مهندسی ژنتیک موشها برای دوی استقامت

[* Robo milad *]

چرا بعضی ها می توانند مسیرهای طولانی را راحت تر از بقیه بدوند و دیرتر خسته می شوند؟ خب شاید کشف یک ژن جدید بتواند در پاسخ این سوالات ما را یاری کند. گروهی از محققین دانشگاه پنسیلوانیا ژن مربوط به پروتئین کنترل کننده انقباض عضلات را کشف کرده اند. ‏
‏
نقص این پروتئین باعث می شود که ماهیچه ها قدرت انقباض سریع خود را از دست بدهند و در نتیجه عضلات آهسته تر، اما به مدت طولانی تری کار می کنند. ‏
‏
از لحاظ سرعت و مدت فعالیت، عضلات به دو دسته تقسیم می شوند: عضلات آهسته که مسوول انجام حرکات استقامتی و طولانی مدت هستند و عضلات سریع که مسوول فعالیتهای سریع و کوتاه مدت هستند. ‏
‏
این دو نوع عضله تفاوت ساختاری آن چنانی با هم ندارند. تنها همین پروتئین تنظیم کننده است که وجودش باعث اورکلاک شدن عده ای از عضلات و تبدیل آنها به عضلات سریع میشود. عضلات سریع انرژی را بیشتر می سوزانند ودر نتیجه بدن زودتر خسته می شود. ‏
‏
حالا دانشمندان پنسیلوانیا با دستکاری و کاهش این پروتئین توانسته اند کاری کنند که یک موش بتواند 6 برابر بیشتر از سایر برادران خود بدود. البته این کشفیات تا اینجای کار مربوط به موشها است و ژن مسوول در انسانها دقیقا کشف نشده است. در صورت کشف چنین ژنی در انسانها و دستکاری آن می توانیم شاهد نسل جدیدی از انسانها باشیم که می توانند ساعت ها بدوند یا فعالیت کنند، بدون آنکه احساس خستگی کنند. ‏
‏
هرچند شاید دیدن انسانهایی بدون سرعت که دستکاری ژنتیکی هم شده باشند، چندان حس خوشایندی را بوجود نیاورد.