نمایش نسخه قابل چاپ
درود به دوستان عزیز و تمامی کاربران گرامی [golrooz]
موضوع مطرح شده چند مدتی هست در میان دوستان در همین سایت در زمینه بحث و گفتگو قرار گرفته که مخالف و موافقانی نیز دارد
[cheshmak]مطمنا همگی دوستان میتونن با بیان نظرات خودشون و اینکه مزایا و معایب اون چی هست از نظرات همدیگر مطلع شویم
و اینکه شاید به تفکرات تازه ای نیز برسیم
و هدف موضوع همین هست
تا از نقطه نظرات جدید با دیدگاه های جدید آگاه شویم ....
موضوع هفته :
آیا با زندگی با خانواده همسر موافقید؟ !(مزایا و معایب آن رو بیان کنید!)
[golrooz]
سلام
با تشکر از باستان شناس عزیز که این موضوع خوب رو ایجاد کردن.
برای شروع :
این موضوع رو میشه از جنبه های متعددی نگاه کرد که از هر جهت یه نتیجه متفاوتی گرفت.
مثلا:
آیا موجب دخالت میشه یا نمیشه؟
آیا موجب جلو افتادن در زندگی و داشتن پشتیبان مادی در اوائل زندگی میشه یا نه؟
نزدیک بودن و استفاده کردن از تجربه بزرگتر ها
شناخت بیشتر پیدا کردن
اخلاق خانواده ای که قراره با اونها زندگی بشه
و ....
که هر کدوم از اینا خودش جای بحث زیاد داره
از انتخاب خوبتون تشکر.به نظر من در کنر عیب هایی که داره نقاط مثبتی نیز داره.البته بستگی به فرد خاطی داره.به نظر من عروس خانواده باید به گونه ای رفتار کنه که خانواده همسر برای بهونه آوردن دلیلی نداشته باشن هر چند من دوستانم رو میبینم که گاهی کای هم انجام نمیدن اما به باد انتقاد گرفته میشن اگر یک رابطه مسالمت آمیز در بین باشه چرا که نه خیلی هم زیباست اغلب در خانواده شوهر پدر شوهر عروس رو خیلی دوس داره اما مادر شوهر کمی اختلاف با عروس داره کمی هم حق دارن چون از قدیم گفتن پسر برای خود آدمه و دختر برای دیگری خوب غریزه مادری تا یه حدی ایجاب میکنه یکچنین برخوردی با عروس داشته باشن اما با کنار اومدن و با محبت و گاهی هم سکوت در برار انتقاد یا حتی بی احترامی البته تا جایی که بی آبرویی به بار نیاد میتونه آدم بهترین رابطه رو داشته باشه و نهایت لذت رو از زندگی ببره از یه جهاتی هم بده که ممکنه نمیگم حتما خانواده همسر خیلی در کارای مربوطه دخالت کنن و این باعث آزرده خاطر شدن طرفین میشه مگر اینکه دخالت های نامربوط رو کم رنگ کنن و بذارن جوونا روی پای خودشون بایستند و با این مسائل کوچک کنار بیان تا اگر مشکلی بزرگ تر پیش اومد از پسش بر بیان و راحت بگم بزرگ بشن و عاقلانه فکر کنن
وقتی ما ازدواج می کنیم، اکثر ما توجه نمی کنیم که با یک خانواده دیگر وصلت کرده ایم. ممکن است این خانواده رسم و رسوم، رفتارها، و عادتهایی برخلاف ما داشته باشند
یکی از سخت ترین رابطه هایی که ما برقرار می کنیم، با خانواده شوهر است.
وقتی ما ازدواج می کنیم، اکثر ما توجه نمی کنیم که با یک خانواده دیگر وصلت کرده ایم. ممکن است این خانواده رسم و رسوم، رفتارها، و عادتهایی برخلاف ما داشته باشند. زمانی که این اختلاف نظرها یا اختلاف در زمینه رسم و رسوم و غیره وارد خانواده شما شد، کشمکش و درگیری شروع می شود. بنابراین چقدر درگیری قابل تحمل و پذیرفتنی است؟ این موضوع بستگی به افرادی دارد که وارد بحث می شوند. بنابراین یک قاعده کلی درمورد خانواده شوهر این است که از احساساتتان به عنوان یک راهنما کمک بگیرید.
بعضی از مسائل وجود دارد که نباید اقوام شوهر در آنها دخالت کنند.
موضوع اول پول و یا نداشتن پول است.
زمانی که خانواده همسر سعی می کنند زوج را از لحاظ مالی حمایت کنند یا اهداف مالی در سر دارند، عاقلانه آن است که موضوع را عوض کنیم. مطمئننا در بیشتر موارد خانواده همسر سعی می کنند که به فرزند و یا عروس و دامادشان کمک کنند اما اگر آنها این قصد را داشته باشند که روش زندگی خودشان را بر زندگی فرزندشان پیاده کنند، نشان می دهد که آنها قصد دخالت و فضولی در زندگی شما را دارند. دلیلی ندارد که خانواده ها از فرزندانشان به خاطر نحوه خرج کردن پولشان، یا پس انداز کردن آن یا حتی مقدار درآمد ماهیانه شان عیبجویی کنند. اگر نیاز مبرمی به پول پیدا کردید عاقلانه تر آن است که از افراد دیگری پول قرض بگیرید. بهترین راه این است که برخی مسائل زندگیتان را بین خودتان خصوصی و شخصی کنید و در خانواده های همسرتان نفوذ نکند.
دومین و شاید سخت ترین مورد بین همسر و خانواده همسر بچه ها هستند. نگهداری فرزندتان توسط خانواده همسر یک اشتباه بزرگ است.
حتی اگر آنها صلاحیت و توانایی این کار را داشته باشند اما نگهداری فرزندتان توسط آنها می تواند به یک موضوع ناراحت کننده بین شما تبدیل شود. خانواده همسر پدربزرگ و مادربزرگ هستند نه یک مراقب. اگر پدربزرگ و مادربزرگ ها در نقش یک مراقب باشند آنها می توانند تمام رفتارهای شخصی خودشان را وارد تربیت بچه شما بکنند. در این صورت بچه ها دو سری پدر و مادر خواهند داشت و خانواده همسر هم حق دخالت بیشتری در تربیت و شکل گیری شخصیت فرزند شما دارند.
برای بیشتر افراد، ارتباط برقرار کردن با خواهرشوهر و مادرشوهر بسیار سخت است. حتی اگر مادرشوهرشان را به عنوان بهترین دوستشان بدانند. موارد بسیاری وجود دارد که زن ها توسط مادرشوهرانشان احساس تحقیر و سرزنش می کنند. تنها علت قابل قبول آن حس حسادتی است که در این رابطه وجود دارد.
