هموطن :بیا از امروز این اعمال را انجام ندهیم...

هموطن :بیا از امروز این اعمال را انجام ندهیم...

1- غیبت و دخالت در امور خصوصی و شخصی دیگران
یکی از سوژه های اصلی محاورات که به شدت بین مردم مرسوم شده است عمل زشت غیبت می باشد. این روزها زمانی که افراد همدیگر را ملاقات می کنند و یا در میهمانی ها حاضر میشوند عملاً حرفی جز غیبت کردن درمورد دیگران ندارند و با هیجان کامل به این کار مبادرت می کنند. برخی هم به خود اجازه میدهند در حریم خصوصی ترین مسائل دیگران وارد شوند و به امر و نهی و دخالتهای بی مورد بپردازند.

2- عدم رعایت حق عابرین پیاده
در اکثر نقاط دنیا دیدن یک عابر پیاده در خیابان به معنای فرمان ایست و احتیاط برای راننده مقابل است در صورتیکه در ایران برخی رانندگان به محض دیدن عابر پیاده سرعت خود را بیشتر نموده و بدون لحاظ کردن مسائل ایمنی و حق تقدم با بی رحمی تمام و با ایجاد رعب و وحشت برای عابرین پیاده به مسیر خود ادامه میدهند.


3- حفظ نشانه های نو بودن کالا
همسایه تان اتومبیلی نو خریداری کرده اما بعد از سپری شدن یک هفته هنوز برچسب شماره اولیه که بصورت تکه کاغذی روی شیشه جلو چسبیده است را جدا نکرده و حتی فومهایی که بصورت ضربه گیر در اطراف دربهای ماشین نصب شده است کماکان وجود دارند. دوستتان نیز بعد از گذشت یک هفته هنوز برچسب روی نمایشگر گوشی موبایل جدیدش را جدا نکرده!

4- تنبلی و از زیر کار در رفتن
متوسط ساعت مفید کار در ایران کمتر از یک ساعت و سی دقیقه میباشد که دلیل آن نبودن فرهنگ کار، فقدان انگیزه، تنبلی و بی مسئولیتی افراد است. این امر باعث نارضایتی ارباب رجوع، پایین آمدن کارایی و بهره وری و در کل کاهش پیشرفت ملی خواهد شد.

در اغلب شرکتها، ادارات و سازمانها اینگونه باب شده که کسی زرنگ و با ذکاوت است که تا حد امکان از انجام مسئولیتهایش شانه خالی کند و کم کاری را استراتژی اصلیش بداند و در عین حال حقوق و مزایایش را بصورت تمام و کمال دریافت نماید.

کارمندان هیچ تلاشی در راستای بالابردن کیفیت و راندمان شرکت انجام نداده و در عین حال انتظار بالا رفتن درآمد خود را دارند. به ارباب رجوع کمتر احترام گذارده میشود و طلب کارانه با وی برخورد میشود.

5- تجمل گرایی و مصرفی شدن
امروزه شاهد آن هستیم که جامعه با سرعتی باور نکردنی به سوی مصرفی شدن در حال حرکت است. افراد بجای سرمایه گذاری پول خود در مکان مناسب و برای تولید بیشتر و اشتغال زایی ملی، ترجیح میدهند با خرید اتومبیلهای گران و کالاهای لوکس مصرفی ظاهری معقول کسب نموده و اعتبار خود را در بین اطرافیانشان بالا ببرند.

چشم و هم چشمی های فراوان، گرفتار وامها و قرضهای سنگین شدن و استرس از جمله پیامدهای این مسئله است. اکثر مردم خوشبختی را در تجملات و برتری مالی می دانند و بین نیازها و خواسته هایشان تمایزی قائل نمی شوند. مسابقات و رالی خرید امری ناپسند ولی متداول در جامعه ایرانی است.

6- فقدان فرهنگ تشکر و احترام
از کوچه و خیابان گرفته تا دانشگاه و محل کار و اماکن عمومی، کمتر شاهد شنیده شدن جملاتی مانند "از لطف شما ممنونم"، "خواهش میکنم"، "اختیار دارید"، "تمنا می کنم"، "بفرمایید"، "بزرگوارید"، ... هستیم.

