نشان شیر و خورشید (تصوير)

[باستان شناس]

نشان شیر و خورشید



پيش از تولد ميترا ايرانيان بر اين باور بوده اند که بهروزی و فراوانی به مثابه ی گاوی است که در غاری خفته و با ظهور رهايي بخشی کشته خواهد شد و روزی، مابين ايرانيان تقسيم می


از جانبی دگر ايرانيان باستان شير را مظهر جوانمردی و سروری می پنداشتند و پس از ظهور ميترا او را همانند شير می دانستند، همانگونه که بر سنگ نوشته های کاخ آپادانا در تخت جمشيد می توان مشاهده نمود، شيری در نبرد با گاو او را می کشد که اين شير همان ميترا می باشد .


ايرانيان باستان خورشيد را مظهر گرما، زندگی و جاودانگی می دانستند و ميترا که مزدا ناميده می شد مظهر نور و هدايت بود که خورشيد يکی از تجلی های او به حساب می آمد.
در ادبيات مزديسنا زرتشت خورشيد را مظهر عظمت و اقتدار ايرانيان می داند.






تولد درفش در ايران را می توان منصوب به زمان هخامنشيان و کورش کبير دانست.

زمان وی هر يک از بخشهای سپاه ايران پرچمی ويژه داشتند و او که پيشاپيش همگان حرکت می کرد درفشی شاهين گون با بالهای باز بر نيزه برمی افراشت، بدين معنی که پرچم وی بر پارچه ای چهارگوش نقش نبسته بود.

زمان ساسانيان درفش چهارگوش آنان که درفش کاويان ناميده می شد بر نيزه ای استوار بود که سرنيزه از بلندای آن عيان می نمود.


اين درفش، پارچه ای چرمی سيقل يافته با ديبا بود که به همراه نقش ستاره ای چهارپر در ميان آن که فردوسی آن را اختر کاويانی خوانده است، جلوه می نمود.


درفش ساسانيان همانند درفش فريدون شاه می بود که بدان چهار رشته نوار به رنگهای سرخ، زرد و بنفش آويزان می نمودند و انتهای هر نوار را گوهری متصل می کردند به گونه ای که شبها هم این درفش کاویانی می درخشید. اين رنگها در شاهنامه ذکر شده است.



پس از يورش اعراب به ايران از آنجا که نقش تنديس بر گرده ی شير با اعتقادات اسلام در تضاد می بود، تنديس را از آن گرفتند و تنها خورشيد برگرده شير باقی ماند و از آن پس شير و خورشيد بدون تنديس ميترا نمايان شد.


تا زمان صفويان نقش شير و خورشيد بر تمامی پرچمهای ايران بوده است و از ميان پادشاهان صفوی تنها دو پادشاه فاقد پرچم مزين به نشان شير و خورشيد بوده اند ، يکی شاه اسماعيل صفوی با پرچمی سراسر سبز به همراه نقش ماهی در بالای آن و ديگری شاه طهماسب صفوی که به دليل تولد وی در ماه حمل (گوسفند) پرچم نقش گوسفند داشته است.

تا زمان نادرشاه افشار پرچم های ايران همگی سه گوش و به رنگهای مختلف بودند، وی اولين پادشاهی بود که پرچم ايران را مزين به سه رنگ سفيد، سرخ و سبز نمود. درفش شاهی او پرچمی به رنگهای سرخ و زرد همراه با نقش شير می بود و او پرچم ها را از حالت سه گوش به چهارگوش تبديل نمود.





بنا به اين تعريف پرچم سه رنگ نادرشاه افشار به همراه شير و خورشيدی در ميان آن را می توان اساس پرچم ايران دانست. اما اين شير هنوز شمشيری بر دست نگرفته بود. آقا محمدخان قاجار به دليل کينه ای که از افشاريان بر دل داشت رنگهای سبز و سرخ را از پرچم برداشت اما نقش شير و خورشيد را در ميان پرچمی سفيد حفظ نمود و از آنجائيکه بسيار مذهبی بود با الهام از بعضی پرچمهای دوره صفوی که به نشان ذوالفقار علی بن ابيطالب بر روی آنان شمشير می بود، اين دو نشان را تلفيق نموده و به دست شير شمشير داد.


