راستش اگه خدا توفیق داد و کتابم چاپ شد یه قطعه در مورد درخت توشه که بعد از چاپ میذارمش اینجا اما در مورد صبر و پایداری:
انها تنها درگیر میکنند مارا با انچه میدانیم و نمیدانیم! لحظه ها !
و میگذرند تا به ناکجا اباد خود برسند و یا چون موج دریا را معنا کنند!
دستهای ما میلرزد در این ثانیه های گاه ، حجیم که مشکلی برای ما به ارمغان میاورند!
اما چاره چیست؟چه میتوانیم بکنیم جز صبر و پایداری و تعقل و کیاست تا از این پل صراط دنیا به سلامتی عبور کنیم؟!
قلب ما جایگاه دردهای ماست و مغز ما جایگاه درایت ما
و
رخسار ما باید نشان شادیهای ما باشد که در کلام معصوم امده است:"شادی مومن در رخسار و اندوهش در دل است"
ایا به عنوان اشرف مخلوقات تا کنون این مسیر را درست رفته ایم؟و از ثانیه ها درست بهره جسته ایم و با کیمیای صبر از مشکلاتمان گوهر پیروزی و بهروزی ساخته ایم؟؟؟!!!
19/1/1390
(شیرین)
علاقه مندی ها (Bookmarks)