سوختن شمع در فضا

[N I M A]

آنچه انیشتین می‌گوید!
باید انتظار داشت که برخی از فرآیندهای فیزیکی بطور متفاوتی در حالت بی‌وزنی رخ دهند. آلبرت انیشتین پیش از آغاز عصر فضا این سوال جالب را مطرح نموده بود که:«آیا شمع در یک فضاپیما می‌سوزد؟» او به به پرسش خودش پاسخ منفی داده بود. زیرا به نظر وی بی‌وزنی مانع از دور شدن گازها از محیط اطراف شمع می‌شود. در نتیجه اکسیژن نیز به آن نمی‌رسد و شمع خاموش می‌گردد.

آزمایش ثمربخش
آزمایشگران جدید با انجام آزمایش زیر ، نتیجه‌گیری انیشتین را مورد بررسی قرار داده‌اند. شمع روشنی که در شیشه دهان گشاد مسدودی قرار دارد. از ارتفاع 70 متری به پایین انداخته می‌شود.


* اگر از مقاومت هوا صرف‌نظر شود، می‌توانیم بگوییم که شمع در تمام مدت سقوطش در شرایط بی‌وزنی قرار دارد.

* شمع در ضمن سقوط خاموش نمی‌شود.

* فقط حدود شعله آن تغییر می‌کند. شعله گرد شده و نور آن ضعیف می‌گردد.

ارتباط سوختن شمع با بی‌وزنی
این اثر به توسط پدیده نفوذ توصیف می‌شود بطوری که در اثر آن اکسیژن از محیط خارج به ناحیه شعله می‌رسد. زیرا نفوذ تحت تاثیر گرانش قرار نمی‌گیرد.با این حال وجود سوختن در بی‌وزنی با حالتی که این عمل در کره زمین انجام می‌گیرد، تفاوت دارد. این شعله یکی از واقعیتهایی بود که طراحان طراحان و دانشمندان شوروی سابق در هنگام ساختن تاسیسات منحصر به فردی برای جوشکاری فضایی ، باید مورد توجه قرار می دادند. و در سال 1969 چنین موردی با موفقیت بوسیله فضاپیمای سویوز 8 آزمایش گردید