مسافر007
1st October 2011, 12:15 PM
از زمان شكل گيري ناسا در ابتداي دوران عصر فضا، روساي جمهور اين كشور در مقاطع مختلف با حضور در اين سازمان كوشيده اند جهت آينده حركت اين سازمان و در نتيجه آينده رشد فناوري هاي نوين را تعيين كنند. معروف ترين حضور و برنامه به جان اف كندي باز مي گردد. سخنراني پر شور او مبني بر اينكه در كمتر از 10 سال ناسا بايد بتواند انسان را به ماه ببرد و پس از پياده كردن آن بر روي ماه او را سالم به زمين بازگرداند، اگرچه خيالي به نظر مي آمد اما با حمايت دولت و اختصاص بودجه مورد نياز اين رويا را عملي كرد.
روساي جمهور بعدي نيز اين سنت تعيين سياست را دنبال كردند تا نوبت به باراك اوباما رسيد. او سال گذشته بر مبناي نظر كميته ويژه بررسي سياست هاي ناسا تصميم گرفت به فلوريدا برود تا پس از بازديد از يك فضاپيماي خصوصي سياست هاي جديد را اعلام كند. مهم ترين نكات حرف هاي او اين بود: " تمام رفت و آمدها به ايستگاه فضايي به عهده روس ها و تا 3 سال آينده به بخش خصوصي نهاده مي شود. تا پيش از 2020 تمام تلاش ناسا براي طراحي سيستم موشكي قابل استفاده براي فواصل دورتر از زمين و توسعه اين فناوري خواهد بود. 2020 سفر به مدار ماه و فراسوي آن شروع خواهد شد و تا 2035 انسان مي تواند به مدار مريخ برود."
حال ناسا، سامانه فضايي جديدي را معرفي كرده كه قرار است انسان را در پيشبرد اهداف بلندپروازانه اش ياري دهد.
پروژه ساخت SLS بيش از 25 ميليارد يورو هزينه خواهد داشت و چنانچه تمام برنامه‌هاي اين پروژه طبق پيش بيني‌هاي اوليه پيش رود نخستين آزمايش بدون سرنشين آن در سال 2017 و نخستين آزمايش با سرنشين اين فضاپيما در سال 2021 انجام خواهد شد. با اين حال نخستين پرتاب رسمي SLS در سال 2025 انجام خواهد شد كه طي اين ماموريت، چند فضانورد را به يك سيارك خواهد رساند.
واقعيت اين است كه ناسا مصمم است تا جانشين شاتل‌هايش را به فواصلي دورتر از ايستگاه فضايي بين المللي بفرستد، حتي به مريخ. به اعتقاد ناسا انسان مي‌تواند در سال 2030 پرچم خود را بر روي سياره سرخ به اهتزاز درآورد.
براي سفر در فضا، اين فضاپيما از سوخت مايع استفاده مي‌كند. اين سوخت همانند سوخت موشك «زحل 5» كه در سال 1969 انسان را به ماه برد و امروز موشك‌هاي سايوز را تغذيه مي‌كند تركيبي از هيدروژن و اكسيژن است.
اين فضاپيماي جديد، يك وسيله غول پيكر است كه بر روي نوك آن، كپسول «اوريون» براي حمل 6 فضانورد قرار مي گيرد. باوجود اين، ابعاد غول آساي اين فضاپيما نگراني كارشناسان را برانگيخته است
«اسكات هوبارد»، مدير پيشكسوت ناسا كه در سال 2003 در كميسيون تفحص درباره انفجار شاتل كلمبيا شركت داشت در خصوص جنبه هاي ويژه اين فضاپيماي جديد مي گويد:«اين فضاپيما كه برپايه فناوري قابل اطمينان سوخت مايع است در واقع نوعي سفر به آينده را نشان مي دهد».
