-
بیان مفاهیم آیۀ 200 سورۀ اعراف
در آیۀ قبل این سوره، خداوند به سه قسمت از وظایف رهبران و مبلغان اشاره کرده و می فرماید:
1 . در طرز رفتار با مردم، سخت گیر مباش؛ با آنها مدارا کن و عذرشان را بپذیر.
2 . مردم را به کارهای نیک و آنچه عقل و خرد، شایسته می داند و خداوند آن را نیک معرفی کرده است، دستور ده.
3 . از جاهلان، روی برگردان و با آنها ستیزه مکن.
برابر این وظایف خطیر و راه سختی که پیشوایان در پیش دارند، همواره وسوسه های شیطانی در شکل مقام، مال، شهوت و امثال اینها خودنمایی می کند و شیطان و شیطان صفتان می کوشند آن ها را به وسیلۀ این وسوسه ها از مسیرشان منحرف سازند. قرآن، برای مقابله با نفوذ شیطان و وسوسه های او رهنمودهایی را به پیامبر(ص) و همۀ مردم ارائه می فرماید.
«نزغ شیطان» به چه معناست؟
راغب در مفردات می گوید:
«نزغ» وارد شدن و مداخله در امری برای خرابکاری و فاسد کردن آن است.
براین اساس معنای آیه این می شود که: اگر شیطان خواست مداخله نماید و با رفتار جاهلانۀ ایشان، تو را به غضب و انتقام وا دارد، تو به خدا پناه بر، که او شنوا و داناست.
-
پاسخ : صفحه ی 98 از قرآن کریم شامل آیات 194 تا 206 از سوره ی اعراف و آیات 1 تا 2 سوره ی انفال
http://atasheentezar.persiangig.com/...C%D9%85/11.gif
معلم
امام علی (علیه السلام) :
مَن أمَرَکَ بِإصلاحِ نفسِکَ فهُو أحَقُّ مَن تُطِیعُهُ
کسی که تو را به اصلاح نفست فرمان دهد، سزاواترین کسی است که از او اطاعت کنی
He who commands you to improve your soul is the best whom you obey
میزان الحکمه، ح 11304
-
بیان مفاهیم آیۀ 200 سورۀ اعراف
پناه بردن واقعی به خداوند چگونه است؟
منظور از پناه بردن به خدا این نیست که انسان، تنها با زبان به او پناه ببرد؛ بلکه باید با فکر و عقیده و عمل نیز خود را در پناه خدا قرار دهد. از راه ها، برنامه ها، افکار و تبلیغات و مجالس و محافل شیطانی، خود را کنار کشد و در مسیر افکار و تبلیغات رحمانی قرار دهد، وگرنه انسانی که خود را در معرض طوفان آن وسوسه ها قرار داده است، تنها با گفتنِ «أعوذ بالله» به جایی نمی رسد.
چرا در انتهای آیه، دو صفت «سمیع» و «علیم» آمده است؟
ختم آیه به دو صفت «سَمِیعٌ» و «عَلِیمٌ» به این معنا اشاره دارد که استعاذۀ زبانی به تنهایی کافی نیست. گویا خداوند می فرماید: با زبانت به خدا پناه ببر؛ زیرا خداوند، به آنچه درون توست آگاه است.
خلاصه اینکه؛ ذکر لفظی بدون معرفت قلبی، بی فایده است.
پیام های این آیۀ شریفه:
1 . وسوسۀ شیطان، حتمی و دایمی است. حتی از کوچکترین وسوسۀ شیطان نیز نباید غافل شد. باید به خدا پناه برد و خود را تحت عنایت او قرار داد « يَنزَغَنَّكَ ... فَاسْتَعِذْ ».
2 . همۀ انسانها، حتی پیامبران بزرگ نیز برای تخلف از فرمانهای خدا، مورد طمع شیطان هستند « يَنزَغَنَّكَ ...».
3 . هنگام مواجه شدن با وسوسه های شیطان، پناه خوایتن از خدا بهترین راه درمان وسوسه های شیطان است « ... فَاسْتَعِذْ ».
4 . باور به شنوایی و آگاهی گسترۀ خداوند، مایۀ پناه بردن به او برابر وسوسه های شیطان است « إِنَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ ».
برگرفته از کتاب تفسیر همراه
-
شرح واژگان قرآنی
7 . بَرَزُوا :
بَرَزَ ، بُرُوزاً یعنی به فضای آزاد رفت، آفتابی شد و آشکار شد. بارز یعنی آشکار و بَرَّزَ الشیئ یعنی آن را آشکار و ظاهر کرد. بَرَّزَ الرَجُلُ فی العلمِ یعنی از جهت دانش بر همۀ همطرازان خود پیروز شد. بَراز به زمینی که خالی از درخت باشد گفته می شود. بارَزَهُ ، مُبارَزَة یعنی با او جنگید و زد و خورد کرد. «برزوا» در نساء آیۀ 81 چون با «مِن» همراه است به معنی خارج شدن می باشد و در لغت به معنی ظهور پس از خِفاء و خروج برای جنگیدن معنی شده است.
برگرفته از ماهنامۀ قرآنی بشیر
-
پاسخ : صفحه ی 98 از قرآن کریم شامل آیات 194 تا 206 از سوره ی اعراف و آیات 1 تا 2 سوره ی انفال
اللهم انا نعوذ بك من نزغات الشيطان الرجيم و كيده و مكائده ، و من الثقة بأمانيه و مواعيده و غروره و مصائده ؛
-
پاسخ : صفحه ی 98 از قرآن کریم شامل آیات 194 تا 206 از سوره ی اعراف و آیات 1 تا 2 سوره ی انفال
http://uc-njavan.ir/images/1lzv4w9fyslxvmrzjtun.jpg
خدایا !به سوی تو شکایت اوردم از نفسی که مرا همواره به بدی وادارد
و به سوی گناه شتاب دارد و به نافرمانی هایت حریص است
و مرا به صورت پست ترین نابود شدگان درم اورد
از تو می خواهم مرا در پیروزی بر دشمنان یاری کنی
و از بلا محافظتم کنی
و از گناهان نگاهم داری
به مهر و رحمتت ای مهربان ترین مهربانان
مناجات الشاکین
ماهنامه بیرق
-
صفحه ی 99 از قرآن کریم شامل آیات 3 تا 18 از سوره ی انفال
صفحه ی 99 از قرآن کریم شامل آیات 3 تا 18 از سوره ی انفال
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَوٰةَ وَمِمَّا رَزَقْنَٰهُمْ يُنفِقُونَ(3)
همانان كه نماز را به پا مي دارند و از آنچه به ايشان روزي داده ايم انفاق مي كنند(3)
أُو۟لَٰٓئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا لَّهُمْ دَرَجَٰتٌ عِندَ رَبِّهِمْ وَمَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ كَرِيمٌ(4)
آنان هستند كه حقا مؤمنند براي آنان نزد پروردگارشان درجات و آمرزش و روزي نيكو خواهد بود(4)
كَمَآ أَخْرَجَكَ رَبُّكَ مِنۢ بَيْتِكَ بِالْحَقِّ وَإِنَّ فَرِيقًا مِّنَ الْمُؤْمِنِينَ لَكَٰرِهُونَ(5)
همان گونه كه پروردگارت تو را از خانه ات به حق بيرون آورد و حال آنكه دسته اي از مؤمنان سخت كراهت داشتند(5)
يُجَٰدِلُونَكَ فِي الْحَقِّ بَعْدَمَا تَبَيَّنَ كَأَنَّمَا يُسَاقُونَ إِلَي الْمَوْتِ وَهُمْ يَنظُرُونَ(6)
با تو در باره حق بعد از آنكه روشن گرديد مجادله مي كنند گويي كه آنان را به سوي مرگ مي رانند و ايشان [بدان] مي نگرند(6)
وَإِذْ يَعِدُكُمُ اللَّهُ إِحْدَي الطَّآئِفَتَيْنِ أَنَّهَا لَكُمْ وَتَوَدُّونَ أَنَّ غَيْرَ ذَاتِ الشَّوْكَةِ تَكُونُ لَكُمْ وَيُرِيدُ اللَّهُ أَن يُحِقَّ الْحَقَّ بِكَلِمَٰتِهِ وَيَقْطَعَ دَابِرَ الْكَٰفِرِينَ(7)
و [به ياد آوريد] هنگامي را كه خدا يكي از دو دسته [كاروان تجارتي قريش يا سپاه ابوسفيان] را به شما وعده داد كه از آن شما باشد و شما دوست داشتيد كه دسته بي سلاح براي شما باشد و[لي] خدا مي خواست حق [=اسلام] را با كلمات خود ثابت و كافران را ريشه كن كند(7)
لِيُحِقَّ الْحَقَّ وَيُبْطِلَ الْبَٰطِلَ وَلَوْ كَرِهَ الْمُجْرِمُونَ(8)
تا حق را ثابت و باطل را نابود گرداند هر چند بزهكاران خوش نداشته باشند(8)
إِذْ تَسْتَغِيثُونَ رَبَّكُمْ فَاسْتَجَابَ لَكُمْ أَنِّي مُمِدُّكُم بِأَلْفٍ مِّنَ الْمَلَٰٓئِكَةِ مُرْدِفِينَ(9)
[به ياد آوريد] زماني را كه پروردگار خود را به فرياد مي طلبيديد پس دعاي شما را اجابت كرد كه من شما را با هزار فرشته پياپي ياري خواهم كرد(9)
وَمَا جَعَلَهُ اللَّهُ إِلَّا بُشْرَيٰ وَلِتَطْمَئِنَّ بِهِ قُلُوبُكُمْ وَمَا النَّصْرُ إِلَّا مِنْ عِندِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ(10)
و اين [وعده] را خداوند جز نويدي [براي شما] قرار نداد و تا آنكه دلهاي شما بدان اطمينان يابد و پيروزي جز از نزد خدا نيست كه خدا شكست ناپذير [و] حكيم است(10)
إِذْ يُغَشِّيكُمُ النُّعَاسَ أَمَنَةً مِّنْهُ وَيُنَزِّلُ عَلَيْكُم مِّنَ السَّمَآءِ مَآءً لِّيُطَهِّرَكُم بِهِ وَيُذْهِبَ عَنكُمْ رِجْزَ الشَّيْطَٰنِ وَلِيَرْبِطَ عَلَيٰ قُلُوبِكُمْ وَيُثَبِّتَ بِهِ الْأَقْدَامَ(11)
[به ياد آوريد] هنگامي را كه [خدا] خواب سبك آرامش بخشي كه از جانب او بود بر شما مسلط ساخت و از آسمان باراني بر شما فرو ريزانيد تا شما را با آن پاك گرداند و وسوسه شيطان را از شما بزدايد و دلهايتان را محكم سازد و گامهايتان را بدان استوار دارد(11)
