Himmler
20th June 2010, 02:05 AM
اگرچه غولهای سابق قاره سیاه رقابتی عجیب در گند زدن و نتیجه نگرفتن با هم به راه انداختند اما بالاخره در این نبرد نابرابر و در عین ناباوری همگان کامرونی ها گوی سبقت را از نیجریه ای ها گرفتند و نام خود را به عنوان اولین تیم وداع کننده با جام 2010 ثبت کردند.
در اپتدای بازیهای جام این نیجریه بود که در مصاف با آرژانتین بازیی کاملا بدون تاکتیک را به نمایش گذاشت، گرچه دیگر از ستاره های افسانه ایش در زمین خبری نبود اما آنها عزم کرده بودند تا نشان دهند حتی با نیجریه 2002 هم فاصله ای بسیار دارند!
تماشاگران این تیم قدرتمند سالهای دور آفریقا هرچه در زمین جستجو کردند اثری از جانشینانی برای بازیکنانی نظیر اوکوچا، اولیسه، وست، بابایارو،یکینی و ... ندیدند. نیجریه حتی نتوانسته بود یک موقعیت پدر و مادر دار روی دروازه حریفانش ایجاد کند و بالاخره در بازی با یونان اوج هنر نمایی خود را به نمایش گذاشت تا حتی با وجود اندک امید به جا مانده برای صعود، طرفدارانش را کاملا نا امید کند. در این بین تلاشهای ورای تصور انیه آما دروازبان مستحکم نیجریه برای موفقیت این تیم بدون تاکتیک هم بی اثر ماند.
اما در سوی دیگر میدان شیرهای رام شده افریقا حکایتی متفاوت داشتند!
آنها از جهت مهره های کلیدی در میدان هیچ کمبودی احساس نمی کردند، مشکل به ظاهر مربی فرانسوی این تیم آفریقایست.
عملکرد او به حدی جالب بود که کامرون در بازی اول با نتیجه 1-0 بازی را به ژاپن واگذار کرد در حالی که هیچ حرفی برای گفتن در بازی نداشت.
در بازی دوم و در مقابل دانمارک هم این خط دفاع اسیب پذیر کامرون بود که با نرسیدن دفاع چپ تیمش و عدم پوشش دفاع های میانی هر دو گل را دریافت کرد. دروازبان کامرون نیز البته کم در این دو صحنه مقصر نبود.اما سوال اینجاست که در این جام که اکثر تیمهای حاضر از نقطه ضعف مشابه یعنی نداشتن دروازبان کارامد رنج می برند چرا پل لیگوئن مربی تیم کامرون اصرار داشت تا ادریس کامنی پر آوازه از روی نیمکت بازی را تماشا کند؟؟!!
نکته به اینجا هم ختم نشد و این مربی فرانسوی با نیمکت نشین کردن ریگوبرت سونگ کاپتان مشهور کامرونی ها عملا نیمی از قدرت دفاعی تیمش را روی نیمکت مخفی کرد و در شرایطی که آنها به شدت به بازیکنی تکنیکی و هجومی نیاز داشتند ادریسو روی نیمکت بود و ژرمی انجیتاپ که سایه ای از ژرمی سالهای قبل بود در زمین قدم می زد و موقعیتها را یک به یک خراب می کرد!!
در هر صورت و بلاشک پل لیگوئن فرانسوی توانست با طرز تفکرش تیم قدرتمند کامرون را به اولین حذف شده جام تبدیل کند.
در اپتدای بازیهای جام این نیجریه بود که در مصاف با آرژانتین بازیی کاملا بدون تاکتیک را به نمایش گذاشت، گرچه دیگر از ستاره های افسانه ایش در زمین خبری نبود اما آنها عزم کرده بودند تا نشان دهند حتی با نیجریه 2002 هم فاصله ای بسیار دارند!
تماشاگران این تیم قدرتمند سالهای دور آفریقا هرچه در زمین جستجو کردند اثری از جانشینانی برای بازیکنانی نظیر اوکوچا، اولیسه، وست، بابایارو،یکینی و ... ندیدند. نیجریه حتی نتوانسته بود یک موقعیت پدر و مادر دار روی دروازه حریفانش ایجاد کند و بالاخره در بازی با یونان اوج هنر نمایی خود را به نمایش گذاشت تا حتی با وجود اندک امید به جا مانده برای صعود، طرفدارانش را کاملا نا امید کند. در این بین تلاشهای ورای تصور انیه آما دروازبان مستحکم نیجریه برای موفقیت این تیم بدون تاکتیک هم بی اثر ماند.
اما در سوی دیگر میدان شیرهای رام شده افریقا حکایتی متفاوت داشتند!
آنها از جهت مهره های کلیدی در میدان هیچ کمبودی احساس نمی کردند، مشکل به ظاهر مربی فرانسوی این تیم آفریقایست.
عملکرد او به حدی جالب بود که کامرون در بازی اول با نتیجه 1-0 بازی را به ژاپن واگذار کرد در حالی که هیچ حرفی برای گفتن در بازی نداشت.
در بازی دوم و در مقابل دانمارک هم این خط دفاع اسیب پذیر کامرون بود که با نرسیدن دفاع چپ تیمش و عدم پوشش دفاع های میانی هر دو گل را دریافت کرد. دروازبان کامرون نیز البته کم در این دو صحنه مقصر نبود.اما سوال اینجاست که در این جام که اکثر تیمهای حاضر از نقطه ضعف مشابه یعنی نداشتن دروازبان کارامد رنج می برند چرا پل لیگوئن مربی تیم کامرون اصرار داشت تا ادریس کامنی پر آوازه از روی نیمکت بازی را تماشا کند؟؟!!
نکته به اینجا هم ختم نشد و این مربی فرانسوی با نیمکت نشین کردن ریگوبرت سونگ کاپتان مشهور کامرونی ها عملا نیمی از قدرت دفاعی تیمش را روی نیمکت مخفی کرد و در شرایطی که آنها به شدت به بازیکنی تکنیکی و هجومی نیاز داشتند ادریسو روی نیمکت بود و ژرمی انجیتاپ که سایه ای از ژرمی سالهای قبل بود در زمین قدم می زد و موقعیتها را یک به یک خراب می کرد!!
در هر صورت و بلاشک پل لیگوئن فرانسوی توانست با طرز تفکرش تیم قدرتمند کامرون را به اولین حذف شده جام تبدیل کند.