آیات قرآن کریم بصورت صفحه به صفحه..(تفسیر و توضیح)

http://atasheentezar.persiangig.com/...C%D9%852/3.gif

«دعای روز پنج شنبه حضرت زهرا سلام الله علیها»
http://ketabpardazan.com/new/wp-cont...A7-300x225.jpg

اَللَّهُمَّ اِنّی اَسْأَلُکَ الْهُدى وَ التُّقی، وَ الْعِفافَ وَ الْغِنی، وَ الْعَمَلَ بِما تُحِبُّ وَ تَرْضی، اَللَّهُمَّ اِنّی اَسْأَلُکَ مِنْ قُوَّتِکَ لِضَعْفِنا، وَ مِنْ غِناکَ لِفَقْرِنا وَ فاقَتِنا، وَ مِنْ حِلْمِکَ وَ عِلمِکَ لِجَهْلِنا. اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ، وَ اَعِنَّا عَلی شُکْرِکَ وَ ذِکْرِکَ، وَ طاعَتِکَ وَ عِبادَتِکَ، بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ.

پروردگارا! هدایت و تقوى، و عفاف و بى‏‌نیازى، و عمل به آن‌چه که دوست دارى و خشنود مى‏‌گردى، را از تو خواستارم، خداوندا از تو در مقابل ناتوانیمان نیرو، و در مقابل نیازمان بى‌‏نیازى، و در مقابل جهالت و نادانیمان علم و حلم خواهانیم. خداوندا! بر محمد و خاندانش درود فرست، و ما را بر شکر و ذکر، و اطاعت و عبادتت یارى فرما، برحمتت اى بهترین رحم‏ کنندگان.

این دعا دارای ۳ فراز است که عبارتند از:فراز اول: هدایت و تقوافراز دوم: بهره برداریفراز سوم: شرط بهره برداریفراز اول: هدایت و تقوادرخواست‌های حضرت۱. هدایت و تقوا۲. غنا و عفاف۳. طالب عمل به آن‌چه که تو دوست داری و می‌پسندیخداوند هم هدایت کننده‌است و هم عهده‌دار. اوست شروع کننده و ندا دهنده و این من هستم که پشت کرده‌ام و بی‌توجهم. تمام هستی گواه این امر است که تنها او شروع کننده و دعوت کننده و هادی آدمی است. «لَوْلا أنْتَ لَمْ اَدْرِ ما أنْتَ»؛ اگر تو نبودی من هرگز بیدار نمی‌شدم.تجلی این هدایت و دعوت در کلام رسول خدا، اولیای الهی و در اصرار حسین علیه السلام است.مراحل هدایت۱. هدایت همراه با غفلت، کفر و انکار انسان۲. هدایت در حد اسلام و ایمان: که برای هر مرتبه، هدایتی تعریف شده است.۳. هدایت در حد تقوا و احسان: هدایت‌های بیّن و روشن در این مرتبه است که تمامی وجود انسان را احاطه می‌کند.شاه کلیدهای ثبات این هدایت۱. روی آوردن به غیب۲. بیشتر از این دنیا را طالب بودن۳. روی آوردن به وحی و خواستن آنپیامدهای این مرتبه از هدایت و تقوا۱. عفاف و پاکی در روابط: عفاف معنایی فراتر از پاکدامنی دارد. وقتی رفتار، حالت‌ها و لبخند من در دلی رنجی ایجاد می‌کند و گردی به پا می‌کند دیگر من عفیف نخواهم بود و محبّ آدم‌ها و محبوب خدا نخواهم بود.۲. غنا و بی‌نیازی: در این حالت هنگام گرفتاری‌ها، روی آوردن به زن و فرزند برای آدمی سخت می‌شود.۳. عمل به محبوب و مرضی او: در این حالت آن‌چه مهم است خواسته‌های اوست نه خواسته‌های من.فراز دوم: بهره‌برداریدر این فراز سه نکته حائز اهمیت است:۱. ضعف۲. فقر۳. جهلحضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها می‌فرمایند: «من از ضعف و فقر و جهل خودم می‌خواهم، در قوت و توانایی، در غنا و بی‌نیازی و در علم و حلم تو، سهمی داشته باشم.قوت حق، ضعف انسان و غنای او، فقر آدمی و علم و حلم او هر دو با هم جهل را از انسان برمی‌دارد.پس علم و حلم به منزله دو بازوی قوی هستند برای از بین بردن جهل آدمی.آن‌چه آدمی را به این قوّت و غنا و حلم و علم حقّ پیوند می‌زند، همین طلب و اقدام و سعی اوست.فراز سوم: شرط بهره‌برداریلازمه بهره‌گیری از قوت حق و درخواست غنا، حلم و علم از او در دو چیز خلاصه می‌شود:۱. سعی و اقدام۲. طلب و تضرّعشکر و ذکر و طاعت و عبادت تو، همه عون و کمک تو را می‌خواهند و این راه‌ها را باید با طلب و تضرّع پیمود و به‌دست آورد.بذرهای وجودی تو تنها با آبیاری با ذکر است که به بار خواهند نشست و ثمری خواهند داشت و این ذکر در قالب‌های مختلفی نمود پیدا می‌کند که عبارت است از:۱. ذکر نعمت‌ها۲. ذکر اولیای خدا۳. ذکر و به یاد آوردن بلاها و گرفتاری‌ها۴. قرآن۵. رسول۶. مؤمنینمعرفتی که طی یک جریان طبیعی در انسان به‌وجود می‌آید بعد از آبیاری با ذکر به بار می‌نشیند و سپس به عهد و پیمان تبدیل می‌شود و این عهد، به عمل و عمل، به عبادت یا عبودیّت و عبودیّت، به یقین و یقین هم به شهود منتهی می‌شود و برای پیمودن این مسیر حضرت خواستار کمک و عون از خدا هستند.عون و کمک با چه چیزی؟ وسایل عون چیست؟با هدایت‌ها، با تعالیم، با ذکرها و یادآوری‌ها، با بلاها، با بکاء و تضرع‌ها.

خدایا!به حقّ حسین و غربت او و به حقّ حسین و تنهایی او و به حقّ محبتی که او به اصحابش داشتهو به حقّ توجّهی که او به ما داشته، ما را سزاوار محبّت و توجّه اولیای خودت قرار بده.از ما لطف و عنایت را دریغ مدار و ما را به بدی‌هامان مؤاخذه نفرما.آمین. «اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ».«اِلهى لاتُؤاخِذْنا اِنْ نَسینا اَوْ اَخْطَأْنا وَ لاتَحْمِلْ عَلَیْنا اِصْراً کَما حَمَلْتَهُ عَلَى الذَّینَ مِنْ قَبْلِنا». (مفاتیح الجنان، دعای ابوحمزه ثمالی)

منبع: شرحی بر دعاهای روزانه حضرت زهرا سلام الله علیها،
استاد علی صفایی حائری (عین- صاد)

http://www.simliresim.com/resim/dini...ler/dini-3.gif

ذکر روز پنجشنبه

در این روز ۱۰۰ بار بگویید

لا اِلهَ اِلَّااللهُ الَمَلِکُ الَحقُّ الُمبِینُ

تا حق تگهدارتان باشد انشا الله

سوره اعراف و مهدویت

درآن هفت آيه مي باشد
آيات 48-53-128-157- 159- 160-187

1- (و نادي أصحاب الاعراف يعرفونهم بسيماهم قالوا ما أغني عنكم جمعكم و ما كنتم تستكبرون. )[1]
و اصحاب اعراف مرداني (از دوزخيان را) كه از سيمايشان آنها را مي شناسند صدا مي زنند و مي گويند ديديد كه گردآوري شما (از مال و ثروت و زن و فرزند) و تكبرهاي شما به حالتان سودي ندارد؟
حضرت مهدي (عجل الله تعالي فرجه ) و آباء طاهرينش اصحاب اعراف هستند، امام صادق (عليه السلام ) فرمود ابن كوا آمد خدمت حضرت اميرالمومنين صلوات الله عليه و از حضرت تفسير اين آيه (و نادي اصحاب الاعراف...) پرسيد حضرت فرمود:
اعراف ماييم و ما انصار و ياري كننده خودمان را به سيما و صورتشان مي شناسيم و ماييم اعرافي كه خداي سبحان شناخته نمي شود مگر از مسير معرفت ما و ماييم اعراف.خدا روز قيامت ما را بر صراط قرار مي دهد و داخل دوزخ نمي شود مگر آن كه ما را انكار كند و ما منكر او باشيم، خداي تعالي ا گر مي خواست خودش را به مردم مي شناساند، ليكن ما را باب شناسايي خود و راه و روش آن و جهتي كه از آن سو به او مي رسند قرار داد، پس كسي كه از ولايت، سرپيچي كند و يا غير ما را بر ما برتري دهد!، آنها از صراط بر كنارند تا آخر حديث. [2]



2- (هل ينظرون إلأ تاويله يوم يأتى تأويلة. )[3]
آيا آنها انتظار دارند سرانجام تهديدهاى الهى را مشاهده كنند؟ روزى خواهد آمد كه اين امور انجام گيرد.
روز تأويل آيات خواهد آمد و آن روز روز قيام قائم آل محمد (عجل الله تعالي فرجه ) مى باشد. [4]


3- (قال موسى بقوم! استعينوا بالله و اصبروا إن الارض لله يورثها من يشاء من عباده و العاقبة للمتقين. )[5]موسى به قوم خود گفت از خدايارى جوئيد و استقامت پيشه كنيد، كه زمين از آن خدا است. و آن را به هر كس بخواهد (و شايسته بداند) وا گذارمى كند و سرانجام (نيك) براي برهيزگاران است.
امام باقر (عليه السلام )فرمودند: در كتاب على (عليه السلام ) چنين يافتيم كه پس از ذكر آيه " ان الارض لله يورثها " حضرت فرمودند:
من و اهل بيتم كسانى هستيم كه خداوند زمين را به ما منتقل ساخته و مائيم پرهيزگاران. [6]
آرى وارثان حقيقى زمين و حا كمان بر آن، اينها هستند و آخرين جانشين آنها حضرت مهدى (عجل الله تعالي فرجه ) مى باشد.

4- (الذين يتبعون الرسول النبي الأمي- الى قوله- وابتغوا النور الذي انزل معه اولئك هم المفلحون. )[7]

آنها كه از فرستاده (خدا) پيامبر امى- تا- و از نورى كه با او نازل شده پيروى كردند آنان رستگارا نند.امام صادق (عليه السلام )فرمود: " نور " در اين آيه على و امامان (عليه السلام ) مى باشند. [8]
كسانى كه از اينها پيروى كنند و از دشمنانشان دورى جويند " هم المفلحون " آنان رستگارند و در ظهور قائم (عجل الله تعالي فرجه ) به آنان بشارت نجات و رهايى داده خواهد شد. [9]



5- (و من قوم موسى أمه يهدون بالحق و به يعدلون. )[10]و از قوم موسى گروهى راهنمايان به سوى حق مى باشند و حاكم به حق و عدالتند.
عياشى از امام صادق (عليه السلام ) روايت كرده كه فرمود:
" هم اهل الاسلام " و مفضل از آن حضرت روايت كرده درباره اين آيه شريفه " و من قوم موسى امة... " آنها بيست و پنج نفر هستند كه جزء اصحاب قائم (عجل الله تعالي فرجه ) هستند كه از پشت كوفه و در نسخه ديگر از پشت كعبه خارج مى شوند. [11]
و حضرت اميرالمؤمنين (عليه السلام ) پيرامون ((و به يعدلون)) فرمودند: بعضى از انبياء و سلف أمت هاى آنها در ركاب حضرت بقية الله حاضر خواهند شد و از اصحاب او خواهند بود. [12]و نيز اميرالمؤمنين (عليه السلام ) (در مورد آيه مذكور) فرمود: من و دوستانم و پيروانم مى باشيم.[13]




[B]6- (و أوحينا الى موسى اذ استسقاه قومه أن اضرب بعصاك الحجر فانبجست منه اثنتا عشرة عينأ. )[14]
به موسى وحى فرستاديم كه عصاى خود را بر سنگ بزن ناگهان دوازده چشمه از آن بيرون جهيد.ابى حمزه ثمالى مى گويد: از امام صادق (عليه السلام )شنيدم مى فرمود: الواح موسى نزد ماست، عصا موسى نزد ماست و ما وارثان پيغمبران مى باشيم و اين آيه در شأن ما نازل گرديده است. [15]
امام باقر (عليه السلام )، درباره اين آيه شريفه " و أوحينا الى موسى " تا آخر مى فرمايد: بدرستى كه ظهور و قيام قائم (عجل الله تعالي فرجه ) در مكه خواهد بود و بعد از آن به سوى كوفه حركت مى كند، منادى ندا مى دهد (اى ياران امام زمان- عجل الله تعالي فرجه -) كسى از شما با خود (طعام و شرابى) غذا و آبى حمل نكند، حضرت مهدى(عليه السلام ) حجر موسى بن عمران اعلا را با خود دارد و در هر منزلى كه وارد مى شوند (نياز به غذا و آب ندارد) از آن سنگ آبى روان خواهد شد هر كس گرسنه و تشنه باشد از آن مى خورد و همه سير خواهند شد و اين حالت در تمام منزلگاه هاى بين راه ادامه دارد تا از پشت كوفه وارد نجف شوند. [16]

7- (يسئلون! عن الساعه ايان مرسيها، قل إنما علمها عند ربي لايجليها لوقتها الا هو ثقلت فى السموات و الارض لا تأتيكم الا بغتة. )[17]درباره قيامت از تو سؤال مى كنند كه وقوع آن در چه زمانى است؟ و بگو علمش نزد پروردگار من است و هيچكس جز او (نمى تواند) وقت آن را آشكار سازد، (اما قيام قيامت) حتي در آسمان ها و زمين، سنگين (و بسيار پراهميت) است، و جز به طور ناگهانى به سراغ شما نمى آيد.

