محرم با دی جی مهدی

[ریپورتر]

هر دم به گوشم مي‏رسد آواي زنگ قافله
اين قافله تا کربلا ديگر ندارد فاصله
يک زن ميان محملي اندر غم و تاب و تب است
اين زن صدايش آشناست اي واي من اين زينب است


فرمانده عشاق دل آگاه حسين است
بيراهه مروساده ترين راه حسين است
ازمردم گمراه جهان راه مجوييد
نزديک ترين راه به الله حسين است

عالم همه محو گل رخسار حسين است
ذرات جهان درعجب از کار حسين است
داني که چرا خانه ي حق گشته سيه پوش
يعني که خداي تو عزادار حسين است

اشکم ز هجر روي تو خوناب شد حسين
مويم ز غصه رشته ي مهتاب شد حسين
هر جا کنار آب نشســـــــتم ز داغ تو
از بس که سوختم جگرم آب شد حسين
جانسوز تر ز داغ تو ديگر کسي نديد
خورشيد هم ز داغ تو در تاب شد حسين

گفتمش نقاش را نقشي بکش از زندگي
باقلم نقش حبابي بر لب دريا کشيد
گفتمش تصويري از ليلا و مجنون را بکش
عکس حيدر در کنار حضرت زهرا کشيد
گفتمش بر روي کاغذ عشق را تصوير کن
در بيابان بلا تصويري از سقا کشيد
گفتمش سختي و درد و آه گشته حاصلم
گريه کرد آهي کشيدو زينب کبري کشيد


باز محرم رسيد، ماه عزاي حسين
سينه ي ما مي شود، کرب و بلاي حسين
کاش که ترکم شود غفلت و جرم و گناه
تا که بگيرم صفا، من ز صفاي حسين

ديباچه ي عشق و عاشقي باز شود
دل ها همه آماده ي پرواز شود
با بوي محرم الحرام تو حسين
ايام عزا و غصه آغاز شود
------السلام عليک يا اباعبدالله

دل را اگر از حسين بگيرم چه کنم
بي عشق حسين اگر بميرم چه کنم
فردا که کسي را به کسي کاري نيست
دامان حسين اگر نگيرم چه کنم

قيامت بي حسين غوغا ندارد
شفاعت بي حسين معنا ندارد
حسيني باش که در محشر نگويند
چرا پرونده ات امضا ندارد
اگر پرونده ات امضا ندارد
رضايت نامه از زهرا ندارد

دامن علقمه و باغ گل ياس يکي است
قمر هاشميان بين همه ناس يکي است
سير کردم عدد ابجد و ديدم به حساب
نام زيباي اباصالح و عباس يکي است


در خيالم کربلا زائر شدم
در حريم پاک تو طائر شدم
يا اباالفضل اي تمام هستي ام
من فقط به عشق تو شاعر شدم

عالم همه قطره اند و درياست حسين
خوبان همه بنده اند و مولاست حسين
-ايام عزا تسليت
عزاداريتان مقبول

[ریپورتر]

سلام من به محرم به تشنگی عجيبش

به بوی سيب زمين و غم حسين غريبش
سلام من به محرم به غصه و غم مهدی
به چشم كاسه خون و به شال ماتم مهدی
سلام من به محرم به كربلا و جلالش
به لحظه های پر از حزن و غرق درد و ملالش
سلام من به محرم به حال خسته زينب
به بينهايت داغ دل شكسته زينب

سلام من به محرم به دست و مشك ابوالفضل
به نااميدی سقا به سوز و اشك ابوالفضل
سلام من به محرم به قد و قامت اكبر
به خشك اذان گوی زير نيزه و خنجر
سلام من به محرم به دست و بازوی قاسم
به شوق شهد شهادت حنای گيسوی قاسم
سلام من به محرم به گاهواره اصغر
به اشك خجلت شاه و گلوی پاره اصغر
سلام من به محرم به احترام سكينه
به آن مليكه كه رويش نديده چشم مدينه
سلام من به محرم به عاشقی زهيرش
به بازگشتن حر خروج ختم به خيرش
سلام من به محرم به مسلم و به حبيبش
به رو سپيدی عون و بوی عطر عجيبش
سلام من به محرم به زنگ محمل زينب
به پاره پاره تن بی سر مقابل رينب
سلام من به محرم به انتظار رقيه
به پای آبله بسته به چشم تار رقيه
سلام من به محرم به شور و حال عيانش
سلام من به حسين و به اشك سينه زنانش
سلام من به محرم به حزن نغمه هايش
به پرچم و به سياهی به خيمه های عزايش
التماس دعا

[ریپورتر]

