هیتلر بر سر دو راهی ( مسکو یا کی یف ) قسمت اول

[Joseph Goebbels]

روز 24 ماه اوت ، وقتی ژنرال گودریان به " شومیاشیه " ، دهکده کوچکی واقع در سر راه شاهراه منتهی به مسکو ، جایی که ژنرال لیبن اشتاین مقر فرماندهی خود را برپا داشته بود وارد شد ، امیدوار بود . او به لیبراشتاین و بایرلین و سروان فون هویدک افسر اطلاعاتی خود که همگی نامیدانه غم در بغل گرفته بودند ، سلام کرد و سپس همگی به اتاق فرمان رفتند .

گودریان با ملایمت و خونسردی اظهار داشت : من می دانم شما به چه فکر می کنید . چرا او موافقت نکرد ؟چرا رضایت نداد ؟ او حتی منتظر جواب هم نشد . هیچ کاری از دست من ساخته نبود ، اقایان... گودریان ادامه داد : ملاحظه بفرمایید اقایان ، من مجبور بودم موافقت کنم ! مجبور بودم ! چرا ؟ چون من تنها بودم و پیشوا و همه ژنرالها و فرماندهان با هم بودند و حتی یک نفر از ان میان با من همراهی نکرد ، حتی یک نفر. نه فقط همراهی نکردند ، بلکه هر جمله ای که از زبان پیشوا خارج میشد ، بی درنگ با سر ان را تایید می کردند . من بودم و یک دیوار بزرگ ، ژنرالهای مخالف که سرها را بهتایید او و به تکذیب من بالا و پایین می بردند . پیشوا روی تصمیم خود تاکیید کرد و من هم با زبان فصیح و کلامی رسا صحبت کردم ، بدون ترس و یا حفظ ظاهر ، خیلی رک و پوست کنده واقعیات را تشریح کردم .

گودریان نگاهی به افسران انداخت و گفت : خوب ، حالا نمی توانیم بنشینیم وعزا بگیریم ، ما باید وظیفه خود را با تمام توان انجام دهیم ، ما باید جهش سریعی به سوی اوکراین انجام دهیم . اقایان موفق باشید . اهمیت نبرد کی یف برای نیروهای مستقر در جبهه جنوبی معادل اسمولنسک ، برای نیروهای مستقر درجبهه مرکزی بود . مرکز اوکراین در نواحی پایین رود دنیپر قرار داشت . برای فتح اوکراین باید از رود دنیپر با 2285 کیلومتر طول و 700 یارد عرض می گذشتند ( رود دنیپر بعد از رود ولگا و دن سومین رود اروپاست ).

به علاوه ، نیروهای عظیم تدافعی شوروی هم اماده هرگونه دفاع بودند ، به هر صورت برای نیروهای ژنرال روندشتت اجرای طرح ها به اسانی جبهه مرکزی نبود ، چندین شبیخون سخت به ان نیروها وارد امد و نیز به دلایل سیاسی ویژه ، نباید هیچ عملیات نظامی تا محدوده 250 مایلی مرزهای رومانی در نواحی کارپاتیانس صورت گیرد ، از این رو تمام زحمات بر دوش جبهه شمالی سنگینی می کرد...


ادامه دارد...

منبع : ماهنامه جنگ افزار / سال 7 / ش77

[Joseph Goebbels]

روز 7 ماه ژوئیه ، نیروهای زرهی کلاسیک ( که روی تانکهایشان حرفkبه چشم می خورد ) توانستند به خطوط حمله "استالین " – نام مستعار ان نیرو – یورش برند و در ساعت 7 بعدازظهر شهر بردژوف را اشغال کنند . روس ها عقب نشینی کردند ، ولی این عقب نشینی همه جانبه نبود ، نزدیک لینوبان لشکر 16 موتوریزه پیاده ، به ضد حمله ای علیه نیروهای مهاجم المانی دست زد . ژنرال هیوب هم با مقاومت شدیدی در منطقه استاروکونتساتینف گرفتار امد . نیروهای المان از طریق هوا و راه اهن تقویت شدید شدند و تدارکات لازم به انها رسید . تانکها سوختگیری کردند و در حمایت بمب افکن های اشتوکا و جنگنده بمب افکن های ناوگان 4 هوایی متمرکز ، قوای روس ها را به هم ریختند . روز 9 ماه ژوئیه ، ژنرال فون هیوب نفس راحتی کشید چون فقط 125 مایل با رود دنیپر فاصله داشت .