بسیاری از مادرشوهرها نگران نحوه رفتار کردن عروسشان با پسرشان هستند. حتی اگر رابطه عروس و مادرشوهری بسیار دوستانه باشد، مادرشوهر هر شب با عروس تماس می گیرد تا ببیند عروسش برای دردانه اش بعد از پشت سر گذاشتن یک روز سخت کاری چه غذایی درست کرده است. زیرا او نمی تواند تحمل کند که پسرش بعد از یک روز سخت کاری یک غذای آماده و سطحی بخورد. او همچنین به اتو کردن لباسهای پسر و نوه اش اصرار می کند. با این کار او می خواهد این حقیقت را روشن کند که من لباسهای پسرش را اتو نمی کنم.
درچنین مواردی بهترین طرز برخورد با مادرشوهر، تشکر کردن از اوست. اجازه دهید هرآنچه که می خواهد انجام دهد، و به یاد داشته باشید که این شما هستید که هر شب همسرتان را در خانه می بینید. اگر او فکر می کند شما تنبلید پس چه کسی کارهای خانه پسرش را انجام می دهد؟ او همسر و فرزند شما را دوست دارد و می خواهد بهترین کارها را برای آنها انجام دهد.
قانون بعدی با فامیل شوهر این است که آنها هرگز نباید از رفتارهای همسرمان که برای ما ناخوشایند است آگاه شوند. هرگز.
پدر و مادرها عیوب فرزندانشان را خوب می دانند، و نیازی به یادآوری آنها نیست. انجام دادن این کار مشکلات عدیده ای را سبب می شود. اگر همسرتان مشکلاتی دارد با دوستانتان در میان بگذارید نه با مادرشوهرتان. زیرا زمانی که مشکلتان با شوهرتان حل شد، هرآنچه که شما درمورد همسرتان با مادرشوهرتان مطرح کردید به خاطرش می ماند. بهترین راه این است که مشکلات زناشویی تان را با دوستانتان و یا غریبه ها مطرح کنید یا در دفتر خاطراتتان یادداشت کنید.
درمورد رابطه من و مادرشوهر هم باید بگوییم که ابتدا ممکن است ارتباط برقرار کردن با او کمی سخت باشد اما با مشخص کردن حد و حدودی بین شما و او مشکل حل می شود. هرگز نباید مسائل مالی تان را با خانواده همسر در میان بگذارید، یا مراقبت از بچه هایتان را به خانواده همسرتان بسپارید و یا بدگویی همسرتان را نزد خانواده اش بکنید. پس نتیجه می گیریم که خانواده شوهر هنوز هم ما را به چشم فرزندانشان می بینند. و این نشان دهنده عشق و دوست داشتن بین ماست.
باعرضپوزش از جمع بزرگان سایت
به نظر من برای کسی که جنبه و فرهنگش رو داشته باشه امکان پذیره ولی برای کسی کهاین امتیازات رو نداشته باشه فاجعه است و منجر به حوادث ناگواری برای زوج جوونمیشه چون اگرم خانواده همسرش بهترین آدمای روی زمینم باشن چون خود طرف جنبه وفرهنگش رو نداره کوچیکترین مشکلات و مسایل هم برای طرف اندازه یه دنیا بزرگ میشه
در ضمن باید بگم این آدما هستن که با رفتاراشون نوع برخورد دیگران رو با خودشونمشخص میکنن یعنی اگر به دنیا خوب و قشنگ نگاه کنی دنیا هم خیلی قشنگ بهت نگاهمیکنه
اگر ما آدما با دیگران خوب برخورد کنیم قطعا دیگران هم با ما خوب برخورد میکنن
پس همه چیز به خود طرف بستگی داره ،یه عده میتونن و یه عده نمیتونن
البته باید بگم تو این دنیا استثنا زیاده و امکان داره که تو با دیگران خیلی خوبباشی ولی یه عده خیلی برخوردشون با تو خوب نباشه
که در این مواقع باید به خودت بگی چون من آدم خوبی هستم دیگران به من حسودی میکننیا نهایتش این جور آدما با عرض پوزش بیمار هستن
پس نتیجه میگیریم که در چنین مواقعی باید به خدا توکل کرد و به همین خدا ایمانکامل داشته باشی
بازم معذرت میخوام که زیادی حرف زدم و سرتون درد آووردم
شرمنده [khejalat] [khejalat] [khejalat]
با توجه به شرایط کنونی در برهه اول اگر خانواده گرامی لطف کنند امکانات به خانواده نو پا بدهند جدا لطف کردند ، در این شرایط داشتن مسکن واقعا یک نقطه ی عطفی برای شروع زندگی جدیده .
به یه روایت دیگه میگن دوری و دوستی !
یه بعد دیگه هم که طرفین خانواده جدید و قدیم احترامشون دست خودشون هست و محترمانه ارتباط در 4 چوب معین دارند .
خودم ن ترجیح میدم نزدیک خانواده هامون باشم تا با ان ها .
زندگی باید مستقل باشه یه بعد تشکیل خانواده همینه
یکی از چیزی هایی که تعیین کننده است خود شوهر هست.
شوهرها در این زمینه به صورت کلی چند تا اخلاق می تونن داشته باشن
یا قدرت تصمیم گیری به عنوان مرد خونه، و به صورت مستقل رو هنوز کاملا پیدا نکرده و راه و رسم زندگی رو کامل نمی دونه:
این افراد ترجیح میدن کنار پدر و مادر خودشون زندگی کنن تا یواش یواش با حمایت آنها کاملا وارد زندگی خودشون بشن
بخاطر همین اگه موقعیتی جور بشه که در یک خانه زندگی کنن سعی می کنند که همسرشون رو با یکسری دلایل راضی کنند.
یا قدرت تصمیم گیری و استقلال داره اما چیزی رو که باید نداره یعنی پول[nishkhand]
اینجا هم این فرد تمام تلاشش رو می کنه که زندگی مستقل داشته باشه و آخرین گزینه اش زندگی در کنار خانواده های پدری هست.
یا به تنها چیزی که فکر نمی کنه مشکل داشتن با خانواده پدری در زندگی کردنه واسه همین از سالها قبل طبقه بالارو برای خودش گذاشته کنار[sootzadan]
حالا با این اوصاف باید دید همسر مکرمه چقدر با جناب شوهر خان راه میاد[nishkhand]
سلام ، خسته نباشین
شب همگی بخیر [golrooz]
خوب دوستان این حرفهایی که میزنم فقط دیده و نظر خودم هست از اول تشکر میکنم که وقتتون رو برای خوندن نظرات من میگذارید.
من تقریبا تا مرز ازدواج رفتم و دوتا خواهر دارم که ازدواج کردند و رفتار خانواده خودم ، رفتار عروس و داماد و مهم رفتار خانواده شوهر خواهرام (مادر شوهر به خصوص) رو دیدم و بقیه فامیل هام (میزان دختر در فامیل ما بیشتر از پسر هاست و ازشون میشنوم).
