)



وَرَفَعْنَا فَوْقَهُمُ الطُّورَ بِمِيثَٰقِهِمْ وَقُلْنَا لَهُمُ ادْخُلُوا۟ الْبَابَ سُجَّدًا وَقُلْنَا لَهُمْ لَا تَعْدُوا۟ فِي السَّبْتِ وَأَخَذْنَا مِنْهُم مِّيثَٰقًا غَلِيظًا(154)
و كوه طور را به يادبود پيمان [با] آنان بالاي سرشان افراشته داشتيم و به آنان گفتيم سجده كنان از در درآييد و [نيز] به آنان گفتيم در روز شنبه تجاوز مكنيد و از ايشان پيماني استوار گرفتيم(154)



فَبِمَا نَقْضِهِم مِّيثَٰقَهُمْ وَكُفْرِهِم بَِٔايَٰتِ اللَّهِ وَقَتْلِهِمُ الْأَنۢبِيَآءَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَقَوْلِهِمْ قُلُوبُنَا غُلْفٌۢ بَلْ طَبَعَ اللَّهُ عَلَيْهَا بِكُفْرِهِمْ فَلَا يُؤْمِنُونَ إِلَّا قَلِيلًا(155)
پس به [سزاي] پيمان شكني شان و انكارشان نسبت به آيات خدا و كشتار ناحق آنان [از] انبيا و گفتارشان كه دلهاي ما در غلاف است [لعنتشان كرديم] بلكه خدا به خاطر كفرشان بر دلهايشان مهر زده و در نتيجه جز شماري اندك [از ايشان] ايمان نمي آورند(155)



وَبِكُفْرِهِمْ وَقَوْلِهِمْ عَلَيٰ مَرْيَمَ بُهْتَٰنًا عَظِيمًا(156)
و [نيز] به سزاي كفرشان و آن تهمت بزرگي كه به مريم زدند(156)



وَقَوْلِهِمْ إِنَّا قَتَلْنَا الْمَسِيحَ عِيسَي ابْنَ مَرْيَمَ رَسُولَ اللَّهِ وَمَا قَتَلُوهُ وَمَا صَلَبُوهُ وَلَٰكِن شُبِّهَ لَهُمْ وَإِنَّ الَّذِينَ اخْتَلَفُوا۟ فِيهِ لَفِي شَكٍّ مِّنْهُ مَا لَهُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِلَّا اتِّبَاعَ الظَّنِّ وَمَا قَتَلُوهُ يَقِينًۢا(157)
و گفته ايشان كه ما مسيح عيسي بن مريم پيامبر خدا را كشتيم و حال آنكه آنان او را نكشتند و مصلوبش نكردند ليكن امر بر آنان مشتبه شد و كساني كه در باره او اختلاف كردند قطعا در مورد آن دچار شك شده اند و هيچ علمي بدان ندارند جز آنكه از گمان پيروي مي كنند و يقينا او را نكشتند(157)



بَل رَّفَعَهُ اللَّهُ إِلَيْهِ وَكَانَ اللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا(158)
بلكه خدا او را به سوي خود بالا برد و خدا توانا و حكيم است(158)



وَإِن مِّنْ أَهْلِ الْكِتَٰبِ إِلَّا لَيُؤْمِنَنَّ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ وَيَوْمَ الْقِيَٰمَةِ يَكُونُ عَلَيْهِمْ شَهِيدًا(159)
و از اهل كتاب كسي نيست مگر آنكه پيش از مرگ خود حتما به او ايمان مي آورد و روز قيامت [عيسي نيز] بر آنان شاهد خواهد بود(159)


صدق الله العلي العظيم

[Almas Parsi]

بسم الله الرحمن الرحیم

و من الله التوفیق