إِذْ يُوحِي رَبُّكَ إِلَي الْمَلَٰٓئِكَةِ أَنِّي مَعَكُمْ فَثَبِّتُوا۟ الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ سَأُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُوا۟ الرُّعْبَ فَاضْرِبُوا۟ فَوْقَ الْأَعْنَاقِ وَاضْرِبُوا۟ مِنْهُمْ كُلَّ بَنَانٍ(12)
هنگامي كه پروردگارت به فرشتگان وحي مي كرد كه من با شما هستم پس كساني را كه ايمان آورده اند ثابت قدم بداريد به زودي در دل كافران وحشت خواهم افكند پس فراز گردنها را بزنيد و همه سرانگشتانشان را قلم كنيد(12)
ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ شَآقُّوا۟ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَمَن يُشَاقِقِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ(13)
اين [كيفر] بدان سبب است كه آنان با خدا و پيامبر او به مخالفت برخاستند و هر كس با خدا و پيامبر او به مخالفت برخيزد قطعا خدا سخت كيفر است(13)
ذَٰلِكُمْ فَذُوقُوهُ وَأَنَّ لِلْكَٰفِرِينَ عَذَابَ النَّارِ(14)
اين [عذاب دنيا] را بچشيد و [بدانيد كه] براي كافران عذاب آتش خواهد بود(14)
يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوٓا۟ إِذَا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا۟ زَحْفًا فَلَا تُوَلُّوهُمُ الْأَدْبَارَ(15)
اي كساني كه ايمان آورده ايد هر گاه [در ميدان نبرد] به كافران برخورد كرديد كه [به سوي شما] روي مي آورند به آنان پشت مكنيد(15)
وَمَن يُوَلِّهِمْ يَوْمَئِذٍ دُبُرَهُ إِلَّا مُتَحَرِّفًا لِّقِتَالٍ أَوْ مُتَحَيِّزًا إِلَيٰ فِئَةٍ فَقَدْ بَآءَ بِغَضَبٍ مِّنَ اللَّهِ وَمَأْوَيٰهُ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ(16)
و هر كه در آن هنگام به آنان پشت كند مگر آنكه [هدفش] كناره گيري براي نبردي [مجدد] يا پيوستن به جمعي [ديگر از همرزمانش] باشد قطعا به خشم خدا گرفتار خواهد شد و جايگاهش دوزخ است و چه بد سرانجامي است(16)
فَلَمْ تَقْتُلُوهُمْ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ قَتَلَهُمْ وَمَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ رَمَيٰ وَلِيُبْلِيَ الْمُؤْمِنِينَ مِنْهُ بَلَآءً حَسَنًا إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ(17)
و شما آنان را نكشتيد بلكه خدا آنان را كشت و چون [ريگ به سوي آنان] افكندي تو نيفكندي بلكه خدا افكند [آري خدا چنين كرد تا كافران را مغلوب كند] و بدين وسيله مؤمنان را به آزمايشي نيكو بيازمايد قطعا خدا شنواي داناست(17)
ذَٰلِكُمْ وَأَنَّ اللَّهَ مُوهِنُ كَيْدِ الْكَٰفِرِينَ(18)
[ماجرا] اين بود و [بدانيد كه] خدا نيرنگ كافران را سست مي گرداند(18)
صدق الله العلي العظيم
-
پاسخ : صفحه ی 99 از قرآن کریم شامل آیات 3 تا 18 از سوره ی انفال
امام صادق (ع) :
حُبُّ الدُّنْیا رَأسُ کُلِّ خَطیِئَةِ
دنیا دوستی منشأ هرگناه است
The love of this [material] world is the origin of all vices.
-
پاسخ : صفحه ی 98 از قرآن کریم شامل آیات 194 تا 206 از سوره ی اعراف و آیات 1 تا 2 سوره ی انفال
-
پاسخ : صفحه ی 99 از قرآن کریم شامل آیات 3 تا 18 از سوره ی انفال
http://uc-njavan.ir/images/1x5dpk4n1dxdyuyp5o9p.gif
خدایا!برمحمد و خاندان پاکش دورد فرست
و ایمانم را به کامل ترین مرتبه ان برسان
و یقینم را برترین یقین قراربده
ونیتم را به نیکوترین ان
وعملم را به نیکوترین اعمال منتهی گردان.
فرازهایی از دعای مکارم اخلاق
از امام سجاد(ع)[golrooz]
-
پاسخ : بیان مفاهیم آیۀ 200 سورۀ اعراف
نقل قول:
نوشته اصلی توسط
عبدالله91
پناه بردن واقعی به خداوند چگونه است؟
منظور از پناه بردن به خدا این نیست که انسان، تنها با زبان به او پناه ببرد؛ بلکه باید با فکر و عقیده و عمل نیز خود را در پناه خدا قرار دهد. از راه ها، برنامه ها، افکار و تبلیغات و مجالس و محافل شیطانی، خود را کنار کشد و در مسیر افکار و تبلیغات رحمانی قرار دهد، وگرنه انسانی که خود را در معرض طوفان آن وسوسه ها قرار داده است، تنها با گفتنِ «أعوذ بالله» به جایی نمی رسد.
چرا در انتهای آیه، دو صفت «سمیع» و «علیم» آمده است؟
ختم آیه به دو صفت «سَمِیعٌ» و «عَلِیمٌ» به این معنا اشاره دارد که استعاذۀ زبانی به تنهایی کافی نیست. گویا خداوند می فرماید: با زبانت به خدا پناه ببر؛ زیرا خداوند، به آنچه درون توست آگاه است.
خلاصه اینکه؛ ذکر لفظی بدون معرفت قلبی، بی فایده است.
پیام های این آیۀ شریفه:
1 . وسوسۀ شیطان، حتمی و دایمی است. حتی از کوچکترین وسوسۀ شیطان نیز نباید غافل شد. باید به خدا پناه برد و خود را تحت عنایت او قرار داد « يَنزَغَنَّكَ ... فَاسْتَعِذْ ».
2 . همۀ انسانها، حتی پیامبران بزرگ نیز برای تخلف از فرمانهای خدا، مورد طمع شیطان هستند « يَنزَغَنَّكَ ...».
3 . هنگام مواجه شدن با وسوسه های شیطان، پناه خوایتن از خدا بهترین راه درمان وسوسه های شیطان است « ... فَاسْتَعِذْ ».
4 . باور به شنوایی و آگاهی گسترۀ خداوند، مایۀ پناه بردن به او برابر وسوسه های شیطان است « إِنَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ ».
برگرفته از کتاب تفسیر همراه
سلام عليكم
باتشكر از مطالب گران قدرتون.
يه سوالي داشتم،ببخشيد اين كتاب تفسير همراه رو مي تونيد توضيح بدين ،يعني نرم افزار گوشيه يا؟؟
ممنون
-
پاسخ : بیان مفاهیم آیۀ 200 سورۀ اعراف
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
نقل قول:
نوشته اصلی توسط
ادياني
سلام عليكم
باتشكر از مطالب گران قدرتون.
يه سوالي داشتم،ببخشيد اين كتاب تفسير همراه رو مي تونيد توضيح بدين ،يعني نرم افزار گوشيه يا؟؟
ممنون
نه عزیز کتاب هست. آیات مهم رو تفسیر کردن و از انواع تفاسیرهای معتبر مانند المیزان و نمونه و... استفاده شده. اوقاف به چاپ رسونده. ممنون عزیز که توجه دارین
-
پاسخ : صفحه ی 99 از قرآن کریم شامل آیات 3 تا 18 از سوره ی انفال
صرفا جهت اطلاع
علت نام گذاری این سوره به انفال:
اولا-کلمه انفال در اغاز سوره2 بار به کار رفته است.
در غیر این سوره در هیچ جای دیگر قران نیامده است.
ثانیا- انفال به معنای ثروت های عمومی است که احکام ان در این سوره بیان شده است
2-نام دیگر این سوره بدر است
زیرا واقعه جنگ بدر در این سوره مشروحا بیان شده است
و حتی به نظر بعضی مفسرین این سوره در اثنای جنگ بدر نازل شده است
----------------------------------------------
مکان و زمان نزول
این سوره در سال دوم بعد از هجرت نازل شده و مدنی است
به استثنای 7 ایه - که مکی هستند-ایات 30 تا 37
------------------------------------------
احکام و فقه سوره
دو حکم مهم حکوتی را در مورد مسایل مالی اسلام بین می کند:
1-حکم انفال و ثروت های عمومی در ایه اول
2-حکم خمس اموال و غنایم و موارد مصارف انها در ایه 41
----------------------------------------
برداشتی از کتاب شناخت سوره های قران
هاشم هاشم زاده
التماس دعای شهادت[golrooz][golrooz]
-
پاسخ : صفحه ی 99 از قرآن کریم شامل آیات 3 تا 18 از سوره ی انفال
سلام کردن فرشته بر حضرت علی ع:
خدیجه ص می فرماید:
که روزی رسول خدا ص به من فرمود:
ایا ان شخصی را که در نزد من بود دیدی؟
عرض کردم بله ای رسول خدا!
فرمود: او ملکی است که از زمان خلقتش تا الان روی زمین نیامده بود و در این ساعت از خداوند اجازه گرفت
که روی زمین بیاد و بر حضرت علی ع سلام کند
و خداوند نیز به او اذن داد و به من بشارت داد
که حسن و حسین جوانان اهل بهشت هستند
و فاطمه زهرا س سیده زنان اهل بهشت است.