خوب از نظر و شرایط خودم حتی اگه خانواده شوهر دخالت نکنند و اصلا کاری به عروس هم نداشته باشن خود عروس ته دل خودش نمیتونه قبول کنه که پیش خانواده همسر هست و استقلال نداره.
برای همه ما این اتفاق افتاده که نظرات و راهنمایی های خانواده که به علت دوست داشتن ماست ما رو بعضی مواقع اذیت کرده و حتی گله هم کردیم. حال چه برسه به عروس که این اتفاق از طرف اشخاصی هست که مادر و پدر خودش نیستند.(حتی اگه رابطه بسیار خوب باشه )
به نظر من اصلا نباید در یک خانه باشن.(مواردی رو دیدم که همین مساله باعث جدایی زوجین شده)
تو یکی از مواردی که دیدم زوج طبقه بالای خونه و مرد میگه من بدون ابجی کوچیکم نمیتونم زندگی کنم همش باید بالا پیش ما باشه خو عروس هم نمیتونه تحمل کنه دیگه
که زندگی این دو فقط 7 ماه طول کشید و از هم جدا شدن.
در مورد مطرح کردن مسائل و مشکلات (بدگویی، مالی و ...) اصلا نیازی نیست که به این فکر کنیم به خانواده هر دو طرف بگیم چه برسه که بیان کنیم.
بله مشکلاتی هست که میشه فقط مشاوره گرفت از بزرگانی که خیر خواهی اونها زبانزد خانواده باشه.
در مورد نگه داشتن بچه به نظر من غلط جا افتاده که بد هست. چون اصلا قرار نیست بچه به دست مادربزرگ و پدربزرگ های عزیز بزرگ بشه، حضور خانواده عروس فقط به دلایل زیر هست :
1: حال عروس بعد از زایمان خوب نیست
2: فقط یاد دادن این هست که با این بچه چه بکنید(حتی خانواده عروس نباید زیاد بچه رو بغل بکنند که این دلایلی داره که به موضوع مرتبط نیست)
3:مدت زمان برای بودن خانواده عروس 10 روز هست (در شرایط عادی)
در مورد نظر خانواده داماد در مورد بچه داری خانواده عروس باید بگم در اکثر موارد حرف و حدیث هایی هست و سوالاتی هست که عروس نمیتونه تحمل کنه (دو تا دختر عموی من اینگونه هستند)
در مورد زندگی با خانواده شوهر اینهم هست که (تقریبا مادر ها پسری هستند) مادر شوهر و خواهر شوهر دقتشون روی کارهای عروس زیاد هست برای اینکه ببینند با پسرشان چطور رفتار میکنه
من خیلی این حرف رو شنیدم که خواهر به برادر میگه اگه زنت باهات بدرفتاری بکنه میکشمش والا داداش منو دزدیده حالا بیاد بد هم رفتار بکنه[nishkhand]!(خواهر های خودم نگفتن این رو ها تو فامیلام زیادن فکر بد نکنید[nishkhand]!)
حالا فعلا همین تا بعد هم بیایم[golrooz]
مخاطب این پاسخ کیست؟ زوج یا زوجه؟نقل قول:
آیا با زندگی با خانواده همسر موافقید؟ !(مزایا و معایب آن رو بیان کنید!
چون معایب و مزایا ی هر کدام (زندگی زن باخانواده شوهرو زندگی مرد باخانواده زن )متفاوت است
مثلا معایب زندگی زن با خانواده شوهر در مقایسه با زندگی مرد با خانواده زن که همان داماد سرخونه ! شدن است کاملا متفاوت و گاهی عین مزیت است
اما در کل شروع مشترک زندگی زناشویی اگر همراه با استقلال باشد بهتر است حتی اگر توام با تحمل مشکلات مادی و کمبودها باشدو قرار باشد که زن وشوهر از صفر شروع کنند
حیف است روزهای شیرین دوجنس مخالف که لابد پس از کلی دنگ وفنگ بهم رسیده اند صرف دعواهای بی سر وته خواهر شوهری و مادر شوهری و مادر زنی و برادر زنی شود!!
دوری و دوستی حتی بانزدیکان !
سلام . ممنون از این تاپیک خوبی که راه انداختی !
منم با نظر جناب سکوت موافقم : دوری و دوستی !
رفتار زوجین و پدرو مادرها هرچقدر هم خوب باشه ، اگه این وسط مکشلی پیش بیاد
مسلماً هر پدر و مادری طرف خانواده و بچه خودش رو میگیره و این هم به نوبه خود باعث ایجاد مشکلات دیگه ای میشه !
و همین باعث کم کم دور شدن هر دو طرف از هم میشه !
عزیران توضیحات کامل رو دادن من که خیلی دوست دارم یعنی ارزو دارم با خانواده همسرم زندگی کنم چون خیلی دوسشون دارم من شخصا دوست دارم اما در کل به قول سکوت جان دوری و دوستی
سلام بر شما بزرگواران
ما برای وصل کردن آمدیم
نِی برای فصل کردن آمدیم .
من این تاپیک رو تازه دیشب ساعت هفت و نیم دیدم .
از اون موقع تا حالا دارم بهش فکر می کنم .(تا حالا پیش نیومده بود،در مورد این جور مسائل فکرکنم .)
دوست دارم قبل از این که وارد بحث اصلی (با توجه به بضاعت خودم ) بشم ،چند تا مثال بزنم .
1.تا حالا تو یه اتوبان دو طرفه در حاله حرکت بودین ؟ یا می تونین این شرایط رو برای خودتون متصور بشین؟ برای اینکه سالم و به موقع به مقصد برسین،لازمه ،خودتون رو مقید و ملزم به اجرای یه سری قوانین بدونید.
در ضمن ، شما باید تو این مسیر ،گاهی سبقت بگیرین و در لاین سرعت حرکت داشته باشین ،گاهی هم از میزان سرعت کم کنین و به آهستگی در لاین 1 به حرکت خودتون ادامه بدین .در کنار این مسائل ، باید همواره حواستون به جاده ،نوع حرکت ماشین های طرف مقابل و ... هم باشه تا اگه در حالت معمول رانندگی نمی کردن یا ... ، بتونید با درایت وتصمیم گیری صحیح و اجرای به موقع اون ، جون خودتون و ماشین تون و ... رو نجات بدین . (حرکت در مسیر زندگی مثل حرکت در یک اتوبان دو طرفه است .پس تا وقتی آمادگی لازم ،برای اجرای این قوانین رو ندارید یا نمی تونید به موقع تصمیم گیری کنید و ... ، دست به رانندگی نزنید)
2. اگه قابلمه یا دیگی پر از ظرف غذا داشته باشین، می تونین با کفگیر، از مواد غذایی درون اون ،داخل بشقاب ها رو پر کنین. هر چه این ظرف غذا بزرگ تر باشه ، تعداد بشقاب هایی که از اون غذا بهره مند میشن هم بیشتر خواهد شد.اما اگه دیگ شما خالی از محتویات مواد غذایی باشه ،حتی اگه با کفگیر ته اون رو هم در بیارین ،چیزی عاید بشقاب ها نخواهد شد .( ظرف وجودی خودتون رو بشناسید و باعث تقویت گنجایش و محتویات مثبت درونی اون بشید. مطمئن باشید با خرج کردن صفات اخلاقی شایسته مثه محبت ،گذشت ،ایثار ،همدلی ،دلسوزی ،مهربونی، خوش اخلاقی ، و ... نه تنها دیگ شما خالی نمیشه بلکه می تونه به صورت تصاعدی تعداد بیشتری از بشقاب ها رو پر کنه ،همزمان در صدد کاستن از رذایل اخلاقی چون : غرور ، تکبر ،خود خواهی ،حسد، تهمت و... باشید که ضامن خوشبختی شما در طول مسیر زندگی خواهد بود و ...)
