diamonds55
25th May 2009, 08:47 PM
پژوهشگران فناوري نانو دانشگاه تهران، موفق شدند نانوكامپوزيت‌هاي پايه آلومينيم با استحكام بالا و وزن كم را با استفاده از فرايند همزن اصطكاكي تهيه كنند.
http://media.farsnews.com/Media/8712/Images/jpg/A0625/A0625743.jpg
به گزارش خبرگزاري فارس، عزيز شفيعي، دانشجوي دكتراي رشته فناوري نانو در دانشكده فني دانشگاه تهران، گفت: همزن اصطكاكي، ابزاري استوانه‌اي است كه مي‌تواند با سرعت بالا دوران كند و با حركت در طول قطعه، عمل هم‌زدن را انجام دهد. اين تلاطم، سبب پخش شدن پودر در ساختار نمونه مورد نظر و ايجاد تبلور مجدد ديناميكي (به دليل تلاطم و تغيير شكل شديد) خواهد شد.
شفيعي، مهمترين عامل مؤثر در استحكام كامپوزيت‌ها را اندازه ذرات تقويت كننده و دانه‌هاي زمينه بيان‌كرد و افزود: كامپوزيت‌هاي با زمينه آلومينيومي تقويت شده با ذرات سخت سراميكي، در مقايسه با آلياژهاي تقويت نشده، داراي خواص بي‌نظيري، از جمله نسبت استحكام به وزن بالا هستند.
وي اضافه كرد: در اين پژوهش، نانوذرات سخت سراميكي در آلومينيوم ادغام شده و نانوكامپوزيت AL/Al2O3 به‌منظور دستيابي به استحكام، سختي و مقاومت به سايش بالاتر، توليد شده‌است. سپس، براي بهبود بيشتر خواص مذكور، اندازه دانه‌هاي زمينه آلومينيمي به دليل عملكرد همزن اصطكاكي، به ابعاد نانومتري کاهش داده شد كه اين امر سبب افزايش استحكام و سختي نانو كامپوزيت شده‌است.
همچنين، ريزساختار و خواص كامپوزيت ساخته‌شده، با استفاده از ميكروسكوپ الكتروني روبشي (SEM)، ميكروسكوپ الكتروني عبوري (TEM)، دستگاه ميکرو سختي‌سنج و دستگاه آزمايش سايش، مورد ارزيابي قرار گرفت و پس از بررسي نتايج به‌دست‌آمده، متغيرهاي بهينه، از جمله سرعت دوران بهينه ابزار، سرعت بهينه پيش‌روي ابزار و تعداد مراحل كاري بهينه فرايند، براي دستيابي به بهترين خواص تعيين شد.
به گزارش ستاد فناوري نانو امروزه، تلاش محققان براي استفاده از نانوكامپوزيت‌ها در صنايع هواپيمايي و اتومبيل‌سازي، به‌منظور كاهش وزن سازه‌ها و كاهش مصرف انرژي در اين صنايع متمركز شده‌است. به‌عنوان مثال، درصورت استفاده از نانوكامپوزيت به‌دست‌آمده در صنايع اتومبيل‌سازي، ميزان مصرف بنزين را مي‌توان به مقدار قابل توجهي كاهش داد.
اين پژوهش، بخشي از پايان‌نامه دكتراي عزيز شفيعي است كه با راهنمايي سيدفرشيد كاشاني‌بزرگ و عباس زارعي هنزكي و مشاوره علي‌محمد هاديان انجام شده و جزئيات آن در مجله Materials Science and Engineering A (جلد 500؛ صفحات 91-84؛ سال 2009) منتشر شده‌است.
http://media.farsnews.com/Media/8712/Images/jpg/A0625/A0625743.jpg
به گزارش خبرگزاري فارس، عزيز شفيعي، دانشجوي دكتراي رشته فناوري نانو در دانشكده فني دانشگاه تهران، گفت: همزن اصطكاكي، ابزاري استوانه‌اي است كه مي‌تواند با سرعت بالا دوران كند و با حركت در طول قطعه، عمل هم‌زدن را انجام دهد. اين تلاطم، سبب پخش شدن پودر در ساختار نمونه مورد نظر و ايجاد تبلور مجدد ديناميكي (به دليل تلاطم و تغيير شكل شديد) خواهد شد.
شفيعي، مهمترين عامل مؤثر در استحكام كامپوزيت‌ها را اندازه ذرات تقويت كننده و دانه‌هاي زمينه بيان‌كرد و افزود: كامپوزيت‌هاي با زمينه آلومينيومي تقويت شده با ذرات سخت سراميكي، در مقايسه با آلياژهاي تقويت نشده، داراي خواص بي‌نظيري، از جمله نسبت استحكام به وزن بالا هستند.
وي اضافه كرد: در اين پژوهش، نانوذرات سخت سراميكي در آلومينيوم ادغام شده و نانوكامپوزيت AL/Al2O3 به‌منظور دستيابي به استحكام، سختي و مقاومت به سايش بالاتر، توليد شده‌است. سپس، براي بهبود بيشتر خواص مذكور، اندازه دانه‌هاي زمينه آلومينيمي به دليل عملكرد همزن اصطكاكي، به ابعاد نانومتري کاهش داده شد كه اين امر سبب افزايش استحكام و سختي نانو كامپوزيت شده‌است.
همچنين، ريزساختار و خواص كامپوزيت ساخته‌شده، با استفاده از ميكروسكوپ الكتروني روبشي (SEM)، ميكروسكوپ الكتروني عبوري (TEM)، دستگاه ميکرو سختي‌سنج و دستگاه آزمايش سايش، مورد ارزيابي قرار گرفت و پس از بررسي نتايج به‌دست‌آمده، متغيرهاي بهينه، از جمله سرعت دوران بهينه ابزار، سرعت بهينه پيش‌روي ابزار و تعداد مراحل كاري بهينه فرايند، براي دستيابي به بهترين خواص تعيين شد.
به گزارش ستاد فناوري نانو امروزه، تلاش محققان براي استفاده از نانوكامپوزيت‌ها در صنايع هواپيمايي و اتومبيل‌سازي، به‌منظور كاهش وزن سازه‌ها و كاهش مصرف انرژي در اين صنايع متمركز شده‌است. به‌عنوان مثال، درصورت استفاده از نانوكامپوزيت به‌دست‌آمده در صنايع اتومبيل‌سازي، ميزان مصرف بنزين را مي‌توان به مقدار قابل توجهي كاهش داد.
اين پژوهش، بخشي از پايان‌نامه دكتراي عزيز شفيعي است كه با راهنمايي سيدفرشيد كاشاني‌بزرگ و عباس زارعي هنزكي و مشاوره علي‌محمد هاديان انجام شده و جزئيات آن در مجله Materials Science and Engineering A (جلد 500؛ صفحات 91-84؛ سال 2009) منتشر شده‌است.