بجای آن فضای زیرآب زنی، استفاده از الفاظ ناشایست، بی حرمتی به افراد مسن، به سخره گرفتن افراد، بالا بردن تن صدا،... امری متداول شده است. مردم باید بیاموزند احترام به دیگران، احترام به هویت ملی یک کشور محسوب میشود. اگر افراد یک مملکت به یکدیگر احترام نگذارند چگونه میتوانند انتظار کسب احترام از ملتهای دیگر را داشته باشند؟!


7- عدم رعایت نظافت شخصی و شهری
احتیاج به توضیح ندارد که متاسفانه نظافت شخصی و اجتماعی از طرف برخی افراد جامعه رعایت نمیگردد. از طرز لباس پوشیدن تا بوی بدن و دهان و آرایش موها گرفته تا ریختن زباله در محیطهای شهری و تفریحی.


8- درگیری در صف و نوبت
صف ها هرکجا و به هر علتی که تشکیل شوند معمولاً تبدیل به جولانگاه بی نظمی، درگیری، فحاشی و هتاکی عده ای از افراد به اصطلاح "زرنگ" خواهند شد. حفظ نظم و ترتیب در صف نشان دهنده بالا بودن رتبه اجتماعی و فرهنگ کسانی است که در صف حضور دارند.

متاسفانه شاهد آن هستیم که در برخی امور مذهبی و خیریه مانند سرو غذای نذری نیز چنین بی نظمی ها و زد و خوردهایی بوجود می آیند. احتمالاً باید برخورد کرده باشید در مجالس عروسی گاهی زمان سرو شام جمعیت با چه سرعتی به سمت میز سلف سرویس هجوم می آورند!


9- پرورش اندام برای رعب و ترس
شاید دیده باشید پسرانی که با اندامهای پرورش یافته و عضلانی درحالی که بازو و سینه های خود را در معرض نمایش گذاشته اند با چهره ای مهاجم و آماده درگیری در همه جا پرسه می زنند! آنها با نگاه خود اطرافیانشان را به مبارزه می طلبند!

چه نکوهیده است زمانی که برخی افراد انگیزه های اصلی ورزش و تناسب را فراموش کرده و صرفاً برای عرض اندام، قلدری و جلب توجه در سطح جامعه اقدام به حجیم کردن عضلات خود می کنند.


10- اسراف، اسراف، اسراف!
اسراف یعنی زیاده روی در مصرف، بیهوده مصرف کردن، بیش از نیاز مصرف کردن، مصرف کنترل نشده، دور ریختن چیزی که میتوان از آن استفاده کرد. کافیست با محاسباتی ابتدایی متوجه شوید که میزان اسرافی که در کشور به عناوین مختلف همه روز در حال انجام است اگر جلوگیری می شد، چه میزان در صرفه جویی خانوادگی و ملی اثر می گذاشت و مشکلات چه تعداد از مردم حل می شد.



منبع : بیکاری

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط almas parsi

4- تنبلی و از زیر کار در رفتن
متوسط ساعت مفید کار در ایران کمتر از یک ساعت و سی دقیقه میباشد که دلیل آن نبودن فرهنگ کار، فقدان انگیزه، تنبلی و بی مسئولیتی افراد است. این امر باعث نارضایتی ارباب رجوع، پایین آمدن کارایی و بهره وری و در کل کاهش پیشرفت ملی خواهد شد.

در اغلب شرکتها، ادارات و سازمانها اینگونه باب شده که کسی زرنگ و با ذکاوت است که تا حد امکان از انجام مسئولیتهایش شانه خالی کند و کم کاری را استراتژی اصلیش بداند و در عین حال حقوق و مزایایش را بصورت تمام و کمال دریافت نماید.

کارمندان هیچ تلاشی در راستای بالابردن کیفیت و راندمان شرکت انجام نداده و در عین حال انتظار بالا رفتن درآمد خود را دارند. به ارباب رجوع کمتر احترام گذارده میشود و طلب کارانه با وی برخورد میشود.