3. اگه ما یه تعداد آدمی باشیم که تو دستمون بادکنک هایی با شکل ورنگ و اندازه و جنس های مختلف داشته باشیم و نفر اول که بادکنکش بزرگ تر و زیباتر از بقیه ست ،باد کنه ، ما هم راغب میشیم به باد کردن بادکنک .اما اگه با تقلید کورکورانه و توجه به ظاهر امر و بدون داشتن تفکر ،مبادرت به این عمل کنیم ( بدون توجه به ویژگی های بادکنکی که در اختیار داریم .) ،این اتفاق میفته : بادکنکمون می ترکه و تبعات اون ،این ها میشه : به صورت مون آسیب وارد میشه و درمون میاد . لذت بازی کردن با بادکنک ،همینطور احساس شعف و خرسندی و تخلیه هیجان روانی پس از اون و ... رو از دست دادیم و از همه مهم تر ،این که ،دیگه بادکنکی نداریم و در حسرت داشتن اون خواهیم موند.( بدون چشم . هم چشمی ،از زندگی که دارین، نهایت لذت رو ببرید و با بهره گیری از داشته هاتون ،برای رسیدن به کمال و اهدافی که برای زندگیتون تعبیه و طراحی کردین، گام های محکم و اساسی بردارید.)
4.شما باغبونی رو متصور بشید که تو سرما و گرما ، به چمن ها رسیدگی می کنه و بوته های گل رو هَرَس می کنه و منتظر به بار نشستن گل می مونه .
تو این زمان شکوفایی،اگه یکی مثه من از راه برسه و چمن رو با عرض معذرت ،لگد مال کنه و شاخه های گل رو بچینه و ... ، فکر می کنین چه احساسی به باغبون دست میده ؟( احترام به خواسته های دیگران ، مودب بودن و شنیدن انتظارات دیگران و عامل بودن به اون ها تا جایی که به حریم خصوصی شما تعرض نشه ، مشکل آفرین نخواهد بود .)
مثال هایی به ذهنم رسید رو بدون اولویت بندی مطرح کردم و تقدم و تاخر اون ها رو به جا نیاوردم .
و اما بحث شیرین :آیا با زندگی با خانواده همسر موافقید؟ رو در پست بعدی با اتکا به موارد فوق حضورتون عرض خواهم کرد .
ما برای وصل کردن آمدیمهمون طور که میدونید ، عصر حاضر به گفته تافلر ، عصر انفجار اطلاعاته و ویژگی و شایدم محصول نهایی این عصر، تنهایی و افسردگی و ... آدم هاییه که با این همه تکنولوژی و امکانات و تجهیزات سر و کار دارند،
نِی برای فصل کردن آمدیم .
من یه آدم امروزی هستم و برام مستقل زندگی کردن فی نفسه نمی تونه خالی از حسن نباشه ،
اما خب ،من ،ترجیح میدم اگه قراره بین زندگی با والدین فرد مقابل و مستقل بودن گزینشی صورت بگیره ،گزینه ی با خانواده انتخاب بشه .
همیشه دوست داشتم و دارم که با یک مجموعه گسترده ای از افراد فامیل در ارتباط باشم .
ما ترک زبان ها مثل سایر اقوام ایرانی ، از مرادوات اجتماعی خوبی بهره مند هستیم و در جهت تحکیم روابط ، حساسیت خاصی از خودمون نشون میدیم .
دوست دارم آدمی باشم که موجبات اتساع اعضای فامیلی بشم تا منقطع کردن اون.
اما ،همون طوری که شما عزیزان مطلعید ،با هم زندگی کردن افراد تو یه مجموعه ،نمی تونه خالی از اختلاف و سوء تفاهم و ... باشه .
اما اون چه که مشکل آفرینه ،اینه که راه های حل این اختلاف باید چه حوری صورت بپذیره تا مسئله ساز نشه و مشکل حاد تری رو ایجاد نکنه .
اگه بتونیم بیت خواسته ها ی خودمون و توقعات خانواده مقابل ، تعادلی ایجاد کنیم ، فکر نمیکنم به مشکل لاینحلی بربخوریم .
البته معترفم که اتخاذ تصمیمات به جا ، باید براساس شناخت از خانواده ها صورت بگیره که اون هم ، (معرفت و شناخت بیشتر ) باید در دوران قبل از ازدواج محقق بشه نه پس از
اون.
زندگی زوج جوان با خانواده یکی از زوجین محسنات زیادی داره اونقدر زیاد که معایب اون گمه.
از حمایت های مادی بگیر تا حمایت های روحی ومعنوی.
محاسن زندگی در کنار هم ،برای دوطرف (هم زوج وهم والدین اونا) هستش.
اما یه شرط خیلی مهم داره و اون بزرگ منش بودن بزرگتر هاست که اگه بودن با بچه هاشونو می خوان باید با سعه صدر و بی توقع با اونا برخورد کنن.
در این میان نقش مادرها خیلی پر رنگه.اگه عروسی تونست با خانواده همسرش رابطه صمیمانه داشته باشه اون از هنر مادر شوهرشه.وهمینطور داماد ومادر خانوم.
اما چون این هنر رو کمتر خانواده ای دارن،جوونا ترجیح میدن بگن،دوری ودوستی
سلام .ممنون از موضوع جالبتون.
من هم با نظر دوست قبلی موافقم.من در زندگی دوستان خودم بسیار این مسئله رو مشاهده کردم.برخلاف مزایاش دارای معایب فراوانی بوده.چون هرچقدر هم خانواده همسر بی طرف باشن در بعضی مسائل،هرچند اندک، ممکنه اظهار نظری کنن که باعث ایجاد تفرقه یا حرمت شکنی هایی در زوجین بشه.خیلی از احترام ها ممکنه از بین بره.[cheshmak]
دوستان باید استقلال داشته باشه حالا هر چقدر خانواده همسر به قول معروف فرشته پاکی باشن بلخره حرف حدیث های پیش میاد
(از قدیم گفتن دوری و دوستی حالا حتی پدر مادر خودم آدم باشه )
(1 بار دنیا اومدیم پس 1 بار مردن بهتر از هر روز مردن هستش )
صریحا اعلام می کنم مخالفم !!!!!!
