Easy Bug
27th January 2012, 02:15 PM
الگوهاي ابرهاي در زمين تا حد زيادي با چيدمان قاره‌هاي زير آنها مشخص شده‌اند؛ اما اكنون ستاره‌شناسان قصد دارند با مدل‌سازي از ابرها در دوره‌هاي مختلف گذشته زمين به درك بهتري از شكل جهان‌هاي بيگانه دست يابند.
http://38.74.1.150/Multimedia%5Cpics%5C1390%5C11%5CScience%5C81.jpg
http://38.74.1.150/Multimedia%5Cpics%5C1390%5C11%5CScience%5C85.jpg
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، دو ستاره‌شناس اسپانيايي در تلاش براي تعيين درخشش زمين در عصر دايناسورها بوده كه نتايج آنها نه تنها به تعيين چهره زمين در آن زمان پرداخته، بلكه به ستاره‌شناسان در شناسايي طرح زمين‌چهره سيارات دور كمك خواهد كرد.
محققان موسسه اخترفيزيک جزاير قناري به جاي تكيه بر مدلهاي هواشناسي به تحليل ارتباط بين پوشش ابري و زمين‌چهره‌ها براي محاسبه چگونگي اجتماع ابرها در مناطق مختلف پرداخته‌اند.
آنها با اين محاسبات به بررسي درخشش زمين در زمان تغيير مكان قاره‌ها در 90، 230، 340 و 500 ميليون سال قبل، هنگامي كه اين سياره از طرح متفاوتي برخوردار بوده، پرداخته‌اند.
بررسي تغييرات نور بازتابي از خورشيد (آلبدو) به ستاره‌شناسان در شناسايي محيط زير ابرهاي سيارات فراخورشيدي كمك خواهد كرد.
اين محققان با استفاده از 23 سال اطلاعات در مورد توزيع جهاني ابرها در زمين‌چهره‌هاي مختلف از پروژه ماهواره بين‌المللي آب و هواشناسي ابر به بررسي طرح زمين در چهار دوره زماني مختلف پرداختند.
محققان قصد داشتند به زمان‌هاي پيشتر برگردند، اما جو در نيم ميليارد سال گذشته از دما و تركيب مشابهي برخوردار بوده است. آنها دريافتند كه در بيشتر تاريخ زمين، تغييرات روزانه بسيار كوچك بوده كه اندازه‌گيري آنها را از اين فاصله بسيار چالش‌برانگيز مي‌كند.
با اين حال 500 ميليون سال پيش در پي گردش روزانه زمين، نوسانات عظيمي در نور وجود داشته كه چهار برابر بزرگتر از تغييرات دوره‌هاي ديگر بوده‌اند.
دو رويكرد در اين مورد وجود دارد: اول اين كه توده‌هاي زميني بسيار به هم نزديكتر بوده كه منجر به اقيانوس‌هاي وسيعتر شده، از اين رو الگوي ابرها بسيار متفاوت بوده است؛ دوم اين كه زمين در نيم ميليارد سال پيش، يك صحرا بوده كه در آن هيچ گونه حياتي وجود نداشته است.
به گفته دانشمندان حدود 30 مدل جهاني براي پيش‌بيني شكل‌گيري ابرها در يكصد سال آينده وجود دارد. اگرچه دما در واكنش به افزايش دي‌اكسيدكربن، تغييراتي خواهد داشت، محققان به ارائه طيفي از پاسخها در چگونگي واكنش ابرها پرداخته‌اند. محققان اميدوارند كه با تمركز بر الگوهاي ابرها بر زمين و اقيانوس بتوانند بر ابهامات موجود در مدلهاي هواشناسي غلبه كنند.
پژوهشگران همچنين اميدوارند بتوانند با اين الگوها و با شروع مجدد پروژه جست‌وجوگر سيارات خاكي به درك بهتري از سيارات فراخورشيدي دست يابند.
