راکتور همجوشی هسته ای بدون نوترون حالت جامد

سلام عیدتون مبارک عزیزانم.
این مقاله رو خودم نوشتم در واقع یه ایده است.
البته قراره به چند تا کنفرانس هم بفرستم ولی دوست داشتم اینجا هم که افراد نخبه زیاده بزارم تا نظرتون رو بخونم.
ایده زمانی به فکر من رسید که میخواستم همجوشی به روش بمباران رو جهت تولید انرژی بکار بگیرم حتی میخواستم یه شتاب دهنده کوچیک هم بسازم.
یه سینکروترون پروتون با کانال هایی از نانو لوله های کربنی تک جداره و اهن رباهای ابر رسانا. کل سیستم هم درون جیوه قرار می گرفت و بعد با نیتروژن مایع خنک میشد.
بعد از یه مدت به فکر افتادم تا شتاب دهنده رو کلا حذف کنم. به همین دلیل دنبال اتم های خاصی گشتم که برام پروتون تولید کنند.
الان میتونم بگم که از لحاظ تئوری کاملا موفق شدم. ولی برای عملی کردن ایده باید تجهیزات خاصی باشن به همین دلیل به افشا ایده اولیه در کنفرانس های داخلی بسنده می کنم.
امیدوارم از مطالعه این مقاله لذت ببرین.
منبع: سایت علمی نخبگان جوان

من مقالتو خوندم نظریه جالبیه!

یه سوال داشتم...... به نظرت میشه یه طناب یا نخی ساخت که حالت چسبندگی داشته باشه؟ و بدون در نظر گرفتن نازکی یا کلفتی طناب بتونه وزن بالایی مثلا 100 کیلو رو تحمل کنه؟؟

- - - به روز رسانی شده - - -

من مقالتو خوندم نظریه جالبیه!

یه سوال داشتم...... به نظرت میشه یه طناب یا نخی ساخت که حالت چسبندگی داشته باشه؟ و بدون در نظر گرفتن نازکی یا کلفتی طناب بتونه وزن بالایی مثلا 100 کیلو رو تحمل کنه؟؟

[QUOTE=D.r who;445054]من مقالتو خوندم نظریه جالبیه!

یه سوال داشتم...... به نظرت میشه یه طناب یا نخی ساخت که حالت چسبندگی داشته باشه؟ و بدون در نظر گرفتن نازکی یا کلفتی طناب بتونه وزن بالایی مثلا 100 کیلو رو تحمل کنه؟؟

سلام ممنونم.
من طناب های نایلونی رو میشناسم که وزن بالایی رو میتونن تحمل کنند.معمولا تو چتر های نجات کاربرد دارند.بهتر از اون طناب های فلزی هستند.
راه های زیادی برای ایجاد چسبندگی وجود داره مثلا بار الکتریکی یا مکانیکی(چنگگ های ریز)
موفق باشی.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط D.r who

من مقالتو خوندم نظریه جالبیه!

یه سوال داشتم...... به نظرت میشه یه طناب یا نخی ساخت که حالت چسبندگی داشته باشه؟ و بدون در نظر گرفتن نازکی یا کلفتی طناب بتونه وزن بالایی مثلا 100 کیلو رو تحمل کنه؟؟

---

بله با فناوری نانو توانسته اند چنین طنابی بسازند.

منظورتون از چنگک چیه؟

- - - به روز رسانی شده - - -

منظورتون از چنگک چیه؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط D.r who

منظورتون از چنگک چیه؟

- - - به روز رسانی شده - - -

منظورتون از چنگک چیه؟

---

قلاب

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مخفی

سلام عیدتون مبارک عزیزانم.
این مقاله رو خودم نوشتم در واقع یه ایده است.
البته قراره به چند تا کنفرانس هم بفرستم ولی دوست داشتم اینجا هم که افراد نخبه زیاده بزارم تا نظرتون رو بخونم.
ایده زمانی به فکر من رسید که میخواستم همجوشی به روش بمباران رو جهت تولید انرژی بکار بگیرم حتی میخواستم یه شتاب دهنده کوچیک هم بسازم.
یه سینکروترون پروتون با کانال هایی از نانو لوله های کربنی تک جداره و اهن رباهای ابر رسانا. کل سیستم هم درون جیوه قرار می گرفت و بعد با نیتروژن مایع خنک میشد.
بعد از یه مدت به فکر افتادم تا شتاب دهنده رو کلا حذف کنم. به همین دلیل دنبال اتم های خاصی گشتم که برام پروتون تولید کنند.
الان میتونم بگم که از لحاظ تئوری کاملا موفق شدم. ولی برای عملی کردن ایده باید تجهیزات خاصی باشن به همین دلیل به افشا ایده اولیه در کنفرانس های داخلی بسنده می کنم.
امیدوارم از مطالعه این مقاله لذت ببرین.
منبع: سایت علمی نخبگان جوان