انتخاب استفاده از موشك هاي با سوخت مايع در اين فضاپيماي جديد با احتياط بالايي انجام شد. درحقيقت، سوخت جامد به محض اينكه روشن شود ديگر خاموش نمي شود (مسئله اي كه موجب انفجار شاتل چلنجر شد)، درحالي كه سوخت مايع مي تواند خاموش شود.
اين فضاپيماي جديد، يك وسيله غول پيكر است كه بر روي نوك آن، كپسول «اوريون» براي حمل 6 فضانورد قرار مي گيرد. باوجود اين، ابعاد غول آساي اين فضاپيما نگراني كارشناساني چون «هوبارد» را برانگيخته است. به طوريكه اين دانشمندان اين سئوال را مطرح كرده اند كه چند بار امكان ساخت اين موشك ها وجود دارد.
http://img.tebyan.net/big/1390/07/75442298102102100242108190105172113228201102.gif (http://www.tebyan.net/bigimage.aspx?img=http://img.tebyan.net/big/1390/07/22818934490210248157371002123515116610646.gif)
لازم به يادآوري است كه اين فضاپيما از موتورهايي استفاده مي كند كه در تفاوت با بالابرنده هاي شاتل، براي هر ماموريت بايد از اول سرهم سوار شوند.
همچنين مسئله هزينه نيز در اين انتخاب مطرح بود. ناسا پيش بيني كرده است كه هر سال براي نگهداري اين فضاپيما بايد سالانه 2 ميليارد يورو هزينه كند. اما در شرايطي كه باراك اوباما تصميم گرفته است تا سال 2013 بودجه ناسا را 5/1 ميليارد يورو كاهش دهد اين سئوال مطرح مي‌شود كه آژانس فضايي آمريكا اين پول را بايد از چه منابعي تامين كند؟
البته تصميم گيري براي بازگشت به اين فناوري قديمي به ناسا اجازه مي دهد كه هزينه هاي ساخت و توسعه فضاپيماي جديد خود را كاهش دهد.
بايد ديد اين سامانه فضايي مي تواند انتظارات را برآورده سازد يا اين طرح هم مانند چند پروژه فضايي اخير دستخوش تغييرات زيادي خواهد شد. براي مشاهده انيميشن لحظه پرتاب "سامانه پرتاب فضايي" اينجا (http://www.nasa.gov/multimedia/videogallery/index.html?media_id=111389911) را كليك كنيد. http://www.nasa.gov/multimedia/videogallery/index.html?media_id=111389911 منبع: تبيان
روساي جمهور بعدي نيز اين سنت تعيين سياست را دنبال كردند تا نوبت به باراك اوباما رسيد. او سال گذشته بر مبناي نظر كميته ويژه بررسي سياست هاي ناسا تصميم گرفت به فلوريدا برود تا پس از بازديد از يك فضاپيماي خصوصي سياست هاي جديد را اعلام كند. مهم ترين نكات حرف هاي او اين بود: " تمام رفت و آمدها به ايستگاه فضايي به عهده روس ها و تا 3 سال آينده به بخش خصوصي نهاده مي شود. تا پيش از 2020 تمام تلاش ناسا براي طراحي سيستم موشكي قابل استفاده براي فواصل دورتر از زمين و توسعه اين فناوري خواهد بود. 2020 سفر به مدار ماه و فراسوي آن شروع خواهد شد و تا 2035 انسان مي تواند به مدار مريخ برود."
حال ناسا، سامانه فضايي جديدي را معرفي كرده كه قرار است انسان را در پيشبرد اهداف بلندپروازانه اش ياري دهد.
پروژه ساخت SLS بيش از 25 ميليارد يورو هزينه خواهد داشت و چنانچه تمام برنامه‌هاي اين پروژه طبق پيش بيني‌هاي اوليه پيش رود نخستين آزمايش بدون سرنشين آن در سال 2017 و نخستين آزمايش با سرنشين اين فضاپيما در سال 2021 انجام خواهد شد. با اين حال نخستين پرتاب رسمي SLS در سال 2025 انجام خواهد شد كه طي اين ماموريت، چند فضانورد را به يك سيارك خواهد رساند.