برگرفته از کتاب قضاوت ها و معجزات علی ع
از جابر رضوانی
پیشاپیش عیدتان هم مبارک[golrooz]
-
صفحه ی 100 از قرآن کریم شامل آیات 19 تا 34 از سوره ی انفال
صفحه ی 100 از قرآن کریم شامل آیات 19 تا 34 از سوره ی انفال
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِن تَسْتَفْتِحُوا۟ فَقَدْ جَآءَكُمُ الْفَتْحُ وَإِن تَنتَهُوا۟ فَهُوَ خَيْرٌ لَّكُمْ وَإِن تَعُودُوا۟ نَعُدْ وَلَن تُغْنِيَ عَنكُمْ فِئَتُكُمْ شَئًْا وَلَوْ كَثُرَتْ وَأَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُؤْمِنِينَ(19)
[اي مشركان] اگر شما پيروزي [حق] را مي طلبيد اينك پيروزي به سراغ شما آمد [و اسلام پيروز شد] و اگر [از دشمني] بازايستيد آن براي شما بهتر است و اگر [به جنگ] برگرديد ما هم بر مي گرديم و [بدانيد] كه گروه شما هر چند زياد باشد هرگز از شما چيزي را دفع نتوانند كرد و خداست كه با مؤمنان است(19)
يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوٓا۟ أَطِيعُوا۟ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَا تَوَلَّوْا۟ عَنْهُ وَأَنتُمْ تَسْمَعُونَ(20)
اي كساني كه ايمان آورده ايد خدا و فرستاده او را فرمان بريد و از او روي برنتابيد در حالي كه [سخنان او را] مي شنويد(20)
وَلَا تَكُونُوا۟ كَالَّذِينَ قَالُوا۟ سَمِعْنَا وَهُمْ لَا يَسْمَعُونَ(21)
و مانند كساني مباشيد كه گفتند شنيديم در حالي كه نمي شنيدند(21)
۞ إِنَّ شَرَّ الدَّوَآبِّ عِندَ اللَّهِ الصُّمُّ الْبُكْمُ الَّذِينَ لَا يَعْقِلُونَ(22)
قطعا بدترين جنبندگان نزد خدا كران و لالاني اند كه نمي انديشند(22)
وَلَوْ عَلِمَ اللَّهُ فِيهِمْ خَيْرًا لَّأَسْمَعَهُمْ وَلَوْ أَسْمَعَهُمْ لَتَوَلَّوا۟ وَّهُم مُّعْرِضُونَ(23)
و اگر خدا در آنان خيري مي يافت قطعا شنوايشان مي ساخت و اگر آنان را شنوا مي كرد حتما باز به حال اعراض روي برمي تافتند(23)
يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ اسْتَجِيبُوا۟ لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ وَاعْلَمُوٓا۟ أَنَّ اللَّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ وَأَنَّهُ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ(24)
اي كساني كه ايمان آورده ايد چون خدا و پيامبر شما را به چيزي فرا خواندند كه به شما حيات مي بخشد آنان را اجابت كنيد و بدانيد كه خدا ميان آدمي و دلش حايل مي گردد و هم در نزد او محشور خواهيد شد(24)
وَاتَّقُوا۟ فِتْنَةً لَّا تُصِيبَنَّ الَّذِينَ ظَلَمُوا۟ مِنكُمْ خَآصَّةً وَاعْلَمُوٓا۟ أَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ(25)
و از فتنه اي كه تنها به ستمكاران شما نمي رسد بترسيد و بدانيد كه خدا سخت كيفر است(25)
وَاذْكُرُوٓا۟ إِذْ أَنتُمْ قَلِيلٌ مُّسْتَضْعَفُونَ فِي الْأَرْضِ تَخَافُونَ أَن يَتَخَطَّفَكُمُ النَّاسُ فََٔاوَيٰكُمْ وَأَيَّدَكُم بِنَصْرِهِ وَرَزَقَكُم مِّنَ الطَّيِّبَٰتِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ(26)
و به ياد آوريد هنگامي را كه شما در زمين گروهي اندك و مستضعف بوديد مي ترسيديد مردم شما را بربايند پس [خدا] به شما پناه داد و شما را به ياري خود نيرومند گردانيد و از چيزهاي پاك به شما روزي داد باشد كه سپاسگزاري كنيد(26)
يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ لَا تَخُونُوا۟ اللَّهَ وَالرَّسُولَ وَتَخُونُوٓا۟ أَمَٰنَٰتِكُمْ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ(27)
اي كساني كه ايمان آورده ايد به خدا و پيامبر او خيانت مكنيد و [نيز] در امانتهاي خود خيانت نورزيد و خود مي دانيد [كه نبايد خيانت كرد](27)
وَاعْلَمُوٓا۟ أَنَّمَآ أَمْوَٰلُكُمْ وَأَوْلَٰدُكُمْ فِتْنَةٌ وَأَنَّ اللَّهَ عِندَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ(28)
و بدانيد كه اموال و فرزندان شما [وسيله] آزمايش [شما] هستند و خداست كه نزد او پاداشي بزرگ است(28)
يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوٓا۟ إِن تَتَّقُوا۟ اللَّهَ يَجْعَل لَّكُمْ فُرْقَانًا وَيُكَفِّرْ عَنكُمْ سَئَِّاتِكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ(29)
اي كساني كه ايمان آورده ايد اگر از خدا پروا داريد براي شما [نيروي] تشخيص [حق از باطل] قرار مي دهد و گناهانتان را از شما مي زدايد و شما را مي آمرزد و خدا داراي بخشش بزرگ است(29)
وَإِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا۟ لِيُثْبِتُوكَ أَوْ يَقْتُلُوكَ أَوْ يُخْرِجُوكَ وَيَمْكُرُونَ وَيَمْكُرُ اللَّهُ وَاللَّهُ خَيْرُ الْمَٰكِرِينَ(30)
و [ياد كن] هنگامي را كه كافران در باره تو نيرنگ مي كردند تا تو را به بند كشند يا بكشند يا [از مكه] اخراج كنند و نيرنگ مي زدند و خدا تدبير مي كرد و خدا بهترين تدبيركنندگان است(30)
وَإِذَا تُتْلَيٰ عَلَيْهِمْ ءَايَٰتُنَا قَالُوا۟ قَدْ سَمِعْنَا لَوْ نَشَآءُ لَقُلْنَا مِثْلَ هَٰذَآ إِنْ هَٰذَآ إِلَّآ أَسَٰطِيرُ الْأَوَّلِينَ(31)
و چون آيات ما بر آنان خوانده شود مي گويند به خوبي شنيديم اگر مي خواستيم قطعا ما نيز همانند اين را مي گفتيم اين جز افسانه هاي پيشينيان نيست(31)
وَإِذْ قَالُوا۟ اللَّهُمَّ إِن كَانَ هَٰذَا هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِندِكَ فَأَمْطِرْ عَلَيْنَا حِجَارَةً مِّنَ السَّمَآءِ أَوِ ائْتِنَا بِعَذَابٍ أَلِيمٍ(32)
و [ياد كن] هنگامي را كه گفتند خدايا اگر اين [كتاب] همان حق از جانب توست پس بر ما از آسمان سنگهايي بباران يا عذابي دردناك بر سر ما بياور(32)
وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنتَ فِيهِمْ وَمَا كَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ(33)
و[لي] تا تو در ميان آنان هستي خدا بر آن نيست كه ايشان را عذاب كند و تا آنان طلب آمرزش مي كنند خدا عذاب كننده ايشان نخواهد بود(33)
وَمَا لَهُمْ أَلَّا يُعَذِّبَهُمُ اللَّهُ وَهُمْ يَصُدُّونَ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَمَا كَانُوٓا۟ أَوْلِيَآءَهُ إِنْ أَوْلِيَآؤُهُ إِلَّا الْمُتَّقُونَ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ(34)
چرا خدا [در آخرت] عذابشان نكند با اينكه آنان [مردم را] از [زيارت] مسجدالحرام باز مي دارند در حالي كه ايشان سرپرست آن نباشند چرا كه سرپرست آن جز پرهيزگاران نيستند ولي بيشترشان نمي دانند(34)
صدق الله العلي العظيم
-
پاسخ : صفحه ی 100 از قرآن کریم شامل آیات 19 تا 34 از سوره ی انفال
فرقان: نيروي تشخيص حق از باطل
فرقان در اعتقادات جدا کردن ایمان و هدایت است از کفر و ضلالت، و در عمل جدا کردن اطاعت و هر عمل مورد خشنودی خداست از معصیت و هر عملی که موجب غضب او باشد و فرقان در رأی و نظر و جدا کردن فکر صحیح است از فکر باطل، همه این ها نتیجه و میوه ای است که از درخت تقوا به دست می آید.
-
پاسخ : صفحه ی 100 از قرآن کریم شامل آیات 19 تا 34 از سوره ی انفال
-
پاسخ : صفحه ی 100 از قرآن کریم شامل آیات 19 تا 34 از سوره ی انفال
امام رضا (علیه‌السلام) :
مَنْ طَلَبَ الأمْرَ مِنْ وَجْهِهِ لَمْ یَزَلَّ، فَإنْ زَلَّ لَمْ تَخْذُلْهُ الحیلةُ
هر که اهدافش را از راه درست دنبال کند، نخواهد لغزید، اگر هم بلغزد راه چاره بر او بسته نمی شود
Anyone pursuing his goals honestly does not slip up and if he does, he can seek a way out.
بحار الأنوار، ج 78، ص 356
-
پاسخ : صفحه ی 100 از قرآن کریم شامل آیات 19 تا 34 از سوره ی انفال
http://uc-njavan.ir/images/tdfssy0w43o9be7kdo0g.jpg
سوره : آل عمران آیه : ۱۹۳
رَّبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِیًا یُنَادِی لِلإِیمَانِ أَنْ آمِنُواْ بِرَبِّکُمْ فَآمَنَّا رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَکَفِّرْ عَنَّا سَیِّئَاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ الأبْرَارِ
فارسی:ای پروردگار ما ، شنیدیم که منادیی به ایمان فرا می خواند که به پروردگارتان ایمان بیاورید و ما ایمان آوردیم پس ، ای پروردگار ما ، گناهان ما را بیامرز و بدیهای ما را از ما بزدای و ما را با نیکان بمیران
English
:
- 193. Our Lord! surely we have heard a preacher calling to the faith, saying: Believe in your Lord, so we did believe; Our Lord! forgive us therefore our faults, and cover our evil deeds and make us die with the righteous.