زراره بن اعين مى گويد: از امام باقر (عليه السلام ) درباره ساعت در اين آيه سؤال كردم حضرت فرمود: اين ساعت(ظهور) قائم است كه ناگهان قيام خواهد كرد. [18]


پي نوشت:



[1]اعراف آيه 48
[2]الف) ينابيع الموده ، ص 102 باب 29 - ب) تفسير فرات ابن ابراهيم كوفي ص 143
[3]اعراف آيه 53
[4]الف ) تفسير برهان ج 2 ص 23 - ب) غايه المرام ص 730
[5]اعراف آيه 128
[6]الف) تفسير نمونه ج 6 ص 312 - ب ) تفسير برهان ج 2 ص 27 - ج ) غايه المرام ص 72
[7]اعراف آيه 157
[8]تفسير صافي ج 2 ص 243
[9]غايه المرام ص 730
[10]اعراف آيه 159
[11]الف) تفسير برهان ج 2 ص 42 - ب) غايه المرام ص 730
[12]تفسير اطيب البيان ج 6
[13]الف) ينابيع الموده ص 109 - ب) تفسير صافي ج 2 ص 244
[14]سوره اعراف ، آيه 160
[15]تفسير برهان ج 2 ص 41
[16]تفسير اطيب البيان ج 6 ص 6
[17]اعراف آيه 187
[18]ينابيع الموده ص 428

---

http://nooromahdi.ir/upload/uploads/1365341780091.png
***

صفحه ی 94 از قرآن کریم شامل آیات 147 تا 156 از سوره ی اعراف


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان



وَالَّذِينَ كَذَّبُوا۟ بَِٔايَٰتِنَا وَلِقَآءِ الْءَاخِرَةِ حَبِطَتْ أَعْمَٰلُهُمْ هَلْ يُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كَانُوا۟ يَعْمَلُونَ(147)
و كساني كه آيات ما و ديدار آخرت را دروغ پنداشتند اعمالشان تباه شده است آيا جز در برابر آنچه مي كردند كيفر مي بينند(147)



وَاتَّخَذَ قَوْمُ مُوسَيٰ مِنۢ بَعْدِهِ مِنْ حُلِيِّهِمْ عِجْلًا جَسَدًا لَّهُ خُوَارٌ أَلَمْ يَرَوْا۟ أَنَّهُ لَا يُكَلِّمُهُمْ وَلَا يَهْدِيهِمْ سَبِيلًا اتَّخَذُوهُ وَكَانُوا۟ ظَٰلِمِينَ(148)
و قوم موسي پس از [عزيمت] او از زيورهاي خود مجسمه گوساله اي براي خود ساختند كه صداي گاو داشت آيا نديدند كه آن [گوساله] با ايشان سخن نمي گويد و راهي بدانها نمي نمايد آن را [به پرستش] گرفتند و ستمكار بودند(148)



وَلَمَّا سُقِطَ فِيٓ أَيْدِيهِمْ وَرَأَوْا۟ أَنَّهُمْ قَدْ ضَلُّوا۟ قَالُوا۟ لَئِن لَّمْ يَرْحَمْنَا رَبُّنَا وَيَغْفِرْ لَنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَٰسِرِينَ(149)
و چون انگشت ندامت گزيدند و دانستند كه واقعا گمراه شده اند گفتند اگر پروردگار ما به ما رحم نكند و ما را نبخشايد قطعا از زيانكاران خواهيم بود(149)



وَلَمَّا رَجَعَ مُوسَيٰٓ إِلَيٰ قَوْمِهِ غَضْبَٰنَ أَسِفًا قَالَ بِئْسَمَا خَلَفْتُمُونِي مِنۢ بَعْدِيٓ أَعَجِلْتُمْ أَمْرَ رَبِّكُمْ وَأَلْقَي الْأَلْوَاحَ وَأَخَذَ بِرَأْسِ أَخِيهِ يَجُرُّهُ إِلَيْهِ قَالَ ابْنَ أُمَّ إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونِي وَكَادُوا۟ يَقْتُلُونَنِي فَلَا تُشْمِتْ بِيَ الْأَعْدَآءَ وَلَا تَجْعَلْنِي مَعَ الْقَوْمِ الظَّٰلِمِينَ(150)
و چون موسي خشمناك و اندوهگين به سوي قوم خود بازگشت گفت پس از من چه بد جانشيني براي من بوديد آيا بر فرمان پروردگارتان پيشي گرفتيد و الواح را افكند و [موي] سر برادرش را گرفت و او را به طرف خود كشيد [هارون ] گفت اي فرزند مادرم اين قوم مرا ناتوان يافتند و چيزي نمانده بود كه مرا بكشند پس مرا دشمن شاد مكن و مرا در شمار گروه ستمكاران قرار مده(150)



قَالَ رَبِّ اغْفِرْ لِي وَلِأَخِي وَأَدْخِلْنَا فِي رَحْمَتِكَ وَأَنتَ أَرْحَمُ الرَّٰحِمِينَ(151)
[موسي] گفت پروردگارا من و برادرم را بيامرز و ما را در [پناه] رحمت خود درآور و تو مهربانترين مهرباناني(151)



إِنَّ الَّذِينَ اتَّخَذُوا۟ الْعِجْلَ سَيَنَالُهُمْ غَضَبٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَذِلَّةٌ فِي الْحَيَوٰةِ الدُّنْيَا وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُفْتَرِينَ(152)
آري كساني كه گوساله را [به پرستش] گرفتند به زودي خشمي از پروردگارشان و ذلتي در زندگي دنيا به ايشان خواهد رسيد و ما اين گونه دروغ پردازان را كيفر مي دهيم(152)



وَالَّذِينَ عَمِلُوا۟ السَّئَِّاتِ ثُمَّ تَابُوا۟ مِنۢ بَعْدِهَا وَءَامَنُوٓا۟ إِنَّ رَبَّكَ مِنۢ بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ(153)
و[لي] كساني كه مرتكب گناهان شدند آنگاه توبه كردند و ايمان آوردند قطعا پروردگار تو پس از آن آمرزنده مهربان خواهد بود(153)



وَلَمَّا سَكَتَ عَن مُّوسَي الْغَضَبُ أَخَذَ الْأَلْوَاحَ وَفِي نُسْخَتِهَا هُدًي وَرَحْمَةٌ لِّلَّذِينَ هُمْ لِرَبِّهِمْ يَرْهَبُونَ(154)
و چون خشم موسي فرو نشست الواح را برگرفت و در رونويس آن براي كساني كه از پروردگارشان بيمناك بودند هدايت و رحمتي بود(154)



وَاخْتَارَ مُوسَيٰ قَوْمَهُ سَبْعِينَ رَجُلًا لِّمِيقَٰتِنَا فَلَمَّآ أَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ قَالَ رَبِّ لَوْ شِئْتَ أَهْلَكْتَهُم مِّن قَبْلُ وَإِيَّٰيَ أَتُهْلِكُنَا بِمَا فَعَلَ السُّفَهَآءُ مِنَّآ إِنْ هِيَ إِلَّا فِتْنَتُكَ تُضِلُّ بِهَا مَن تَشَآءُ وَتَهْدِي مَن تَشَآءُ أَنتَ وَلِيُّنَا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا وَأَنتَ خَيْرُ الْغَٰفِرِينَ(155)
و موسي از ميان قوم خود هفتاد مرد براي ميعاد ما برگزيد و چون زلزله آنان را فرو گرفت گفت پروردگارا اگر مي خواستي آنان را و مرا پيش از اين هلاك مي ساختي آيا ما را به [سزاي] آنچه كم خردان ما كرده اند هلاك مي كني اين جز آزمايش تو نيست هر كه را بخواهي به وسيله آن گمراه و هر كه را بخواهي هدايت مي كني تو سرور مايي پس ما را بيامرز و به ما رحم كن و تو بهترين آمرزندگاني(155)



۞ وَاكْتُبْ لَنَا فِي هَٰذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الْءَاخِرَةِ إِنَّا هُدْنَآ إِلَيْكَ قَالَ عَذَابِيٓ أُصِيبُ بِهِ مَنْ أَشَآءُ وَرَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ فَسَأَكْتُبُهَا لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَوٰةَ وَالَّذِينَ هُم بَِٔايَٰتِنَا يُؤْمِنُونَ(156)
و براي ما در اين دنيا نيكي مقرر فرما و در آخرت [نيز] زيرا كه ما به سوي تو بازگشته ايم فرمود عذاب خود را به هر كس بخواهم مي رسانم و رحمتم همه چيز را فرا گرفته است و به زودي آن را براي كساني كه پرهيزگاري مي كنند و زكات مي دهند و آنان كه به آيات ما ايمان مي آورند مقرر مي دارم(156)



صدق الله العلي العظيم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط soham 313

صفحه ی 94 از قرآن کریم شامل آیات 147 تا 156 از سوره ی اعراف

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَالَّذِينَ كَذَّبُوا۟ بَِٔايَٰتِنَا وَلِقَآءِ الْءَاخِرَةِ حَبِطَتْ أَعْمَٰلُهُمْ هَلْ يُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كَانُوا۟ يَعْمَلُونَ(147)
و كساني كه آيات ما و ديدار آخرت را دروغ پنداشتند اعمالشان تباه شده است آيا جز در برابر آنچه مي كردند كيفر مي بينند(147)

وَاتَّخَذَ قَوْمُ مُوسَيٰ مِنۢ بَعْدِهِ مِنْ حُلِيِّهِمْ عِجْلًا جَسَدًا لَّهُ خُوَارٌ أَلَمْ يَرَوْا۟ أَنَّهُ لَا يُكَلِّمُهُمْ وَلَا يَهْدِيهِمْ سَبِيلًا اتَّخَذُوهُ وَكَانُوا۟ ظَٰلِمِينَ(148)
و قوم موسي پس از [عزيمت] او از زيورهاي خود مجسمه گوساله اي براي خود ساختند كه صداي گاو داشت آيا نديدند كه آن [گوساله] با ايشان سخن نمي گويد و راهي بدانها نمي نمايد آن را [به پرستش] گرفتند و ستمكار بودند(148)

وَلَمَّا سُقِطَ فِيٓ أَيْدِيهِمْ وَرَأَوْا۟ أَنَّهُمْ قَدْ ضَلُّوا۟ قَالُوا۟ لَئِن لَّمْ يَرْحَمْنَا رَبُّنَا وَيَغْفِرْ لَنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَٰسِرِينَ(149)
و چون انگشت ندامت گزيدند و دانستند كه واقعا گمراه شده اند گفتند اگر پروردگار ما به ما رحم نكند و ما را نبخشايد قطعا از زيانكاران خواهيم بود(149)

وَلَمَّا رَجَعَ مُوسَيٰٓ إِلَيٰ قَوْمِهِ غَضْبَٰنَ أَسِفًا قَالَ بِئْسَمَا خَلَفْتُمُونِي مِنۢ بَعْدِيٓ أَعَجِلْتُمْ أَمْرَ رَبِّكُمْ وَأَلْقَي الْأَلْوَاحَ وَأَخَذَ بِرَأْسِ أَخِيهِ يَجُرُّهُ إِلَيْهِ قَالَ ابْنَ أُمَّ إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونِي وَكَادُوا۟ يَقْتُلُونَنِي فَلَا تُشْمِتْ بِيَ الْأَعْدَآءَ وَلَا تَجْعَلْنِي مَعَ الْقَوْمِ الظَّٰلِمِينَ(150)
و چون موسي خشمناك و اندوهگين به سوي قوم خود بازگشت گفت پس از من چه بد جانشيني براي من بوديد آيا بر فرمان پروردگارتان پيشي گرفتيد و الواح را افكند و [موي] سر برادرش را گرفت و او را به طرف خود كشيد [هارون ] گفت اي فرزند مادرم اين قوم مرا ناتوان يافتند و چيزي نمانده بود كه مرا بكشند پس مرا دشمن شاد مكن و مرا در شمار گروه ستمكاران قرار مده(150)

قَالَ رَبِّ اغْفِرْ لِي وَلِأَخِي وَأَدْخِلْنَا فِي رَحْمَتِكَ وَأَنتَ أَرْحَمُ الرَّٰحِمِينَ(151)
[موسي] گفت پروردگارا من و برادرم را بيامرز و ما را در [پناه] رحمت خود درآور و تو مهربانترين مهرباناني(151)

إِنَّ الَّذِينَ اتَّخَذُوا۟ الْعِجْلَ سَيَنَالُهُمْ غَضَبٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَذِلَّةٌ فِي الْحَيَوٰةِ الدُّنْيَا وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُفْتَرِينَ(152)
آري كساني كه گوساله را [به پرستش] گرفتند به زودي خشمي از پروردگارشان و ذلتي در زندگي دنيا به ايشان خواهد رسيد و ما اين گونه دروغ پردازان را كيفر مي دهيم(152)

وَالَّذِينَ عَمِلُوا۟ السَّئَِّاتِ ثُمَّ تَابُوا۟ مِنۢ بَعْدِهَا وَءَامَنُوٓا۟ إِنَّ رَبَّكَ مِنۢ بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ(153)
و[لي] كساني كه مرتكب گناهان شدند آنگاه توبه كردند و ايمان آوردند قطعا پروردگار تو پس از آن آمرزنده مهربان خواهد بود(153)

وَلَمَّا سَكَتَ عَن مُّوسَي الْغَضَبُ أَخَذَ الْأَلْوَاحَ وَفِي نُسْخَتِهَا هُدًي وَرَحْمَةٌ لِّلَّذِينَ هُمْ لِرَبِّهِمْ يَرْهَبُونَ(154)
و چون خشم موسي فرو نشست الواح را برگرفت و در رونويس آن براي كساني كه از پروردگارشان بيمناك بودند هدايت و رحمتي بود(154)

وَاخْتَارَ مُوسَيٰ قَوْمَهُ سَبْعِينَ رَجُلًا لِّمِيقَٰتِنَا فَلَمَّآ أَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ قَالَ رَبِّ لَوْ شِئْتَ أَهْلَكْتَهُم مِّن قَبْلُ وَإِيَّٰيَ أَتُهْلِكُنَا بِمَا فَعَلَ السُّفَهَآءُ مِنَّآ إِنْ هِيَ إِلَّا فِتْنَتُكَ تُضِلُّ بِهَا مَن تَشَآءُ وَتَهْدِي مَن تَشَآءُ أَنتَ وَلِيُّنَا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا وَأَنتَ خَيْرُ الْغَٰفِرِينَ(155)
و موسي از ميان قوم خود هفتاد مرد براي ميعاد ما برگزيد و چون زلزله آنان را فرو گرفت گفت پروردگارا اگر مي خواستي آنان را و مرا پيش از اين هلاك مي ساختي آيا ما را به [سزاي] آنچه كم خردان ما كرده اند هلاك مي كني اين جز آزمايش تو نيست هر كه را بخواهي به وسيله آن گمراه و هر كه را بخواهي هدايت مي كني تو سرور مايي پس ما را بيامرز و به ما رحم كن و تو بهترين آمرزندگاني(155)