واقعيت اين است كه ناسا مصمم است تا جانشين شاتل‌هايش را به فواصلي دورتر از ايستگاه فضايي بين المللي بفرستد، حتي به مريخ. به اعتقاد ناسا انسان مي‌تواند در سال 2030 پرچم خود را بر روي سياره سرخ به اهتزاز درآورد.
براي سفر در فضا، اين فضاپيما از سوخت مايع استفاده مي‌كند. اين سوخت همانند سوخت موشك «زحل 5» كه در سال 1969 انسان را به ماه برد و امروز موشك‌هاي سايوز را تغذيه مي‌كند تركيبي از هيدروژن و اكسيژن است.
اين فضاپيماي جديد، يك وسيله غول پيكر است كه بر روي نوك آن، كپسول «اوريون» براي حمل 6 فضانورد قرار مي گيرد. باوجود اين، ابعاد غول آساي اين فضاپيما نگراني كارشناسان را برانگيخته است
«اسكات هوبارد»، مدير پيشكسوت ناسا كه در سال 2003 در كميسيون تفحص درباره انفجار شاتل كلمبيا شركت داشت در خصوص جنبه هاي ويژه اين فضاپيماي جديد مي گويد:«اين فضاپيما كه برپايه فناوري قابل اطمينان سوخت مايع است در واقع نوعي سفر به آينده را نشان مي دهد».
انتخاب استفاده از موشك هاي با سوخت مايع در اين فضاپيماي جديد با احتياط بالايي انجام شد. درحقيقت، سوخت جامد به محض اينكه روشن شود ديگر خاموش نمي شود (مسئله اي كه موجب انفجار شاتل چلنجر شد)، درحالي كه سوخت مايع مي تواند خاموش شود.
اين فضاپيماي جديد، يك وسيله غول پيكر است كه بر روي نوك آن، كپسول «اوريون» براي حمل 6 فضانورد قرار مي گيرد. باوجود اين، ابعاد غول آساي اين فضاپيما نگراني كارشناساني چون «هوبارد» را برانگيخته است. به طوريكه اين دانشمندان اين سئوال را مطرح كرده اند كه چند بار امكان ساخت اين موشك ها وجود دارد.
http://img.tebyan.net/big/1390/07/75442298102102100242108190105172113228201102.gif (http://www.tebyan.net/bigimage.aspx?img=http://img.tebyan.net/big/1390/07/22818934490210248157371002123515116610646.gif)
لازم به يادآوري است كه اين فضاپيما از موتورهايي استفاده مي كند كه در تفاوت با بالابرنده هاي شاتل، براي هر ماموريت بايد از اول سرهم سوار شوند.
همچنين مسئله هزينه نيز در اين انتخاب مطرح بود. ناسا پيش بيني كرده است كه هر سال براي نگهداري اين فضاپيما بايد سالانه 2 ميليارد يورو هزينه كند. اما در شرايطي كه باراك اوباما تصميم گرفته است تا سال 2013 بودجه ناسا را 5/1 ميليارد يورو كاهش دهد اين سئوال مطرح مي‌شود كه آژانس فضايي آمريكا اين پول را بايد از چه منابعي تامين كند؟
البته تصميم گيري براي بازگشت به اين فناوري قديمي به ناسا اجازه مي دهد كه هزينه هاي ساخت و توسعه فضاپيماي جديد خود را كاهش دهد.
بايد ديد اين سامانه فضايي مي تواند انتظارات را برآورده سازد يا اين طرح هم مانند چند پروژه فضايي اخير دستخوش تغييرات زيادي خواهد شد. براي مشاهده انيميشن لحظه پرتاب "سامانه پرتاب فضايي" اينجا (http://www.nasa.gov/multimedia/videogallery/index.html?media_id=111389911) را كليك كنيد. http://www.nasa.gov/multimedia/videogallery/index.html?media_id=111389911 منبع: تبيان