---

طرح ، طرح خیلی جالبی بود واقعا ایول
فقط یه سوال نیتروژن پروتون رو برای بور تامین میکنه درسته؟ ولی مگه نباید اول نیتروژن رو بمباران کنیم تا پروتون بده

- - - به روز رسانی شده - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مخفی

سلام عیدتون مبارک عزیزانم.
این مقاله رو خودم نوشتم در واقع یه ایده است.
البته قراره به چند تا کنفرانس هم بفرستم ولی دوست داشتم اینجا هم که افراد نخبه زیاده بزارم تا نظرتون رو بخونم.
ایده زمانی به فکر من رسید که میخواستم همجوشی به روش بمباران رو جهت تولید انرژی بکار بگیرم حتی میخواستم یه شتاب دهنده کوچیک هم بسازم.
یه سینکروترون پروتون با کانال هایی از نانو لوله های کربنی تک جداره و اهن رباهای ابر رسانا. کل سیستم هم درون جیوه قرار می گرفت و بعد با نیتروژن مایع خنک میشد.
بعد از یه مدت به فکر افتادم تا شتاب دهنده رو کلا حذف کنم. به همین دلیل دنبال اتم های خاصی گشتم که برام پروتون تولید کنند.
الان میتونم بگم که از لحاظ تئوری کاملا موفق شدم. ولی برای عملی کردن ایده باید تجهیزات خاصی باشن به همین دلیل به افشا ایده اولیه در کنفرانس های داخلی بسنده می کنم.
امیدوارم از مطالعه این مقاله لذت ببرین.
منبع: سایت علمی نخبگان جوان

---

طرح ، طرح خیلی جالبی بود واقعا ایول
فقط یه سوال نیتروژن پروتون رو برای بور تامین میکنه درسته؟ ولی مگه نباید اول نیتروژن رو بمباران کنیم تا پروتون بده

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sr hesabi

طرح ، طرح خیلی جالبی بود واقعا ایول
فقط یه سوال نیتروژن پروتون رو برای بور تامین میکنه درسته؟ ولی مگه نباید اول نیتروژن رو بمباران کنیم تا پروتون بده

---

سلام
ممنون لطف داری.
اره نیتروژن پروتون مورد نیاز بور رو تامین می کنه. خود نیتروژن رو باید با ذرات آلفا بمباران کنیم.
برای استارت کار راکتور این ذرات از یک چشمه معمولی ذرات الفا تامین میشه.مثلا رادیم یا پولونیم.
بعد که پروتون تولید شد به بور برخورد می کنه و در هر برخورد سه تا هلیم آلفا دیگه تولید میشه.
در واقع ما پروتون رو به بور می کوبیم و سه تا ذره آلفا تولید میشه.
انرژی این ذرات برای تولید سه تا پروتون دیگه کافیه اما چون انرژی بالایی ندارن سطح مقطع کمی پایینه.
البته بعضی پارامتر های دیگه رو داریم مثلا هر اتم بور با چهارتا اتم نیتروژن محاصره شده و در فاصله 100 پیکو متری هم قرار دارند.
ولی همین طور که تو مقاله هم گفتم وجود یک چشمه دائمی ذرات الفا برای تقویت راکتور در زمان های مورد نیاز وجود خواهد داشت.
موفق باشید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مخفی

سلام
ممنون لطف داری.
اره نیتروژن پروتون مورد نیاز بور رو تامین می کنه. خود نیتروژن رو باید با ذرات آلفا بمباران کنیم.
برای استارت کار راکتور این ذرات از یک چشمه معمولی ذرات الفا تامین میشه.مثلا رادیم یا پولونیم.
بعد که پروتون تولید شد به بور برخورد می کنه و در هر برخورد سه تا هلیم آلفا دیگه تولید میشه.
در واقع ما پروتون رو به بور می کوبیم و سه تا ذره آلفا تولید میشه.
انرژی این ذرات برای تولید سه تا پروتون دیگه کافیه اما چون انرژی بالایی ندارن سطح مقطع کمی پایینه.
البته بعضی پارامتر های دیگه رو داریم مثلا هر اتم بور با چهارتا اتم نیتروژن محاصره شده و در فاصله 100 پیکو متری هم قرار دارند.
ولی همین طور که تو مقاله هم گفتم وجود یک چشمه دائمی ذرات الفا برای تقویت راکتور در زمان های مورد نیاز وجود خواهد داشت.
موفق باشید.