به نظر من هم باید جدا از هم زندگی کنن .
چون بالاخره ، هرکاری نکنی ، دیگه همش پیش هم باشن ، دنبال سوژه میگردن ....
یک حرف خوبی هم زده بشه ، یک طعنه یا چیز دیگه حساب میاد .
بیچاره همسره کهه بیاد ، یکی یکی تعریفا شروع میشه ...
البته اید وجود داشته باشن خانواده هایی که مشکلی براشون پیش نیاد
ولی بهتره تا حرمتها شکسته نشده ، دور از هم زندگی کنن ولی خب سر بزنن ....
اینجوری البته هر دو طرف راضین .... الان دیگه این چیزا خیلی کم وجود داره و همه به استقلال داشتن و
خوبی زندگی مستقل پی بردن .....
مهم نيست كف پاتو شسته باشي يا نه .
حتي مهم نيست كف پات زبره يا نرم.
مهم اينه كه وقتي پاتو تو زندگيه كسي ميذاري
اونقدر اون رد پا خواستني باشه كه به كسي اجازه نده پاشو رو جاي پاهات بذاره.
خب بستگی داره...
اما من شخصا مستقل زندگی کردنو دوست دارم چون اسایش بیشتری داره!
البته نه اینکه بخواهیم خودخواه باشیم ها!
مثلا اگه خانواده طرفین نیازمند به کمک بودن بهشون کمک میکنیم!
سلام موضوع داغی رو انتخاب کردین که همیشه مورد بحث بوده و خواهد بود اما ....
قدیما به دلایلی از جمله قانع بودن ،کم بودن تجملات ، پر جمعیت بودن اکثر خانواده ها ، کمی توقعات و انتظارات و.... خیلی راحت می شد با این قضیه کنار اومد اما با توجه به تغییر فرهنگ ، خواسته های زوجین از هم ،سخت شدن زندگی ها از لحاظ مالی و... ، واغلب کم بودن جمعیت خانواده ها و.. نمی شود انتظار داشت که زوجین از مساله زندگی در کنار خانواده اظهار خشنودی نمایند که مهم ترین دلایل انرا می توان اینطور بیان کرد: عدم راحتی از هر لحاظ حتی طرز لباس پوشیدن - نگرانی از دخالت های احتمالی - عدم داشتن استفلال -
قابل توجه نوعروسانی که قصددارند درکنار کانون گرم خانواده شوهر زندگی کنند
زندگیتون حبه قند ..کله قند.. قند و عسل [labkhand]
اما برای اینکه به یه مشکل استراتژیکی ! بر نخورید قبل از هر چیز یه فکری برای سحرخیزی خودتون بکنید
تصور کنید همسر مهربان رفته سرکار و شما درخواب شیرین وناز بسر میبرید و عقربه های عجول ساعت هم روی 10/35 دقیقه صبحه !
چندتاحالت قابل تصوره
1- مادر شوهر طی یک عملیات گاز انبری عین میرغضب بالا سرتون ظاهر میشه و غرغر کنان میگه : پاشو دختر لنگ ظهره ! وا ! عروس هم عروسای قدیم ! ما جرات نداشتیم بعدخروس خون افتاب یه چرت بزنیم ...بعدش درحالی که شما هاج و اج نگاش میکنین مثل اون جلاد فرانسوی که ژاندارکو جزغاله کرد منطقه عملیاتی رو ترک میکنه !
2- مادر شوهراول وارد عمل نمیشه و این ماموریت مهم رو به خواهر شوهرتون میسپره !باز هم شما درخواب ناز هستید که ناگهان با صدای ترق و توروق وحشتناک از خواب میپرید..اول فکر میکنید زلزله اس !
که یهو میبینین خواهر شوهرعزیز ! هر چی دم دستشه داره اینور اونور پرت میکنه و داد میزنه این کتاب فیزیک من کجاس ؟دیشب موقع شام اوردم سرسفره بخونم ..این یعنی پاشو لنگ ظهره !!
3- مادر شوهر منطقیه و اصلا اهل دخالت نیست !! پس این مهم رو به پسرش میسپره ! باز هم شما در خواب ناز هستید که که با صدای زنگ تلفن بیدار میشین..همسر گرامی از محل کار بهتون زنگ زده و بعد خوش و بش میپرسه عزیزم هنوز خوابی ؟ خب این هم یعنی پاشو لنگ ظهره !
ازماگفتن بود اگر کسی بهتون گفت پاشو لنگ ظهره !! مقصر خودتونید چون قبلا گفتم که این موضوع استراتژیکیه !
نقل قول:
نوشته اصلی توسط Sookoot
با این شرایط و اوصافی که شما برشمردید ،
من ترجیح میدم در آینده با فردی بی پدر ،مادر !!! [nishkhand] زندگی کنم . [khande][khande][khande]
این جوری آسودگی خاطر و فراغت بال همواره فراهمه [khande][khande][khande]
اِی وای !
وقتی مطالب دوستان گرامی رو می خوندم ، حیرون موندم .
یعنی چی که نمی شه با یه خانواده اون هم به دلایلی که عزیزان برشمردند ،زندگی کرد .
من فکر می کنم این مسئله نشات گرفته از این باشه که ما کمی زیادی ،آسودگی زیستن ( شما بخونید تنبلی و با عرض معذرت تن پروری ) را طالبیم و ...
اختلافاتی که ذکر شد ، از نظر من مصیبت عظمی و لاینحلی نیست که نشه بر طرفش کرد .
خدا وکیلی ،همین الان تو زندگی های شخصی که با خانواده هامون داریم ،دچار مشکل نمی شیم ؟
تا حالا نشده سر بیدار شدن صبحمون که چه عرض کنم ظهرمون با پدر و مادر به جر و بحث بشینیم ؟
یا سر پخت غذا ، به این بهانه که حوصله نداریم و نمی تونیم چاشنی معروف عشق رو تو غذا بریزیم تا غذا جا بیفته و خوش مزه بشه با هم کل کل کنیم یا ...
اگه قراراه من با مادرم کنتاک داشته باشم ، قضیه رو چه جوری حلش می کنم ؟
با توجه به بیانات شما ،
یاباید از اون خونه برم و خودم و خونواده مو به عزا بنشونم و ...
یا باید قهر کنم و در محکم و باشدت بهم بکوبم و از اون موقعیت باعصبانیت خارج بشم و سر سنگین بشم و روزگارم رو سیام کنم و عرصه رو بر خودم و اطرافیانم تنگ کنم ...
