15 توصیه به والدین برای مراقبت از کودکان در دنیای مجازی

[s@ba]

اینترنت جای بچه‌ها هست یا نیست؟

در دوران استفاده همه‌گیر از کامپیوتر و اینترنت، همان‌طور که در محیط زندگی خودمان باید از کودکان‌مان در برابر خطرات گوناگون محافظت کنیم، لازم است که در فضای مجازی هم مواظب بچه‌های خودمان باشیم. نکات 15گانه زیرکمک‌مان می‌کند زودتر و راحت‌تر به این هدف‌ دست پیدا کنیم.

.

1 هنگامی کودک از رایانه استفاده می‌کند و وارد فضای مجازی می‌شود،‌ تدابیر ایمنی و اقدامات حفاظتی معمول ممکن است کافی نباشد. کودکان به علت خصوصیات طبیعی‌شان (معصومیت، کنجکاوی، میل به استقلال، ترس از تنبیه) روی اینترنت با خطرات بیشتری روبه‌رو هستند. در این مراقبت باید به این خصوصیات کودکان توجه داشته باشید.
2 ممکن است فکر کنید که کودک تنها دارد بازی رایانه‌ای انجام می‌دهد یا اصطلاح درسی را جستجو می‌کند‌ یا تکالیف درسی‌اش را تایپ می‌کند و کار زیان‌باری انجام نمی‌دهد. اما از کجا معلوم که او هنگامی دارد نوشته‌اش را ذخیره می‌کند،‌ یک برنامه ضروری رایانه را حذف نکند؟‌ یا ناخواسته به صفحه‌ای اینترنتی نرفته باشد که ویروسی را به رایانه شما وارد کرده باشد؟ اینها تنها دو مورد احتمالی است. اشتباهات رخ می‌دهد،‌ اما کودک ممکن است نفهمد که چه‌ کاری انجام داده است یا ممکن است به خاطر ترس از تنبیه به شما نگوید که چه اتفاقی افتاده است.
3 در زمانه‌ای که کودکان و نوجوانان وقت بسیاری را به اس‌ام‌اس فرستادن و چت کردن می‌گذرانند، ‌مورد آزار قرار گرفتن یا اغفال جنسی روی اینترنت در حال افزایش است و این شکارچیان اینترنتی، تهدیدی واقعی برای کودکان هستند. از آنجایی که افرادی که روی اینترنت هستند،‌ ناشناس باقی می‌مانند، بسیار ساده است خودشان را با هویت دیگری معرفی کنند و دیگران را بفریبند. کودکان با توجه به اینکه ساده‌تر و خوش‌باورتر هستند، هدف ساده‌تری برای این افراد هستند.این تهدید به خصوص هنگامی که کودک به ای‌میل یا اس‌ام‌اس، رفتن به اتاق‌های گپ‌ اینترنتی (چت‌روم‌‌ها) و یا سایت‌های شبکه‌های اجتماعی مانند فیس‌بوک دسترسی داشته باشد، بیشتر است.
4 با استفاده از اس‌ام‌اس می‌توان پیام‌های متنی را به صورت فوری با رایانه، تلفن همراه و سایر ابزارهای الکترونیکی فرستاد. دو خطر عمده‌ای که کودکان و نوجوانان را در این شیوه ارتباطی در معرض خطر قرار می‌دهد، تهدید و ارعاب کودکان و اغفال جنسی آنهاست.