در زمان فتحعلی شاه قاجار برای ايران دو پرچم در نظر گرفتند، يکی پرچمی سراسر قرمز با شيری نشسته و خورشيدی بر گرده ی آن با شمشير که بر چوب پرچمی که در سر آن سرنيزه ای زرين قرار داشت، که پرچم زمان جنگ می بود و ديگری پرچمی سراسر سبز با شيری نشسته و خورشيدی برگرده ی آن بدون شميشيری در دست که بر چوب پرچمی که در سر آن دستی زرين که به معنای دست علی بن ابيطالب بوده است قرار داشت که پرچم زمان صلح می بود. در زمان محمدشاه قاجار نشان تاج بر نشان شير و خورشيد اضافه گرديد.


اميرکبير صدراعظم ميهن پرست ايران، در تهيه لباس سربازان دستور به منقوش کردن نشان شير و خورشيد بر روی دکمه های لباس سربازان داد و تاج شير و خورشيد را از آن گرفت اما در شمشير و مستطيل شکل بودن پرچم تصرفی ننمود. متمم قانون اساسی که در زمان مظفرالدين شاه ارائه شد پرچم ايران را چنين بر می شمرد " الوان رسمی بيرق ايران، سبز، سفيد و سرخ و علامت شير و خورشيد است" .


سكه شیر و خورشید دوران سلجوقی بدون شمشیر




اما در باب چگونگی رنگها و اندازه آن صحبتی به ميان نيامده بود. تا آنکه دو تن از نمايندگان مجلس ايران که نماينده زرتشتيان در مجلس بودند، به نامهای ارباب کيخسرو و شاهرخ، در مجلس در نطقی چنين عنوان نمودند که " همه ميدانيم نود درصد ايرانيان مسلمانند. و رنگ سبز رنگ دلخواه پيامبر اسلام و رنگ دين است.

پس بر بالای پرچم جای گيرد. زرتشتيان هزاران سال پشت اندر پشت در اين سرزمين زاده و زندگی کرده اند و در قرآن نيز اشاره ای به اين دين شده است.

رنگ سپيد که رنگ ويژه کيش زرتشتی است و همچنين رنگ آشتی و پاکدلی است بپاس بزگداشت اين مردم آزاده در زير رنگ سبز جايگزين کنيم. و به پاس خون شهيدان راه انديشه و باور بويژه فرزند علی و انقلاب مشروطه رنگ سرخ را در آن جای دهيم. " بدين ترتيب سه رنگ پرچم ايران چنين مفهوم يافت.

و در ادامه افزودند که " انقلاب مشروطه در مرداد ماه به پيروزی رسيد، و ماه مرداد در برج اسد (شير) جای دارد، از سوی ديگر چون بيشتر مسلمانان ايرانی "شيعه" و پيرو علی هستند و شير همچنين پيشنامی از نام های وی می باشد و او را "اسد الله" هم می خوانند بر اين پايه شير را ،که هم نشانه مرداد و هم نشانه پيشوای يکم است بيادگار به پرچم نقش کنيم.

و چون مشروطيت در ميانه مرداد ماه به پيروزی رسيد و خورشيد در اين روز در اوج نيرو مندی و گرمای خود است پيشنهاد ميکنيم خورشيد را نيز بر پشت شير سوار کنيم که هم نشانه علی باشد هم نشانه مرداد و هم ياد آور روز چهاردهم مرداد و هم نشانه کهن ايرانيان. "



به تصویر نگاه کنید. این یک اثر ارزشمند باستانی است که پادشاه ایران ؛ خشایارشاه را درحال نیایش نشان می‌دهد. الاهه روبروی او آناهیتا است که بر پشت شیر سوار است . به خورشیدی که بر پشت شیر است دقت کنید.

این اثر تاریخی برگه ارزشمندي است كه از سده ي چهارم پيش از زايش مسيح (2400 سال پيش) و در موزه ي آرميتاژ لنين گراد (سن پطرزبورگ) نگهداري مي شود.

پس شیر و خورشید نشان میهنی کشور ایران است. و نه ربطی به طاغوت دارد و نه به پهلوی و نه به حکومت پادشاهی.

موضوع مهم و حساس این است که این نماد (شیر و خورشید) یکی از نشانهای پذیرفته شده صلیب سرخ جهان است و اگر ایران از آن استفاده نکند منسوخ و نشان یهودی ستاره سرخ جایگزین خواهد شد.