يك ديكته پر از بدبختي!

[مریم6868]

معلم با صدایی بلند گفت:

«بچه ها! دفترهای دیکته تون روی میز».
پسر دستش را توی کیف کرد و کاغذی بیرون آورد و با دست دیگر، مداد نیم خورده اش را از بین دندان هایش بیرون کشید.
معلم گفت: «مادر»
پسر نوشت: مریض است.
معلم گفت: «پدر»
پسر نوشت: ندارم.
معلم با صدایی کشیده ادامه داد: «آسمان آبی»
پسر به پنجره کلاس نگاه کرد و نوشت: ابری و سیاه
معلم گفت: «غذای لذیذ».
چشمان پسرک تار شد و دستش را محکم روی شکمش فشار داد.
معلم گفت: «دوست خوب».
بغل دستی پسر، باصدایی لرزان و گرفته گفت: «خانم اجازه! ...رضا روی زمین افتاده....‌»

[زهرا قربانی]

چه قد قشنگ و تاثیر گذار
واقعا آدم باید قدر نعمت هاشو بدونه

[reza.nori87]

عالی بود. ممنون

[NameEly]

لطفا از دادن اسپم خوداری کنید

با تشکر

[haniye.R]

گریم گرفت
واقعآ چند تا از این آدما تو شهرامون هست؟؟؟

[یگانه جان]

اگر برده عادات خود شوی...اگر همیشه از یک راه تکراری بروی...اگر روزمرگی را تغییر ندهی...تو به آرامی آغاز به مردن می کنی...
اگر هنگامی که با شغلت، با عشقت شاد نیستی،آن را عوض نکنی،اگر برای مطمئن در نامطمئن خطر نکنی،اگر ورای رؤیاها نروی...اگر به خودت اجازه ندهی که حداقل یکبار در تمام زندگی ات وراز تمام مصلحت اندیشی ها بروی....تو به آرامی آغاز به مردن می کنی...

[mehran_7418]

ولی ایکاش حقیقت غیر این بود

افسوس