اردو :اے ہمارے رب! ہم نے ایک ندا دینے والے کو سنا جو ایمان کی دعوت دے رہا تھا: اپنے پروردگار پر ایمان لے آؤ تو ہم ایمان لے آئے، تو اے ہمارے رب! ہمارے گناہوں سے درگزر فر ما اور ہماری خطاؤں کو دور فرما اور نیک لوگوں کے ساتھ ہمار ا خاتمہ فرما
-
صفحه ی 101 از قرآن کریم شامل آیات 35 تا 45 از سوره ی انفال
صفحه ی 101 از قرآن کریم شامل آیات 35 تا 45 از سوره ی انفال
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَمَا كَانَ صَلَاتُهُمْ عِندَ الْبَيْتِ إِلَّا مُكَآءً وَتَصْدِيَةً فَذُوقُوا۟ الْعَذَابَ بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ(35)
و نمازشان در خانه [خدا] جز سوت كشيدن و كف زدن نبود پس به سزاي آنكه كفر مي ورزيديد اين عذاب را بچشيد(35)
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا۟ يُنفِقُونَ أَمْوَٰلَهُمْ لِيَصُدُّوا۟ عَن سَبِيلِ اللَّهِ فَسَيُنفِقُونَهَا ثُمَّ تَكُونُ عَلَيْهِمْ حَسْرَةً ثُمَّ يُغْلَبُونَ وَالَّذِينَ كَفَرُوٓا۟ إِلَيٰ جَهَنَّمَ يُحْشَرُونَ(36)
بي گمان كساني كه كفر ورزيدند اموال خود را خرج مي كنند تا [مردم را] از راه خدا بازدارند پس به زودي [همه] آن را خرج مي كنند و آنگاه حسرتي بر آنان خواهد گشت سپس مغلوب مي شوند و كساني كه كفر ورزيدند به سوي دوزخ گردآورده خواهند شد(36)
لِيَمِيزَ اللَّهُ الْخَبِيثَ مِنَ الطَّيِّبِ وَيَجْعَلَ الْخَبِيثَ بَعْضَهُ عَلَيٰ بَعْضٍ فَيَرْكُمَهُ جَمِيعًا فَيَجْعَلَهُ فِي جَهَنَّمَ أُو۟لَٰٓئِكَ هُمُ الْخَٰسِرُونَ(37)
تا خدا ناپاك را از پاك جدا كند و ناپاكها را روي يكديگر نهد و همه را متراكم كند آنگاه در جهنم قرار دهد اينان همان زيانكارانند(37)
قُل لِّلَّذِينَ كَفَرُوٓا۟ إِن يَنتَهُوا۟ يُغْفَرْ لَهُم مَّا قَدْ سَلَفَ وَإِن يَعُودُوا۟ فَقَدْ مَضَتْ سُنَّتُ الْأَوَّلِينَ(38)
به كساني كه كفر ورزيده اند بگو اگر بازايستند آنچه گذشته است برايشان آمرزيده مي شود و اگر بازگردند به يقين سنت [خدا در مورد] پيشينيان گذشت(38)
وَقَٰتِلُوهُمْ حَتَّيٰ لَا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَيَكُونَ الدِّينُ كُلُّهُ لِلَّهِ فَإِنِ انتَهَوْا۟ فَإِنَّ اللَّهَ بِمَا يَعْمَلُونَ بَصِيرٌ(39)
و با آنان بجنگيد تا فتنه اي بر جاي نماند و دين يكسره از آن خدا گردد پس اگر [از كفر] بازايستند قطعا خدا به آنچه انجام مي دهند بيناست(39)
وَإِن تَوَلَّوْا۟ فَاعْلَمُوٓا۟ أَنَّ اللَّهَ مَوْلَيٰكُمْ نِعْمَ الْمَوْلَيٰ وَنِعْمَ النَّصِيرُ(40)
و اگر روي برتافتند پس بدانيد كه خدا سرور شماست چه نيكو سرور و چه نيكو ياوري است(40)
۞ وَاعْلَمُوٓا۟ أَنَّمَا غَنِمْتُم مِّن شَيْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي الْقُرْبَيٰ وَالْيَتَٰمَيٰ وَالْمَسَٰكِينِ وَابْنِ السَّبِيلِ إِن كُنتُمْ ءَامَنتُم بِاللَّهِ وَمَآ أَنزَلْنَا عَلَيٰ عَبْدِنَا يَوْمَ الْفُرْقَانِ يَوْمَ الْتَقَي الْجَمْعَانِ وَاللَّهُ عَلَيٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ(41)
و بدانيد كه هر چيزي را به غنيمت گرفتيد يك پنجم آن براي خدا و پيامبر و براي خويشاوندان [او] و يتيمان و بينوايان و در راه ماندگان است اگر به خدا و آنچه بر بنده خود در روز جدايي [حق از باطل] روزي كه آن دو گروه با هم روبرو شدند نازل كرديم ايمان آورده ايد و خدا بر هر چيزي تواناست(41)
إِذْ أَنتُم بِالْعُدْوَةِ الدُّنْيَا وَهُم بِالْعُدْوَةِ الْقُصْوَيٰ وَالرَّكْبُ أَسْفَلَ مِنكُمْ وَلَوْ تَوَاعَدتُّمْ لَاخْتَلَفْتُمْ فِي الْمِيعَٰدِ وَلَٰكِن لِّيَقْضِيَ اللَّهُ أَمْرًا كَانَ مَفْعُولًا لِّيَهْلِكَ مَنْ هَلَكَ عَنۢ بَيِّنَةٍ وَيَحْيَيٰ مَنْ حَيَّ عَنۢ بَيِّنَةٍ وَإِنَّ اللَّهَ لَسَمِيعٌ عَلِيمٌ(42)
آنگاه كه شما بر دامنه نزديكتر [كوه] بوديد و آنان در دامنه دورتر [كوه ] و سواران [دشمن] پايين تر از شما [موضع گرفته] بودند و اگر با يكديگر وعده گذارده بوديد قطعا در وعده گاه خود اختلاف مي كرديد ولي [چنين شد] تا خداوند كاري را كه انجام شدني بود به انجام رساند [و] تا كسي كه [بايد] هلاك شود با دليلي روشن هلاك گردد و كسي كه [بايد] زنده شود با دليلي واضح زنده بماند و خداست كه در حقيقت شنواي داناست(42)
إِذْ يُرِيكَهُمُ اللَّهُ فِي مَنَامِكَ قَلِيلًا وَلَوْ أَرَيٰكَهُمْ كَثِيرًا لَّفَشِلْتُمْ وَلَتَنَٰزَعْتُمْ فِي الْأَمْرِ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ سَلَّمَ إِنَّهُ عَلِيمٌۢ بِذَاتِ الصُّدُورِ(43)
[اي پيامبر ياد كن] آنگاه را كه خداوند آنان [=سپاه دشمن] را در خوابت به تو اندك نشان داد و اگر ايشان را به تو بسيار نشان مي داد قطعا سست مي شديد و حتما در كار [جهاد] منازعه مي كرديد ولي خدا شما را به سلامت داشت چرا كه او به راز دلها داناست(43)
وَإِذْ يُرِيكُمُوهُمْ إِذِ الْتَقَيْتُمْ فِيٓ أَعْيُنِكُمْ قَلِيلًا وَيُقَلِّلُكُمْ فِيٓ أَعْيُنِهِمْ لِيَقْضِيَ اللَّهُ أَمْرًا كَانَ مَفْعُولًا وَإِلَي اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ(44)
و آنگاه كه چون با هم برخورد كرديد آنان را در ديدگان شما اندك جلوه داد و شما را [نيز] در ديدگان آنان كم نمودار ساخت تا خداوند كاري را كه انجام شدني بود تحقق بخشد و كارها به سوي خدا بازگردانده مي شود(44)
يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوٓا۟ إِذَا لَقِيتُمْ فِئَةً فَاثْبُتُوا۟ وَاذْكُرُوا۟ اللَّهَ كَثِيرًا لَّعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ(45)
اي كساني كه ايمان آورده ايد چون با گروهي برخورد مي كنيد پايداري ورزيد و خدا را بسيار ياد كنيد باشد كه رستگار شويد(45)
صدق الله العلي العظيم
-
پاسخ : صفحه ی 101 از قرآن کریم شامل آیات 35 تا 45 از سوره ی انفال
We - Ahl al-Bayt- are God’s agents amongst people, we have been chosen by God, and we have been endowed with His holiness.