تنها واقعه مسرتبخش تمام دوران درگیری در عرض ان چند هفته ، فراوانی ناگهانی تخم مرغ بود ! اوائل ماه ژوئیه لشکر به انبار بزرگی پر از تخم مرغ دست یافت ، در ان انبار میلیونها تخم مرغ به انتظار تقسیم شدن میان سربازان المانی وخوشحال کردن انها از دیدن نیمروی داغ در صحرا ، به روی هم انباشته شده بودند . مدتها سررشته داری و قسمت تدارکات از این مسئله نگران بودند ، که چگونه تخم مرغ ها راتوزیع کنند !



16 ژوئیه تانکهای فون کلاسیک به مرکز بلایاتشرکف رسید . درگیری اصلی در این نقطه اغاز شد و ژنرال روندشتت درصدد محاصره روس ها برامد ، اما هیتلر فرمان داد:



انسجام فشرده ! و این بار حق با او بود .

ژنرال کلاسیک به نقطه ضعیف دشمن حمله کرد و اول اوت به نووآرخانگلسک رسید و بی درنگ به منطقه پرومایسک حمله کرد . کلایست با پیوستن به لشکرهای 17 و 11 پیاده ، نیروهای روسی مستقر در" یومان " را محاصره کرد . 3 لشکر از ارتش روسیه ، در این نقطه منهدم شدند ، لشکر ششم ، لشکر 12 و 18 . فرماندهان لشکرهای 6 و 12 دستگیر شده و 103000 نفر هم اسیر شدند . در این وضعیت جاده شرقی به سوی بنادر اودسا و ینگولایف بویژه به معادن سنگ اهن واقع در کریوی روگ باز شد ، از همه مهم تر نیروهای ژنرال فون کلاسیک حالا می توانستند ، به سمت پایین رود دنیپر حرکت کنند و ناحیه غربی رود را اشغال کنند ، این موقعیت ، معادلات تازه ای را مطرح کرد ، موقعیت خوب برای حمله به کی یف ، فرصت مناسبی که هیتلر برای حرکت بعدی یعنی حمله به مسکو در نظر داشت و گردش سریع تانکهای گودریان به سمت کی یف که همه پیامد این نبرد بودند روز 21 اوت ، هواپیمای " فیزلراستورچ " از منطقه " نووگورود سوربسکی " از زمین بلند شد و گودریان را برای بررسی وضعیت منطقه به جبهه ها و خط اول انتقال داد .


ادامه دارد...

منبع : ماهنامه جنگ افزار / سال 7 / ش77

[Joseph Goebbels]

گودریان لشکرهای 3 و 4 زرهی خود را مشاهده کرد ، که به سختی سعی دارند راهی به سوی جنوب بازکنند واین نیروها شدیدا ساکن شده و تکان نمی خورند. گودریان نظری به نیروهای ( xlvi ) درگیر با نیروهای تهاجمی روسیه افکند و موقعیت را وخیم و تانکها و نفرات را ناکافی براورد کرد . در کنار گودریان ژنرال بایرلین معاون او ، نقشه ای را روی زانوی خود پهن کرده و علایمی سرخ را به عنوان نقاط نیرومند محل تجمع و فشار روس ها جاگذاری کرد .

گودریان متفکر با صدای بلند با خودش حرف می زد :

هوم ! یرمینکو می خواهد نیروهای سرپل ما را کاهش دهد . گودریان افزود : " اگر ژنرال یرمینکو قادر شود ما را بیش از این معطل کند و اگر فرماندهی شوروی کشف کند ، هدف ما چیست و قصد انجا مچه معامله ای با ژنرال بودینی داریم ، همه نقشه های ما باطل می شود . "

ژنرال بایرلین حرف گودریان را تایید کرد :

من پای تلفن بودم و با فرمانده لشکر 2 صحبت می کردم . ژنرال فرایهارفون وایش نیز نگران همین موضوع بود . می گفتند خبر رسیده ، لیونات کلنل قباراند رییس عملیاتی گزارش کرده است ، که روس ها از جبهه دنیپر واقع در قستم پایینی کی یف شروع به عقب نشینی کرده اند ، در همان حال فعالیت های شدیدی در نواحی دونت به چشم می خورد ، گودریان فورا گفت :

بفرمایید ، نگفتم ؟ ژنرال بودینی درس خود را در ناحیه یومان یاد گرفت . او برای کمین کردن و دام گستردن اقدام می کند . حالا تما شرایط و نتیج به این بستگی دارد ، که کدام یک از ما زودتر بجنبیم . سرعت !