۞ وَاكْتُبْ لَنَا فِي هَٰذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الْءَاخِرَةِ إِنَّا هُدْنَآ إِلَيْكَ قَالَ عَذَابِيٓ أُصِيبُ بِهِ مَنْ أَشَآءُ وَرَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ فَسَأَكْتُبُهَا لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَوٰةَ وَالَّذِينَ هُم بَِٔايَٰتِنَا يُؤْمِنُونَ(156)
و براي ما در اين دنيا نيكي مقرر فرما و در آخرت [نيز] زيرا كه ما به سوي تو بازگشته ايم فرمود عذاب خود را به هر كس بخواهم مي رسانم و رحمتم همه چيز را فرا گرفته است و به زودي آن را براي كساني كه پرهيزگاري مي كنند و زكات مي دهند و آنان كه به آيات ما ايمان مي آورند مقرر مي دارم(156)

---

- - - به روز رسانی شده - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط soham 313

صفحه ی 94 از قرآن کریم شامل آیات 147 تا 156 از سوره ی اعراف

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَالَّذِينَ كَذَّبُوا۟ بَِٔايَٰتِنَا وَلِقَآءِ الْءَاخِرَةِ حَبِطَتْ أَعْمَٰلُهُمْ هَلْ يُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كَانُوا۟ يَعْمَلُونَ(147)
و كساني كه آيات ما و ديدار آخرت را دروغ پنداشتند اعمالشان تباه شده است آيا جز در برابر آنچه مي كردند كيفر مي بينند(147)

وَاتَّخَذَ قَوْمُ مُوسَيٰ مِنۢ بَعْدِهِ مِنْ حُلِيِّهِمْ عِجْلًا جَسَدًا لَّهُ خُوَارٌ أَلَمْ يَرَوْا۟ أَنَّهُ لَا يُكَلِّمُهُمْ وَلَا يَهْدِيهِمْ سَبِيلًا اتَّخَذُوهُ وَكَانُوا۟ ظَٰلِمِينَ(148)
و قوم موسي پس از [عزيمت] او از زيورهاي خود مجسمه گوساله اي براي خود ساختند كه صداي گاو داشت آيا نديدند كه آن [گوساله] با ايشان سخن نمي گويد و راهي بدانها نمي نمايد آن را [به پرستش] گرفتند و ستمكار بودند(148)

وَلَمَّا سُقِطَ فِيٓ أَيْدِيهِمْ وَرَأَوْا۟ أَنَّهُمْ قَدْ ضَلُّوا۟ قَالُوا۟ لَئِن لَّمْ يَرْحَمْنَا رَبُّنَا وَيَغْفِرْ لَنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَٰسِرِينَ(149)
و چون انگشت ندامت گزيدند و دانستند كه واقعا گمراه شده اند گفتند اگر پروردگار ما به ما رحم نكند و ما را نبخشايد قطعا از زيانكاران خواهيم بود(149)

وَلَمَّا رَجَعَ مُوسَيٰٓ إِلَيٰ قَوْمِهِ غَضْبَٰنَ أَسِفًا قَالَ بِئْسَمَا خَلَفْتُمُونِي مِنۢ بَعْدِيٓ أَعَجِلْتُمْ أَمْرَ رَبِّكُمْ وَأَلْقَي الْأَلْوَاحَ وَأَخَذَ بِرَأْسِ أَخِيهِ يَجُرُّهُ إِلَيْهِ قَالَ ابْنَ أُمَّ إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونِي وَكَادُوا۟ يَقْتُلُونَنِي فَلَا تُشْمِتْ بِيَ الْأَعْدَآءَ وَلَا تَجْعَلْنِي مَعَ الْقَوْمِ الظَّٰلِمِينَ(150)
و چون موسي خشمناك و اندوهگين به سوي قوم خود بازگشت گفت پس از من چه بد جانشيني براي من بوديد آيا بر فرمان پروردگارتان پيشي گرفتيد و الواح را افكند و [موي] سر برادرش را گرفت و او را به طرف خود كشيد [هارون ] گفت اي فرزند مادرم اين قوم مرا ناتوان يافتند و چيزي نمانده بود كه مرا بكشند پس مرا دشمن شاد مكن و مرا در شمار گروه ستمكاران قرار مده(150)

قَالَ رَبِّ اغْفِرْ لِي وَلِأَخِي وَأَدْخِلْنَا فِي رَحْمَتِكَ وَأَنتَ أَرْحَمُ الرَّٰحِمِينَ(151)
[موسي] گفت پروردگارا من و برادرم را بيامرز و ما را در [پناه] رحمت خود درآور و تو مهربانترين مهرباناني(151)

إِنَّ الَّذِينَ اتَّخَذُوا۟ الْعِجْلَ سَيَنَالُهُمْ غَضَبٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَذِلَّةٌ فِي الْحَيَوٰةِ الدُّنْيَا وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُفْتَرِينَ(152)
آري كساني كه گوساله را [به پرستش] گرفتند به زودي خشمي از پروردگارشان و ذلتي در زندگي دنيا به ايشان خواهد رسيد و ما اين گونه دروغ پردازان را كيفر مي دهيم(152)

وَالَّذِينَ عَمِلُوا۟ السَّئَِّاتِ ثُمَّ تَابُوا۟ مِنۢ بَعْدِهَا وَءَامَنُوٓا۟ إِنَّ رَبَّكَ مِنۢ بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ(153)
و[لي] كساني كه مرتكب گناهان شدند آنگاه توبه كردند و ايمان آوردند قطعا پروردگار تو پس از آن آمرزنده مهربان خواهد بود(153)

وَلَمَّا سَكَتَ عَن مُّوسَي الْغَضَبُ أَخَذَ الْأَلْوَاحَ وَفِي نُسْخَتِهَا هُدًي وَرَحْمَةٌ لِّلَّذِينَ هُمْ لِرَبِّهِمْ يَرْهَبُونَ(154)
و چون خشم موسي فرو نشست الواح را برگرفت و در رونويس آن براي كساني كه از پروردگارشان بيمناك بودند هدايت و رحمتي بود(154)

وَاخْتَارَ مُوسَيٰ قَوْمَهُ سَبْعِينَ رَجُلًا لِّمِيقَٰتِنَا فَلَمَّآ أَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ قَالَ رَبِّ لَوْ شِئْتَ أَهْلَكْتَهُم مِّن قَبْلُ وَإِيَّٰيَ أَتُهْلِكُنَا بِمَا فَعَلَ السُّفَهَآءُ مِنَّآ إِنْ هِيَ إِلَّا فِتْنَتُكَ تُضِلُّ بِهَا مَن تَشَآءُ وَتَهْدِي مَن تَشَآءُ أَنتَ وَلِيُّنَا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا وَأَنتَ خَيْرُ الْغَٰفِرِينَ(155)
و موسي از ميان قوم خود هفتاد مرد براي ميعاد ما برگزيد و چون زلزله آنان را فرو گرفت گفت پروردگارا اگر مي خواستي آنان را و مرا پيش از اين هلاك مي ساختي آيا ما را به [سزاي] آنچه كم خردان ما كرده اند هلاك مي كني اين جز آزمايش تو نيست هر كه را بخواهي به وسيله آن گمراه و هر كه را بخواهي هدايت مي كني تو سرور مايي پس ما را بيامرز و به ما رحم كن و تو بهترين آمرزندگاني(155)

۞ وَاكْتُبْ لَنَا فِي هَٰذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الْءَاخِرَةِ إِنَّا هُدْنَآ إِلَيْكَ قَالَ عَذَابِيٓ أُصِيبُ بِهِ مَنْ أَشَآءُ وَرَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ فَسَأَكْتُبُهَا لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَوٰةَ وَالَّذِينَ هُم بَِٔايَٰتِنَا يُؤْمِنُونَ(156)
و براي ما در اين دنيا نيكي مقرر فرما و در آخرت [نيز] زيرا كه ما به سوي تو بازگشته ايم فرمود عذاب خود را به هر كس بخواهم مي رسانم و رحمتم همه چيز را فرا گرفته است و به زودي آن را براي كساني كه پرهيزگاري مي كنند و زكات مي دهند و آنان كه به آيات ما ايمان مي آورند مقرر مي دارم(156)

---

سلام دوست عزیر:
خدا برایتان ثواب فراوان بنویسد.باعرض معذرت اگر میشه هردفعه یک آیه با تلفظ صحیح وترجمه صحیح بنویسد تا کاربران بتوانندبخوانندواستفاده کنند.وقابل کنترل هم خواهد بود اگرزیاد باشد برای من قابل کنترل نیست(چون نمیرسم بخوانم واستفاده کنم وتشکر کنم).من چند دفعه قرآن مجید را خوانده ام وهر رور هم میخوانم ولذت میبرم.

http://atasheentezar.persiangig.com/...C%D9%852/8.gif

دعای روز جمعه


قال تعالی:
أعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الَّرحِیمِ
به نام خداوند بخشنده بخشایگر
یَوْمَ تَجِدُ کُلُّ نَفْسٍ مَّا عَمِلَتْ مِنْ خَیْرٍمُّحْضَرَا ًوَ مَا عَمِلَتْ مِنْ سُوءٍ تَوَدُّ لَوْ أنَّ بَیْنَهَا
روزی که هرکس ، آنچه را ازکار نیک انجام داده ، حاضر می بیند ؛ و آرزو می کند میان او ، و آنچه ازاعمال بد انجام داده ،
وَبَیْنَهُ أمَدَاً بَعِیدَاً وَ یُحَذِّرُکُمُ اللهُ نَفْسَهُ وَ اللهُ رَؤُوفٌ بِالْعِبَادِ *آل عمران ٣٠
فاصله زمانی زیادی باشد.خداوند شمارااز(نافرمانی)خودش،برحذ رمیدارد؛و(درعین حال،)خدانسبت بهمۀ بندگان،مهربان است.

قال رسول الله صلی الله علیه وآله :
ثَلاثُ یُدْرِکُ بِهِنَّ الْعَبْدُ رَغَائِبَ الدُّنْیَا وَالآخِرةِ الصَّبْرُ عَلَى الْبَلاءِ وَ الرِّضَا بِالْقَضَاءِ
سه چیزکه بنده به وسیله آن خواسته های دنیا وآخرت را به دست می آورد : صبر در مصیبت ورضایت بر قضا و قدر
وَ الدُّعَاءُ فِی الرَّخَاءِ
ودعا [ به یاد خدا بودن ] به هنگام توانایی وثروت
حدیث شماره 1252، صفحه 220 ، کتاب نهج الفصاحة ، ترجمه وتدوین : علی سلیمی ، انتشارات جمهوری.

دعاى روز جمعه :
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند بخشنده بخشایگر
الْحَمْدُ لِلَّهِ الْأَوَّلِ قَبْلَ الْإِنْشَاءِ وَالْإِحْیَاءِ وَ الآْخِرِ بَعْدَ فَنَاءِ الْأَشْیَاءِ الْعَلِیمِ الَّذِی لا یَنْسَى
سپاس مخصوص خدائی است که نخست پیش ازایجاد وزنده کردن وآخرین موجود بعد ازفنای موجودات دانانیکه فراموش نکند
مَنْ ذَکَرَهُ وَ لا یَنْقُصُ مَنْ شَکَرَهُ وَ لا یَخِیبُ مَنْ دَعَاهُ وَ لا یَقْطَعُ رَجَاءَ مَنْ رَجَاهُ
کسیکه یاد کرداورا وکم وکاست نکند کسیکه شکرش بجاآورده محروم نشودکسیکه خواندش وقطع نشودامیدکسیکه به اوامیدبندد
اللَّهُمَّ إِنِّی أُشْهِدُکَ وَکَفَى بِکَ شَهِیداًوَأُشْهِدُجَمِیعَ مَلائِکَتِکَ وَسُکَّانَ سَمَاوَاتِکَ وَحَمَلَةَ
خدایامن گواه میگیرم توراوتوکافی هستی ازلحاظ گواه وشهادت میگیرم تمام فرشتگان وساکنان آسمانها وحاملان
عَرْشِکَ وَمَنْ بَعَثْتَ مِنْ أَنْبِیَائِکَ وَرُسُلِکَ وَأَنْشَأْتَ مِنْ أَصْنَافِ خَلْقِکَ أَنِّی أَشْهَدُ
عرش وتختت و کسی که برانگیخته ای از پیغمبرانت وفرستادگانت وآنچه آفریده ای از اقسام واصناف مخلوقت من گواه گیرم
أَنَّکَ أَنْتَ اللَّهُ لاإِلَهَ إِلاأَنْتَ وَحْدَکَ لاشَرِیکَ لَکَ وَلاعَدِیلَ وَلاخُلْفَ لِقَوْلِکَ وَلاتَبْدِیلَ
حقا ً تو توئی خدا نیست معبودی جز تو یگانه نیست شریکی برای تو ونه انبازی ونیست تخلفی درگفتارت ونه تبدیل
وَأَنَّ مُحَمَّدَاًصَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ عَبْدُکَ وَرَسُولُکَ أَدَّى مَاحَمَّلْتَهُ إِلَى الْعِبَادِ وَجَاهَدَ فِی
بدرستی که محمد درود خدا براو وبر آل او بنده وفرستادۀ تست ادا کرد آنچه راتحمیل کردی به اوسوی بندگانت وکوشید در راه
اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ حَقَّ الْجِهَادِ وَ أَنَّهُ بَشَّرَ بِمَا هُوَ حَقٌّ مِنَ الثَّوَابِ وَأَنْذَرَ بِمَا هُوَ صِدْقٌ
خدای عزیز وبزرگ حق کوشیدن را والبته وی مژده داد بآنچه راکه آن حق بود ازپاداش وترسانید به آنچه آن راست بود
مِنَ الْعِقَابِ اللَّهُمَّ ثَبِّتْنِی عَلَى دِینِکَ مَاأَحْیَیْتَنِی وَلا تُزِغْ قَلْبِی بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنِی وَهَبْ لِی
ازمجازات خدایا ثابت بدارمرا بر دینت ما دامیکه زنده ام ومنحرف منما دلم را پس از آنکه هدایتم کردی وببخش برایم
مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهَّابُ صَلِّ عَلَى مُحَمَّد وَعَلَى آلِ مُحَمَّد وَاجْعَلْنِی مِنْ
از نزد خودت رحمتی زیرا توئی بخشنده درود فرست بر محمد وبر آل محمد وقرارده مرا از
أَتْبَاعِهِ وَ شِیعَتِهِ وَ احْشُرْنِی فِی زُمْرَتِهِ وَ وَفِّقْنِی لِأَدَاءِ فَرْضِ الْجُمُعَاتِ وَ مَا أَوْجَبْتَ
پیروان او ومطیعش ومحشور کن مرا در گروه وی وتوفیقم ده به انجام فریضه مخصوص جمعه ها وآنچه واجب کردی
عَلَیَّ فِیهَا مِنَ الطَّاعَاتِ وَ قَسَمْتَ لِأَهْلِهَا مِنَ الْعَطَاءِ فِی یَوْمِ الْجَزَاءِ إِنَّکَ أَنْتَ
برمن در آنها از طاعات وعبادات وآنچه قسمت کردی برای اهل آنها درعطایت در روز جزا وپاداش زیرا تویی
الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ
مقتدر وغلبه کننده حکیم
برگرفته از مفاتیح جنان

با عرض سلام و تشکر بابت دعوتتون
من هر صبح که میام سایت با دعوت شما مواجه میشم و روزم رو حداقل با قرائت چند آیه آغازمیکنم و این جای تشکر داره فراوون. اما یه پیشنهاد دارم برای اینکه با استقبال بیشتری روبرو شه و اون اینه که تعداد کمتری آیه اونم با تفسیرش گذاشته بشه....