وجود پوشش ابري پراكنده در سطح اين سيارات ممكن است نشانگر وجود اقيانوس‌هايي در سطح آنها باشد كه احتمال وجود حيات را در آنها افزايش خواهد داد.
منبع : ایسنا
http://38.74.1.150/Multimedia%5Cpics%5C1390%5C11%5CScience%5C81.jpg
http://38.74.1.150/Multimedia%5Cpics%5C1390%5C11%5CScience%5C85.jpg
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، دو ستاره‌شناس اسپانيايي در تلاش براي تعيين درخشش زمين در عصر دايناسورها بوده كه نتايج آنها نه تنها به تعيين چهره زمين در آن زمان پرداخته، بلكه به ستاره‌شناسان در شناسايي طرح زمين‌چهره سيارات دور كمك خواهد كرد.
محققان موسسه اخترفيزيک جزاير قناري به جاي تكيه بر مدلهاي هواشناسي به تحليل ارتباط بين پوشش ابري و زمين‌چهره‌ها براي محاسبه چگونگي اجتماع ابرها در مناطق مختلف پرداخته‌اند.
آنها با اين محاسبات به بررسي درخشش زمين در زمان تغيير مكان قاره‌ها در 90، 230، 340 و 500 ميليون سال قبل، هنگامي كه اين سياره از طرح متفاوتي برخوردار بوده، پرداخته‌اند.
بررسي تغييرات نور بازتابي از خورشيد (آلبدو) به ستاره‌شناسان در شناسايي محيط زير ابرهاي سيارات فراخورشيدي كمك خواهد كرد.
اين محققان با استفاده از 23 سال اطلاعات در مورد توزيع جهاني ابرها در زمين‌چهره‌هاي مختلف از پروژه ماهواره بين‌المللي آب و هواشناسي ابر به بررسي طرح زمين در چهار دوره زماني مختلف پرداختند.
محققان قصد داشتند به زمان‌هاي پيشتر برگردند، اما جو در نيم ميليارد سال گذشته از دما و تركيب مشابهي برخوردار بوده است. آنها دريافتند كه در بيشتر تاريخ زمين، تغييرات روزانه بسيار كوچك بوده كه اندازه‌گيري آنها را از اين فاصله بسيار چالش‌برانگيز مي‌كند.
با اين حال 500 ميليون سال پيش در پي گردش روزانه زمين، نوسانات عظيمي در نور وجود داشته كه چهار برابر بزرگتر از تغييرات دوره‌هاي ديگر بوده‌اند.
دو رويكرد در اين مورد وجود دارد: اول اين كه توده‌هاي زميني بسيار به هم نزديكتر بوده كه منجر به اقيانوس‌هاي وسيعتر شده، از اين رو الگوي ابرها بسيار متفاوت بوده است؛ دوم اين كه زمين در نيم ميليارد سال پيش، يك صحرا بوده كه در آن هيچ گونه حياتي وجود نداشته است.
به گفته دانشمندان حدود 30 مدل جهاني براي پيش‌بيني شكل‌گيري ابرها در يكصد سال آينده وجود دارد. اگرچه دما در واكنش به افزايش دي‌اكسيدكربن، تغييراتي خواهد داشت، محققان به ارائه طيفي از پاسخها در چگونگي واكنش ابرها پرداخته‌اند. محققان اميدوارند كه با تمركز بر الگوهاي ابرها بر زمين و اقيانوس بتوانند بر ابهامات موجود در مدلهاي هواشناسي غلبه كنند.
پژوهشگران همچنين اميدوارند بتوانند با اين الگوها و با شروع مجدد پروژه جست‌وجوگر سيارات خاكي به درك بهتري از سيارات فراخورشيدي دست يابند.
وجود پوشش ابري پراكنده در سطح اين سيارات ممكن است نشانگر وجود اقيانوس‌هايي در سطح آنها باشد كه احتمال وجود حيات را در آنها افزايش خواهد داد.
منبع : ایسنا