نارون1
30th June 2012, 09:05 AM
[ساینتیفیک امریکن - پژوهشکده علوم شناختی:] تجربه ی رنگ سرخ در کجای مغز شماست؟ این پرسش را دیپاک چوپرا در هم نشست (سمپوزیوم) حکیمان و دانشمندان خود در کارلزباد، کالیفرنیا، در 3 مارچ (13 اسفند) از من پرسید.
جمعی از ارایه دهندگان بحث کردند که نبود یک نظریه کامل توسط عصب شناسان درباره ی این که چگونه فعالیت های عصبی به تجربه های شناختی (مانند سرخی) برگردان می شود به این معنا است که رویکرد فیزیکالی/مادی نارسا و یا اشتباه است.
چوپرا در رایانامه ی خود توضیح داد: این نظر که تجربه های شخصی/ذهنی نتیجه کنش های الکتروشیمیایی است همچنان یک فرضیه باقی مانده است. این به همان میزان گمانه زنی است که نظری که می گوید آگاهی/هشیاری بنیادی بوده و آن چیزی است که موجب فعالیت مغز شده و خصوصیات و اشیای جهان مادی را می سازد.
http://www.iricss.org/fa/NewsRelease/News/PublishingImages/1391/910408_Sci_Am_cover_2012-07.jpg من در برابر از چوپرا پرسیدم: ذهن خاله میلی هنگامی که مغز او به سبب آلزایمر می میرد به کجا می رود؟ پاسخ چوپرا این بود که خاله میلی یک الگوی رفتاری مهمی درجهان هستی بود و به بالقوه ای که از آن پدیدار آمده بود بازگشت.
در چهارچوب فلسفه ی سنتی شرقی، شخصیت/هویت من (ایگو) یک خیال است وهدف روشنگری (اینلایتنمنت / به آگاهی رسیدن) این است که آن را به هویتی بیشتر جهانشمول، غیر محلی، و غیر مادی ارتقا دهد.
با این حال، این نظریه که مغز آگاهی را حلق می کند مستندهای به مراتب بیشتری دارد تا این نظریه که آگاهی مغز را خلق می نماید. برای نمونه، مخروطی ی چین خورده مغز (fusiform gyrus) در قطعه گیجگاهی سبب سیما کوری (نابینایی چهره ها) می شود، و تحریک همین بخش سبب می گردد تا افراد به صورت خودجوش چهره ها را ببینند.
صدمه های ناشی از سکته مغزی در قشر مخ دیداری به نام V1 به از دست دادن درک دیداری آگاهانه منجر می شود. تغییرها در تجربه آگاهانه می تواند به صورت مستقیم با اف.ام.آر.آی. و ایی.ایی.جی. و ضبط های تک-نرونی اندازه گیری گردد.
عصب شناسان می توانند انتخاب های انسان را از راه مشاهده کنش ها در پویش های مغزی، حتی پیش از آن که آزمودنی به صورت آگاهانه از تصیمیم خود باخبر باشد، پیش بینی کنند. تنها با به کارگیری پویش های مغزی، دانشمندان می توانسته اند آنچه که فرد در حال دیدن بوده است را بر روی صفحه ی یک رایانه بازسازی نمایند.
هزاران آزمایش این فرضیه را تایید کرده است که فرایندهای عصب-شیمیایی تجربه های شخصی را می سازد. این واقعیت که عصب شناسان بر سر این که کدام نظریه فیزیکالیستی بهترین توضیح برای ذهن را دارد به این معنا نیست که آن همپای فرضیه ای است که می گوید آگاهی ماده را ایجاد می نماید.
در دفاع، چوپرا مقاله ای منتشر شده در سال 2008 در نشریه "ذهن و ماده" با عنوان " آگاهی واقع گرایی (رئالیسم) و چالش ذهن-بدن" توسط دانشمند علوم شناختی دانلد دی. هافمن از دانشگاه کالیفرنیا در ایروین را برایم فرستاد. آگاهی ریالیسم با قطعیت می گوید که دنیای تجربی، یعنی دنیایی که وجود آن به دریافت های یک مشاهده گر ویژه وابسته نیست، به تمامی از کنشگرهای آگاه ساخته شده است. آگاهی نقش بنیادی در گیتی دارد و ذرات و میدانه ها را به بالا می برد.