فرمان استالین وقتی به ژنرال بودینی رسید ، دقیقا به اجرا گذاشته شد .



نبرد نسا بین گودریان و یرمینکو 8 روز طول کشید ، این درگیری بسیلر دهشتناک بود . نیروها با تمام تلاش انچه را که در توان داشتند به کار بردند و برای به دست گرفتن یک اینچ خاک از جان مایه می گذاشتند . نبرد به یک مسابقه مشت زنی دسته جمعی همراه با نارنجک و سرنیزه تبدیل شد ، این توصیفی بود ، که گودریان از ان نبرد کرد ، در این گیر و دار که وضع نیروهای المانی رو به وخامت می رفت و نزدیک بود کارشان یکسره شود ، یک تلفن سرنوشت ان نبرد را تغییر داد . بعد از ظهر 3 ماه سپتامبر افسر سرویس اطلاعاتی (xxiv) زرهی ، بسته ای محتوی کاغذهای کثیف و مچاله شده را روی میز فرمانده اش ژنرال گیرفون شونبورگ نهاد . این بسته از اسباب و اثاثیه سرنشین یک هواپیمای روسی که مورد اصابت ضد هوایی المان قرار گرفته و سرنگون شده بود ، به دست امده بود .



ادامه دارد...
منبع : ماهنامه جنگ افزار / سال 7 / ش77

[Joseph Goebbels]

ژنرال فون شونبورگ شروع به مطالعه کاغذ ها کرد ولی چیزی از ان سردنیاورد و مترجم را احضار کرد :


این نقشه ای است که نشان می دهد روس ها در کدام نقطه ضعیف هستند و قصد تقویت انرا دارند !! مترجم افزود : " اشارات مربوط به فاصله ایست که بین لشکرهای 12 و 13 روسیه بوجود امده و روشنی ضعف انها را مشخص کرده است ".



گودریان را پای تلفن بخواهید ! فون شونبورگ این را گفت و با هیجان از گودریان خواست هر چه زودتر به ان مقر بیاید . چهار ساعت ونیم طول کشید تا گودریان توانست فقط 70 کیلومتر راه را طی کند تا به مقر فون شونبورگ برسد . وضعیت راهها را باید از همین نمونه حدس زد ، که بعد از یک باران کوتاه به چه وضعی درامده بود .

گودریان نالان از رنج راه ، چشمش به مدارک افتاد شادی کودکانه ای در چهره اش اشکار شد :

این شانس بزرگ ما است ، همین نقشه بهترین طرح برای ادامه جنگ است . همه جیز مثل ساعت دقیق شروع به کار کرد . غروب 10 ماه سپتامبر ، جنگ علی رغم باران شدید ادامه یافت و در ساعت 12 روز 11 سپتامبر قسمتی از نیروی زرهی لشکر 16 از منطقه عبور کردند و در نیمه شب در تاریکی مطلق و زیر رگبار باران ، نیروهای المان به پیشروی ادامه دادند . ساعت 9 صبح روز بعد ، ژنرال فون هیوب در برابر لشکر مقاوم روس ها 43 مایل نفوذ کرد و در ساعت 12 یعنی دقیقا ظهر ، نیروها تا زانو در گل و لای نشستند ، حرکت ، عملی نبود .