---

سلام
یه سوال، نیتروزن از نیتروژن به عنوان واسطه استفاده کردیم ولی به نظر من نیازی نست این کار هم احتمال برخورد پروتون رو با بور کمتر میکنه هم درصد گاما رو بیشتر میکنه هم انرژی رو کمتر میکنه
دقیقا مشل اینکه من یه توپی رو شوت کنم در بین راه به یکی برخورد کنه که این برخورد هم سرعت توپ رو کاهش میده هم معلوم نیست که توپ در مسیر مناسب حرکت کنه حالا اگه بیام چندتا پروتون رو که از نیتروژن بدست میاد رو حساب کنیم احتمال اینکه یه برخورد با انرژی مناسب کم هست
یه سوال، انرژیی که پروتون ها به هم وارد میکنند رو احتساب کردی که ممکنه موجب کاهش انرژی و تغییر جهت بشه؟
مرسی[golrooz]

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sr hesabi

سلام
یه سوال،از نیتروژن به عنوان واسطه استفاده کردیم ولی به نظر من نیازی نیست این کار هم احتمال برخورد پروتون رو با بور کمتر میکنه هم درصد گاما رو بیشتر میکنه هم انرژی رو کمتر میکنه
دقیقا مشل اینکه من یه توپی رو شوت کنم در بین راه به یکی برخورد کنه که این برخورد هم سرعت توپ رو کاهش میده هم معلوم نیست که توپ در مسیر مناسب حرکت کنه حالا اگه بیام چندتا پروتون رو که از نیتروژن بدست میاد رو حساب کنیم احتمال اینکه یه برخورد با انرژی مناسب کم هست
یه سوال، انرژیی که پروتون ها به هم وارد میکنند رو احتساب کردی که ممکنه موجب کاهش انرژی و تغییر جهت بشه؟
مرسی[golrooz]

---

سلام خوبی؟
موضوع اینجاست که بین بور و نیتروژن هیچ عنصری نیست که بخواد عملا ذرات رو منحرف کنه. تنها الکترون داریم که واقعا حسابش نکنیم بهتره.
درسته این امکان وجود داره ذره در جهتی شلیک بشه که توسط یک عنصر غیر از بور جذب بشه.در اون صورت فوتون گاما سخت خواهیم داشت اما تو این مورد سطح مقطع نیتروژن خیلی کمتر از بور هستش حدود 1 به 300 .
مورد سوم رو حساب نکردم ولی نگران نیستم همه چی به سطح مقطع وابسته است.

الان تحقیق کردم دیدم نیتروژن 14 تقریبا هیچ جذب پروتونی نداره که منجر به تولید گاما بشه یعنی ذکر نشده بود.
بقیه موارد هم به تولید نوترون حرارتی و دوتریم هستش که همگی استانه بالایی دارند یعنی احتمالش بسیار پایینه.

- - - به روز رسانی شده - - -

الان تحقیق کردم دیدم نیتروژن 14 تقریبا هیچ جذب پروتونی نداره که منجر به تولید گاما بشه یعنی ذکر نشده بود.
بقیه موارد هم به تولید نوترون حرارتی و دوتریم هستش که همگی استانه بالایی دارند یعنی احتمالش بسیار پایینه.

خداییش خیلی بده که طرح به این خوبی رو میخوای لو بدی
کاش امکانات ازمایش رو داشتی
ببین مرکز تحقیقات دانشگاهها این امکان رو ندارن که ازمایشش کنی[tashvigh][tashvigh]

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sr hesabi

خداییش خیلی بده که طرح به این خوبی رو میخوای لو بدی کاش امکانات ازمایش رو داشتی ببین مرکز تحقیقات دانشگاهها این امکان رو ندارن که ازمایشش کنی[tashvigh][tashvigh]

---

نه من فقط ایده اولیه رو با یک نمونه که نزدیک به تئوریم هست رو معرفی کردم. همین که "چرخه پی" به نام من بشه برام کافیه.هنوز عنصر اختراعی رو معرفی نکردم بیشتر کشف و نظریه است.نه بیشتر.

تو کنفرانس بدمش لینک شو به تمام پژوهشکده ها میفرستم تا مورد توجه قرار بگیره. خصوصا سازمان انرژی اتمی بودجه خوبی دارن.