هافمن نوشت: این ایده ی نو رسیده ای در تاریخ جهان هستی نیست، بلکه برخاسته از تعامل های پیچیده میان ماده ناآگاه و میدانه ها است. اول آگاهی است؛ ماده و میدانه ها برای ادامه ی وجود خود به آن متکی هستند
جمعی از ارایه دهندگان بحث کردند که نبود یک نظریه کامل توسط عصب شناسان درباره ی این که چگونه فعالیت های عصبی به تجربه های شناختی (مانند سرخی) برگردان می شود به این معنا است که رویکرد فیزیکالی/مادی نارسا و یا اشتباه است.
چوپرا در رایانامه ی خود توضیح داد: این نظر که تجربه های شخصی/ذهنی نتیجه کنش های الکتروشیمیایی است همچنان یک فرضیه باقی مانده است. این به همان میزان گمانه زنی است که نظری که می گوید آگاهی/هشیاری بنیادی بوده و آن چیزی است که موجب فعالیت مغز شده و خصوصیات و اشیای جهان مادی را می سازد.
http://www.iricss.org/fa/NewsRelease/News/PublishingImages/1391/910408_Sci_Am_cover_2012-07.jpg من در برابر از چوپرا پرسیدم: ذهن خاله میلی هنگامی که مغز او به سبب آلزایمر می میرد به کجا می رود؟ پاسخ چوپرا این بود که خاله میلی یک الگوی رفتاری مهمی درجهان هستی بود و به بالقوه ای که از آن پدیدار آمده بود بازگشت.
در چهارچوب فلسفه ی سنتی شرقی، شخصیت/هویت من (ایگو) یک خیال است وهدف روشنگری (اینلایتنمنت / به آگاهی رسیدن) این است که آن را به هویتی بیشتر جهانشمول، غیر محلی، و غیر مادی ارتقا دهد.
با این حال، این نظریه که مغز آگاهی را حلق می کند مستندهای به مراتب بیشتری دارد تا این نظریه که آگاهی مغز را خلق می نماید. برای نمونه، مخروطی ی چین خورده مغز (fusiform gyrus) در قطعه گیجگاهی سبب سیما کوری (نابینایی چهره ها) می شود، و تحریک همین بخش سبب می گردد تا افراد به صورت خودجوش چهره ها را ببینند.
صدمه های ناشی از سکته مغزی در قشر مخ دیداری به نام V1 به از دست دادن درک دیداری آگاهانه منجر می شود. تغییرها در تجربه آگاهانه می تواند به صورت مستقیم با اف.ام.آر.آی. و ایی.ایی.جی. و ضبط های تک-نرونی اندازه گیری گردد.
عصب شناسان می توانند انتخاب های انسان را از راه مشاهده کنش ها در پویش های مغزی، حتی پیش از آن که آزمودنی به صورت آگاهانه از تصیمیم خود باخبر باشد، پیش بینی کنند. تنها با به کارگیری پویش های مغزی، دانشمندان می توانسته اند آنچه که فرد در حال دیدن بوده است را بر روی صفحه ی یک رایانه بازسازی نمایند.
هزاران آزمایش این فرضیه را تایید کرده است که فرایندهای عصب-شیمیایی تجربه های شخصی را می سازد. این واقعیت که عصب شناسان بر سر این که کدام نظریه فیزیکالیستی بهترین توضیح برای ذهن را دارد به این معنا نیست که آن همپای فرضیه ای است که می گوید آگاهی ماده را ایجاد می نماید.
در دفاع، چوپرا مقاله ای منتشر شده در سال 2008 در نشریه "ذهن و ماده" با عنوان " آگاهی واقع گرایی (رئالیسم) و چالش ذهن-بدن" توسط دانشمند علوم شناختی دانلد دی. هافمن از دانشگاه کالیفرنیا در ایروین را برایم فرستاد. آگاهی ریالیسم با قطعیت می گوید که دنیای تجربی، یعنی دنیایی که وجود آن به دریافت های یک مشاهده گر ویژه وابسته نیست، به تمامی از کنشگرهای آگاه ساخته شده است. آگاهی نقش بنیادی در گیتی دارد و ذرات و میدانه ها را به بالا می برد.
هافمن نوشت: این ایده ی نو رسیده ای در تاریخ جهان هستی نیست، بلکه برخاسته از تعامل های پیچیده میان ماده ناآگاه و میدانه ها است. اول آگاهی است؛ ماده و میدانه ها برای ادامه ی وجود خود به آن متکی هستند