شرح نهج‌البلاغه، ابن‌ابی‌الحدید، ج 16
-
پاسخ : صفحه ی 101 از قرآن کریم شامل آیات 35 تا 45 از سوره ی انفال
-
پاسخ : صفحه ی 101 از قرآن کریم شامل آیات 35 تا 45 از سوره ی انفال
-
صفحه ی 102 از قرآن کریم شامل آیات 46 تا 59 از سوره ی انفال
صفحه ی 102 از قرآن کریم شامل آیات 46 تا 59 از سوره ی انفال
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَأَطِيعُوا۟ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَا تَنَٰزَعُوا۟ فَتَفْشَلُوا۟ وَتَذْهَبَ رِيحُكُمْ وَاصْبِرُوٓا۟ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّٰبِرِينَ(46)
و از خدا و پيامبرش اطاعت كنيد و با هم نزاع مكنيد كه سست شويد و مهابت شما از بين برود و صبر كنيد كه خدا با شكيبايان است(46)
وَلَا تَكُونُوا۟ كَالَّذِينَ خَرَجُوا۟ مِن دِيَٰرِهِم بَطَرًا وَرِئَآءَ النَّاسِ وَيَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ وَاللَّهُ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطٌ(47)
و مانند كساني مباشيد كه از خانه هايشان با حالت سرمستي و به صرف نمايش به مردم خارج شدند و [مردم را] از راه خدا باز مي داشتند و خدا به آنچه مي كنند احاطه دارد(47)
وَإِذْ زَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَٰنُ أَعْمَٰلَهُمْ وَقَالَ لَا غَالِبَ لَكُمُ الْيَوْمَ مِنَ النَّاسِ وَإِنِّي جَارٌ لَّكُمْ فَلَمَّا تَرَآءَتِ الْفِئَتَانِ نَكَصَ عَلَيٰ عَقِبَيْهِ وَقَالَ إِنِّي بَرِيٓءٌ مِّنكُمْ إِنِّيٓ أَرَيٰ مَا لَا تَرَوْنَ إِنِّيٓ أَخَافُ اللَّهَ وَاللَّهُ شَدِيدُ الْعِقَابِ(48)
و [ياد كن] هنگامي را كه شيطان اعمال آنان را برايشان بياراست و گفت امروز هيچ كس از مردم بر شما پيروز نخواهد شد و من پناه شما هستم پس هنگامي كه دو گروه يكديگر را ديدند [شيطان] به عقب برگشت و گفت من از شما بيزارم من چيزي را مي بينم كه شما نمي بينيد من از خدا بيمناكم و خدا سخت كيفر است(48)
إِذْ يَقُولُ الْمُنَٰفِقُونَ وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ غَرَّ هَٰٓؤُلَآءِ دِينُهُمْ وَمَن يَتَوَكَّلْ عَلَي اللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ(49)
آنگاه كه منافقان و كساني كه در دلهايشان بيماري بود مي گفتند اينان [=مؤمنان] را دينشان فريفته است و هر كس بر خدا توكل كند [بداند كه] در حقيقت خدا شكست ناپذير حكيم است(49)
وَلَوْ تَرَيٰٓ إِذْ يَتَوَفَّي الَّذِينَ كَفَرُوا۟ الْمَلَٰٓئِكَةُ يَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَأَدْبَٰرَهُمْ وَذُوقُوا۟ عَذَابَ الْحَرِيقِ(50)
و اگر ببيني آنگاه كه فرشتگان جان كافران را مي ستانند بر چهره و پشت آنان مي زنند و [گويند] عذاب سوزان را بچشيد(50)
ذَٰلِكَ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيكُمْ وَأَنَّ اللَّهَ لَيْسَ بِظَلَّٰمٍ لِّلْعَبِيدِ(51)
اين [كيفر] دستاوردهاي پيشين شماست و [گر نه] خدا بر بندگان [خود] ستمكار نيست(51)
كَدَأْبِ ءَالِ فِرْعَوْنَ وَالَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَفَرُوا۟ بَِٔايَٰتِ اللَّهِ فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ شَدِيدُ الْعِقَابِ(52)
[رفتارشان] مانند رفتار خاندان فرعون و كساني است كه پيش از آنان بودند به آيات خدا كفر ورزيدند پس خدا به [سزاي] گناهانشان گرفتارشان كرد آري خدا نيرومند سخت كيفر است(52)
ذَٰلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ لَمْ يَكُ مُغَيِّرًا نِّعْمَةً أَنْعَمَهَا عَلَيٰ قَوْمٍ حَتَّيٰ يُغَيِّرُوا۟ مَا بِأَنفُسِهِمْ وَأَنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ(53)
اين [كيفر] بدان سبب است كه خداوند نعمتي را كه بر قومي ارزاني داشته تغيير نمي دهد مگر آنكه آنان آنچه را در دل دارند تغيير دهند و خدا شنواي داناست(53)
كَدَأْبِ ءَالِ فِرْعَوْنَ وَالَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَذَّبُوا۟ بَِٔايَٰتِ رَبِّهِمْ فَأَهْلَكْنَٰهُم بِذُنُوبِهِمْ وَأَغْرَقْنَآ ءَالَ فِرْعَوْنَ وَكُلٌّ كَانُوا۟ ظَٰلِمِينَ(54)
[رفتاري] چون رفتار فرعونيان و كساني كه پيش از آنان بودند كه آيات پروردگارشان را تكذيب كردند پس ما آنان را به [سزاي] گناهانشان هلاك و فرعونيان را غرق كرديم و همه آنان ستمكار بودند(54)
إِنَّ شَرَّ الدَّوَآبِّ عِندَ اللَّهِ الَّذِينَ كَفَرُوا۟ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ(55)
بي ترديد بدترين جنبندگان پيش خدا كساني اند كه كفر ورزيدند و ايمان نمي آورند(55)
الَّذِينَ عَٰهَدتَّ مِنْهُمْ ثُمَّ يَنقُضُونَ عَهْدَهُمْ فِي كُلِّ مَرَّةٍ وَهُمْ لَا يَتَّقُونَ(56)
همانان كه از ايشان پيمان گرفتي ولي هر بار پيمان خود را مي شكنند و [از خدا] پروا نمي دارند(56)
فَإِمَّا تَثْقَفَنَّهُمْ فِي الْحَرْبِ فَشَرِّدْ بِهِم مَّنْ خَلْفَهُمْ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ(57)
پس اگر در جنگ بر آنان دست يافتي با [عقوبت] آنان كساني را كه در پي ايشانند تارومار كن باشد كه عبرت گيرند(57)
وَإِمَّا تَخَافَنَّ مِن قَوْمٍ خِيَانَةً فَانۢبِذْ إِلَيْهِمْ عَلَيٰ سَوَآءٍ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْخَآئِنِينَ(58)
و اگر از گروهي بيم خيانت داري [پيمانشان را] به سويشان بينداز [تا طرفين] به طور يكسان [بدانند كه پيمان گسسته است] زيرا خدا خائنان را دوست نمي دارد(58)
وَلَا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا۟ سَبَقُوٓا۟ إِنَّهُمْ لَا يُعْجِزُونَ(59)
و زنهار كساني كه كافر شده اند گمان نكنند كه پيشي جسته اند زيرا آنان نمي توانند [ما را] درمانده كنند(59)
صدق الله العلي العظيم
-
پاسخ : صفحه ی 102 از قرآن کریم شامل آیات 46 تا 59 از سوره ی انفال
چه کسی تعداد این مورچه ها را میداند؟!
از عماربن یاسر روایت شده است که در یکی از جنگ ها با حضرت علی (ع) بودم
که از سرزمینی گذشتیم که پر از مورچه بود.
عرض کردم :ای امیر المومنین!
ایا کسی از افریده های الهی است که تعداد این مورچه ها را بداند؟
فرمود بله. من کسی را می شناسم که تعداد مورچه ها رامیداند و میداند که چه تعداد از ان ها
نر و چه تعداد از انها ماده هستند.
عرض کردم:ان شخص چه کسی است!؟
فرمود:ایا این ایه در سوره یس(ایه 12)ما شمارش هرچیزی را در امام مبین قرار داده ایم- را نخوانده ای؟
عرض کردم چرا!خوانده ام.
فرمود:من امام مبین و اشکار هستم.
برگرفته از کتاب قضاوت ها و معجزات علی ع
از جابر رضوانی[golrooz]
-
پاسخ : صفحه ی 102 از قرآن کریم شامل آیات 46 تا 59 از سوره ی انفال
تفسیر ایات سوره انفال از 51 تا 59
(آيه 51)- سپس مىگويد به آنها گفته مىشود: «اين مجازات دردناك (كه هم اكنون مىچشيد) به خاطر امورى است كه دستهايتان پيش از شما فراهم ساخته و به اين جهان فرستاده است» (ذلِكَ بِما قَدَّمَتْ أَيْدِيكُمْ).و در آخر آيه اضافه مىكند: «خداوند هيچ گاه ظلم و ستم به بندگانش روا نمىدارد» و هرگونه مجازات و كيفرى در اين جهان و جهان ديگر دامان آنها را بگيرد از ناحيه خود آنهاست وَ أَنَّ اللَّهَ لَيْسَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ).
(آيه 52)- يك سنت تغيير ناپذير: در اين آيه و دو آيه بعد به يك «سنت هميشگى الهى» در باره اقوام و ملتها اشاره شده.نخست مىگويد: چگونگى حال مشركان قريش «همانند حال نزديكان فرعون و آنها كه پيش از او بودند مىباشد» (كَدَأْبِ آلِ فِرْعَوْنَ وَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ). «آنها آيات خدا را انكار كردند خداوند آنها را به گناهانشان كيفر داد» (كَفَرُوا بِآياتِ اللَّهِ فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ). «زيرا خداوند قوى و با قدرت است و كيفرش شديد است» (إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ شَدِيدُ الْعِقابِ).بنابراين تنها قريش و مشركان و بت پرستان مكّه نبودند كه با انكار آيات الهى و لجاجت در برابر حق و درگيرى با رهبران راستين انسانيت گرفتار كيفر گناهانشان شدند، اين يك قانون جاودانى و عمومى است.
(آيه 53)- سپس اين موضوع را با ذكر ريشه اساسى مسأله، روشنتر مىسازد و مىگويد: «اينها همه به خاطر آن است كه خداوند هر نعمت و موهبتى را به قوم و ملتى ببخشد هيچ گاه آن را دگرگون نمىسازد مگر اين كه خود آن جمعيت دگرگون شوند و تغيير يابند و خداوند شنوا و داناست» (ذلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ لَمْ يَكُ مُغَيِّراً نِعْمَةً أَنْعَمَها برگزيده تفسير نمونه، ج2، ص: 162 عَلى قَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ وَ أَنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ).به تعبير ديگر فيض رحمت خدا بيكران و عمومى و همگانى است ولى به تناسب شايستگيها و لياقتها به مردم مىرسد. چنانچه نعمتهاى الهى را وسيلهاى براى تكامل خويش ساختند و شكر آن را كه همان استفاده صحيح است به جا آوردند، نعمتش را پايدار بلكه افزون مىسازد اما هنگامى كه اين مواهب وسيلهاى براى طغيان و ظلم و ناسپاسى و آلودگى گردد در اين هنگام نعمتها را مىگيرد و يا آن را تبديل به بلا و مصيبت مىكند، بنابراين دگرگونيها همواره از ناحيه ماست و گر نه مواهب الهى زوال ناپذير است.
(آيه 54)- در تعقيب اين هدف بار ديگر قرآن اشاره به حال قدرتمندانى همانند فرعونيان و گروهى ديگر از اقوام پيشين مىكند و مىگويد: وضع حال و عادت بت پرستان در مورد سلب نعمتها و گرفتارى در چنگال كيفرهاى سخت «همچون وضع و حالت فرعونيان و اقوام پيشين بود» (كَدَأْبِ آلِ فِرْعَوْنَ وَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ). «آنها نيز آيات پروردگارشان را (كه به منظور هدايت و تقويت و سعادت آنان نازل شده بود) تكذيب كرده و زير پا گذاشتند» (كَذَّبُوا بِآياتِ رَبِّهِمْ). «ما هم به خاطر گناهانشان هلاكشان كرديم» (فَأَهْلَكْناهُمْ بِذُنُوبِهِمْ). «و فرعونيان را در ميان امواج غرق ساختيم» (وَ أَغْرَقْنا آلَ فِرْعَوْنَ). «و تمام اين اقوام و افرادشان ظالم و ستمگر بودند» هم نسبت به خويشتن و هم نسبت به ديگران (وَ كُلٌّ كانُوا ظالِمِينَ).