- - - به روز رسانی شده - - -

تو کنفرانس بدمش لینک شو به تمام پژوهشکده ها میفرستم تا مورد توجه قرار بگیره. خصوصا سازمان انرژی اتمی بودجه خوبی دارن.

با سلام به استعداد برتر عزیز سایت جناب مخفی که باعث افتخار ایران و ایرانی هستند راستش مبحث تحقیقاتی مقاله تون فوق العاده بود و کاملا تخصصی ممنون از دعوت ، دلم نیومد با دست خالی بیام و ترجیح دادم برای چاشنی زحمات شما و عرض خسته نباشید به شما و دیگر دوستان این مطلب رو تقدیم کنم

درون بزرگترین راکتور همجوشی جهان چه خبر است؟

http://t1.gstatic.com/images?q=tbn:A...vXD4nJTo0VnnR3

اکونیوز: برخلاف راکتورهای شکافت هسته‌ای، گداخت هسته‌ای می‌تواند راه‌حلی برای نیاز روزافزون بشر به انرژی پاک باشد. پروژه بین‌المللی ایتر قرار است این رویای قدیمی را در آینده‌ای نه چندان دور به واقعیت برساند.


به گزارش خبرگزاری اقتصادی ایران(econews.ir) ، شاید تبلیغات وسیع در خصوص شکست روش همجوشی سرد باعث لکه‌دار شدن اعتبار این حوزه شده باشد، اما فیزیک‌دانان از سال 1932 / 1311 با موفقیت توانسته‌اند هسته اتم‌ها را به روش هم‌جوشی گرم به یکدیگر پیوند بزنند. امروزه محققان روش همجوشی گرم توانسته‌اند به یک منبع انرژی پاک دست یابند که عاری از آلودگی‌های مرتبط با نیروگاه‌های شکافت هسته‌ای است. نیروگاه‌های همجوشی هسته‌ای ذوب نمی‌شوند، زباله‌های رادیواکتیو تولید نمی‌کنند و سوخت آنها را به راحتی نمی‌توان برای ساخت سلاح استفاده کرد.

بنا به این گزارش ، در خط مقدم جبهه تلاش برای تحقق بخشیدن به نیروی حاصل از همجوشی، ITER قرار دارد: یک همکاری بین‌المللی برای ساخت بزرگ‌ترین راکتور هم‌جوشی دنیا. قلب پروژه هم‌جوشی یک توکامک (Tokamak) است، محفظه‌ای به شکل دونات که واکنش هم‌جوشی در آنجا اتفاق می‌افتد. میدان مغناطیسی قوی این وسیله، پلاسمای دوتریوم و تریتیوم را که دو ایزوتوپ هیدروژن هستند، احاطه کرده است. در همین حال، پرتوهای ذرات، امواج رادیویی و مایکروویو، دمای پلاسما را به 150 میلیون درجه سانتی‌گراد می‌رسانند؛ حرارتی که برای انجام واکنش همجوشی لازم است. در طی واکنش، هسته‌های دوتریوم و تریتیوم ذوب می‌شوند و یک اتم هلیوم و یک نوترون تولید می‌کنند. در یک نیروگاه همجوشی هسته‌ای، نوترون‌های پرانرژی ساختار Blanket را در توتاماک گرم می‌کنند و این حرارت برای راه‌اندازی توربین و تولید الکتریسیته مورد استفاده قرار می‌گیرد.


راکتور ایتر که بزرگ‌ترین توتامک جهان خواهد بود، 500 مگاوات انرژی تولید می‌کند که معادل خروجی یک نیروگاه زغال‌سنگ است. اما ایتر برق تولید نخواهد کرد و تنها یک آزمایش عظیم فیزیک است، اگرچه مزایای بالقوه بسیاری دارد. تنها 1 گرم سوخت دوتریوم-تریتیوم می‌تواند انرژی معادل 7600 لیتر نفت تولید کند. ریچارد پیتس، دانشمند ارشد پروژه می‌گوید: «فرایند مورد استفاده در ایتر ذاتا بی‌خطر است. این راکتور هرگز نمی‌تواند مشکلات دنیای شکافت هسته‌ای، مانند چرنوبیل و فوکوشیما را به وجود آورد. به همین دلیل است که تا این اندازه جذاب است.»



