kamanabroo
24th March 2009, 03:20 AM
پذيـرايـي پيامبـر از مهمانـان چگـونـه است؟:
اين غذا چه غذايي است كه رسول اكرم دعوت ميكند؟
مؤمنين، مهمانانِ رسول اسلامند، در عين حال كه ظاهر آيه از نظر پذيرايي صوري محفوظ است،
اما از امام ششم سلامالله عليه در ذيل آيه «فلينظر الانسان الي طعامه» به نقل مرحوم كليني(ره) رسيده است كه «علمه الذي ياخذه ممن ياخذه»3 شما علمي را كه فرا ميگيريد، نظر كنيد ببينيد از چه كسي آن را ميگيريد.
گاهي طعام، يك طعام ظاهري است كه با باران، مزرعهها و باغها سر سبز و خرّم ميشود و گاهي يك طعام حقيقي و معنوي است كه غذاي روح مي باشد و جان را تغذيه ميكند. اگر طعام در اين آيه دو مصداق داشت، طعام در آيه قبلي هم دو مصداق دارد.
در جاي ديگر اين چنين آمده است: «ما باران را نازل ميكنيم، زمين را ميشكافيم و با بذر افشاني غذا فراهم ميكنيم». اگر منظور از اين طعام، طعام ظاهري باشد، منظور از آن آب، باران است و منظور از زمين و شيار و محصول آن، وسائل و محصولات كشاورزي و مانند آن خواهد بود، ولي اگر منظور از اين طعام مصداق معنويش باشد مراد از آن آب، آب حيات، و منظور از زمين، زمينه حيات و زمينه دل خواهد بود و مانند آن.
پس طعام در قرآن كريم دو مصداق دارد: «طعام جسم» و «طعام روح»،
آن مصداقي كه طعام جسم است و ديگران با ما در آن شريكند، درباره ش فرموده: «كُلوُا وارعواانعامكم»4 و فرمود: «متاعاً لكم ولأنعامكم»
اما آن طعامي كه مصداق معنوي است، ما با فرشتگان در آن شريكيم، اگر براي فرشته مقامي است ما در تغذيه آن طعام شريك فرشته هاييم، اگر معرفت حق و توحيد حق طعام معنوي است و فرشتگان از اين طعام برخوردارند، خردمندان و علما همسايه فرشت هاند،
و لذا در كريمه «شهدالله انه لا اله الاّ هو والملائكه واولوالعلم»5 علما را با فرشتگان يكجا ياد ميكند; يعني در غذاي معنوي، انسان هاي وارسته سهيم فرشته هايند، همانطوري كه در غذاهاي مادي انسان با انعام شريك است. بدينگونه به ما هشدار داده كه طعام بدن، شريكي پايينتر از شما دارد، ولي اگر عالم شديد شريك فرشتگان در معارفيد، و اگر در جنگ شربت شهادتنوشيديد شريك فرشتگان در پروازيد.
ذيل آيه كريمه «جاعل الملائكة رسلاً أولي أجنحة مثني و ثلاث و رباع...»6 اينچنين روايت شده كه: شهيد با فرشته همپرواز است، جعفر طيّار با فرشتگان همپرواز است، و عباس بن علي سلامالله عليهما ـ با فرشتگان همپرواز است. گاه انسان دستش را در راه خدا ميدهد و با «اولي اجنحةِ مثني و ثلاث» همپرواز ميشود. گاهي تلاش و كوشش ميكند تا عارف وعالم باشد، در اين صورت با فرشتگان هم شهادت است.
تبيان
اين غذا چه غذايي است كه رسول اكرم دعوت ميكند؟
مؤمنين، مهمانانِ رسول اسلامند، در عين حال كه ظاهر آيه از نظر پذيرايي صوري محفوظ است،
اما از امام ششم سلامالله عليه در ذيل آيه «فلينظر الانسان الي طعامه» به نقل مرحوم كليني(ره) رسيده است كه «علمه الذي ياخذه ممن ياخذه»3 شما علمي را كه فرا ميگيريد، نظر كنيد ببينيد از چه كسي آن را ميگيريد.
گاهي طعام، يك طعام ظاهري است كه با باران، مزرعهها و باغها سر سبز و خرّم ميشود و گاهي يك طعام حقيقي و معنوي است كه غذاي روح مي باشد و جان را تغذيه ميكند. اگر طعام در اين آيه دو مصداق داشت، طعام در آيه قبلي هم دو مصداق دارد.
در جاي ديگر اين چنين آمده است: «ما باران را نازل ميكنيم، زمين را ميشكافيم و با بذر افشاني غذا فراهم ميكنيم». اگر منظور از اين طعام، طعام ظاهري باشد، منظور از آن آب، باران است و منظور از زمين و شيار و محصول آن، وسائل و محصولات كشاورزي و مانند آن خواهد بود، ولي اگر منظور از اين طعام مصداق معنويش باشد مراد از آن آب، آب حيات، و منظور از زمين، زمينه حيات و زمينه دل خواهد بود و مانند آن.
پس طعام در قرآن كريم دو مصداق دارد: «طعام جسم» و «طعام روح»،
آن مصداقي كه طعام جسم است و ديگران با ما در آن شريكند، درباره ش فرموده: «كُلوُا وارعواانعامكم»4 و فرمود: «متاعاً لكم ولأنعامكم»
اما آن طعامي كه مصداق معنوي است، ما با فرشتگان در آن شريكيم، اگر براي فرشته مقامي است ما در تغذيه آن طعام شريك فرشته هاييم، اگر معرفت حق و توحيد حق طعام معنوي است و فرشتگان از اين طعام برخوردارند، خردمندان و علما همسايه فرشت هاند،
و لذا در كريمه «شهدالله انه لا اله الاّ هو والملائكه واولوالعلم»5 علما را با فرشتگان يكجا ياد ميكند; يعني در غذاي معنوي، انسان هاي وارسته سهيم فرشته هايند، همانطوري كه در غذاهاي مادي انسان با انعام شريك است. بدينگونه به ما هشدار داده كه طعام بدن، شريكي پايينتر از شما دارد، ولي اگر عالم شديد شريك فرشتگان در معارفيد، و اگر در جنگ شربت شهادتنوشيديد شريك فرشتگان در پروازيد.
ذيل آيه كريمه «جاعل الملائكة رسلاً أولي أجنحة مثني و ثلاث و رباع...»6 اينچنين روايت شده كه: شهيد با فرشته همپرواز است، جعفر طيّار با فرشتگان همپرواز است، و عباس بن علي سلامالله عليهما ـ با فرشتگان همپرواز است. گاه انسان دستش را در راه خدا ميدهد و با «اولي اجنحةِ مثني و ثلاث» همپرواز ميشود. گاهي تلاش و كوشش ميكند تا عارف وعالم باشد، در اين صورت با فرشتگان هم شهادت است.
تبيان