(آيه 55)- شدت عمل در برابر پيمان شكنان: در اينجا به گروه ديگرى از دشمنان اسلام كه در طول تاريخ پر ماجراى پيامبر صلّى اللّه عليه و آله ضربات سختى بر مسلمين وارد كردند و سر انجام نتيجه دردناك آن را چشيدند اشاره مىكند.اين گروه همان «يهود» مدينه بودند كه مكرر با پيامبر صلّى اللّه عليه و آله پيمان بستند و پيمان خويش را ناجوانمردانه شكستند.نخست آنها را بىارزشترين موجودات زنده اين جهان معرفى كرده، مىگويد: «بدترين جنبندگان نزد خدا كسانى هستند كه راه كفر پيش گرفتند برگزيده تفسير نمونه، ج2، ص: 163 و همچنان به آن ادامه مىدهند و به هيچ رو ايمان نمىآورند» (إِنَّ شَرَّ الدَّوَابِّ عِنْدَ اللَّهِ الَّذِينَ كَفَرُوا فَهُمْ لا يُؤْمِنُونَ).
(آيه 56)- سپس مىگويد «اينها همان كسانى بودند كه با آنها عهد و پيمان بستى (كه لااقلّ بىطرفى را رعايت كنند و در صدد آزار مسلمانان و كمك به دشمنان اسلام نباشند) ولى آنها هر بار پيمان خود را مىشكستند» (الَّذِينَ عاهَدْتَ مِنْهُمْ ثُمَّ يَنْقُضُونَ عَهْدَهُمْ فِي كُلِّ مَرَّةٍ).نه از خدا شرم مىكردند «و نه از مخالفت فرمان او پرهيز داشتند» و نه از زير پا گذاردن اصول انسانى پروا مىنمودند (وَ هُمْ لا يَتَّقُونَ).
(آيه 57)- در اين آيه طرز برخورد با اين گروه پيمان شكن و بىايمان و لجوج را چنين بيان مىكند كه: «اگر آنها را در (ميدان) جنگ بيابى (و اسلحه به دست گيرند و در برابر تو بايستند) آن چنان به آنها حمله كن كه جمعيتهايى كه پشت سر آنها قرار دارند (عبرت گيرند و) پراكنده شوند» (فَإِمَّا تَثْقَفَنَّهُمْ فِي الْحَرْبِ فَشَرِّدْ بِهِمْ مَنْ خَلْفَهُمْ).اين دستور به خاطر آن است كه دشمنان ديگر و حتى دشمنان آينده عبرت گيرند، و از دست زدن به جنگ خوددارى كنند، و همچنين آنها كه با مسلمانان پيمانى دارند و يا در آينده پيمانى خواهند بست از نقض پيمان خوددارى كنند «شايد همگى متذكر شوند» (لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ).
(آيه 58)- «و اگر آنها (در برابر تو در ميدان حاضر نشدند ولى قرائن و نشانههايى از آنها ظاهر شده است كه در صدد پيمان شكنى هستند و) بيم آن مىرود كه دست به خيانت بزنند و پيمان خود را بدون اعلام قبلى يك جانبه نقض كنند، تو پيشدستى كن، و به آنها اعلام نما كه پيمانشان لغو شده است» (وَ إِمَّا تَخافَنَّ مِنْ قَوْمٍ خِيانَةً فَانْبِذْ إِلَيْهِمْ عَلى سَواءٍ).مبادا بدون اعلام الغاء پيمانشان به آنها حمله كنى «زيرا خداوند خائنان و كسانى را كه در پيمان خويش راه خيانت در پيش مىگيرند دوست نمىدارد» (إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْخائِنِينَ). برگزيده تفسير نمونه، ج2، ص: 164
(آيه 59)- در اين آيه روى سخن را به اين گروه پيمان شكن كرده به آنها هشدار داده، مىگويد: «مبادا آنها كه راه كفر پيش گرفتهاند تصور كنند با اعمال خيانت آميز خود پيروز شدهاند» و از قلمرو قدرت و كيفر ما بيرون رفتهاند (وَ لا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا سَبَقُوا). «آنها هرگز ما را ناتوان نخواهند كرد» و از محيط قدرت ما بيرون نخواهند رفت (إِنَّهُمْ لا يُعْجِزُونَ).
-
پاسخ : صفحه ی 102 از قرآن کریم شامل آیات 46 تا 59 از سوره ی انفال
-
پاسخ : صفحه ی 102 از قرآن کریم شامل آیات 46 تا 59 از سوره ی انفال
-
صفحه ی 103 از قرآن کریم شامل آیات 60 تا 71 از سوره ی انفال
صفحه ی 103 از قرآن کریم شامل آیات 60 تا 71 از سوره ی انفال
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَأَعِدُّوا۟ لَهُم مَّا اسْتَطَعْتُم مِّن قُوَّةٍ وَمِن رِّبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّكُمْ وَءَاخَرِينَ مِن دُونِهِمْ لَا تَعْلَمُونَهُمُ اللَّهُ يَعْلَمُهُمْ وَمَا تُنفِقُوا۟ مِن شَيْءٍ فِي سَبِيلِ اللَّهِ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَأَنتُمْ لَا تُظْلَمُونَ(60)
و هر چه در توان داريد از نيرو و اسبهاي آماده بسيج كنيد تا با اين [تداركات] دشمن خدا و دشمن خودتان و [دشمنان] ديگري را جز ايشان كه شما نمي شناسيدشان و خدا آنان را مي شناسد بترسانيد و هر چيزي در راه خدا خرج كنيد پاداشش به خود شما بازگردانيده مي شود و بر شما ستم نخواهد رفت(60)
۞ وَإِن جَنَحُوا۟ لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَهَا وَتَوَكَّلْ عَلَي اللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ(61)
و اگر به صلح گراييدند تو [نيز] بدان گراي و بر خدا توكل نما كه او شنواي داناست(61)
وَإِن يُرِيدُوٓا۟ أَن يَخْدَعُوكَ فَإِنَّ حَسْبَكَ اللَّهُ هُوَ الَّذِيٓ أَيَّدَكَ بِنَصْرِهِ وَبِالْمُؤْمِنِينَ(62)
و اگر بخواهند تو را بفريبند [ياري] خدا براي تو بس است همو بود كه تو را با ياري خود و مؤمنان نيرومند گردانيد(62)
وَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ لَوْ أَنفَقْتَ مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا مَّآ أَلَّفْتَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ أَلَّفَ بَيْنَهُمْ إِنَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ(63)
و ميان دلهايشان الفت انداخت كه اگر آنچه در روي زمين است همه را خرج مي كردي نمي توانستي ميان دلهايشان الفت برقرار كني ولي خدا بود كه ميان آنان الفت انداخت چرا كه او تواناي حكيم است(63)
يَٰٓأَيُّهَا النَّبِيُّ حَسْبُكَ اللَّهُ وَمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ(64)
اي پيامبر خدا و كساني از مؤمنان كه پيرو تواند تو را بس است(64)
يَٰٓأَيُّهَا النَّبِيُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَي الْقِتَالِ إِن يَكُن مِّنكُمْ عِشْرُونَ صَٰبِرُونَ يَغْلِبُوا۟ مِا۟ئَتَيْنِ وَإِن يَكُن مِّنكُم مِّا۟ئَةٌ يَغْلِبُوٓا۟ أَلْفًا مِّنَ الَّذِينَ كَفَرُوا۟ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا يَفْقَهُونَ(65)
اي پيامبر مؤمنان را به جهاد برانگيز اگر از [ميان] شما بيست تن شكيبا باشند بر دويست تن چيره مي شوند و اگر از شما يكصد تن باشند بر هزار تن از كافران پيروز مي گردند چرا كه آنان قومي اند كه نمي فهمند(65)
الَْٰٔنَ خَفَّفَ اللَّهُ عَنكُمْ وَعَلِمَ أَنَّ فِيكُمْ ضَعْفًا فَإِن يَكُن مِّنكُم مِّا۟ئَةٌ صَابِرَةٌ يَغْلِبُوا۟ مِا۟ئَتَيْنِ وَإِن يَكُن مِّنكُمْ أَلْفٌ يَغْلِبُوٓا۟ أَلْفَيْنِ بِإِذْنِ اللَّهِ وَاللَّهُ مَعَ الصَّٰبِرِينَ(66)
اكنون خدا بر شما تخفيف داده و معلوم داشت كه در شما ضعفي هست پس اگر از [ميان] شما يكصد تن شكيبا باشند بر دويست تن پيروز گردند و اگر از شما هزار تن باشند به توفيق الهي بر دو هزار تن غلبه كنند و خدا با شكيبايان است(66)
مَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَن يَكُونَ لَهُ أَسْرَيٰ حَتَّيٰ يُثْخِنَ فِي الْأَرْضِ تُرِيدُونَ عَرَضَ الدُّنْيَا وَاللَّهُ يُرِيدُ الْءَاخِرَةَ وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ(67)
هيچ پيامبري را سزاوار نيست كه [براي اخذ سربها از دشمنان] اسيراني بگيرد تا در زمين به طور كامل از آنان كشتار كند شما متاع دنيا را مي خواهيد و خدا آخرت را مي خواهد و خدا شكست ناپذير حكيم است(67)
لَّوْلَا كِتَٰبٌ مِّنَ اللَّهِ سَبَقَ لَمَسَّكُمْ فِيمَآ أَخَذْتُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ(68)
اگر در آنچه گرفته ايد از جانب خدا نوشته اي نبود قطعا به شما عذابي بزرگ مي رسيد(68)
فَكُلُوا۟ مِمَّا غَنِمْتُمْ حَلَٰلًا طَيِّبًا وَاتَّقُوا۟ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ(69)
پس از آنچه به غنيمت برده ايد حلال و پاكيزه بخوريد و از خدا پروا داريد كه خدا آمرزنده مهربان است(69)
يَٰٓأَيُّهَا النَّبِيُّ قُل لِّمَن فِيٓ أَيْدِيكُم مِّنَ الْأَسْرَيٰٓ إِن يَعْلَمِ اللَّهُ فِي قُلُوبِكُمْ خَيْرًا يُؤْتِكُمْ خَيْرًا مِّمَّآ أُخِذَ مِنكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ(70)
اي پيامبر به كساني كه در دست شما اسيرند بگو اگر خدا در دلهاي شما خيري سراغ داشته باشد بهتر از آنچه از شما گرفته شده به شما عطا مي كند و بر شما مي بخشايد و خدا آمرزنده مهربان است(70)
وَإِن يُرِيدُوا۟ خِيَانَتَكَ فَقَدْ خَانُوا۟ اللَّهَ مِن قَبْلُ فَأَمْكَنَ مِنْهُمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ(71)
و اگر بخواهند به تو خيانت كنند پيش از اين [نيز] به خدا خيانت كردند [و خدا تو را] بر آنان مسلط ساخت و خدا داناي حكيم است(71)
صدق الله العلي العظيم
-
پاسخ : صفحه ی 103 از قرآن کریم شامل آیات 60 تا 71 از سوره ی انفال
ایثار حضرت زینب (س)
در بین راه کوفه وشام با این که خود گرسنه و تشنه بود
ایثار را به بند کشیده و ان را شرمنده ساخت.