یا باید بشینم و صحبت کنم و مشکل رو مسئله یابی کنم .که در این صورت ،یا قانع میشم یا قانع می کنم ... دیگه از این دو تا حالت که بیشتر نداریم .
چرا ما آدم ها از حرف زدن یا پذیرفتن اشتباهاتمون این قدر هراس داریم؟
نمی دونم تا چه اندازه مطلبی رو که شنیدم به واقعیت نزدیکه و صحت داره ، این که :
آدم هر چه قدر سنش بالا میره ، متوقع تر میشه و میزان انتظارات و خواسته هاش هم سیر صعودی طی می کنه .
جسارتا ،حضورتا عرض می کنم که من از همه ی شما هم به جهت سنی و هم به جهت معرفتی در مرتبه پایینی قرار دارم .
شایدم شما بزرگواران درست می گید .ممکنه ،اگه منم به جای شما برسم از این نوع تفکرات ( خدای نکرده ) داشته باشم .
نقل قول:
قابل توجه نوعروسانی که قصددارند درکنار کانون گرم خانواده شوهر زندگی کنند
نقل قول:
زماگفتن بود اگر کسی بهتون گفت پاشو لنگ ظهره !! مقصر خودتونید چون قبلا گفتم که این موضوع استراتژیکیه
جناب سکوت بزرگوار ،
اون آدمی که قراره لنگه ظهر از خواب پاشه ، مطمئن باشید زندگی نمی کنه ، دچار روز مرگی و دلمردگی شده ، و از تکرار روزهاش خسته است و دلزده .
شاید خودشم ندونه که چرا داره به زیستن ادامه میده یا اصلا نمی دونه چرا زنده است .
منم با شما موافقم که تغییر دادن و تغییر کردن یه مبحث استراتژیکیه و همواره در قبالش مقاومت صورت می گیره .
اما تو اولین پستم اشاره کردم که اگه کسی نمی تونه و آمادگی اداره کردن خودش رو نداره چه برسه به همسر گرام ، بیاد و ازدواج کنه .
اگه قراره صبحانه به قول شما لنگه ظهر سرو بشه و ناهار ، مقارن با غروب و شام هم از نیمه شب گذشته ،و ...
پس این آدم کی وقت می کنه به ابعاد دیگه خودش و اطرافیانش برسه ؟
این زندگی که فقط محصور شد در خوردن و خوابیدن و غر زدن و نق و نوق کردن ! یه جورهایی شده سوختن ، پس کلمه ساختن ، کجای این معادله نهفته است ؟
آدم،تو اون زندگی که شما بهش اشاره داشتین ، فقط داره دچار تکرار مکررات میشه ، که نتیجه اش خمودگی ذهن و افسردگی روان و دیوانه کردن سایرین و ... است .
در حالیکه ما می خواهیم تو مسیر زندگی به احیاء وجودی خومون و اطرافیانمون رهنمون بشیم و موجبات قرار گرفتن در مسیر تکامل و تعالی رو برای خودمون و
متعلقین مون فراهم کنیم که دستیابی به تمام لذات برشمرده و نشمرده رو هم ،در خودش به شکل پنهان داره .
نظر من جدا از خانواده است/البته وضع اقتصادي شرايط را تعيين ميكند
به نظر من نباید حریم شخصی را زیاد گسترش داد. [tafakor]
نقل قول:
نوشته اصلی توسط باستان شناس
سرکار طلیعه گرامی دیر از خواب پاشدن یه نوعروس تقریبا طبیعیه / دختر خونه بوده طبیعتا مسئولیتاش کمتر بوده تمرکزش روی کارهای خودش بوده نه رسیدن به موجودی بنام شوهر!!" خیلی باز خواست نمیشده که چرا کارهای خونه مونده غذا چی شد ؟ اینه که عادت کرده بیشتر بخوابه (البته این نسبت ها مطلق نیست هستن کسانی که ازدواج براشون اول اسودگیه ! چون دیگه از کارهای فراوون خونه پدری و محدودیت هاش خبری نیست و یا کسانی که شاغل هستند)نقل قول:
نوشته اصلی توسط طلیعه طلا
اشاره من به تغییر این قبیل عادت ها بود: یعنی : زندگی جدید ...اخلاق و رویه های جدید
واقعیت اینه اونی هم که فکر میکنه کاملا اماده ازدواجه درواقع اماده نیست فکر میکنه اماده اس!
ازدواج برای همه مثل یه استخره که بالاخره ناگهانی توش پرتاب میشن ! اونی که هم که شناگر ماهریه حتما اولش ازاین پرتاب ناگهانی میترسه فقط فرقش اینه که زودتر عادت میکنه
. . . . . سلام بر شما ، من هم با این فرمایش حضرت عالی موافقم که ترک عادت نیاز به زمان داره و به همین خاطر اون جمله" همواره در قبال تغییر ،مقاومتی صورت می گیره " رو گفتم. اما ،ما،این اتفاقِ زندگی کردن با اعضای خانواده رو ،در کل مورد بررسی قرار دادیم نه در شرایط و موعد زمانی خاص. بدین منظور ،در پاسخگویی نیز،برای کلیت امر ، مطالبی درج شد نه برای برهه ای از آن. قسمت دوم مطلبتون : " واقعیت اینه اونی هم که فکر میکنه کاملا اماده ازدواجه درواقع اماده نیست فکر میکنه اماده اس! " بازم جای شکر داره که حداقل داره فکر رو ،می کنه و از هول حلیم تو دیگ نمیفته. و اما قسمت سوم مطلبتون : یه کم دور از ذهنه اگه بگم برای همه این اتفاق ("""بالاخره ناگهانی توش پرتاب میشن""") میفته . این جا یا دارن یکی رو پرتش می کنن تو آب و یا ناخواسته با توجه به روتین بودن این امر وارد گودش می کنن، که در این صورت، هم می ترسه و هم نمی تونه لذت ببره . اما فرد دیگه رو دارن با آگاهی وارد این معرکه می کنند ،در این صورت ،هم انگیزه برای ادامه رو داره ،هم سریع یاد می گیره ، هم چون با معرفت داره وارد این استخر میشه ،ابزار و لوازم موجود( که یکیش می تونه همون آمادگی ذهنی و روانی و ...باشه ) رو فراهم می کنه تا با کمترین مسئله و تنش از آب بیرون بیاد ، هم ،سعی نمی کنه عادت کنه و یکنواختی رو در پیش بکشه،بلکه هر بار به گونه ای رفتار می کنه تا هم چیز جدیدی یاد بگیره و هم ازش لذت ببره. من تو تایپ این مطلب از حداقل امکانات برخوردار بودم . اگه مطالب بدون درج فاصله و امکانات وُرد و ... ، مثل قطار پشت هم ردیف میشن ، پوزش می خوام.نقل قول:
نوشته اصلی توسط Sookoot
والا همه مطالب رو خوندم نتیجه ی من هم نتیجه ی اکثر دوستان هست که میگن ازدواج یعنی استقلال و در کنار خانواده زوج بودن باعث میشه این حس کمرنگ بشه یا ازبین بره.واقعا تو این فیلم وسریال ها که بعضی هاشون یه زندگی ایده آل رو بین زن وشوهر نشون میدن(بدون دعوا) رو نشون میدن اگر نزدیک خانواده یکی از زوجین زندگی کنن از این قضیه حدودا ناراضی بودند.چه برسد به دنیای واقعی جوان اصولا قد هست و حتی از نصیحت دلسوزانه ی پدر و مادر خود تمرّد میکندچه برسد به نظر مادر و پدر شوهر که فکر میکند آنها میخواهند از او ایراد بگیرند و از این حرف ها سوء بداشت میشود.پس بهتر است که مستقل زندگی کنند ولی در عوض مدام به والدین یکدیگر سر بزنند تا هم از مزایا تجربه و مشورت گرفتن با آنها بهره مند شوند هم احساس استقلال خود را داشته باشند.