در روز 13 سپتامبر لشکر 16 زرهی به شهر لونبی حمله کرد . با ضد هوایی و واحدهای ویژه از شهر دفاع میشد ، کارگران و دیگر طبقات مردم با هرر وسیله ای که بدست می اوزدند ، به دفاع پرداختند . روز 14 سپتامبر مصادف با یکشنبه ، عملیاتی مشترک که توسط هنگ 79 اتشبار صورت گرفت ، لونبی به دست نیروهای المانی افتاد . جنگ همه جانبه ای در شرایطی که گل و لای بزرگترین مانع به شمار می امد ، تا روز 19 سپتامبر ادامه داشت تا اینکه خبر رسید که کی یف هم سقوط کرد . لشکر 16 پیاده در این عملیات بزرگترین نقش را داشت . روز 26 سپتامبر ، نبرد بزرگ کی یف تمام شد ، 5 لشکر شوروی در این نبرد از هم متلاشی شد و طی ان 1000000نفر جان باخته ، یا مجروح و زخمی شدند و یا اسیر گشتند . ژنرال بودینی یار و رفیق قدیمی استالین و سرباز دوران تزار به فرمان اکید استالین از معرکه گریخت . استالین نمی خواست قهرمان انقلاب به دست المان ها بیفتد و یا اینکه کشته شود . ان نبرد حدود 665000 نفر اسیر داشت و 3718 تفنگ ، 884 وسیله نقلیه مختلف و انبار بزرگی از مهمات نصیب المان ها شد . تعداد کل اسیران روسی در 3 جبهه ، رقم 109097 را نشان می داد که برابر با همه اسیرانی بود که در جنگ جهانی در تاننبرگ اسیر شدند . ان نبرد ، یکی از نادرترین موارد ، در تاریخ جنگ تانکهاست و طی ان 5 لشکر از بین رفت و این شکست برای استالین خیلی دردناک بود .



ادامه دارد...
منبع : ماهنامه جنگ افزار / سال 7 / ش77

[Joseph Goebbels]

هنگامی که ژنرال گودزیان از ژنرال پاتاپوف – 40 ساله – فرمانده ارتش جهنم که به دست المان ها اسیر شده بود پرسید :

چرا به موقع نواحی دنیپر را تخلیه نکردید ؟ ژنرال روسی گفت :



ما در واقع در حال عقب نشینی به طرف شرق بودیم ، ولی فرمانی از استالین رسید که بازگردیم وبجنگیم ، ما هم
مطابق شعاری که به ان معتقدیم عمل کردیم :




" سریع مقاومت کن ، محکم نگهدار و اگر لازم باشد بمیر ! "



پوتاپوف واقعیت را گفت . روز 9 سپتامبر ، بودینی فرمانی برای نیروهای روسی صادر کرد که افراد عقب نشینی کنند ولی فرمان استالین که بر استقامت تکیه می کرد به فاجعه بزرگی برای سپاهیان روسیه منجر شد ، که ضمن ان هزاران نفر فقط به خاطر اطاعت از ان فرمان حساب نشده جان باختند . در اخرین روز نبرد کی یف ، هیتلر هم
فرمانی صادر کرد :

با رمز طوفان ، هدف مسکو !



ولی ایا در سرزمین روسیه با ان اب وهوای بسیار سرد و یخبندانش و ان جاده شوسه ای که بر اثر یک بارندگی پر از گل و لای میشدند فرصت به قدر کافی برای حمله و تسخیر شهر مسکو پایتخت روسیه بلشویکی وجود داشت . ستاد عالی ارتش المان با همه وجود پیش بینی های لازم معتقد بودند که ارتش المان نباید در ان فصل سرد اقدام به حمله به مسکو کند و بر این این نکته پافشاری می کند که سپاهیان المان باید اسمولنسک را پایگاه زمستانی خود کند و تا فصل بهار باید برای حمله صبر کند .



ولی هیتلر تحت تاثیر گزارشات غلط جاسوسی مبنی بر ناچیز شمردن نیروها و تجهیزات جنگی روسیه در اطراف پایتخت روسیه گوشش به نصایح ژنرالها و افسران ارشد ورماخت ( نیرو زمینی ارتش المان ) بدهکار نبود و متاسفانه نسنجیده و حساب نشده در ان ایام ( اواسط فصل پاییز ) فرمان حرکت و حمله گسترده به مسکو را صادر کرد . او فقط 3 روز به ژنرال گودریان فرصت داد تا تجدید قوا کند و نیروهای زرهی پانزر را در بهترین حالت حمله قرار دهد .




پایان .


منبع : ماهنامه جنگ افزار / سال 7 / ش77