امام زین العابدین(ع) می فرماید:
عمه ام زینب_ در مدت اسارت_غذایی را که به عنوان سهمیه و جیره می دادند
بین بچه ها تقسیم می کردند,چون ان ها در هر شبانه روز به هریک از ما یک قرص نان میدادند.
او سختی ها و تازیانه ها را به جان می خرید و نمی گذاشت بر بازوی کودکان اصابت کند
ریاحین الشریعه-ج3-ص62
-
پاسخ : صفحه ی 103 از قرآن کریم شامل آیات 60 تا 71 از سوره ی انفال
-
پاسخ : صفحه ی 103 از قرآن کریم شامل آیات 60 تا 71 از سوره ی انفال
-
پاسخ : صفحه ی 103 از قرآن کریم شامل آیات 60 تا 71 از سوره ی انفال
-
صفحه ی 104 از قرآن کریم شامل آیات 72 تا 75 از سوره ی انفال و آیات 1 تا 5 سوره ی توبه
صفحه ی 104 از قرآن کریم شامل آیات 72 تا 75 از سوره ی انفال و آیات 1 تا 5 سوره ی توبه
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِنَّ الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ وَهَاجَرُوا۟ وَجَٰهَدُوا۟ بِأَمْوَٰلِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالَّذِينَ ءَاوَوا۟ وَّنَصَرُوٓا۟ أُو۟لَٰٓئِكَ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَآءُ بَعْضٍ وَالَّذِينَ ءَامَنُوا۟ وَلَمْ يُهَاجِرُوا۟ مَا لَكُم مِّن وَلَٰيَتِهِم مِّن شَيْءٍ حَتَّيٰ يُهَاجِرُوا۟ وَإِنِ اسْتَنصَرُوكُمْ فِي الدِّينِ فَعَلَيْكُمُ النَّصْرُ إِلَّا عَلَيٰ قَوْمٍۭ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَهُم مِّيثَٰقٌ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ(72)
كساني كه ايمان آورده و هجرت كرده اند و در راه خدا با مال و جان خود جهاد نموده اند و كساني كه [مهاجران را] پناه داده اند و ياري كرده اند آنان ياران يكديگرند و كساني كه ايمان آورده اند ولي مهاجرت نكرده اند هيچ گونه خويشاوندي [ديني] با شما ندارند مگر آنكه [در راه خدا] هجرت كنند و اگر در [كار] دين از شما ياري جويند ياري آنان بر شما [واجب] است مگر بر عليه گروهي باشد كه ميان شما و ميان آنان پيماني [منعقد شده] است و خدا به آنچه انجام مي دهيد بيناست(72)
وَالَّذِينَ كَفَرُوا۟ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَآءُ بَعْضٍ إِلَّا تَفْعَلُوهُ تَكُن فِتْنَةٌ فِي الْأَرْضِ وَفَسَادٌ كَبِيرٌ(73)
و كساني كه كفر ورزيدند ياران يكديگرند اگر اين [دستور] را به كار نبنديد در زمين فتنه و فسادي بزرگ پديد خواهد آمد(73)
وَالَّذِينَ ءَامَنُوا۟ وَهَاجَرُوا۟ وَجَٰهَدُوا۟ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالَّذِينَ ءَاوَوا۟ وَّنَصَرُوٓا۟ أُو۟لَٰٓئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا لَّهُم مَّغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ كَرِيمٌ(74)
و كساني كه ايمان آورده و هجرت كرده و در راه خدا به جهاد پرداخته و كساني كه [مهاجران را] پناه داده و ياري كرده اند آنان همان مؤمنان واقعي اند براي آنان بخشايش و روزي شايسته اي خواهد بود(74)
وَالَّذِينَ ءَامَنُوا۟ مِنۢ بَعْدُ وَهَاجَرُوا۟ وَجَٰهَدُوا۟ مَعَكُمْ فَأُو۟لَٰٓئِكَ مِنكُمْ وَأُو۟لُوا۟ الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَيٰ بِبَعْضٍ فِي كِتَٰبِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌۢ(75)
و كساني كه بعدا ايمان آورده و هجرت نموده و همراه شما جهاد كرده اند اينان از زمره شمايند و خويشاوندان نسبت به يكديگر [از ديگران] در كتاب خدا سزاوارترند آري خدا به هر چيزي داناست(75)
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده
بَرَآءَةٌ مِّنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِۦٓ إِلَي الَّذِينَ عَٰهَدتُّم مِّنَ الْمُشْرِكِينَ(1)
[اين آيات] اعلام بيزاري [و عدم تعهد] است از طرف خدا و پيامبرش نسبت به آن مشركاني كه با ايشان پيمان بسته ايد(1)
فَسِيحُوا۟ فِي الْأَرْضِ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَاعْلَمُوٓا۟ أَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِي اللَّهِ وَأَنَّ اللَّهَ مُخْزِي الْكَٰفِرِينَ(2)
پس [اي مشركان] چهار ماه [ديگر با امنيت كامل] در زمين بگرديد و بدانيد كه شما نمي توانيد خدا را به ستوه آوريد و اين خداست كه رسواكننده كافران است(2)
وَأَذَٰنٌ مِّنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِۦٓ إِلَي النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ أَنَّ اللَّهَ بَرِيٓءٌ مِّنَ الْمُشْرِكِينَ وَرَسُولُهُ فَإِن تُبْتُمْ فَهُوَ خَيْرٌ لَّكُمْ وَإِن تَوَلَّيْتُمْ فَاعْلَمُوٓا۟ أَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِي اللَّهِ وَبَشِّرِ الَّذِينَ كَفَرُوا۟ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ(3)
و [اين آيات] اعلامي است از جانب خدا و پيامبرش به مردم در روز حج اكبر كه خدا و پيامبرش در برابر مشركان تعهدي ندارند [با اين حال] اگر [از كفر] توبه كنيد آن براي شما بهتر است و اگر روي بگردانيد پس بدانيد كه شما خدا را درمانده نخواهيد كرد و كساني را كه كفر ورزيدند از عذابي دردناك خبر ده(3)
إِلَّا الَّذِينَ عَٰهَدتُّم مِّنَ الْمُشْرِكِينَ ثُمَّ لَمْ يَنقُصُوكُمْ شَئًْا وَلَمْ يُظَٰهِرُوا۟ عَلَيْكُمْ أَحَدًا فَأَتِمُّوٓا۟ إِلَيْهِمْ عَهْدَهُمْ إِلَيٰ مُدَّتِهِمْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ(4)
مگر آن مشركاني كه با آنان پيمان بسته ايد و چيزي از [تعهدات خود نسبت به] شما فروگذار نكرده و كسي را بر ضد شما پشتيباني ننموده اند پس پيمان اينان را تا [پايان] مدتشان تمام كنيد چرا كه خدا پرهيزگاران را دوست دارد(4)
فَإِذَا انسَلَخَ الْأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُوا۟ الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدتُّمُوهُمْ وَخُذُوهُمْ وَاحْصُرُوهُمْ وَاقْعُدُوا۟ لَهُمْ كُلَّ مَرْصَدٍ فَإِن تَابُوا۟ وَأَقَامُوا۟ الصَّلَوٰةَ وَءَاتَوُا۟ الزَّكَوٰةَ فَخَلُّوا۟ سَبِيلَهُمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ(5)
پس چون ماه هاي حرام سپري شد مشركان را هر كجا يافتيد بكشيد و آنان را دستگير كنيد و به محاصره درآوريد و در هر كمينگاهي به كمين آنان بنشينيد پس اگر توبه كردند و نماز برپا داشتند و زكات دادند راه برايشان گشاده گردانيد زيرا خدا آمرزنده مهربان است(5)
صدق الله العلي العظيم
-
پاسخ : صفحه ی 104 از قرآن کریم شامل آیات 72 تا 75 از سوره ی انفال و آیات 1 تا 5 سوره ی توبه
-
پاسخ : صفحه ی 104 از قرآن کریم شامل آیات 72 تا 75 از سوره ی انفال و آیات 1 تا 5 سوره ی توبه
-
پاسخ : صفحه ی 104 از قرآن کریم شامل آیات 72 تا 75 از سوره ی انفال و آیات 1 تا 5 سوره ی توبه
قرآن مجید در آیات متعددی به معرفی مؤمنان پرداخته و از زوایای گوناگونی ویژگیهای آنان را بیان فرموده است. گاه صفات درونی، گاه خصوصیات بیرونی و در برخی موارد به ذکر ویژگیهای اجتماعی اهل ایمان می پردازد. از جملۀ این موارد آیۀ مورد بحث است.
علائم مؤمنان حقیقی
در این آیه، ویژگیهای مؤمنان حقیقی، یاد شده است که عبارتند از:
اهل ایمان هستند؛
اهل هجرت در راه خدایند؛
مردِ جهاد در راه خدا و تلاش اند؛
به مؤمنان مسکن و مأوا می دهند؛
اهلِ یاری رساندن به امت اسلامی هستند.