با سلام همه نظرات خوب بود ولی در کل من اینجور دیدم که به فرهنگ واداب خانواده ها برمیگرده اگه ادم زرنگ ومهربونی باشی میتونی یه جور با خانواده همسرت زندگی کنی که مثل خانواده خودت حتی صمیمی تر هم بشه وبرای برخورد با اجتماع بزرگتر تجربه کسب کنی واین هم بستگی به خودت وخانواده ها داره ولی هیچی طعم زندگی مستقل رو نمیده
سلام به همه دوستان.بنظر من هرچند که عروس و خانواده همسر خیلی خوب باشن اما هیچوقت نمیشه تعادل و تفاهم لازم رو بین اونا ایجاد کرد و زندگی با خانواده همسر اشتباهه ...این نظرمنه.شاید دوستانی باشن که مشکلی بااین مسئله نداشته باشن اما بالاخره دلخوری پیش میاد این دلخوری اگه بین اعضای یک خانواده باشه چون ازیم خون هستن سریع فراموش میشه اما افراد ناهمخون از هم کینه به دل میگیرن
من حرف ها و نظرات جناب "طليعه طلا" رو خوندم
ببينيد اينايي که شم مي گين واقعا خوبه
و درستش هم همينه
اصلا زندگي ايده آل اينه
اما يه نکته اي ديگر هم هست، اينکه براي ساختن يک زندگي ايده آل حتي در کنار خانواده همسر
بايد همه کساني که به گونه اي صاحب نقش هستند ، در نقششون ايده آل عمل کنن
اين يه واقعيته که اگر مثلا يک خانم توي خونه خانواده همسرش که داره زندگي مي کنه، هر چقدر اخلاق کريمانه داشته باشه
اگر از طرف هاي مقابلش رفتار درستي نبينه (مخصوصا مادر شوهر) يه ظرفيتي داره و يه جايي ديگه ظرف صبرش تمام ميشه
و اين خودش رو نشون ميده حالا به هر نحوي ، مثل ناراحتي ظاهري ، افسردگي و دعوا ، غر زدن و ... .
و همچنين يک آقا توي خونه خانواده همسرش همين وضعيت رو پيدا مي کنه و وقتي در برابر رفتار نادرست طرف هاي مقابلش قرار بگيره (مخصوصا مادر زن)
يه جايي اين پرشدن ظرفيت خودش رو نشون ميده به هر شکلي مثل قطع ارتباط و ...
بله ديدم خانم ها و آقايوني که با همين شرايط سخت هم به روي خودشون نياوردند و به زندگي خنديدند
اما چيزي که الان توي جامعه داره خودش رو نشون ميده حرف ديگري ميزنه...
این به درجه سازش و تفاهم ما بستگی دارد ...بین همه انسانها هم نقطه مشترک و هم نقاط تضاد وجود داره ...اما اینجا گذشت طرفین سیار مهم است و باید بهش توجه اساسی بشه ...
ضمنا خانواده همسر مانند پشتیبانی هستند که می تونند در موارد سخت جوانانشون رو حمایت کنند و تجربه خود را در اختیار اونها قرار بدهند .... ضمنا از لحاظ مادی هم خیلی به صرفه است .... با ایان وضعیت اجراه و ...مسکن ...جوانان می تونن اون پولی رو که برای اجاره منزل از سیستم اقتصادیشون خارج و خرج می کنند می تونند پس انداز کرده و به فکر تهیه منزل شخصی برای خودشون باشند.....
باسلام موضوع جالبی رو انتخاب کردید [tafakor]
به نظر من بستگی به خانواده ها دارد اگر باعث به وجود امدن کدورت میان خانواده ها وزوجی که تازه زندگی مشترک راآغاز کرده اند نشود مسئله ای نیست ولی بهتر است برای مدت اندکی باشد.
سلام به همگي دوستان[golrooz]
مطالبي كه دوستان نوشتن هر كدوم نكته هاي قابل تاملي داره و در كل اينكه زندگي با خانواده همسر مفيد هست يا نه به طرفين بستگي داره و ميشه گفت معايب و محاسن خاص خودش رو داره !
معايب
1-نزديك بودن به خانواده ي همسر يعني زير ذربين بودن و مورد قضاوت قرار گرفتن
2-اطلاع جمع از يك بگو مگوي ساده كه بين زوجين اتفاق مي افته و تبديل شدنش به يك دعواي واقعي
3-جبهه گيري خانواده همسر در دفاع از همسر به صورت ناخود اگاه و يا عمدي
4-عدم استقلال همسر در تصميم گيري هاي مربوط به زندگي
5-نوعي اجبار براي سازگاري با جو خانواده همسر كه در ابتداي زندگي واقعا سخته
6-عدم راحتي در پوشش ومحدوديتهاي خاص در روابط بين زوجين
7-و...............................................
محاسن
1-وجود يك سر پناه كه با شرايط اقتصاديه موجود جدا نعمته
2-پدر و مادر همسر در صورتي كه سازگار باشن ميتونن حاميه عاطفي خوبي باشن
3-و....
اما همه ي اينها بستگي به افراد داره و ميزان سازگاري ؛ درك متقابل و احترام به حريم شخصي ديگران از عناصر مهم حفظ روابط به شمار ميره!
تمام نظرات شخصی و فردی ارائه شده ، مورد مطالعه قرار گرفت .اعظم مطالبی که عنوان شده بود ،قابل احترام و قابل بررسی است و شاید بتوان گفت دیدگاه های ارائه شده ،منبعث از شرایطی بوده که افراد در آن زندگی نموده اند.جهت جمع بندی و ارزیابی آن از بعد جامعه شناختی و روان شناختی ،نیاز به حضور کارشناس خبره و متعهد احساس می شود.