موفق باشین [golrooz][golrooz]

ذكر روز جمعه

http://graphic.ir/pictures/__2/___24...1658406144.jpg

واژه جمعه


← ریشه
واژه جمعه‌، از ریشه ج‌ م‌ ع‌، به‌ معنای گردآوردن‌ و پیوستن‌ است‌ که‌ در عربی به‌ سه‌ شکل‌ خوانده‌ می‌شود: جُمُعَه‌، جُمْعَه‌ و جُمَعَه‌.
بیشتر قاریان‌ ، در تنها آیه‌ای که‌ نام‌ این‌ روز را در بر دارد، آن‌ را به‌ شکل‌ جُمُعَه‌ خوانده‌اند.

← معادل فارسی
معادلِ فارسیِ آن‌ « آدینه‌ » است‌ و عرب‌ جاهلی به‌ آن‌ « یوم‌ العَروبة » می‌گفتند.

وجوه نام‌گذاری جمعه

← نام‌گذاری کعب بن لُؤَیّ
در باره وجه‌ تسمیه روز جمعه گفته‌اند که‌ یکی از اجداد پیامبر اکرم‌ صلی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسل م‌، کعب‌ بن لُؤَیّ ، یا به‌ قولی دیگر قُصَیّ بن کِلاب‌ ، مردم‌ را در این‌ روز گرد می‌آورد و برای آنان‌ موعظه‌ می‌کرد از این‌رو، برخی تغییر نام‌ این‌ روز را از یوم‌ العروبة به‌ جمعه‌، به‌ کعب‌ نسبت‌ داده‌اند.

← نام‌گذاری انصار مدینه
برخی دیگر این‌ نام‌گذاری را به‌ انصار مدینه‌ منسوب‌ دانسته‌اند، زیرا بر پایه برخی احادیث‌ ، اسعد بن زُراره‌ پیش‌ از هجرت‌ پیامبر اکرم‌ به‌ مدینه‌ ، مردم‌ را در این‌ روز گرد آورد و با آنان‌ نماز گزارد و از آن‌ پس‌ نام‌ جمعه‌ برای این‌ روز برگزیده‌ شد.

← وجوه دیگر
در احادیث‌ وجوه‌ دیگری هم‌ برای نام‌گذاری این‌ روز ذکر شده‌ است‌، از جمله‌ گردآوردن‌ گلِ آدم‌ در این‌ روز، به‌ پایان‌ رسیدن‌ آفرینش‌ آسمان‌ها و زمین‌ در این‌ روز، گرد آمدن‌ مردم‌ در این‌ روز برای نماز، جمع‌ شدن‌ تمام‌ مخلوقات‌ در این‌ روز و گرفتن‌ میثاق‌ از آن‌ها بر ربوبیت‌ خداوند متعال‌ و نبوت‌ پیامبر اکرم‌ صلی اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم‌ و ولایت‌ حضرت‌ علی علیه‌السلام‌.

وقایع تاریخی روز جمعه
بنا بر احادیث‌، برخی وقایع‌ مهم‌ و تاریخی در این‌ روز رخ‌ داده‌ است‌ یا خواهد داد، از جمله‌: خلقت‌ حضرت‌ آدم‌ و حوا علیهماالسلام‌، هبوط‌ حضرت‌ آدم‌ به‌ زمین‌ ، پذیرفته‌ شدن‌ توبه آدم‌ و وفات‌ او، خاموش‌ شدن‌ آتش‌ نمرود بر حضرت‌ ابراهیم‌ ، فرستاده‌ شدن‌ قربانی برای حضرت‌ ابراهیم‌، برداشته‌ شدن‌ بلا از حضرت‌ ایوب‌ ، ولادت‌ پیامبر اکرم‌ و برخی معصومان‌ علیهم‌السلام‌ (از جمله‌ حضرت‌ علی و حضرت‌ فاطمه‌ و حضرت‌ مهدی علیهم‌السلام‌)، واقعه غدیر خم‌ ، ازدواج‌ حضرت‌ علی و حضرت‌ زهرا، شهادت‌ برخی بزرگان‌، ظهور امام‌ زمان‌ ، نابودی لشکر سفیانی ، کشته‌ شدن‌ دجال‌ ، و برپا شدن‌ قیامت‌.

ویژگی‌های روز جمعه
ویژگی‌های متعددی در احادیث‌ برای روز جمعه‌ ذکر شده‌ است‌، از جمله‌ آن‌که‌ اگر کسی در روز جمعه‌ فوت‌ کند، از عذاب‌ قبر در امان‌ می‌ماند، در این‌ روز عذاب‌ از اهل‌ برزخ‌ برداشته‌ و درهای جهنم‌ گشوده‌ می‌شود خیر و کرامت‌ برای بهشتیان‌ فزونی می‌یابد، ارواح‌ مؤمنان‌ بازماندگانشان‌ را زیارت‌ می‌کنند، فرشتگان‌ با پیامبر اکرم‌ و اهل‌ بیت‌ علیهم‌السلام‌ تجدید عهد می‌کنند و ثواب‌ کارهای نیک‌ دو برابر می‌شود.


منبع : ویکی فقه

http://uc-njavan.ir/images/5vanua6qblqyfsw3rcm.gif



إِنَّ الَّذِينَ اتَّخَذُوا۟ الْعِجْلَ سَيَنَالُهُمْ غَضَبٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَذِلَّةٌ فِي الْحَيَوٰةِ الدُّنْيَا وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُفْتَرِينَ(152)

هر انسانی، معبودی را برای پرستش خود برمیگزیند؛ گروهی خداوند یگانه را، گروهی در اثر انحراف، بت ،ستاره، خورشید یا ... را می پرستند. این آیه گروهی از انسانهایی که گوساله پرستی کرده و موجب خشم پروردگار شدند و ذلت زندگی را برای خود به وجود آوردند، معرفی می کند.

سوال:
توبه، با پشیمانی واقعی، تحقق می یابد؛ چگونه توبۀ بنی اسرائیل ب این که از کار خود پشیمان شدند، پذیرفته نشد؟

پاسخ:
پشیمانی به تنهایی کافی نیست. گناه بت پرستی و سجده برابر گوساله، آن هم به صورت گسترده و برای مردمی که آن همه معجزات، از حضرت موسی(ع) دیده بودند، گناهی نبود که با گفتن یک «استغفرالله» بخشیده شود؛ بلکه این ملت، باید غضب پروردگار را ببیند و طعم ذلت و خواری را در این زندگی بچشد و نتیجۀ افترا به خداوند را ببینند.

این بدان معناست که؛ آثار وضعی برخی گناهان با توبه از بین نمی رود، گرچه پی آمدهای اخروی آن بخشیده شود. برای مثال اگر کسی ز روی جهل یا عصبانیت ضربه ای به خود یا دیگری بزند و سبب نقص عضوی مانند کوری شود، این ضایعه با پشیمانی ضارب جبران نخواهد شد.

از این رو در این آیه تنها بر ذلت بنی اسرائیل در این دنیا تکیه شده تا بفهماند، غضب فقط مربوط به دنیا است و پس از ندامت و پشیمانی از جریان بت پرستی و چشیدن مجازات های این جهان، توبۀ بنی اسرائیل پذیرفته شد. و در آخرت، کیفری ندارند؛ اگر چه بار گناهان دیگرشان که از آنها توبۀ واقعی نکردند، همچنان بر دوش آنها سنگینی می کند.

مولا امام محمد باقر(ع) ذیل این آیه فرمودند:

«هرکس در دین الهی بدعت گذارد، در همین دنیا ذلیل و خوار می شود».

مراد از« غَضَبٌ مِّن رَّبِّهِمْ » و « ذِلَّةٌ فِي الْحَيَوٰةِ الدُّنْيَا » چیست؟

غضب پروردگار، کشتن یکدیگر بود که بنی اسرائیل به عنوان عذاب، به آن مأمور شده بودند. البته ممکن است این موضوع با بروز جنگ داخلی در بین آنان صورت پذیرفته بشد.

ذلت آ نها، بیرون شدن از سرزمینشان بود؛ زیرا غربت و آوارگی، ذلت است. این مجازات ها تعیین شد، تا این حرکت، در روش مبارزه با شرک، فرهنگ شده و در نسل های آینده باقی بماند.

این آیه برای افرادی که گوساله را معبود خود قرار دادند، دو اثر ذکر فرموده است:

1 . غضب الهی.

2 . چشیدن ذلت و خواری دنیا.

پیام های این آیۀ شریفه

1 . افراد مرتد؛ مغضوب پروردگار هستند«إِنَّ الَّذِينَ اتَّخَذُوا۟ الْعِجْلَ سَيَنَالُهُمْ غَضَبٌ مِّن رَّبِّهِمْ».

2 . آنان که به جای ایمان، سراغ بت های پر زرق و برق و پر سر و صدا بروند، در همین دنیا هم خوار خواهند شد « ذِلَّةٌ فِي الْحَيَوٰةِ الدُّنْيَا ».

3 . غضب الهی، مخصوص بنی اسرائیل نیست؛ بلکه از سنت های الهی و نسبت به اقوام مرتد دیگر هم بوده و خواهد بود «كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُفْتَرِينَ».

4 . دین و آئین تراشی، افترای بر خداوند است «إِنَّ الَّذِينَ اتَّخَذُوا۟ الْعِجْلَ ... الْمُفْتَرِينَ».

برگرفته از کتاب تفسیر همراه

3 - بَیَّتَ :

از مادۀ باتَ، یَبیتُ، بیتوته و از باب تفعیل بوده و به معنی شب فرا رسید و بر انسان احاطه کرد می باشد اغم از اینکه فرد بخوابد یا بیدار بماند. مهم فراگیر شدن شب بر انسان است سورۀ فرقان آیۀ 64« وَ الَّذِينَ يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّداً وَ قِياماً»، بندگان خدا کسانی هستند که شب آنها را فرا می گیرد در حالی که آنها ایستاده و نشسته و سجده کنان با پروردگارشان مناجات می کنند.

نساء آیۀ 81 ، 108 – یونس آیۀ 50 – نمل آیۀ 49 شب را برای مخاطبان این آیات، زمان اعمال صالح، یا بد آنها، بیان می کند.

وَاتَّخَذَ قَوْمُ مُوسَيٰ مِنۢ بَعْدِهِ مِنْ حُلِيِّهِمْ عِجْلًا جَسَدًا لَّهُ خُوَارٌ أَلَمْ يَرَوْا۟ أَنَّهُ لَا يُكَلِّمُهُمْ وَلَا يَهْدِيهِمْ سَبِيلًا اتَّخَذُوهُ وَكَانُوا۟ ظَٰلِمِينَ(148)
و قوم موسي پس از [عزيمت] او از زيورهاي خود مجسمه گوساله اي براي خود ساختند كه صداي گاو داشت آيا نديدند كه آن [گوساله] با ايشان سخن نمي گويد و راهي بدانها نمي نمايد آن را [به پرستش] گرفتند و ستمكار بودند(148)

وَلَمَّا سُقِطَ فِيٓ أَيْدِيهِمْ وَرَأَوْا۟ أَنَّهُمْ قَدْ ضَلُّوا۟ قَالُوا۟ لَئِن لَّمْ يَرْحَمْنَا رَبُّنَا وَيَغْفِرْ لَنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَٰسِرِينَ(149)
و چون انگشت ندامت گزيدند و دانستند كه واقعا گمراه شده اند گفتند اگر پروردگار ما به ما رحم نكند و ما را نبخشايد قطعا از زيانكاران خواهيم بود(149)

وَلَمَّا رَجَعَ مُوسَيٰٓ إِلَيٰ قَوْمِهِ غَضْبَٰنَ أَسِفًا قَالَ بِئْسَمَا خَلَفْتُمُونِي مِنۢ بَعْدِيٓ أَعَجِلْتُمْ أَمْرَ رَبِّكُمْ وَأَلْقَي الْأَلْوَاحَ وَأَخَذَ بِرَأْسِ أَخِيهِ يَجُرُّهُ إِلَيْهِ قَالَ ابْنَ أُمَّ إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونِي وَكَادُوا۟ يَقْتُلُونَنِي فَلَا تُشْمِتْ بِيَ الْأَعْدَآءَ وَلَا تَجْعَلْنِي مَعَ الْقَوْمِ الظَّٰلِمِينَ(150)
و چون موسي خشمناك و اندوهگين به سوي قوم خود بازگشت گفت پس از من چه بد جانشيني براي من بوديد آيا بر فرمان پروردگارتان پيشي گرفتيد و الواح را افكند و [موي] سر برادرش را گرفت و او را به طرف خود كشيد [هارون ] گفت اي فرزند مادرم اين قوم مرا ناتوان يافتند و چيزي نمانده بود كه مرا بكشند پس مرا دشمن شاد مكن و مرا در شمار گروه ستمكاران قرار مده(150)

قَالَ رَبِّ اغْفِرْ لِي وَلِأَخِي وَأَدْخِلْنَا فِي رَحْمَتِكَ وَأَنتَ أَرْحَمُ الرَّٰحِمِينَ(151)
[موسي] گفت پروردگارا من و برادرم را بيامرز و ما را در [پناه] رحمت خود درآور و تو مهربانترين مهرباناني(151)


چه بسیار شده این گوساله های زرین در روزگار ما..........ای کاش موسای ما هم زودتر بیایند.......