لقب اهدائی خدا
خداوند، مؤمنان دارای این ویژگیها را این گونه یاد می کند: « أُو۟لَٰٓئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا »؛ «اینان به حقیقت، مؤمنند».
تعبیر «حقاً» بیانگر مبالغه در اوصاف آنها است که این ها حقیقتا در راه دین، از هیچ کوششی دریغ نمی ورزند و در هیچ شرایطی در حمایت از مسلمانان کوتاهی نمی کنند.
چنین مؤمنانی سزاوار رحمت و مغفرت ویژۀ الهی و روزی کریمانه اند «لَّهُم مَّغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ كَرِيمٌ».
-
پاسخ : صفحه ی 104 از قرآن کریم شامل آیات 72 تا 75 از سوره ی انفال و آیات 1 تا 5 سوره ی توبه
پاداش مؤمنان حقیقی
«مَغفِرَةٌ» نکره آورده شده است، تا بر کمال و ویژه بودنِ آن دلالت کند و اینکه هر فردی بر حسب قابلیت و ایمان، بهره ای از آن مغفرت خواهد داشت.
«رزق کریم» به نزول نعمت های مادی و معنوی اشاره دارد که سبب زندگی خوش و سعادتمند می شود؛ و گرنه رزق هایی هستند که موجب نقمت می شوند، چرا که موجب غفلتند، نه توجه و تذکر.
پیامهای این آیۀ شریفه
1 . ارزش کارها منوط به رنگ خدایی و انگیزۀ الهی آنها است «فِي سَبِيلِ اللَّهِ».
2 . ایمان واقعی، در هجرت، جهاد، پناه دادن و یاری کردن مسلمانان مجاهد، بروز می کند «وَالَّذِينَ ءَاوَوا۟ وَّنَصَرُوٓا۟ أُو۟لَٰٓئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا».
3 . حتّی مؤمنان حقیقی، از خطا و گناه بیمه نیستند و به مغفرت الهی نیاز دارند «الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا لَّهُم مَّغْفِرَةٌ».
4 . هجرت و جهاد، عامل بخشایش و نزول رزق ویژۀ الهی است «ءَامَنُوا۟ وَهَاجَرُوا۟ وَجَٰهَدُوا۟ ... لَّهُم مَّغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ كَرِيمٌ».
5 . اگر بخاطر هجرت و جهاد، از رزق اندک بگذرید، به رزق کریم و شایستۀ الهی می رسید «ءَامَنُوا۟ وَهَاجَرُوا۟ وَجَٰهَدُوا۟ ... لَّهُم مَّغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ كَرِيمٌ».
6 . انسان همیشه مسؤول است؛ گاهی به صورت جهاد، گاهی هجرت، گاهی پناه دادن به مهاجران و گاهی پشتیبانی از رزمندگان «ءَامَنُوا۟ وَهَاجَرُوا۟ وَجَٰهَدُوا۟ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالَّذِينَ ءَاوَوا۟ وَّنَصَرُوٓا۟».
برگرفته از کتاب تفسیر همراه
-
صفحه ی 105 از قرآن کریم شامل آیات 6 تا 17 از سوره ی توبه
صفحه ی 105 از قرآن کریم شامل آیات 6 تا 17 از سوره ی توبه
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده
وَإِنْ أَحَدٌ مِّنَ الْمُشْرِكِينَ اسْتَجَارَكَ فَأَجِرْهُ حَتَّيٰ يَسْمَعَ كَلَٰمَ اللَّهِ ثُمَّ أَبْلِغْهُ مَأْمَنَهُ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا يَعْلَمُونَ(6)
و اگر يكي از مشركان از تو پناه خواست پناهش ده تا كلام خدا را بشنود سپس او را به مكان امنش برسان چرا كه آنان قومي نادانند(6)
كَيْفَ يَكُونُ لِلْمُشْرِكِينَ عَهْدٌ عِندَ اللَّهِ وَعِندَ رَسُولِهِۦٓ إِلَّا الَّذِينَ عَٰهَدتُّمْ عِندَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ فَمَا اسْتَقَٰمُوا۟ لَكُمْ فَاسْتَقِيمُوا۟ لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ(7)
چگونه مشركان را نزد خدا و نزد فرستاده او عهدي تواند بود مگر با كساني كه كنار مسجد الحرام پيمان بسته ايد پس تا با شما [بر سر عهد] پايدارند با آنان پايدار باشيد زيرا خدا پرهيزگاران را دوست مي دارد(7)
كَيْفَ وَإِن يَظْهَرُوا۟ عَلَيْكُمْ لَا يَرْقُبُوا۟ فِيكُمْ إِلًّا وَلَا ذِمَّةً يُرْضُونَكُم بِأَفْوَٰهِهِمْ وَتَأْبَيٰ قُلُوبُهُمْ وَأَكْثَرُهُمْ فَٰسِقُونَ(8)
چگونه [براي آنان عهدي است] با اينكه اگر بر شما دست يابند در باره شما نه خويشاوندي را مراعات مي كنند و نه تعهدي را شما را با زبانشان راضي مي كنند و حال آنكه دلهايشان امتناع مي ورزد و بيشترشان منحرفند(8)
اشْتَرَوْا۟ بَِٔايَٰتِ اللَّهِ ثَمَنًا قَلِيلًا فَصَدُّوا۟ عَن سَبِيلِهِۦٓ إِنَّهُمْ سَآءَ مَا كَانُوا۟ يَعْمَلُونَ(9)
آيات خدا را به بهاي ناچيزي فروختند و [مردم را] از راه او باز داشتند به راستي آنان چه بد اعمالي انجام مي دادند(9)
لَا يَرْقُبُونَ فِي مُؤْمِنٍ إِلًّا وَلَا ذِمَّةً وَأُو۟لَٰٓئِكَ هُمُ الْمُعْتَدُونَ(10)
در باره هيچ مؤمني مراعات خويشاوندي و پيماني را نمي كنند و ايشان همان تجاوزكارانند(10)
فَإِن تَابُوا۟ وَأَقَامُوا۟ الصَّلَوٰةَ وَءَاتَوُا۟ الزَّكَوٰةَ فَإِخْوَٰنُكُمْ فِي الدِّينِ وَنُفَصِّلُ الْءَايَٰتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ(11)
پس اگر توبه كنند و نماز برپا دارند و زكات دهند در اين صورت برادران ديني شما مي باشند و ما آيات [خود] را براي گروهي كه مي دانند به تفصيل بيان مي كنيم(11)
وَإِن نَّكَثُوٓا۟ أَيْمَٰنَهُم مِّنۢ بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَطَعَنُوا۟ فِي دِينِكُمْ فَقَٰتِلُوٓا۟ أَئِمَّةَ الْكُفْرِ إِنَّهُمْ لَآ أَيْمَٰنَ لَهُمْ لَعَلَّهُمْ يَنتَهُونَ(12)
و اگر سوگندهاي خود را پس از پيمان خويش شكستند و شما را در دينتان طعن زدند پس با پيشوايان كفر بجنگيد چرا كه آنان را هيچ پيماني نيست باشد كه [از پيمان شكني] باز ايستند(12)
أَلَا تُقَٰتِلُونَ قَوْمًا نَّكَثُوٓا۟ أَيْمَٰنَهُمْ وَهَمُّوا۟ بِإِخْرَاجِ الرَّسُولِ وَهُم بَدَءُوكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ أَتَخْشَوْنَهُمْ فَاللَّهُ أَحَقُّ أَن تَخْشَوْهُ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ(13)
چرا با گروهي كه سوگندهاي خود را شكستند و بر آن شدند كه فرستاده [خدا] را بيرون كنند و آنان بودند كه نخستين بار [جنگ را] با شما آغاز كردند نمي جنگيد آيا از آنان مي ترسيد با اينكه اگر مؤمنيد خدا سزاوارتر است كه از او بترسيد(13)
قَٰتِلُوهُمْ يُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ بِأَيْدِيكُمْ وَيُخْزِهِمْ وَيَنصُرْكُمْ عَلَيْهِمْ وَيَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُّؤْمِنِينَ(14)
با آنان بجنگيد خدا آنان را به دست شما عذاب و رسوايشان مي كند و شما را بر ايشان پيروزي مي بخشد و دلهاي گروه مؤمنان را خنك مي گرداند(14)
وَيُذْهِبْ غَيْظَ قُلُوبِهِمْ وَيَتُوبُ اللَّهُ عَلَيٰ مَن يَشَآءُ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ(15)
و خشم دلهايشان را بب رد و خدا توبه هر كه را بخواهد مي پذيرد و خدا داناي حكيم است(15)
أَمْ حَسِبْتُمْ أَن تُتْرَكُوا۟ وَلَمَّا يَعْلَمِ اللَّهُ الَّذِينَ جَٰهَدُوا۟ مِنكُمْ وَلَمْ يَتَّخِذُوا۟ مِن دُونِ اللَّهِ وَلَا رَسُولِهِ وَلَا الْمُؤْمِنِينَ وَلِيجَةً وَاللَّهُ خَبِيرٌۢ بِمَا تَعْمَلُونَ(16)
آيا پنداشته ايد كه به خود واگذار مي شويد و خداوند كساني را كه از ميان شما جهاد كرده و غير از خدا و فرستاده او و مؤمنان محرم اسراري نگرفته اند معلوم نمي دارد و خدا به آنچه انجام مي دهيد آگاه است(16)
مَا كَانَ لِلْمُشْرِكِينَ أَن يَعْمُرُوا۟ مَسَٰجِدَ اللَّهِ شَٰهِدِينَ عَلَيٰٓ أَنفُسِهِم بِالْكُفْرِ أُو۟لَٰٓئِكَ حَبِطَتْ أَعْمَٰلُهُمْ وَفِي النَّارِ هُمْ خَٰلِدُونَ(17)
مشركان را نرسد كه مساجد خدا را آباد كنند در حالي كه به كفر خويش شهادت مي دهند آنانند كه اعمالشان به هدر رفته و خود در آتش جاودانند(17)
صدق الله العلي العظيم
-
پاسخ : صفحه ی 105 از قرآن کریم شامل آیات 6 تا 17 از سوره ی توبه