---

یکی از دوستان کارمندم میگفت اوائل کارم زیاد کار میکردم و حتی کارهایی را که زمین مونده بود را هم انجام میدادم و نتیجه کار زیاد هم سوتی های بیشتر نسبت به معمول هست و بنابر این رییس بجای تشویق حتی شماتتش میکرد!!حالا هم هر کاری بهش بگن انجام میده و نه بیشتر
ضمنا علت کار نکردن اغلب کارمند ها نتیجه عدم مدیریت صحیح مدیران بالاتر هستش

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط m.g.s.t.r

یکی از دوستان کارمندم میگفت اوائل کارم زیاد کار میکردم و حتی کارهایی را که زمین مونده بود را هم انجام میدادم و نتیجه کار زیاد هم سوتی های بیشتر نسبت به معمول هست و بنابر این رییس بجای تشویق حتی شماتتش میکرد!!حالا هم هر کاری بهش بگن انجام میده و نه بیشتر
ضمنا علت کار نکردن اغلب کارمند ها نتیجه عدم مدیریت صحیح مدیران بالاتر هستش

---

با سلام دوست عزیز
ممنونم از مشارکتتون و نظرتون
البته در زمینه فضای کار مندی و کار فرمایی ما نمیتونیم همه بخش ها رو یکسان حساب کنیم البته این فرمایش شما در اکثر ادارات دولتی کار معمول و متعارفیه (متاسفانه)
یعنی وجدان کاری به دلیل اهمال کاری برخی از مدیران و کارفرمایان و کارمندان رنگ خودش رو از دست داده تازه علاوه بر اینها سبک مدیریتی در ارگانها و سازمانهای دولتی چون سیستم مدیریتی ثبات مشخصی نداره و معمولا مدیران در حال عوض شدن هستند این مشکلات گسترش بیشتری پیدا میکنه هر چند هم که ممکنه یک سازمان ضوابط خودش رو داشته باشه ولی مدیران در راس کار سلایق مدیریتی شون یکسان نیست ..
یکی میاد مدیریت رو بر اساس تشویق کارمندان تایید میکنه دیگری میاد و نفی میکنه و .................
ولی این سبک در سازمانهای خصوصی بدین شکل نیست و کارمندان بر اساس ضوابط یک کارفرما میتونند بسیار متهد مسئول باشند و به مراتب تلاشهاشون هم پاداش دریافت کنند
مشکل بزرگ جامعه ما اینه که به کمیت کار توجه دارند نه به کیفیت ولی در بخش های خصوصی که معمولا موفق هم عمل میکنند این مساله به صورتیکه کارفرما تمام سیاست های مدیریتی خودش رو بر اساس اول امنیت روانی برای پرسنل چه از نظر تامین مایحتاج و چه امنیت محیط کار و در مرحله بعد کیفیت کار و در مراحل بعدی با کشف راهکارهایی برای جلوگیری از پرت کاری به صورتیکه پرسنل بتونند خدمات مفیدی رو در شرایط مساعد و مناسبی ارائه بدن که نتیجه کار عموما برای این کارفرمایان رضایت بخش و همراه با پاداش خواهد بود و به طبع آن کارمندان هم با دقت نظر و دلسوزی بیشتر کارهاشون رو انجام میدهند[golrooz]

البته من فکر میکنم یه روز فایده نداره

- - - به روز رسانی شده - - -

البته من فکر میکنم یه روز فایده نداره

[QUOTE=Sartip Dadbin;484154]البته من فکر میکنم یه روز فایده نداره




سلام دوست خوبم
ممنون از نظرتون بله فرمایشتون متینه اگر قرار باشه ما این اعمال رو بصورت همیشگی در کردار و رفتارمون نداشته باشیم نه تنها فایده ای نداره بلکه شخص رو در یک برزخ هویتی رها میکنه و فرد گاهی خودش هم نمیدونه کدوم کار درسته بایستی این اعمال در اعماق وجودمون رخنه کنه و قلبا بپذیریم و جزو سرشت باطنیمون بشه
با سپاس فراوان[golrooz]

امیر مومنان می فرماید انچه رابر خود می پسندی بر دیگران نیز بپسند . جمله ی بسیار زیبایی هست در عین حال اگر سعادت داشته باشیم بهش عمل کنیم جامعه گلستان میشه .

در عین حال وقتی یه جاهایی با خوبی زیاد و از جون دل برا کارفرمایان شرکت های خصوصی کار می کنی خوب ارت کار میشکن و کم حقوق می دن و فکر می کنن خیلی زرنگ تشریف دارند .!! همه جوره ادم تو جامعه داریم البته جسارت به کسی نباشه .
اما خوب می دونم خوب های ادم ها و بدی هاشون تو همین دنیا بهشون بر می گرده خیلی زود خیلی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Roksana65

امیر مومنان می فرماید انچه رابر خود می پسندی بر دیگران نیز بپسند . جمله ی بسیار زیبایی هست در عین حال اگر سعادت داشته باشیم بهش عمل کنیم جامعه گلستان میشه .