صفحه ی 95 از قرآن کریم شامل آیات 157 تا 165 از سوره ی اعراف


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان


الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الْأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوبًا عِندَهُمْ فِي التَّوْرَيٰةِ وَالْإِنجِيلِ يَأْمُرُهُم بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَيٰهُمْ عَنِ الْمُنكَرِ وَيُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّبَٰتِ وَيُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبَٰٓئِثَ وَيَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالْأَغْلَٰلَ الَّتِي كَانَتْ عَلَيْهِمْ فَالَّذِينَ ءَامَنُوا۟ بِهِ وَعَزَّرُوهُ وَنَصَرُوهُ وَاتَّبَعُوا۟ النُّورَ الَّذِيٓ أُنزِلَ مَعَهُ أُو۟لَٰٓئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ(157)
همانان كه از اين فرستاده پيامبر درس نخوانده كه [نام] او را نزد خود در تورات و انجيل نوشته مي يابند پيروي مي كنند [همان پيامبري كه] آنان را به كار پسنديده فرمان مي دهد و از كار ناپسند باز مي دارد و براي آنان چيزهاي پاكيزه را حلال و چيزهاي ناپاك را بر ايشان حرام مي گرداند و از [دوش] آنان قيد و بندهايي را كه بر ايشان بوده است برمي دارد پس كساني كه به او ايمان آوردند و بزرگش داشتند و ياريش كردند و نوري را كه با او نازل شده است پيروي كردند آنان همان رستگارانند(157)



قُلْ يَٰٓأَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ جَمِيعًا الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَٰوَٰتِ وَالْأَرْضِ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِ وَيُمِيتُ فََٔامِنُوا۟ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ الَّذِي يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَكَلِمَٰتِهِ وَاتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ(158)
بگو اي مردم من پيامبر خدا به سوي همه شما هستم همان [خدايي] كه فرمانروايي آسمانها و زمين از آن اوست هيچ معبودي جز او نيست كه زنده مي كند و مي ميراند پس به خدا و فرستاده او كه پيامبر درس نخوانده اي است كه به خدا و كلمات او ايمان دارد بگرويد و او را پيروي كنيد اميد كه هدايت شويد(158)



وَمِن قَوْمِ مُوسَيٰٓ أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ(159)
و از ميان قوم موسي جماعتي هستند كه به حق راهنمايي مي كنند و به حق داوري مي نمايند(159)



وَقَطَّعْنَٰهُمُ اثْنَتَيْ عَشْرَةَ أَسْبَاطًا أُمَمًا وَأَوْحَيْنَآ إِلَيٰ مُوسَيٰٓ إِذِ اسْتَسْقَيٰهُ قَوْمُهُ أَنِ اضْرِب بِّعَصَاكَ الْحَجَرَ فَانۢبَجَسَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَيْنًا قَدْ عَلِمَ كُلُّ أُنَاسٍ مَّشْرَبَهُمْ وَظَلَّلْنَا عَلَيْهِمُ الْغَمَٰمَ وَأَنزَلْنَا عَلَيْهِمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَيٰ كُلُوا۟ مِن طَيِّبَٰتِ مَا رَزَقْنَٰكُمْ وَمَا ظَلَمُونَا وَلَٰكِن كَانُوٓا۟ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ(160)
و آنان را به دوازده عشيره كه هر يك امتي بودند تقسيم كرديم و به موسي وقتي قومش از او آب خواستند وحي كرديم كه با عصايت بر آن تخته سنگ بزن پس از آن دوازده چشمه جوشيد هر گروهي آبشخور خود را بشناخت و ابر را بر فراز آنان سايبان كرديم و گزانگبين و بلدرچين بر ايشان فرو فرستاديم از چيزهاي پاكيزه اي كه روزيتان كرده ايم بخوريد و بر ما ستم نكردند ليكن بر خودشان ستم مي كردند(160)



وَإِذْ قِيلَ لَهُمُ اسْكُنُوا۟ هَٰذِهِ الْقَرْيَةَ وَكُلُوا۟ مِنْهَا حَيْثُ شِئْتُمْ وَقُولُوا۟ حِطَّةٌ وَادْخُلُوا۟ الْبَابَ سُجَّدًا نَّغْفِرْ لَكُمْ خَطِيَٰٓٔتِكُمْ سَنَزِيدُ الْمُحْسِنِينَ(161)
و [ياد كن] هنگامي را كه بديشان گفته شد در اين شهر سكونت گزينيد و از آن هر جا كه خواستيد بخوريد و بگوييد [خداوندا] گناهان ما را فرو ريز و سجده كنان از دروازه [شهر] درآييد تا گناهان شما را بر شما ببخشاييم [و] به زودي بر [اجر] نيكوكاران بيفزاييم(161)



فَبَدَّلَ الَّذِينَ ظَلَمُوا۟ مِنْهُمْ قَوْلًا غَيْرَ الَّذِي قِيلَ لَهُمْ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِجْزًا مِّنَ السَّمَآءِ بِمَا كَانُوا۟ يَظْلِمُونَ(162)
پس كساني از آنان كه ستم كردند سخني را كه به ايشان گفته شده بود به سخن ديگري تبديل كردند پس به سزاي آنكه ستم مي ورزيدند عذابي از آسمان بر آنان فرو فرستاديم(162)



وَسَْٔلْهُمْ عَنِ الْقَرْيَةِ الَّتِي كَانَتْ حَاضِرَةَ الْبَحْرِ إِذْ يَعْدُونَ فِي السَّبْتِ إِذْ تَأْتِيهِمْ حِيتَانُهُمْ يَوْمَ سَبْتِهِمْ شُرَّعًا وَيَوْمَ لَا يَسْبِتُونَ لَا تَأْتِيهِمْ كَذَٰلِكَ نَبْلُوهُم بِمَا كَانُوا۟ يَفْسُقُونَ(163)
و از اهالي آن شهري كه كنار دريا بود از ايشان جويا شو آنگاه كه به [حكم] روز شنبه تجاوز مي كردند آنگاه كه روز شنبه آنان ماهيهايشان روي آب مي آمدند و روزهاي غير شنبه به سوي آنان نمي آمدند اين گونه ما آنان را به سبب آنكه نافرماني مي كردند مي آزموديم(163)



وَإِذْ قَالَتْ أُمَّةٌ مِّنْهُمْ لِمَ تَعِظُونَ قَوْمًا اللَّهُ مُهْلِكُهُمْ أَوْ مُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا قَالُوا۟ مَعْذِرَةً إِلَيٰ رَبِّكُمْ وَلَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ(164)
و آنگاه كه گروهي از ايشان گفتند براي چه قومي را كه خدا هلاك كننده ايشان است يا آنان را به عذابي سخت عذاب خواهد كرد پند مي دهيد گفتند تا معذرتي پيش پروردگارتان باشد و شايد كه آنان پرهيزگاري كنند(164)



فَلَمَّا نَسُوا۟ مَا ذُكِّرُوا۟ بِهِۦٓ أَنجَيْنَا الَّذِينَ يَنْهَوْنَ عَنِ السُّوٓءِ وَأَخَذْنَا الَّذِينَ ظَلَمُوا۟ بِعَذَابٍۭ بَِٔيسٍۭ بِمَا كَانُوا۟ يَفْسُقُونَ(165)
پس هنگامي كه آنچه را بدان تذكر داده شده بودند از ياد بردند كساني را كه از [كار] بد باز مي داشتند نجات داديم و كساني را كه ستم كردند به سزاي آنكه نافرماني مي كردند به عذابي شديد گرفتار كرديم(165)



صدق الله العلي العظيم

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/i...LhT55dnFt9cpW9

دوست ‌داشتنی‌های دنیاحضرت فاطمه (سلام‌ الله‌ علیها):

حُبِّبَ إلیَّ مِنْ دُنْیاکُمْ ثَلاثٌ : تلاوَةُ کِتابِ اللهِ وَالنَّظَرُ فی وَجْهِ رَسولِ اللهِ وَالإنْفاقُ فی سَبیلِ اللهِ
از دنیای شما سه چیز را دوست دارم : تلاوت قرآن، نگاه به چهرۀ رسول خدا (ص) و انفاق در راه خدا

Three things of this world fascinate me: reading the Ķurān, looking at the Prophet’s face, and alms-giving in the way of Allah.نهج‌الحیاه،‌ ح 164

​http://uc-njavan.ir/images/oo21fimnf9yq1unf8oe2.jpg

http://uc-njavan.ir/images/5vanua6qblqyfsw3rcm.gif

وَقَطَّعْنَٰهُمُ اثْنَتَيْ عَشْرَةَ أَسْبَاطًا أُمَمًا وَأَوْحَيْنَآ إِلَيٰ مُوسَيٰٓ إِذِ اسْتَسْقَيٰهُ قَوْمُهُ أَنِ اضْرِب بِّعَصَاكَ الْحَجَرَ فَانۢبَجَسَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَيْنًا قَدْ عَلِمَ كُلُّ أُنَاسٍ مَّشْرَبَهُمْ وَظَلَّلْنَا عَلَيْهِمُ الْغَمَٰمَ وَأَنزَلْنَا عَلَيْهِمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَيٰ كُلُوا۟ مِن طَيِّبَٰتِ مَا رَزَقْنَٰكُمْ وَمَا ظَلَمُونَا وَلَٰكِن كَانُوٓا۟ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ(160)

طبق برخی روایات، حوادث تاریخی که در امت های پیشین اتفاق افتاده، در امت اسلامی نیز تکرار خواهند شد؛ از این رو یادآوری سرگذشت مت حضرت موسی(ع) که سرشار از رخدادهای تلخ و شیرین بوده، برای مسلمانان درس آموز است؛ از جمله اینکه، وقتی از ظلم فرعون نجات یافتند و به امنیت رسیدند، به غفلت گرفتار شدند و به بهانه گیری پرداختند.« یهود ، هفتادو یک فرقه شد که هفتاد فرقه اش جهنمی و تنها یک فرقه اش اهل بهشت است و آن همان فرقه ای است که از «یوشع ابن نون»وصیّ حضرت موسی(ع) پیروی کردند».

چه بسا این رخدادها به همین سبب در قرآن به طور گسترده مورد توجه قرار گرفته تا مسلمانان با لغزشگاهها و جایگاه هایی که چالش انگیز است آشنا شوند و حرکت قافلۀ اسلام، به رکود و آفت های امت های پیشین مبتلا نگردد.

جایگاه دسته بندی ها و سازماندهی از دیدگاه قرآن

چنانکه این آیۀ شریف بیان می فرماید: «ما آنها را به دوازده گروه تقسیم کردیم»، تا نظمی عادلانه و دور از برخوردهای خشونت آمیز میانشان حکومت کند.

روشن است هنگامی که یک ملت، دارای تقسیم بندی های صحیح و منظم بوده و هر بخش یا گروه، تحت نظر رهبری لایق قرار گیرد، ادارۀ آنها آسان تر و رعایت عدالت؛ میانشان سهل تر خواهد بود؛ به همین دلیل، تمام کشورهای جهان می کوشند از این اصل پیروی کنند؛ پس دسته بندی ها و جناح ها و گروه ها تا زمانی که با رهبری الهی و آشنا به مصالح انسانیت و نظام انسانی باشد، مطلوب است و با فرهنگ قرآن ناسازگار نیست.

علت نزول رحمت ویژۀ الهی بر بنی اسرائیل

آیه می فرماید: ما بنی اسرائیل را که در سایۀ رهبری حضرت موسی(ع) بودند، پس از اینکه در تنگنا قرار داشتند، مورد عنایت ویژه قرار دادیم و ابرها را سایبان و منّ و سلوی را برای تغذیه بر آنها نازل کردیم.

دلیل این تغییر را در آیۀ قبل باید جستجو کرد : «وَمِن قَوْمِ مُوسَيٰٓ أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ»؛ «و از قوم موسی، گروهی هستند که به سوی حق هدایت می کنند و به حق و عدالت حکم می نمایند.»

اگر بنی اسرائیل در مرحله ای مورد عنایت قرار می گیرند علت آن را در این آیه باید دنبال کرد.

ولی باز به دلیل تمرد و عصیان، مورد غضب قرار گرفتند «فَبَدَّلَ الَّذِينَ ظَلَمُوا۟ مِنْهُمْ قَوْلًا غَيْرَ الَّذِي قِيلَ لَهُمْ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِجْزًا مِّنَ السَّمَآءِ بِمَا كَانُوا۟ يَظْلِمُونَ(162)»؛ «اما ستمگران آنها، این سخن(و آن فرمانها)را، به غیر آنچه به آنها گفته شده بود، تغییر دادند از این رو بخاطر ستمی که روا می داشتند، بلایی از آسمان بر آنها فرستادیم (و مجازاتشان کردیم)».

علاوه بر این که؛ چه بسا انسان های خوبی که خداوند، مشکلات را نردبان کمال آنان قرار می دهد و چه انسانهای بی ایمانی به نعمت، مشغول می شوند، تا با آن مجازات شده و نتیجۀ عمل بد خود را ببینند؛ چنانکه قرآن، دربارۀ کافران می فرماید :

«فَلاَ تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ وَلاَ أَوْلاَدُهُمْ إِنَّمَا يُرِيدُ اللّهُ لِيُعَذِّبَهُم بِهَا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَتَزْهَقَ أَنفُسُهُمْ وَهُمْ كَافِرُونَ»{سورۀ توبه آیۀ شریفۀ 55}؛

«اموال و فرزندانشان تو را به شگفت نیاورد. جز این نیست که خدا می خواهد در زندگی دنیا به وسیلۀ اینها عذابشان کند و جانشان در حال کفر بیرون رود».

