با شروع تو

[تووت فرنگی]

و با وجود سوختن ، دوباره خام می شود.

دوباره بعد رفتن و وداع ، بغض می کنم.

چو می رسی لبم پر از غزل ، سلام می شود.

اگرچه کشته ای مرا، ترا حلال می کنم.

ولی چرا وجود تو به من حرام می شود؟؟!!

بيا به من سری بزن، ببين که بی حضور تو،

چقدر خلوتم ز غم ، پرازدحام می شود.

بدون تو ميان های و هوی های زندگی،

دوباره بحث تلخ نان و ننگ و نام می شود.

و باز در حضور تو من اعتراف می کنم،

درست با شروع تو دلم تمام می شود!!!!