ورزشگاه المپیک پکن؛ بازی هنرمندانه ی بیرون و درون

[وحید 0319]

این پروژه یکی از سه پروژه ی شرکت کننده ازمیان سیزده پروژه ی اول برگزیده است،خوشبختانه این کار برنده خواهد شدو حاصل همکاری هرزوگ و دی مُره وموسسه ی طراحی معماری چین است.استادیوم جدید بین المللی بر یک شیب آرام در مرکز مجموعه ی المپیک جای گرفته است.این مجموعه به عنوان انبوه حجیمی از لوله (نوار) تلقی می شود ، ساختی مواج از ارتفاعات بالا و پایین ،حجم نوارها را کنترل می کندو به آن فرمی جذاب و فراگیر را می بخشد.نمود این استادیوم سازه ی خالص است وپوسته و سازه ی مجموعه ،یکسان است.عناصر سازه ای متقابلا یک دیگر را حمایت می کنند ودر آرایشی توری مانند جمع می شوند – بیشتر شبیه لانه ی پرنده ای با شاخه های در هم بافته اش است.تاثیرفضایی این استادیوم بدیع و ابتداعی و هنوز ساده است و متعلق به هم نشینی مستقیم و کهنه ای است که نشان تاریخی یکتایی را برای المپیک 2008 می سازد.این استادیوم به عنوان انبوه حجیمی از لوله(نوار) تلقی می شود که برداشتی متمایز و بی اشتباهی را در هر دو موقعیت می سازد ،آن زمان که از فاصله ی دور دیده می شود و یا زمانی که از فاصله ی نزدیک دیده می شود.این اثر با تمام نیازهای کارکردی و فنی ِ یک استادیوم بین المللی المپیک مطابقت دارد، ولی بدون ارتباط شدید و یکنواختی با معماری تکنوکرات(براساس اصول فنی)، که دهانه های بزرگ و نمایشگرهای دیجیتالی بر آن مسلط اند.بازدیدکنندگان در میان این اثر قدم می زنند وبه فضاهای مفصل به شکلی گردشی و سیار وارد می شوند که دایره ای کامل دورتادور جایگاه تماشاگران را می پیماید.از آن جا می توان سیرکولاسیون ِ فضای ورودی ، شامل پله هایی که دسترسی سه ردیف از جایگاه تماشاگران را ممکن می سازد، بررسی کرد.عملکردی همچون طاق های پشت سرهم یا محل تقاطع چند خیابان رادارد.لابی پوشیده ازفضای شهری ،به همراه رستوران ها و انبارهایی است که بازدیدکنندگان را به گردشی در ورزشگاه دعوت می کند.سقف متحرک بخشی جدایی ناپذیر از سازه ی استادیوم است.زمانی که بسته است ،استادیوم را به فضایی سرپوشیده تبدیل می کند.تنها به عنوان پوشش ، با دریچه هایی کامل می شود تااین سقف ،وقتی که باز یا بسته باشد ، به شکلی پایه ای جزئی از حجم کلی استادیوم درآید.با تکیه بر سازه ی استادیوم ،این اثر همچنان آرایشی توری مانند است که کالبدی ضد آب به همراه زیرسازی هایی حجیم راشکل می دهد.