روزی پاک

جملات پایانی آیه، یک دستور کلی برای همگان است و آن اینکه: «از روزی های پاکیزه ای که به شما دادیم بخورید». چرا که اگر از دستور خدا تعدی کردید و از آنچه خداوند، نهی کرده است، استفاده کردید یا آنچه را خداوند بر شما حلال کرده است، بر خود حرام کردید، به خودتان ظلم کرده اید؛ چون خویشتن را به پیامدهای تلخ آن مبتلا ساخته اید و گرنه خداوند، هیچ ظلمی به کسی روا نمی دارد.

منّ و سلوی

«منّ» نوعی انگبین و شیره بود که بر روی بوته ها و درختچه ها می نشسته و بنی اسرائیل با گردآوری آنها از آن به عنوان غذا استفاده می کردند.

«سلوی» مرغانی بودند که فرود می آمدند و به راحتی صید می شدند این دو غذای کاملی بودند که بنی اسرائیل آن را دریافت می کردند.

پیام های این آیۀ شریفه

1 . در ادارۀ امور، وجود تشکیلات، تقسیم کار و طبقه بندی، نقش مهمی دارد و برای حفظ وحدت، محور بودن ولیِّ خدا لازم است «وَقَطَّعْنَٰهُمُ اثْنَتَيْ عَشْرَةَ ... وَأَوْحَيْنَآ إِلَيٰ مُوسَيٰٓ».

2 . با یک ضربۀ عصای حضرت موسی(ع)، چشمه ها از دل سنگ جوشید؛ ولی با آن همه معجزه، دل های نااهلان تکان نخورد «اضْرِب بِّعَصَاكَ الْحَجَرَ فَانۢبَجَسَتْ...».

3 . اگر از نعمت استفاده نکنیم و در مسیر رشد و تکامل معنوی از آن بهره نگیریم، به نفس خویش ستم روا داشته ایم «كَانُوٓا۟ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ».

توضیحی دربارۀ اسباط:

اسباط یعنی نوه ها (جمع سبط)؛ بنی اسرائیل دوازده قبیله بودند از نسل حضرت یعقوب

برگرفته از کتاب تفسیر همراه

4 . حَرَجْ :

به معنی گناه، خطا، تنگی و گرفتگی، و هرگونه ناراحتی شدید می باشد و از آن به اجتماع درختان در هم فرو رفته نام برده می شود که به تناسب معنی لغوی آن در معنای انبوه و متراکم و تنگ به کار رفته است و در قرآن نیز در همین معنای لغوی بکار رفته است (مائده آیۀ 6: خداوند برای شما تنگی و زحمت نمی خواهد) حَرِجْ در معنی نهی از گناه و خطا می باشد (اعراف آیۀ 2: یعنی قرآن کتابی است که بر تو نازل شد و نباید در سینه ات ای پیامبر از آن تنگی یا نهی باشد) نهی، نگرانی از سنگینی رسالت الهی که بر دوش پیامبر نهاده شده است، می باشد.

در سورۀ توبه آیۀ 91 از حرج به گناه تعبیر شده است: بر کسانی مثل مریضان و ضعیفان گناهی نیست که چیزی برای انفاق از جان و مال در راه خدا ندارند.

کلمۀ حَرَجَ در معنی تکلیف و مسئولیت نیز بکار رفته است (سورۀ حج آیۀ 78 : خداوند شما را بر دین خود انتخاب کرد و مسئولیت سنگین و مشقت باری در دین برای شما قرار نداد) و هرگونه تکلیف سخت و مشقت بار و غیرقابل تحمل در دین اسلام در آیۀ 185 بقره نفی شده است (خدا برای شما آسانی می خواهد برای شما سختی نمی خواهد) و این آیه مستند قاعدۀ «لاحَرَج» در فقه اسلام است که بر اساس آن قاعده، تکلیفی که موضوع این قاعده باشد از گردن مکلف ساقط است. مثلا وضو با آب در صورت ضرر به تیمم بدل می شود یا روزه از مطیقین (پیرمردان و پیرزنان) ساقط می شود .... یعنی همۀ قوانین الهی در جائی که با مشقت شدید همراه شود به نوعی ساقط یا تسهیل شده است مگر حکم جهاد در راه خدا به جهت نتایج عالی آن (تأمین عزّت و امنیت جامعۀ اسلامی یا نیل به مقام عظمای شهادت) از این قاعده خارج است.

برگرفته از ماهنامۀ قرآنی بشیر

ممنونم از این آیات زیبا..به نظر منم اگه آیات کوتاهتر و متداول باشه بهتره..مرسی

صفحه ی 96 از قرآن کریم شامل آیات 166 تا 178 از سوره ی اعراف


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان



فَلَمَّا عَتَوْا۟ عَن مَّا نُهُوا۟ عَنْهُ قُلْنَا لَهُمْ كُونُوا۟ قِرَدَةً خَٰسِِٔينَ(166)
و چون از آنچه از آن نهي شده بودند سرپيچي كردند به آنان گفتيم بوزينگاني رانده شده باشيد(166)



وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكَ لَيَبْعَثَنَّ عَلَيْهِمْ إِلَيٰ يَوْمِ الْقِيَٰمَةِ مَن يَسُومُهُمْ سُوٓءَ الْعَذَابِ إِنَّ رَبَّكَ لَسَرِيعُ الْعِقَابِ وَإِنَّهُ لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ(167)
و [ياد كن] هنگامي را كه پروردگارت اعلام داشت كه تا روز قيامت بر آنان [=يهوديان] كساني را خواهد گماشت كه بديشان عذاب سخت بچشانند آري پروردگار تو زودكيفر است و همو آمرزنده بسيار مهربان است(167)



وَقَطَّعْنَٰهُمْ فِي الْأَرْضِ أُمَمًا مِّنْهُمُ الصَّٰلِحُونَ وَمِنْهُمْ دُونَ ذَٰلِكَ وَبَلَوْنَٰهُم بِالْحَسَنَٰتِ وَالسَّئَِّاتِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ(168)
و آنان را در زمين به صورت گروه هايي پراكنده ساختيم برخي از آنان درستكارند و برخي از آنان جز اينند و آنها را به خوشيها و ناخوشيها آزموديم باشد كه ايشان بازگردند(168)



فَخَلَفَ مِنۢ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ وَرِثُوا۟ الْكِتَٰبَ يَأْخُذُونَ عَرَضَ هَٰذَا الْأَدْنَيٰ وَيَقُولُونَ سَيُغْفَرُ لَنَا وَإِن يَأْتِهِمْ عَرَضٌ مِّثْلُهُ يَأْخُذُوهُ أَلَمْ يُؤْخَذْ عَلَيْهِم مِّيثَٰقُ الْكِتَٰبِ أَن لَّا يَقُولُوا۟ عَلَي اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ وَدَرَسُوا۟ مَا فِيهِ وَالدَّارُ الْءَاخِرَةُ خَيْرٌ لِّلَّذِينَ يَتَّقُونَ أَفَلَا تَعْقِلُونَ(169)
آنگاه بعد از آنان جانشيناني وارث كتاب [آسماني] شدند كه متاع اين دنياي پست را مي گيرند و مي گويند بخشيده خواهيم شد و اگر متاعي مانند آن به ايشان برسد [باز] آن را مي ستانند آيا از آنان پيمان كتاب [آسماني] گرفته نشده كه جز به حق نسبت به خدا سخن نگويند با اينكه آنچه را كه در آن [كتاب] است آموخته اند و سراي آخرت براي كساني كه پروا پيشه مي كنند بهتر است آيا باز تعقل نمي كنيد(169)



وَالَّذِينَ يُمَسِّكُونَ بِالْكِتَٰبِ وَأَقَامُوا۟ الصَّلَوٰةَ إِنَّا لَا نُضِيعُ أَجْرَ الْمُصْلِحِينَ(170)
و كساني كه به كتاب [آسماني] چنگ درمي زنند و نماز برپا داشته اند [بدانند كه] ما اجر درستكاران را تباه نخواهيم كرد(170)



۞ وَإِذْ نَتَقْنَا الْجَبَلَ فَوْقَهُمْ كَأَنَّهُ ظُلَّةٌ وَظَنُّوٓا۟ أَنَّهُ وَاقِعٌۢ بِهِمْ خُذُوا۟ مَآ ءَاتَيْنَٰكُم بِقُوَّةٍ وَاذْكُرُوا۟ مَا فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ(171)
و [ياد كن] هنگامي را كه كوه [طور] را بر فرازشان سايبان آسا برافراشتيم و چنان پنداشتند كه [كوه] بر سرشان فرو خواهد افتاد [و گفتيم] آنچه را كه به شما داده ايم به جد و جهد بگيريد و آنچه را در آن است به ياد داشته باشيد شايد كه پرهيزگار شويد(171)



وَإِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِنۢ بَنِيٓ ءَادَمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَيٰٓ أَنفُسِهِمْ أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ قَالُوا۟ بَلَيٰ شَهِدْنَآ أَن تَقُولُوا۟ يَوْمَ الْقِيَٰمَةِ إِنَّا كُنَّا عَنْ هَٰذَا غَٰفِلِينَ(172)
و هنگامي را كه پروردگارت از پشت فرزندان آدم ذريه آنان را برگرفت و ايشان را بر خودشان گواه ساخت كه آيا پروردگار شما نيستم گفتند چرا گواهي داديم تا مبادا روز قيامت بگوييد ما از اين [امر] غافل بوديم(172)



أَوْ تَقُولُوٓا۟ إِنَّمَآ أَشْرَكَ ءَابَآؤُنَا مِن قَبْلُ وَكُنَّا ذُرِّيَّةً مِّنۢ بَعْدِهِمْ أَفَتُهْلِكُنَا بِمَا فَعَلَ الْمُبْطِلُونَ(173)
يا بگوييد پدران ما پيش از اين مشرك بوده اند و ما فرزنداني پس از ايشان بوديم آيا ما را به خاطر آنچه باطل انديشان انجام داده اند هلاك مي كني(173)



وَكَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ الْءَايَٰتِ وَلَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ(174)
و اينگونه آيات [خود] را به تفصيل بيان مي كنيم و باشد كه آنان [به سوي حق] بازگردند(174)



وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ الَّذِيٓ ءَاتَيْنَٰهُ ءَايَٰتِنَا فَانسَلَخَ مِنْهَا فَأَتْبَعَهُ الشَّيْطَٰنُ فَكَانَ مِنَ الْغَاوِينَ(175)
و خبر آن كس را كه آيات خود را به او داده بوديم براي آنان بخوان كه از آن عاري گشت آنگاه شيطان او را دنبال كرد و از گمراهان شد(175)



وَلَوْ شِئْنَا لَرَفَعْنَٰهُ بِهَا وَلَٰكِنَّهُ أَخْلَدَ إِلَي الْأَرْضِ وَاتَّبَعَ هَوَيٰهُ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ الْكَلْبِ إِن تَحْمِلْ عَلَيْهِ يَلْهَثْ أَوْ تَتْرُكْهُ يَلْهَث ذَّٰلِكَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا۟ بَِٔايَٰتِنَا فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ(176)
و اگر مي خواستيم قدر او را به وسيله آن [آيات] بالا مي برديم اما او به زمين [=دنيا] گراييد و از هواي ن فس خود پيروي كرد از اين رو داستانش چون داستان سگ است [كه] اگر بر آن حمله ور شوي زبان از كام برآورد و اگر آن را رها كني [باز هم] زبان از كام برآورد اين مثل آن گروهي است كه آيات ما را تكذيب كردند پس اين داستان را [براي آنان] حكايت كن شايد كه آنان بينديشند(176)



سَآءَ مَثَلًا الْقَوْمُ الَّذِينَ كَذَّبُوا۟ بَِٔايَٰتِنَا وَأَنفُسَهُمْ كَانُوا۟ يَظْلِمُونَ(177)
چه زشت است داستان گروهي كه آيات ما را تكذيب و به خود ستم مي نمودند(177)



مَن يَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِي وَمَن يُضْلِلْ فَأُو۟لَٰٓئِكَ هُمُ الْخَٰسِرُونَ(178)
هر كه را خدا هدايت كند او راه يافته است و كساني را كه گمراه نمايد آنان خود زيانكارانند(178)



صدق الله العلي العظيم

http://uc-njavan.ir/images/5vanua6qblqyfsw3rcm.gif

وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكَ لَيَبْعَثَنَّ عَلَيْهِمْ إِلَيٰ يَوْمِ الْقِيَٰمَةِ مَن يَسُومُهُمْ سُوٓءَ الْعَذَابِ إِنَّ رَبَّكَ لَسَرِيعُ الْعِقَابِ وَإِنَّهُ لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ(167)

یهود روی آرامش را نخواهد دید

مفسران در تفسیر این آیه، احتمالات فراوانی داده اند. بعضی گفته اند منظور این است که این گروه سرکش، هرگز روی آرامش کامل را نخواهند دید و هرچند برای خود حکومت و دولتی تاسیس کنند، باز هم تحت فشار و ناراحتی مداوم خواهند بود؛ مگر اینکه به راستی روش خود را تغییر دهند و دست از ظلم و فساد بکشند. بعضی نیز گفته اند که منظور از این آیه، عالم برزخ است و منظور از «کسی که تا دامنۀ قیامت آنها را عذاب کند»، فرشتگان عذاب هستند که در عالم برزخ تا قیامت آنها را عذاب می کنند{اطیب البیان}

وَقَطَّعْنَٰهُمْ فِي الْأَرْضِ أُمَمًا مِّنْهُمُ الصَّٰلِحُونَ وَمِنْهُمْ دُونَ ذَٰلِكَ وَبَلَوْنَٰهُم بِالْحَسَنَٰتِ وَالسَّئَِّاتِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ(168)

نعمت ها و سختی ها؛ دو عامل برای بازگشت به سوی خدا

جملۀ «وَقَطَّعْنَٰهُمْ فِي الْأَرْضِ أُمَمًا» به پراکندگی قوم یهود در زمین اشاره دارد. منظور از «حسنات»، هرگونه نعمت و رفاه و آسایش است و منظور از «سیئات»، هرگونه ناراحتی و شدت است؛ یعنی گاهی آنها را تشویق کردیم و در رفاه و نعمت قرار دادیم تا حس شکرگزاری در آنها برانگیخته شود و به سوی حق باز آیند و گاهی به عکس، آنها را در شداید و سختی ها فرو بردیم تا از مرکب غرور و خودپرستی و تکبر فرودآیند و به ناتوانی خویش پی برند؛ شاید بیدار شوند و به سوی خدا باز گردند. در هر دوحال، هدف، تربیت و هدایت و بازگشت آنان به سوی حق بوده است. {تفسیر نمونه}