در عین حال وقتی یه جاهایی با خوبی زیاد و از جون دل برا کارفرمایان شرکت های خصوصی کار می کنی خوب ارت کار میشکن و کم حقوق می دن و فکر می کنن خیلی زرنگ تشریف دارند .!! همه جوره ادم تو جامعه داریم البته جسارت به کسی نباشه .
اما خوب می دونم خوب های ادم ها و بدی هاشون تو همین دنیا بهشون بر می گرده خیلی زود خیلی

---

درود
جمله ی بسیار خوبی است
نمیدونم کی گفته! ولی جمله ی بی نظیر و پر مفهومیه
"از هر دستی بگیری از همون دست پس میگیری"

همیشه برای سرکار رفتن یه ترسی دارم......هروقت از کار کسی ایراد میگرفتیم و میگفتیم این نه طبق اصول انسانیه و نه علمی میدونید بهمون چی میگفتن ؟ میگفتن اگر شما هم بیاید جای ما شما هم جز این رفتار نمیکنید.....حتی بعضی اساتید هم میگن خیلی از افراد وقتی وارد حیطه بیمارستان میشن بعضی کارا رو انجام نمیدن به علت های فلان و فلان....من خیلی از این رفتارها رو نمیپسندم و ترسم از اینه که فردا روز برم و مثل دوست آقای m.g.s.t.r اوایل برای رعایت اصول پافشاری کنم ولی آخرش خودم کم بیارم و بشم مثل بقیه[negaran] واسه همین همش فکر میکنم اگر وارد محیط شدم باید چه کنم و چه نکنم آخرش هم به هیچ نتیجه ای نمیرسم...لطفا دعا کنید بتونم اونی باشم که میخوام

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط yas-90

همیشه برای سرکار رفتن یه ترسی دارم......هروقت از کار کسی ایراد میگرفتیم و میگفتیم این نه طبق اصول انسانیه و نه علمی میدونید بهمون چی میگفتن ؟ میگفتن اگر شما هم بیاید جای ما شما هم جز این رفتار نمیکنید.....حتی بعضی اساتید هم میگن خیلی از افراد وقتی وارد حیطه بیمارستان میشن بعضی کارا رو انجام نمیدن به علت های فلان و فلان....من خیلی از این رفتارها رو نمیپسندم و ترسم از اینه که فردا روز برم و مثل دوست آقای m.g.s.t.r اوایل برای رعایت اصول پافشاری کنم ولی آخرش خودم کم بیارم و بشم مثل بقیه[negaran] واسه همین همش فکر میکنم اگر وارد محیط شدم باید چه کنم و چه نکنم آخرش هم به هیچ نتیجه ای نمیرسم...لطفا دعا کنید بتونم اونی باشم که میخوام

---

درود!
به نظرم انسانی که ذاتش درست باشه و وجدان داشته باشه و انسان باشه
اگه 10000000نفرم بهش بگن بابا ول کن و بی عدالتی همیشه هست و ازین چرندی_______ات
بازم روش اثری نداره
پس به دعا احتیاجی نیست
شما سعی کن خود واقعی اتون باشید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط yas-90

همیشه برای سرکار رفتن یه ترسی دارم......هروقت از کار کسی ایراد میگرفتیم و میگفتیم این نه طبق اصول انسانیه و نه علمی میدونید بهمون چی میگفتن ؟ میگفتن اگر شما هم بیاید جای ما شما هم جز این رفتار نمیکنید.....حتی بعضی اساتید هم میگن خیلی از افراد وقتی وارد حیطه بیمارستان میشن بعضی کارا رو انجام نمیدن به علت های فلان و فلان....من خیلی از این رفتارها رو نمیپسندم و ترسم از اینه که فردا روز برم و مثل دوست آقای m.g.s.t.r اوایل برای رعایت اصول پافشاری کنم ولی آخرش خودم کم بیارم و بشم مثل بقیه[negaran] واسه همین همش فکر میکنم اگر وارد محیط شدم باید چه کنم و چه نکنم آخرش هم به هیچ نتیجه ای نمیرسم...لطفا دعا کنید بتونم اونی باشم که میخوام