طبع می‏خواهد که وصف زینب کبرى کند
لیک، قطره کى تواند صحبت از دریا کند؟
توسن طبعم در اینجا پاى در گل مانده است
مرغ بی‏پر چون سفر بر عرصه عنقا کند؟
نطق گویا عاجز است از شرح و ذکر وصف او
کى تواند خامه مدح آن ملک‏سیما کند؟
جد پاکش مصطفی، باب کبارش مرتضاست
مادرش زهرا که مدحش ایزد یکتا کند
چون حسین و چون حسن دارد برادر، هر یکی
ناز بر موسى بن عمران، فخر بر عیسى کند
در شهامت‏ بود وارث بر على مرتضی
همت والاى او تفسیر " کرمنا " کند
دختر زهرا که در حجب و حیا و عصمتش
نقش مادر را به خوبى در جهان ایفا کند
در شجاعت چون حسین و در صبورى چون حسن
در عبادت پیروى از مادرش زهرا کند
در دریاى عفاف و گوهر گنج‏حیاست
عفتش یاد از حیاى مریم عذرا کند
گاه در آغوش گیرد اصغر لب تشنه را
تا بخوابد آب را در خواب خود رؤیا کند
گاه دلدارى دهد بر مادران سوکوار
گاه دلجوئى ز آل و عترت طاها کند
گاه آید بر سر نعش برادر از خیم
از ته دل ناله و فریاد و وا ویلا کند
گاه هم گیرد ز دست دختران بی‏پناه
از خیام سوخته رو جانب صحرا کند
کیست چون زینب کسى کو در دیار کربلا
ناله جانسوز او تاثیر در دلها کند؟
کیست چون زینب که با یک جلوه از نور رخش
رخنه‏ها در قلب موسی، در دل سینا کند؟
کیست چون زینب که در راه رواج دین حق
مو به مو برنامه دین خدا اجرا کند؟
کیست چون زینب کسى کو در ره دین خدا
در جهان دار و ندار خویشتن اهدا کند؟
کیست چون زینب کسى کو با اسیرى خودش
خون پاک کشتگان کربلا احیا کند؟
کیست چون زینب که با تدبیر مظلومه‏اش
دشمن پست و زبون را تا ابد رسوا کند؟
کیست چون زینب کسى کو در میان دشمنان
چون على مرتضى در نطق خود غوغا کند؟
کیست چون زینب که در بزم یزید بی‏حیاء
خطبه‏اى ایراد کرده محشرى برپا کند؟
کیست چون زینب که او با یک کلام آتشین
تنگ و تاریک این جهان در دیده اعداء کند؟
دختر شیر خدا بود و خودش هم شیر بود
کس ندیده شیر را کز روبهان پروا کند
در جهان املاء دین را کرده انشاء مو به مو
کیست چون زینب که این املاء را انشاء کند؟
پیروى باید کند از دخت زهرا و علی
هر که می‏خواهد که راه دین حق پیدا کند
روز محشر گر به شکوه لب گشاید بی‏گمان
محشرى دیگر بپا در محشر کبرا کند
دشمنانش در سقر سوزند در نار غضب
دوستانش هم مقر در سایه طوبا کند
اى "رسولی" غم مدار از گیرودار روز حشر
دختر زهرا اگر از راه لطف ایما کند
شعر کربلا
شاعر : عباس رسولى

[ریپورتر]

آن روز حسین
ان روز حسین یک صدا زینب بود
ایینه ی غیرت خدا زینب بود
زینب زینب زینب زینب زینب
ان روز تمام کربلا زینب بود

هرچند کلاس درس او یک واحه ست
راهی که به انجا نرسد بیراهه ست
پیران همه طفل مکتب او هستند
این پیر طریقتی که خود شش ماهه ست

در پیش تو عشق مشق غیرت می کرد
غیرت به شجاعتت حسادت می کرد
ان روز خدا به کربلا امده بود
با دست بریده ی تو بیعت می کرد

عمری است اگر چه پیش رویت خجلم
با عشق تو امیخته است اب و گلم
هر چند شبی دراز دارم در پیش
پیش قمر تو سخت قرص است دلم

شد قطع دو دست نازنینت عباس
جز عشق مگر چه بود دینت عباس؟
در یاوری عشق برون امده بود
دستان خدا از استینت عباس

[ریپورتر]

در مسیر عشق
سوی دشت کربلا
چون که بگذشتم از کنار تنگه مرصاد
چشم های خسته ام را
لحظه ای بستم و چون بستم
بدیدم ناگهان
صد هزاران

صد هزاران عاشق دیوانه را
که به تن
تن پوش خاکی داشتند
و به سر سربند عشق
عشق زهرا
عشق فرزندش حسین
سوی من می آمدند


