افزودنی های تغذیه ای ۳
داروها
تعداد زیادی از افزودنی ها در زمره داروها قرار می گیرند. بر اساس تعریف ادره غذا و داروی آمریکا ، دارو عبارت است از الف: ماده ای که برای تشخیص ، درمان ، تسکین، معالجه و یا پیش گیری از بیماری ها در انسان یا حیوان به کار می رود ب: مادهای که ماهیت غذایی ندارد و به منظور تاثیر بر ساختمان یا وضایف بدن انسان یا حیوان مصرف میشوند(آنون ۱۹۸۹).به این موضوع باید توجه داشت که تعریف فوق تعریفی بسیار جامع و فراگیر است.
از گروه های مختلف افزودنی ها که بعنوان دارو طبقه بندی می شوند مهمترین ها آنها عبارتند از: از انواع گوناگون آنتی بیوتیکها، نیتروفرانها، ترکیبات سولفامیدی( ترکیبات ساخته شده ضد باکتری) مواد ضد کوکسیدوز ، موادضد کرمها( کرمهای انگلی وگونه های دیگر کرمها ) و ترکیبات شبه هورمونی . مصرف افزودنی ها از سال ۱۹۴۰، بعد بعد از کشف و تولید تجاری آنتی بیوتیکها و داروهای سولفامیدی در بسیاری از کشورها بطور وسیعی توسعه یافت. دلائل عمده آن تاثیر زیاد مقدار کمی افزودنی ها بر رشد، کارایی خوراک و سلامتی حیوانات جوان از قبیل جوجه ها و گوساله ها بود.
اما در سالهای اخیر روندی از طرف موسسات دولتی و قانون گذاری ( خصوصا در کشور های اروپایی) در حال توسعه است که استفاده از افزودنی ها مخصوصا افزودنی های دارویی را به دلائل گوناگون محدود کرده اند.بطور مثال بسیاری معتقد هستند که افزودن بعضی از افزودنی ها در حیوانات باعث افزایش مقاومت برخی ازمیکروارگانیسم های بیماریزا در انسان می گردد. هر چند اینگونه مخاطرات باعث ایجاد نگرانی هایی گردیده است، ولی توسعه سیتمهای متراکم پرورشی و تولیدی مثل طیور گوشتی و تخم گذار و پرواربندی های گوسفند و گاو تنها با کمک افزودنی ها برای کمک به کنترل بیماری ههای مختلف و یا انگل ها امکان پذیر است.
کاربرد افزودنی های دارویی
در بسیاری از کشور ها کاربرد افزودنی های دارویی بر اساس مقرارتی است که توسط سازمان داروو غذا ، انستیتوهای تغذیه، سازمان دامپزشکی و… اعمال می گردد.در آمریکا کاربرد افزودنی های دارویی توسط اداره دارو غذای آمریکا کنترل می شود. (چرچ، ۱۹۹۱) مسئولیت اداره دارو و غذا این است که دارو ها و خوراکهای حاوی دارو بدرستی تولید و برچسب گذاری شده باشند، و محصولات حیواناتی که این محصولات از آنها تولید می شوند برای انسان سالم باشند.
بر اساس قانون فدرال آمریکا کاربرد هر گونه دارو تا زمانی که بر اساس تحقیقات و بررسی های گسترده از طرف اداره دارو و غذا مشخص نشود که آن دارو موثر بوده و برای سلامتی انسان و دام خطری ندارد، مجاز نمی باشد.
هر زمان هر کارخانه ای بخواهد داروی جدیدی را تولید نماید ابتدا باید آزمایش های گسترده ای را انجام دهد. کارخانه باید مدارک و مستنداتی مبنی بر سلامتی دارو برای گونه های دامی که دارو را مصرف می کنند، موثر بودن دارو، عدم ایجاد تاثیرات منفی محیطی، سالم بودن برای انسان، ترکیبات شیمیایی و مشخصات ساخت و نحوه بر چسب گذاری را ارئه دهد. تولید تجاری یک دارو برای حیوانات فقط در صورت تصویب و تایید اداره و غذا امکان پذیر است. کلیه داروهای دامی که در خوراک های حاوی دارو، بکار می رود به دو دسته طبقه بندی می شوند. از فوریه ۱۹۸۹، تعداد ۳۱ قلم دارو یا ترکیب دارویی در دسته I و ۷۴ قلم دارو و یا ترکیب دارویی در دسته I I قرار گرفتند.
دسته I : شامل سالم ترین داروهایی هستند که یکار می روند. حداقل پتانسیل برای ایجاد بقایای ناسالم را دارند و لازم نیست که مدتی قبل از کشتار از مصرف آنها توسط دام جلوگیری شود.
دسته I I: شامل الف: داروهایی که احتیاج به دوره جلوگیری از مصرف و حداقل میزان کاربرد در گونه های دامی که مجاز هستند را داند. ب: داروهایی که بقایایی از آنها در بدن باقی نماند و یا این که هیچ گونه تاثیری از سرطان زایی نداشته باشند.
چون غیر ممکن است که فقط چند گرم دارو را بتوان با یک تن خوراک مخلوط کرد و این مقدار دارو بدرستی در تمام یک تن موادپخش شوند، تولید کنندگان عموما داروها ( یا اجزاء کم نیاز ) را به صورت مخلوط های متراکم پس از ترکیب با مقادیری مواد حامل مورد استفاده قرار می گیرند. لذا داروها، ویتامین ها و افزودنی های دیگر قبلا مواد حامل مخلوط و رقیق می شوند و در بسته های ۵ تا ۱۰۰ پوندی برای اضافه شدن به خوراک اصلی بسته بندی می گردند. این موضوع باعث می شود که با دقت بیشتری دارو با کل خوراک اصلی مخلوط شود.
کنترل آلودگی ها و مایکوتوکسین ها در خوراک
مولف: دکتر عزیزاله کمال زاده
علاقه مندی ها (Bookmarks)