برای اینکه بتوان هم‌جوشی با استفاده از توتاماک را کاملا به صورت تجاری درآورد، توسعه‌دهندگان این روش باید بر چالش‌های مختلفی غلبه کنند. نخستین چالش مساله تولید تریتیوم (ایزوتوپ هیدروژن با 1 پروتون و 2 نوترون در هسته) است. در هر زمانی فقط 23 کیلوگرم تریتیوم در کل دنیا وجود دارد، زیرا تریتیوم به صورت طبیعی تولید نمی‌شود و به سرعت نیز از بین می‌رود. در مقابل، دوتریوم رادیواکتیو نیست و می‌توان آن را از تقطیر آب استحصال کرد. اگرچه ایتر ممکن است بتواند از تریتیوم تولید شده توسط نیروگاه‌های هسته‌ای استفاده کند، اما یک نیروگاه همجوشی در مقیاس واقعی باید خودش منابع تریتویم مورد نیازش را تامین کند. برای این منظور می‌توان از نوترون‌های حاصل از واکنش همجوشی برای تبدیل لیتیوم به تریتیوم استفاده کرد.



علاوه بر مساله تریتیوم، فیزیک‌دانان باید بفهمند چه موادی می‌توانند به بهترین نحو در مقابل محصولات فرعی واکنش همجوشی که باعث تخریب دیواره‌های توتاماک می‌شوند، مقاومت کنند. در نهایت، رادیواکتیویته پسمانده در تجهیزات مشکلاتی را برای تعمیر و نگهداری به وجود می‌آورد، زیرا کارکنان قادر نیستند با ایمنی کافی در محل تجهیزات کار کنند. دانشمندان ایتر باید روبات‌هایی را بسازند که بتوانند قطعاتی به وزن 10 تن را تعویض کنند.



ایتر آزمایش‌های خود را در سال 2019 / 1398 در فرانسه آغاز خواهد کرد. اگر این آزمایش‌ها موفقیت‌آمیز باشد، داده‌های به دست آمده از این پروژه به گروه ایتر کمک خواهد کرد تا DEMO را طراحی کنند؛ نمونه‌ای تجربی از نیروگاه همجوشی 2 تا 4 هزار مگاواتی که قرار است تا سال 2040 / 1420 ساخته شود.



http://www.khabaronline.ir/images/2011/7/nuclear900.jpg



سوخت
مهندسان دوتریوم و تریتیوم -دو ایزوتوپ هیدروژن- را به درون توتاماک که یک محفظه خلاء دوناتی شکل است، تزریق می‌کنند.



پلاسما
یک جریان قوی الکتریکی، گازهای دوتریوم و تریتیوم را گرم و آنها را یونیزه می‌کند و یک حلقه از پلاسما، سوپی سوزان از ذرات باردار را به وجود می‌آورد.



حرارت
امواج رادیویی، مایکروویو و پرتوهای پر انرژی، دوتریوم پلاسما را گرم می‌کنند. در دماهای بالا، دوتریوم و تریتیوم ذوب می‌شوند و یک اتم هلیوم و یک نوترون را تولید می‌کنند.



حبس کردن
اگر پلاسما با دیواره‌های توتاماک تماس پیدا کند، واکنش همجوشی از بین می‌رود. به همین دلیل، ذرات باردار در یک میدان مغناطیسی حبس می‌شوند. این میدان توسط 39 آهنربای ابررسانای مرکزگرا (Poloidal)، هلالی (Toroidal) و یک آهنربای مرکزی که در خارج محفظه دونات شکل و درون هسته آن قرار دارند، ساخته می‌شود.



پوشش داخلی
توتاماک توسط محفظه‌ای فولادی به ضخامت 0.5 متر پوشانده شده تا دیواره های آن را در مقابل نوترون‌های پر انرژی محافظت کند.



منبع : خب آنلاین

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط D.r who

من مقالتو خوندم نظریه جالبیه!

یه سوال داشتم...... به نظرت میشه یه طناب یا نخی ساخت که حالت چسبندگی داشته باشه؟ و بدون در نظر گرفتن نازکی یا کلفتی طناب بتونه وزن بالایی مثلا 100 کیلو رو تحمل کنه؟؟

- - - به روز رسانی شده - - -

من مقالتو خوندم نظریه جالبیه!

یه سوال داشتم...... به نظرت میشه یه طناب یا نخی ساخت که حالت چسبندگی داشته باشه؟ و بدون در نظر گرفتن نازکی یا کلفتی طناب بتونه وزن بالایی مثلا 100 کیلو رو تحمل کنه؟؟

---

اره واسه چی نشه! فک کنم دارن میسازن اونم با استفاده و اگو برداری از تار عنکبوت کتاب زیست تجربی ها ی کوچولو در مورد ساختمان تار عنکبوت توضیح داده