---

دقیقا همین طوره ،یه چیزایی رو نمیشه فقط با کتاب خوندن رعایت کرد باید توی شرایط قرار بگیری تا متوجه بشی بین خوندن و عمل کردن از زمین تا آسمون فرقه ،به راحتی میشه بدون اینکه خودت متوجه بشی nتا اصول رو زیر پا گذاشت فقط به دلیل اینکه اکثریت هم همین طورند
بیمارستان یه محیط های ریسکه اگه دوران کارآموزی بتونیم اصولی کار کنیم تا آخرش همین طور هستیم ،اگه با این فکر کار کنیم که همه ی بیماران از خانواده خودمون هستند قطعا دلسوزانه عمل می کنیم........

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Roksana65

امیر مومنان می فرماید انچه رابر خود می پسندی بر دیگران نیز بپسند . جمله ی بسیار زیبایی هست در عین حال اگر سعادت داشته باشیم بهش عمل کنیم جامعه گلستان میشه .

در عین حال وقتی یه جاهایی با خوبی زیاد و از جون دل برا کارفرمایان شرکت های خصوصی کار می کنی خوب ارت کار میشکن و کم حقوق می دن و فکر می کنن خیلی زرنگ تشریف دارند .!! همه جوره ادم تو جامعه داریم البته جسارت به کسی نباشه .
اما خوب می دونم خوب های ادم ها و بدی هاشون تو همین دنیا بهشون بر می گرده خیلی زود خیلی

---

سلام رکسانای عزیز[golrooz]
ممنونم از حضورتون و از اظهار نظرتون
به نکته زیبایی از امام علی (ع) اشاره کردید این جمله منو یاد حرف یکی از استادان فلسفه مون انداخت که همیشه میگفت هر گاه میخواهید حرفی بزنید یا کاری برای کسی انجام بدید خودتون رو جای شخص مقابلتون قرار بدید که آیا انجام اون کار یا شنیدن اون کلمه برای شما که مخاطب هستید تا چه حد تاثیر میگذاره و اگر همه افراد یک چنین قوانینی رو رعایت میکردند هیچ مشکلی به نام نا رضایتی یا اعتراض وجود نداشت
اتفاقا در خصوص این مساله که میگید عده ای از کارفرماها هستند که از فرصت کارمندان سوء استفاده میکنند با شما موافقم
به اعتقاد من یک کارفرما زمانی میتونه یک فرد موفق و ایده ال باشه که بتونه خودشو در شریط پرسنل قرار بده کسی که از تجربیات پرسنلش هیچ آگاهی نداشته باشه قاعدتا نمیتونه مشکلات یک کارگر رو لمس کنه من نظرم اینه حتی در یک کارخانه تولیدی زمانی یک مدیر میتونه کارایی پرسنل رو محک بزنه که بتونه در تمامی قسمتهای کارش برای کسب تجربه لباس بپوشه و پا به پای اونها کار کنه در این صورته که میتونه از معایب و شرایط نا مطلوب یک محیط آگاهی پیدا کنه
علاوه بر اون و از همه مهمتر از درجات سختی کار پرسنلش مطلع بشه
عموما مدیران یا کارفرمایانی که از صداقت پرسنل سوء استفاده میکنند جزو اون دسته افرادی هستند که روش مدیریتی شون بر اساس اطلاعات تئوری و دانشگاهیه و هیچ سابقه تجربی در محیط های کاری ندارند
این افراد فقط از مدیریت فیگورهاشون رو یدک میکشن
اکثرا هم که این افراد رو از لحاظ مدیریتی شون بررسی میکنیم همونهایی هستند که از مدیریت افه های مدیریتی یا ژست هاشو فقط دارند و عموما سعی میکنند ظاهر رو حفظ کنند تعین وقت قبلی برای قرار های ملاقاتهاشون یکی از معروفترین کارهاشونه در حالی که یکی از اصول اصلی مدیریت صحیح در اختیار ارباب رجوع بودنه برای حل مسائل و مشکلات احتمالی
و این دسته از مدیران که کلاس های کاذب و یا فیگور های مدیریتی دارند پرسنل هایی با سابقه بالای کاری ندارند و معمولا تند تند منشی عوض میکنند و کارمنداشون رو به دلیل عدم مدیریت صحیح از دست میدن.....
با سپاس