5 گفتگوی اینترنتی در چت‌روم‌ها این امکان را فراهم می‌کنند که پیام‌های متنی مبادله شوند،‌ افراد با یکدیگر از راه اینترنت به مکالمه بپردازند و برای هم تصویر بفرستند. پژوهشگران معتقدند این اتاق‌های گفتگوی اینترنتی ممکن است کودکان را در معرض خطرات اغفال جنسی و آزار و اذیت به وسیله دیگران قرار دهند،‌ نه تنها به این خاطر که افراد در محل‌های چت به طور مستقیم و خصوصی با هم ارتباط برقرار می‌کنند ‌بلکه به این دلیل که برخی از این سایت‌های اینترنتی افراد را به استفاده از زبان زشت و گفتگوهای جنسی تشویق می‌کنند.
6 سایت‌هایی مانند فیس‌بوک و توییتر و مای‌اسپیس به افراد امکان می‌دهند تا صفحه‌های شخصی برای خود ایجاد کنند و از راه اینترنت با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. پژوهشگران نشان داده‌اند که این سایت‌ها به اندازه سایر شیوه‌های ارتباط اینترنتی مانند اس‌ام‌اس و چت خطرناک نیستند.
7 کارشناسان توصیه می‌کنند والدین برای حفاظت از کودکان در اینترنت به جای تمرکز بر تکنولوژی مورد استفاده، بر رفتارهای کودک در اینترنت متمرکز شوند.
8 از کارهایی که کودک‌تان روی اینترنت انجام می‌دهد و افرادی که با آنها ارتباط برقرار می‌کند، آگاه باشید. سعی کنید در کارهایی که کودک‌تان با کامپیوتر انجام می‌دهد،‌ چه انجام بازی باشد، و چه جستجوی یک موضوع که در مورد آن صحبت می‌کرده‌اید بروی اینترنت، یا نوشتن یک ای‌میل خانوادگی با او همراه شوید. این کار به شما کمک می‌کند بر فعالیت‌های اینترنتی کودک نظارت داشته باشید.
9 رایانه‌تان را در ناحیه‌ای باز از خانه قرار دهید. رایانه را در محلی باز و خانوادگی در خانه مثلا اتاق نشیمن بگذارید. به این ترتیب به سادگی می‌توانید بر کارهای کودک با کامپیوتر نظارت داشته باشید. این کار نه تنها مانع از آن می‌شود که کودک کارهای غیرمجاز را انجام دهد بلکه این فرصت را هم به شما می‌‌دهد تا در صورتی که متوجه شدید کودک کار نادرستی را انجام می دهد،‌ او را از این کار باز دارید.
10قواعد و هشدارهایی در مورد خطرات رایانه‌ای تعیین کنید. اطمینان حاصل کنید که کودک‌تان محدوده‌‌های مجاز هنگام کار با رایانه را فهمیده است. این حدود باید متناسب با سن، دانش و پختگی کودک باشد، اما در عین حال ممکن است شامل قواعدی در مورد مقدار زمان مجاز کار با رایانه، سایت‌های مجاز اینترنتی برای او، نرم‌افزارهایی که می‌تواند استفاده کند و کارهایی که اجازه دارد انجام دهد، هم باشد.
11باید با کودک‌تان در مورد خطرات اینترنت صحبت کنید تا او رفتارها یا فعالیت‌های مشکوک را شناسایی کند. هدف این است که کودک‌تان را بترسانید، هدف این است که او را آگاه‌تر کنید.
12 از کارهایی که کودک‌تان با رایانه انجام می‌دهد،‌ از جمله سایت‌های اینترنتی که نگاه می‌کند،‌ خبر داشته باشید. اگر کودک‌تان از ای‌میل یا اس‌ام‌اس اینترنتی یا اتاق گپ اینترنتی (چت‌روم) استفاده می‌کند،‌ سعی کنید دریابید که او با چه کسانی ارتباط برقرار کرده است و آیا واقعا آنها را می‌شناسد یا نه.
13 راه‌های ارتباط را باز نگه دارید. به کودک‌تان بفهمانید که او هر سوال یا نگرانی را که در کارهایش با رایانه و اینترنت با آنها برخورد می‌کند، می‌تواند با شما در میان بگذارد.
14روی رایانه‌تان ورودی‌های جداگانه درست کنید. اغلب سیستم‌های عامل رایانه‌ای این امکان را به شما می‌دهند که ورودهای متفاوتی برای افراد متفاوت روی آنها ایجاد کنید. اگر نگران هستید که کودک‌تان به طور اتفاقی به اطلاعات شما دست یابد و آنها را حذف کند یا تغییر دهد، می‌توانید یک ورودی جداگانه برای کودک ایجاد کنید، دسترسی و امکانات کاری او روی کامپیوتر را محدود کنید. اگر کودک‌تان از همان ورودی شما روی رایانه استفاده می‌کند،‌ باید مراقب مسایل ایمنی باشید. می‌توانید با تنظیم برنامه جستجوگر اینترنتی‌تان مانع از آن شوید اطلاعات شخصی‌تان در اختیار کودک قرار گیرد.
15روی برنامه‌های جستجوی اینترنتی بخش‌های معینی برای ایجاد کنترل والدین وجود دارد که با فعال کردن آنها می‌توانید دسترسی کودک را به سایت‌های اینترنتی غیرمجاز محدود کنید. این کنترل را می‌توانید با برنامه‌های نرم‌افزاری خاص که روی رایانه نصب می‌شود، انجام دهید. گاهی شرکت ارایه دهنده اشتراک اینترنت هم سرویس‌های حفاظت از کودکان روی اینترنت را هم عرضه می‌کند.

منبع: http://salamat.com

مترجم: دکتر زهرا عباس‌پور