استرس اینجا و آنجا ندارد. همه جای دنیا استرس هست. ولی بعضی استرس‌ها مختص بعضی جوامع‌اند. ما هم در جامعه خودمان، استرس‌هایی کاملا خودمانی و ایرانی داریم که در خیلی از جاهای دنیا چندان استرس‌زا نیستند؛ مثلا زندگی با خانواده همسر و مشکلات ساخت‌وساز و اجاره کردن یک خانه را شاید بتوان از استرس‌های ایرانی به حساب آورد...
زندگی کردن با خانواده همسر را باید جزو استرس‌های وطنی به حساب آورد. برای مقابله با این استرس، در وهله اول باید متوجه باشید که چه اتفاق‌هایی ممکن است بیفتد و سپس باید بدانید که در مقابل این اتفاق‌ها چه حرکتی باید انجام داد تا حریم احترام و صمیمیت بین شما نشکند و در عین حال، مرز شخصی زندگی خود را نیز با آنها داشته باشید.
در اکثر موارد، این عروس است که باید با مادرشوهر زندگی کند اما چون در مواردی هم داماد مجبور به زندگی با خانواده عروس است، راه‌حل‌هایی کلی در این زمینه به جوان‌تر‌ها ارائه میشود تا با حداقل اصطکاک بتوانند با خانواده همسر خود زندگی کنند.
برخورد با اولین مشکل
شما و خانواده همسرتان در یک خانه زندگی می کنید و مدام به هم سر می‌زنید. همیشه اینطور نیست که خانواده همسر شما آداب برخورد با یک زوج جوان و حفظ حریم خانه آنها را بدانند؛ گاهی آنها به شما می‌گویند: «قرار نیست با ازدواج شما برنامه‌های قبلی زندگی‌مان عوض شود و تنها تفاوت در اینجا است که تو هم به جمع ما اضافه شده‌ای!» و شاید این آرزویی باشد که یک‌روز در کنار همسرتان سفره‌ای دونفره برای غذا بیندازید. این با هم بودن‌های بیش از حد باعث دخالت‌های بی‌حدومرز میشود: دیشب تا کی بیدار بودین؟ چراغ اتاقتون روشن بود!»...«تو که دیروز خونه مادرت بودی، پس چرا باز هم امروز داری می‌ری؟»
در این حالت، حریم خصوصی شما تهدید و یا شکسته میشود و ممکن است نتوانید مرز زندگی دو نفره‌تان را با آنها نگه دارید. شما می‌توانید در ازای این کنجکاوی‌های بیش از حد و شکسته شدن خط قرمز زندگیتان وارد مشاجره با مادرشوهر شده و با حرمت‌شکنی، زندگی خود را سخت و رابطه‌تان را بد و بدتر و در نهایت به بحران تبدیل کنید اما قطعا به دنبال این کار، از حس ارزشمندی شما کاسته شده و احتمالا کلامی اهانت‌آمیز نیز خواهید شنید.
راه‌حل بعدی که برخی از شما از آن استفاده میکنید، این است که به همسر خود گله کرده و از او می‌خواهید که با آنها درگیر شود. ولی توصیه ما به شما این است که این راه‌حل‌های اشتباه را فراموش کنید؛ چون نه تنها سودمند نیستند، بلکه روابط شما را با خانواده همسر و به تبع آن با همسرتان تیره و تار میکند
چه باید کرد؟
در درجه اول شما باید به شیوه‌ای مسالمت‌آمیز مرز زندگی خودتان با آنها را مشخص کنید و به شیوه‌ای صحیح به آنها بفهمانید که خط قرمز‌های روابط‌شان با شما کجاست.خیلی مودب و مهربان باید جلوی کنجکاوی‌های مادرشوهر را بگیرید. می‌دانم که حقیقتا پا گذاشتن روی خط قرمز‌هایی مثل زمان بیداری و خواب یا موعد استحمام و غیره رنج‌آور است ولی باید بدون اینکه از کوره دربروید، با کلام مناسب و واژه‌گزینی صحیح این مساله را حل کنید.
به خاطر داشته باشید که اختلاف داشتن در زندگی امری کاملا طبیعی است و یک مشکل محسوب نمی‌شود، بلکه شیوه حل اختلاف است که همواره می‌تواند مشکل‌ساز باشد.پس در جواب کنجکاوی‌های بی‌مورد می‌توانید این‌طوربگویید: «مادر جان! این مساله خیلی مهم نیست که بخواهد ذهن شما را مشغول کند. می‌دونم که نگران هستید مبادا خوابیدن
من تا نزدیک ظهر در این نخستین روزهای زندگی مشکل‌زا شود اما نگران نباشید؛ من چارچوب زندگی را طوری ترسیم میکنم که به وظایف زناشویی‌ام خدشه‌ای وارد نشود. مهم نیست 8 صبح بیدار شوم یا 11، مهم آن است که تهیه ناهار و مرتب کردن خانه را مدیریت کنم و همه چیز مهیا باشد تا همسرم به خانه بیاید.»
نکته مهمی که نباید فراموش کنید این است که والدین همسر شما سالها با فرزند خود زندگی کرده‌اند و سبک و سیاق رفتارهایش را می‌شناسند. اگر هم نوع تغییر رفتاری که او انجام می‌دهد به درخواست شما نباشد، ممکن است به پای شما نوشته شود و آنها را در لاک دفاعی فرو ببرد، پس باید یاد بگیرید به جای اینکه گله مادر و خواهر و خانواده‌اش را بکنید، به شکلی صحیح ابراز وجود کرده و به صحبت کردن با خانواده او و بیان انتظارات‌تان بپردازید.
در شیوه صحبت کردن و رفتار شما در عین احترام باید این نکته وجود داشته باشد که حتما اطلاعات‌تان را حفظ کنید و تا آنجا که امکان دارد اجازه سرک کشیدن دیگران در مسایلی که فقط مختص شما و همسرتان است را ندهید و این نکته را باید حتی در مورد خانواده خودتان در نظر بگیرید. وقتی شما اطلاعات بیش از حد راجع به مسایل بی‌ربط مثل گذشته‌تان، دوستانتان و... بدهید، در واقع در این بین نقاط ضعف خود را به طرف مقابل می‌شناسانید و با زبان بی‌زبانی به او اجازه می‌دهید از آنها استفاده کند.
تدوین: محسن قاسمی (فوق لیسانس روانشناسی)
بستگی داره چقدر ظرفیت وتفاهم داشته باشی البته من میگم سخته چون ادما متفاوتن وهرکسی ارزش ها والگوهای اعتقادی خودشو داره که بهشون اهمیت میده وهمین تفاوتهای فکری وفرهنگی واعتقادی معمولا باعث مشکل میشه چون ادما مثل هم نیستن