گرد و خاک خستگی
خستگی از زندگی
بر تمام صورت زیبایشان بنشسته بود
پایشان زخمی دستشان خونی لبالب تشنه لب
سوی من می آمدند
با خجالت
سر به زیر انداختم من
ناگهان آمد صدایی
از گلوی صد هزاران
پر طنین و پر صلابت
گفت بر من
ای مسافر ای مسافر
با تو هستم
ای که هستی راهی رود فرات
ای که هستی راهی قبر حسین
سر بلند کن
عاشقانش را ببین
زخم هامان را ببین
تشنگیمان را ببین
جسم های بی سر ما را ببین
ای مسافر
ای که هستی راهی قبر حسین
سر به بالا آور و ما را ببین
بر لبان خشکمان
لبخند شادی را ببین
چون به عشق فتح باب عشق
جان را باختیم
ما همه شادیم اینک
شاد و سرمستیم اینک
چون که راه عشق را
سیل خون ما
بگشوده است
راه عشقی را که اکنون
تو مسافر گشته ای
ای مسافر
ای که هستی زائر قبر حسین
ما تمنا میکنیم
از تو خواهش میکنیم
کوله پشتی هایمان بردار با خود حمل کن
در کنار قبر مولامان ز ما هم یاد کن

محسن سیداسماعیلی
هنر مردان خدا

[ریپورتر]

هلال ماه
ای هلال ماه غم خون جگـــر آورده ای
سوز دل فریاد جان اشکی بسـر آورده ای
با قد خم گشته خود بر فـــــراز آسمان
از هلال دختر زهرا خبــــــــر آورده ای
آتش و خاکستر و کعب و نی و زخم زبان
از برای عترت خیرالبشــــــــر آورده ای
بر دل فرزند زهرا تیــــــر داری در کمان
یا برای اصغرش تیر دگــــــــر آورده ای
ای محرم وای بر تو پیش تیـــــــر حرمله ‏
حلق اصغر چشم سقا را سپـــــر آورده ای
ای محرم این تو هستی که یتیم وحــــی را
در کنار جسم عریان پــــــــدر آورده ای

[ریپورتر]

سالها سیلاب
خشک شد تا که لب تو آبروی آب رفت
در عزایت روشنی از چهره مهتاب رفت
رفتی و دیدند بی تو از چشمانمان
آب نه خون،اشک هم نه،سالها سیلاب رفت

[ریپورتر]

شیعیان در سر هواى نینوا دارد حسین
خون دل با كاروان كربلا دارد حسین
از حریم كعبه و جدش به اشكى شست دست
مروه پشت سر نهاد اما صفا دارد حسین
بردن اهل حرم دستور جدش مصطفى است
ورنه این بى حرمتى ها كى روا دارد حسین
آب خود با دشمنان تشنه قسمت مى كند
عزّت و آزادگى بین تا كجا دارد حسین
دشمنش هم آب مى بندد به روى شاه دین
داورى بین با چه قوم بى حیا دارد حسین
دشمنانش بى امان و دوستانش بى وفا
با كدامین سركند مشكل دوتا دارد حسین
رخت و دیباج حرم چون گل به تاراجش برند
تا به جایى كه كفن از بوریا دارد حسین
اشك خونین گو بیا بنشین به چشم شهریار
كاندرین گوشه عزاى بى ریا دارد حسین

[ریپورتر]

زنگ کاروان عشق
من اسیرم ، من اسیرم ، ای خدا در چنگ دل
نیست جز عشقت ، حسینم ، فاتحی در جنگ دل
تا شد این دل ، در هوای کربلا بی اختیار
منهم از آن دم شدم همراه و ، هم آهنگ دل
گر توان بخشم نباشد یاد تو ، در این سفر
جان من ، فرسوده می‌ گردد ، به یک فرسنگ دل
جذبة عشقت کشد بی اختیارم ، کو بکو
راه خود خواهی نمی ‌دانم ، که هستم لنگ دل
سالکان ، الهام گیرند از ندای قلب من
کاروان عشق را ، شایسته باشد زنگ دل
ضربه های قلب من ، دارد نوای نینوا
صوت مرغ شب کجا و ، این غمگین آهنگ دل
آسمان چشم من ، از اشک ، پر اختر شود
زهره با مضراب غم ، چون می ‌نوازد چنگ دل
تنگ و تاریک است ، دور از تو ، به چشمم این جهان
وه که این محنت سرا شد ، جایگاه تنگ دل
در دل هر ذره بینم ، نقش ثار الله را
نیست جر نامت حسینم ، در همه فرهنگ دل
این اسیران ، فوج هنگ دل ، به قربانگاه عشق
وآنکه غرق خون کنار علقمه ، سرهنگ دل
ای سرت بر روی نی ، سر بر لب محمل زنم
تا شود چون صورت تو ، چهره ام همرنگ دل
پتک و سندان ، می ‌زدید ، زنگ آهن را ( حسان )
می ‌زنم بر سینه دست غم ، که ریزد زنگ دل

[ریپورتر]

عزای حسین
در حیرتم ز چه بجویم نشان تو
نه سر پیرهن ز چه پیدا کنم ترا
خواهرت دید چو عریان تن پاکت می گفت
جامه از تنت ای ابرسخا پاشیدی
معجرم نیست کنم سایه ولی یادم هست
سایه ای بر سر زینب ز عبا پاشیدی
سلام بر حسین و عزاداران حسین