نه تو می مانی ونه اندوه ونه هیچیک از مردم این آبادی
به حباب ِ نگران ِ لب ِ یک رود قسم
و به کوتاهی ِ آن لحظه ی شادی که گذشت
غصه هم می گذرد
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند
لحظه ها عریانند
به تن ِ لحظه ی خود
جامه ی اندوه مپوشان هرگز!!!
(سهراب سپهری)
علاقه مندی ها (Bookmarks)