وَإِذْ نَتَقْنَا الْجَبَلَ فَوْقَهُمْ كَأَنَّهُ ظُلَّةٌ وَظَنُّوٓا۟ أَنَّهُ وَاقِعٌۢ بِهِمْ خُذُوا۟ مَآ ءَاتَيْنَٰكُم بِقُوَّةٍ وَاذْكُرُوا۟ مَا فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ(171)

کوه طور برفراز قوم بنی اسرائیل

از مولا امام صادق (ع) در ذیل این آیه نقل شده است:

«هنگامی که خداوند تورات را بر بنی اسرائیل فرو فرستاد، آنها نپذیرفتند. به همین جهت، خداوند کوه طور سینا را بر فراز آنها بلند کرد و آنگاه حضرت موسی(ع) به آنها فرمودند: اگر دستورهای تورات را نپذیرید، این کوه روی شما خواهد افتاد. سپس آنها پذیرفتند و در مقابل آن سر فرود آوردند.»{تفسیر قمی}

وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ الَّذِيٓ ءَاتَيْنَٰهُ ءَايَٰتِنَا فَانسَلَخَ مِنْهَا فَأَتْبَعَهُ الشَّيْطَٰنُ فَكَانَ مِنَ الْغَاوِينَ(175)

از مولا امام رضا (ع) در تفسیر این آیه نقل شده است:

«این آیه دربارۀ شخصی به نام «بلعم باعورا» است که از اسم اعظم خداوند آگاهی داشت و با آن، هر دعایی که می کرد ، مستجاب می شد؛ ولی(بر اثر هوی پرستی) به سوی فرعون متمایل شد. هنگامی که فرعون برای گرفتن حضرت موسی(ع) و اصحابش حرکت کرد، به بلعم گفت: از خدا بخواه که موسی و یارانش را به دام ما بیندازد. آنگاه بلعم بر الاغ خود سوار شد تا به جستجوی حضرت موسی(ع) برود. الاغ از راه رفتن باز ایستاد. بلعم شروع به زدن آن حیوان کرد. پس خداوند حیوان را گویا کرد و گفت: وای بر تو ، چرا می زنی؟ آیا می خواهی که با تو بیایم تا علیه پیامبرخدا و مومنان نفرین کنی؟ پس بلعم او را آنقدر زد تا حیوان مرد. در این هنگام، اسم اعظم از بلعم گرفته شد و این است معنای فرمایش خداوند که : ولی(سرانجام) خود را از آن تهی کرد و...».

مولا امام محمد باقر(ع) در ذیل این آیات فرموده است :
«اصل این آیات، دربارۀ بلعم است. سپس خداوند این را نمونه ای قرار داد برای هر مسلمانی که هوای نفسش را بر هداییت الهی ترجیح دهد.»
{تفسیر المیزان}

5 . رفیق :

به معنی همراه، هم سفر و نرم و لطیف و صفت مشبهه از کلمۀ «رِفق» است. یعنی مدارا کردن و راحتی، در همین معنی مشتقات فراوانی از آن در قرآن به کار رفته است { نساء آیۀ 69 : کسانی که از خدا و پیامبرش اطاعت می کنند با کسانی که خداوند نعمتش را بر آنها تمام کرده است همنشینی می کنند } که آنها چهار گروه اند {انبیا ، راستگویان ، شهدا ، صالحان}.

در سورۀ کهف آیۀ 16 واژۀ «مِرفقاً» به معنی وسیلۀ آرامش و راحتی بکار رفته است و در سورۀ مائده آیۀ 6 به معنی آرنج آمده است که در وضو باید شسته شود و جمع آن «مَرافِقْ» می باشد.

برگرفته از ماهنامۀ قرآنی بشیر

​http://uc-njavan.ir/images/neexajh1ssdu8sywz3h.jpg

واقعا قشنگ بود

http://atasheentezar.persiangig.com/...%D9%852/13.gif

http://atasheentezar.persiangig.com/...%AA%D9%86-.gif

محبوبه خدا
(رسول‌خدا (صلّی‌ الله‌ علیه‌ وآله
إنَّ اللهَ یَغْضَبُ لِغَضَبِ فَاطِمَةَ، وَ یَرْضَی لِرِضَاهَا
خداوند با خشم فاطمه به خشم می‌آید و با خشنودی او خشنود می‌شود

Surely, God will be angered by Fatimah's displeasure and will be pleased by her pleasure.

بحار الأنوار، ج 43

ممنون از همگی دوستان عالی بود.[golrooz]

صفحه ی 97 از قرآن کریم شامل آیات 179 تا 193 از سوره ی اعراف


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان


وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ كَثِيرًا مِّنَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لَّا يَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْيُنٌ لَّا يُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ ءَاذَانٌ لَّا يَسْمَعُونَ بِهَآ أُو۟لَٰٓئِكَ كَالْأَنْعَٰمِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُو۟لَٰٓئِكَ هُمُ الْغَٰفِلُونَ(179)
و در حقيقت بسياري از جنيان و آدميان را براي دوزخ آفريده ايم [چرا كه] دلهايي دارند كه با آن [حقايق را] دريافت نمي كنند و چشماني دارند كه با آنها نمي بينند و گوشهايي دارند كه با آنها نمي شنوند آنان همانند چهارپايان بلكه گمراه ترند [آري] آنها همان غافل ماندگانند(179)



وَلِلَّهِ الْأَسْمَآءُ الْحُسْنَيٰ فَادْعُوهُ بِهَا وَذَرُوا۟ الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِيٓ أَسْمَٰٓئِهِ سَيُجْزَوْنَ مَا كَانُوا۟ يَعْمَلُونَ(180)
و نامهاي نيكو به خدا اختصاص دارد پس او را با آنها بخوانيد و كساني را كه در مورد نامهاي او به كژي مي گرايند رها كنيد زودا كه به [سزاي] آنچه انجام مي دادند كيفر خواهند يافت(180)



وَمِمَّنْ خَلَقْنَآ أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ(181)
و از ميان كساني كه آفريده ايم گروهي هستند كه به حق هدايت مي كنند و به حق داوري مي نمايند(181)



وَالَّذِينَ كَذَّبُوا۟ بَِٔايَٰتِنَا سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ(182)
و كساني كه آيات ما را تكذيب كردند به تدريج از جايي كه نمي دانند گريبانشان را خواهيم گرفت(182)



وَأُمْلِي لَهُمْ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ(183)
و به آنان مهلت مي دهم كه تدبير من استوار است(183)



أَوَلَمْ يَتَفَكَّرُوا۟ مَا بِصَاحِبِهِم مِّن جِنَّةٍ إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِيرٌ مُّبِينٌ(184)
آيا نينديشيده اند كه همنشين آنان هيچ جنوني ندارد او جز هشداردهنده اي آشكار نيست(184)



أَوَلَمْ يَنظُرُوا۟ فِي مَلَكُوتِ السَّمَٰوَٰتِ وَالْأَرْضِ وَمَا خَلَقَ اللَّهُ مِن شَيْءٍ وَأَنْ عَسَيٰٓ أَن يَكُونَ قَدِ اقْتَرَبَ أَجَلُهُمْ فَبِأَيِّ حَدِيثٍۭ بَعْدَهُ يُؤْمِنُونَ(185)
آيا در ملكوت آسمانها و زمين و هر چيزي كه خدا آفريده است ننگريسته اند و اينكه شايد هنگام مرگشان نزديك شده باشد پس به كدام سخن بعد از قرآن ايمان مي آورند(185)



مَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَلَا هَادِيَ لَهُ وَيَذَرُهُمْ فِي طُغْيَٰنِهِمْ يَعْمَهُونَ(186)
هر كه را خداوند گمراه كند براي او هيچ رهبري نيست و آنان را در طغيانشان سرگردان وا مي گذارد(186)



يَسَْٔلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَيٰهَا قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ رَبِّي لَا يُجَلِّيهَا لِوَقْتِهَآ إِلَّا هُوَ ثَقُلَتْ فِي السَّمَٰوَٰتِ وَالْأَرْضِ لَا تَأْتِيكُمْ إِلَّا بَغْتَةً يَسَْٔلُونَكَ كَأَنَّكَ حَفِيٌّ عَنْهَا قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ اللَّهِ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ(187)
از تو در باره قيامت مي پرسند [كه] وقوع آن چه وقت است بگو علم آن تنها نزد پروردگار من است جز او [هيچ كس] آن را به موقع خود آشكار نمي گرداند [اين حادثه] بر آسمانها و زمين گران است جز ناگهان به شما نمي رسد [باز] از تو مي پرسند گويا تو از [زمان وقوع] آن آگاهي بگو علم آن تنها نزد خداست ولي بيشتر مردم نمي دانند(187)



قُل لَّآ أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعًا وَلَا ضَرًّا إِلَّا مَا شَآءَ اللَّهُ وَلَوْ كُنتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لَاسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ وَمَا مَسَّنِيَ السُّوٓءُ إِنْ أَنَا۠ إِلَّا نَذِيرٌ وَبَشِيرٌ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ(188)
بگو جز آنچه خدا بخواهد براي خودم اختيار سود و زياني ندارم و اگر غيب مي دانستم قطعا خير بيشتري مي اندوختم و هرگز به من آسيبي نمي رسيد من جز بيم دهنده و بشارتگر براي گروهي كه ايمان مي آورند نيستم(188)



۞ هُوَ الَّذِي خَلَقَكُم مِّن نَّفْسٍ وَٰحِدَةٍ وَجَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا لِيَسْكُنَ إِلَيْهَا فَلَمَّا تَغَشَّيٰهَا حَمَلَتْ حَمْلًا خَفِيفًا فَمَرَّتْ بِهِ فَلَمَّآ أَثْقَلَت دَّعَوَا اللَّهَ رَبَّهُمَا لَئِنْ ءَاتَيْتَنَا صَٰلِحًا لَّنَكُونَنَّ مِنَ الشَّٰكِرِينَ(189)
اوست آن كس كه شما را از ن فس واحدي آفريد و جفت وي را از آن پديد آورد تا بدان آرام گيرد پس چون [آدم] با او [حوا] درآميخت باردار شد باري سبك و [چندي] با آن [بار سبك] گذرانيد و چون سنگين بار شد خدا پروردگار خود را خواندند كه اگر به ما [فرزندي] شايسته عطا كني قطعا از سپاسگزاران خواهيم بود(189)



فَلَمَّآ ءَاتَيٰهُمَا صَٰلِحًا جَعَلَا لَهُ شُرَكَآءَ فِيمَآ ءَاتَيٰهُمَا فَتَعَٰلَي اللَّهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ(190)
و چون به آن دو [فرزندي] شايسته داد در آنچه [خدا] به ايشان داده بود براي او شريكاني قرار دادند و خدا از آنچه [با او] شريك مي گردانند برتر است(190)



أَيُشْرِكُونَ مَا لَا يَخْلُقُ شَئًْا وَهُمْ يُخْلَقُونَ(191)
آيا موجوداتي را [با او] شريك مي گردانند كه چيزي را نمي آفرينند و خودشان مخلوقند(191)



وَلَا يَسْتَطِيعُونَ لَهُمْ نَصْرًا وَلَآ أَنفُسَهُمْ يَنصُرُونَ(192)
و نمي توانند آنان را ياري كنند و نه خويشتن را ياري دهند(192)



وَإِن تَدْعُوهُمْ إِلَي الْهُدَيٰ لَا يَتَّبِعُوكُمْ سَوَآءٌ عَلَيْكُمْ أَدَعَوْتُمُوهُمْ أَمْ أَنتُمْ صَٰمِتُونَ(193)
و اگر آنها را به [راه] هدايت فراخوانيد از شما پيروي نمي كنند چه آنها را بخوانيد يا خاموش بمانيد براي شما يكسان است(193)



صدق الله العلي العظيم

http://uc-njavan.ir/images/5vanua6qblqyfsw3rcm.gif


وَالَّذِينَ كَذَّبُوا۟ بَِٔايَٰتِنَا سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ(182)

برخی انسانهای شایسته و متقی، گاه دچار مشکلات فراوانی می شوند؛ ولی در نقطۀ مقابل، افرادی هستند که فاقد تقوا و دین بوده، ولی در رفاه و آسایش به سرمی برند؛ آیا این با عدالت خداوند سازگار است؟ با حکمت الهی چگونه قابل توضیح است.

عذاب استدراجی

در این آیه، به یکی از سنت های الهی دربارۀ مجازات اشاره شده است و آن، چیزی نیست جز «عذاب استدراجی».

همان طور که اشاره شد، استدراج، به کاری گفته می شود که پله پله و تدریجی انجام گردد. در اینجا نیز خداوند می فرماید : «کسانی که نشانه های ما را تکذیب کنند، آنها را به گونه ای دچار عذاب خواهیم کرد که خودشان هم متوجه نشوند».

آیۀ بعدی نحوۀ استدراج الهی را به اجمال شرح می دهد که ما انسانهای گناه کار را به سرعت مجازات نمی کنیم؛ بلکه به آنها مهلت و فرصت کافی برای تنبیه و بیداری می دهیم؛ اگر بیدار نشدند و متنبه نگشتند، گرفتارشان می کنیم: «وَأُمْلِي لَهُمْ»؛ زیرا شتاب و عجله، کار کسانی است که قدرت کافی ندارند و می ترسند فرصت از دستشان برود؛ ولی برنامه و مجازات های خداوند، آنچنان قوی و حساب شده است که هیچ کس را قدرت فرار از آن نیست«إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ»

هشدار به گناهکاران

این آیه و آیات مشابه آن، هشدار خداوند به گناهکاران است که : بدانید شما هرچه گناه کنید،ممکن است از نعمت های مادی شما چیزی نکاهیم، بلکه چه بسا آن را زیادتر کنیم، تا در قبال این همه نعمت، یا متنبه شوید و راه رستگاری و فلاح را بپویید، یا این کهغرق نعمت ها شوید و با غفلت، روز به روز بر گناهانتان بیفزایید، و سزای آن را ببینید «وَلاَ يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ أَنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ خَيْرٌ لِّأَنفُسِهِمْ إِنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ لِيَزْدَادُواْ إِثْمًا وَلَهْمُ عَذَابٌ مُّهِينٌ»{آل عمران:178}؛ «و کسانی که کافر شدند، مپندارند مهلتی که به آنان می دهیم برایشان خوب است، همانا به آنان مهلت می دهیم، تا بر گناه(خود) بیفزایند و برای آنان عذابی خوار کننده است.».

استدراج در روایات

الف . مولا امیر المومنین حضرت علی(ع) در نهج البلاغه می فرمایند:

«إِنَّهُ مَن وُسِّعَ عَلَیهِ فِی ذَاتِ یَدِهِ فَلَم یَرَ ذَلِکَ استِدرَاجاً فَقَد أَمِنَ مَخُوفاً»؛

«کسی که خداوند به مواهب و امکاناتش وسعت بخشیده [و دست از گناهانش بر نداشته و مسیر غیر الهی را می پوید] و این عمل پروردگار را مجازات استدراجی نداند، همانا از نشانه های خطر غافل مانده است».

ب . از مولا امام جعفرصادق (ع) در تفسیر این آیه چنین نقل شده است :

«منظور از این آیه، بندۀ گنه کاری است که پس از انجام گناه، خداوند او را مشمول نعمتی قرار می دهد؛ ولی [نعمت را به حساب خوبی خودش گذاشته] و آن نعمت، او را از استغفار از گناه غافل می سازد».

ج . مولا امام صادق(ع) می فرمایند:

«موقعی که خداوند، خیر بنده ای را بخواهد، اگر گناهی انجام دهد، او را دچار نقمت و سختی می کند و استغفار را یادآور او می شود و هنگامی که شر بنده ای را [بر اثر اعمالش] بخواهد، موقعی که گناه می کند، نعمتی به او می بخشد، تا استغفار را فراموش کند و به آن ادامه دهد؛ این همان است که خداوند عزّ وجلّ فرموده : «سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ» ؛ یعنی از طریق نعمت ها هنگام معصیت ها، آنها را به تدریج از راهی که نمی دانند، گرفتار می کنیم.»

پیام های این آیۀ شریفه

1 . تکذیب آیات روشن الهی، به سقوط تدریجی و هلاکت پنهانی می انجامد؛ چرا که غالبا سقوط انسانها پله پله و آرام صورت می گیرد «وَالَّذِينَ كَذَّبُوا۟ بَِٔايَٰتِنَا سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ».

2 . مهلت دادن به مردم، از سنت های خدا است، تا هر کس در راهی که برگزیده، به نتیجه برسد و درها به روی همه باز باشد، تا هم فرصت طغیان داشته باشند و هم مجال توبه و جبران «وَالَّذِينَ كَذَّبُوا۟ بَِٔايَٰتِنَا سَنَسْتَدْرِجُهُم».

3 . گرفتاری گنهکاران به عذاب استدراج از نکاتی است که به آن توجه نداشته و به آن آگاهی ندارند «سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ».

برگرفته از کتاب تفسیر همراه

6 . مُشَیَّده :

از ریشۀ شَیَّدَ ، یُشَیِّدُ و به معنی محکم و مرتفع کرد، می باشد. مثال : شَیَّدَ البِنَاءَ یعنی ساختمان را محکم و مرتفع ساخت و مُشَیَّد یعنی محکم و مرتفع و اسم مفعول از شَیَدَ در باب تفعیل است چون «بُروج» در آیۀ 78 نساء جمع مکسر است بنابراین صفت آن بصورت «مُشیّدة» مؤنث آمده است زیرا صفت از نظر جنس(مذکر و مؤنث) باید از موصوفش تبعیت کند.

اَلشیّد به معنی گچ و آهک و غیره است که برای استحکام ساختمان به دیوار و بدنۀ ساختمان می مالند المُشَیَّد یعنی ساختمان گچ شده یا آهک اندود شده می باشد که به معنی محکم و مرتفع نیز می باشد زیرا در زمانهای قدیم خانه ها را از گل می ساختند و اگر با گچ ساخته می شد استحکام بیشتری داشت لذا قرآن از مشیَّدة به معنی محکم و استحکام بنا به وسیلۀ گچ و آهک نام می برد.

ترکیبات این کلمه مثل (اشادَ بِذکرِه = یعنی او را در ستودن به عرش رسانید) و اَشادَ البُنیانَ یعنی ساختمان را خیلی بلند ساخت، در محاورات عربی فراوان است.

در سورۀ حج آیۀ 45 آمده است که چه بسیار قصرهای محکم و بلند با مرگ صاحبانشان بی صاحب ماند. در سورۀ نساء آیۀ 78 می فرماید: هر کجا باشید مرگ شما را درمی یابد هرچند که در قلعه های محکم و مرتفع هم باشید یعنی فکر نکنید که با محکم کردن ساختمان و بلند ساختن آن با گچ و آهک می توانید از مرگ در امان باشید پس مَشید و مُشَیَّدة از ریشۀ شید «بر وزن بید و شیر» به ترتیب به معنای ارتفاع و استوار شده با گچ بوده و نشان دهندۀ نوعی استحکام و ارتفاع در هر چیزی است.

در تفسیر مجمع البیان مشیّده را به ساختمانی که با گچ بری آراسته شده باشد معنی نموده اند و (بُروجٍ مُشیّدةٍ) در نساء آیۀ 78 به دژها و قلعه های محکم و تسخیرناپذیر معنی شده است.

برگرفته از ماهنامۀ قرآنی بشیر

http://atasheentezar.persiangig.com/...%D9%852/11.gif

http://atasheentezar.persiangig.com/...%AA%D9%86-.gif

ارزش دانشمندان

رسول خدا (صلّی ‌‌الله‌ علیه‌ وآله):
العُلَماءُ مَصابیحُ الأرضِ وخُلَفاءُ الأنبیاءِ ووَرَثَتی ووَرَثَةُ الأنبِیاءِ

دانشمندان، چراغهای زمین، جانشینان پیامبران، وارثان من و وارثان پیامبرانند

Scholars are the torches of the earth, the prophets’ representatives, and heirs to me and the other prophets.

نهج الفصاحه، ح 2014

​http://uc-njavan.ir/images/r8rzvuh6znjplvblkti.jpg

امام صادق(ع)فرمود : خداوند وقتی بخواهد به بنده اش خیری برساند وقتی بنده اش گناهی می کند به دنبال گناهش ، به بلاء وناملایمتی دچارش می سازد ، تا استغفار بیادش بیندازد و وقتی بخواهد به بنده اش شرّی برساند وقتی بنده اش گناهی کرد دنبال گناهش نعمتی به او می رساند ، تابدین وسیله استغفار از یادش برود ، و او همچنان به گناه کاری خود ادامه دهد ، و این سخن خداست که می فرماید : (( سنستدرجهم من حیث لایعلمون )) واین استدراج به نعمت دادن دروقت معصیت است.( الدر المنثور ، ج3، 149.)

امام علی علیه السلام می­ فرماید:

« ای فرزند آدم! وقتی دیدی خدایت پشت سر هم برایت نعمت می­فرستد، در حالی که تو او را نافرمانی می­کنی، از او بترس.»
از سویی دیگر قرآن این نکته را نیز بیان می­ کند که تقوی و ایمان موجب نزول برکات و رفع گرفتاری­ها می­ شود.

می­ فرماید :

« و اگر اهل آبادى‏ها، ایمان مى ‏آوردند و تقوا پیشه مى‏کردند، برکات آسمان و زمین را بر آنها می گشودیم؛ ولى (آنها حق را) تکذیب کردند؛ما هم آنان را به کیفر اعمالشان مجازات کردیم ...»

همچنین می ­فرماید :

«... و هر کس تقواى الهى پیشه کند، خداوند راه نجاتى براى او فراهم مى ‏کند؛ و او را از راهى که گمان ندارد روزى مى‏ دهد و هر کس بر خدا توکل کند، کفایت امرش را مى‏ کند ...»

خیلی خوشحالم در سایتی عضو شدم که بچه هایی به این باحالی داره و این همه مطالب خوب و عالی میذارن.[golrooz]
دست همگی طلا و ممنون از همگی[tashvigh]

http://www.ayehayeentezar.com/galler...1095790654.gif

صفحه ی 98 از قرآن کریم شامل آیات 194 تا 206 از سوره ی اعراف و آیات 1 تا 2 سوره ی انفال


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان


إِنَّ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ عِبَادٌ أَمْثَالُكُمْ فَادْعُوهُمْ فَلْيَسْتَجِيبُوا۟ لَكُمْ إِن كُنتُمْ صَٰدِقِينَ(194)
در حقيقت كساني را كه به جاي خدا مي خوانيد بندگاني امثال شما هستند پس آنها را [در گرفتاريها] بخوانيد اگر راست مي گوييد بايد شما را اجابت كنند(194)



أَلَهُمْ أَرْجُلٌ يَمْشُونَ بِهَآ أَمْ لَهُمْ أَيْدٍ يَبْطِشُونَ بِهَآ أَمْ لَهُمْ أَعْيُنٌ يُبْصِرُونَ بِهَآ أَمْ لَهُمْ ءَاذَانٌ يَسْمَعُونَ بِهَا قُلِ ادْعُوا۟ شُرَكَآءَكُمْ ثُمَّ كِيدُونِ فَلَا تُنظِرُونِ(195)
آيا آنها پاهايي دارند كه با آن راه بروند يا دستهايي دارند كه با آن كاري انجام دهند يا چشمهايي دارند كه با آن بنگرند يا گوشهايي دارند كه با آن بشنوند بگو شريكان خود را بخوانيد سپس در باره من حيله به كار بريد و مرا مهلت مدهيد(195)



إِنَّ وَلِۦِّيَ اللَّهُ الَّذِي نَزَّلَ الْكِتَٰبَ وَهُوَ يَتَوَلَّي الصَّٰلِحِينَ(196)
بي ترديد سرور من آن خدايي است كه قرآن را فرو فرستاده و همو دوستدار شايستگان است(196)



وَالَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِهِ لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَكُمْ وَلَآ أَنفُسَهُمْ يَنصُرُونَ(197)
و كساني را كه به جاي او مي خوانيد نمي توانند شما را ياري كنند و نه خويشتن را ياري دهند(197)



وَإِن تَدْعُوهُمْ إِلَي الْهُدَيٰ لَا يَسْمَعُوا۟ وَتَرَيٰهُمْ يَنظُرُونَ إِلَيْكَ وَهُمْ لَا يُبْصِرُونَ(198)
و اگر آنها را به [راه] هدايت فرا خوانيد نمي شنوند و آنها را مي بيني كه به سوي تو مي نگرند در حالي كه نمي بينند(198)



خُذِ الْعَفْوَ وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ وَأَعْرِضْ عَنِ الْجَٰهِلِينَ(199)
گذشت پيشه كن و به [كار] پسنديده فرمان ده و از نادانان رخ برتاب(199)



وَإِمَّا يَنزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطَٰنِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ(200)
و اگر از شيطان وسوسه اي به تو رسد به خدا پناه ب ر زيرا كه او شنواي داناست(200)



إِنَّ الَّذِينَ اتَّقَوْا۟ إِذَا مَسَّهُمْ طَٰٓئِفٌ مِّنَ الشَّيْطَٰنِ تَذَكَّرُوا۟ فَإِذَا هُم مُّبْصِرُونَ(201)
در حقيقت كساني كه [از خدا] پروا دارند چون وسوسه اي از جانب شيطان بديشان رسد [خدا را] به ياد آورند و بناگاه بينا شوند(201)



وَإِخْوَٰنُهُمْ يَمُدُّونَهُمْ فِي الْغَيِّ ثُمَّ لَا يُقْصِرُونَ(202)
و يارانشان آنان را به گمراهي مي كشانند و كوتاهي نمي كنند(202)



وَإِذَا لَمْ تَأْتِهِم بَِٔايَةٍ قَالُوا۟ لَوْلَا اجْتَبَيْتَهَا قُلْ إِنَّمَآ أَتَّبِعُ مَا يُوحَيٰٓ إِلَيَّ مِن رَّبِّي هَٰذَا بَصَآئِرُ مِن رَّبِّكُمْ وَهُدًي وَرَحْمَةٌ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ(203)
و هر گاه براي آنان آياتي نياوري مي گويند چرا آن را خود برنگزيدي بگو من فقط آنچه را كه از پروردگارم به من وحي مي شود پيروي مي كنم اين [قرآن] رهنمودي است از جانب پروردگار شما و براي گروهي كه ايمان مي آورند هدايت و رحمتي است(203)



وَإِذَا قُرِئَ الْقُرْءَانُ فَاسْتَمِعُوا۟ لَهُ وَأَنصِتُوا۟ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ(204)
و چون قرآن خوانده شود گوش بدان فرا داريد و خاموش مانيد اميد كه بر شما رحمت آيد(204)



وَاذْكُر رَّبَّكَ فِي نَفْسِكَ تَضَرُّعًا وَخِيفَةً وَدُونَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ وَالْءَاصَالِ وَلَا تَكُن مِّنَ الْغَٰفِلِينَ(205)
و در دل خويش پروردگارت را بامدادان و شامگاهان با تضرع و ترس بي صداي بلند ياد كن و از غافلان مباش(205)



إِنَّ الَّذِينَ عِندَ رَبِّكَ لَا يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَيُسَبِّحُونَهُ وَلَهُ يَسْجُدُونَ ۩(206)
به يقين كساني كه نزد پروردگار تو هستند از پرستش او تكبر نمي ورزند و او را به پاكي مي ستايند و براي او سجده مي كنند(206)



بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان



يَسَْٔلُونَكَ عَنِ الْأَنفَالِ قُلِ الْأَنفَالُ لِلَّهِ وَالرَّسُولِ فَاتَّقُوا۟ اللَّهَ وَأَصْلِحُوا۟ ذَاتَ بَيْنِكُمْ وَأَطِيعُوا۟ اللَّهَ وَرَسُولَهُ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ(1)
[اي پيامبر] از تو در باره غنايم جنگي مي پرسند بگو غنايم جنگي اختصاص به خدا و فرستاده [او] دارد پس از خدا پروا داريد و با يكديگر سازش نماييد و اگر ايمان داريد از خدا و پيامبرش اطاعت كنيد(1)



إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَإِذَا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ ءَايَٰتُهُ زَادَتْهُمْ إِيمَٰنًا وَعَلَيٰ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ(2)
مؤمنان همان كساني اند كه چون خدا ياد شود دلهايشان بترسد و چون آيات او بر آنان خوانده شود بر ايمانشان بيفزايد و بر پروردگار خود توكل مي كنند(2)



صدق الله العلي العظيم