مولکول‌های DNAمنبع کدهای حیات بخش در انسان، حیوانات، گیاهان و برخی میکروب‌ها هستند؛ اما امروزه محققان طی تحقیقات اولیه خود گزارش دادند که این رشته‌ها می‌توانند مانند یک چسب عمل نمایند و موادی که به‌صورت سه‌بعدی پرینت شده‌اند را در کنار هم نگاه دارند، موادی که روزی می‌توان از آنها برای رشد بافت‌ها و ارگان‌های مختلف در آزمایشگاه استفاده نمود.

در ادامه مطلب همراه بیونت باشید

چسب DNAمی‌تواند مواد سه‌بعدی پرینت شده را در کنار هم نگاه ‌دارد، این مرحله گامی نخست بسوی ساخت بافت در آزمایشگاه به شمار می‌رود.

در این رابطه Andrew Ellingtonو همکاران او بیان می‌دارند:

«گرچه محققان از اسیدهای نوکلئیک مانند DNA، استفاده می‌کردند تا مواد را کنار هم قرار دهند اما بسیاری از این مواد در اندازه نانو هستند و با چشم غیر مسلح نمی‌توان آنها را مشاهده نمود. بزرگ کردن و تبدیل این مواد به‌صورت اجسام قابل ‌مشاهده با هزینه فراوانی همراه بود. بعلاوه روش‌هایی که در حال حاضر استفاده می‌شود در نوع موادی که تولید می‌شود، کنترل و انعطاف‌پذیری لازم را ندارد. البته حذف این مشکلات نتایج بزرگی به همراه خواهد داشت. با حذف این موانع می‌توان بافت‌هایی جهت ترمیم زخم‌ها ساخت و یا حتی می‌توان اندام‌هایی را برای هزاران بیمار که در انتظار پیوند عضو هستند تولید کرد.»

بر این اساس گروه تحقیقاتی Ellingtonتمرکز خود را روی تولید مواد بزرگ‌تر و ارزان‌تری کردند که با استفاده از DNA بتوان آنها را کنار هم نگاه داشت.

این محققان نانو ذراتی با پوشش DNA ایجاد کردند که از جنس پلی‌استر یا آکریل آمید است. DNA این نانو ذرات را به هم پیوند می‌دهد و ماده‌ای ژل مانند را به وجود می‌آورد که می‌توان با یک پرینتر سه‌بعدی آن را تولید کرد. این مواد را بدون استفاده از میکروسکوپ و به‌سادگی می‌توان مشاهده نمود و در صورت لزوم روی آنها تغییراتی را اعمال کرد. چسب DNA همچنین باعث می‌شود محققان روی نحوه چسبیدن این ژل‌ها کنترل بیشتری داشته باشند. این مواد نشان می‌دهد که می‌توان سلول‌های انسان را در این ژل‌ها رشد داد. این مرحله گامی نخست به‌سوی هدف نهایی استفاده از موادی است که مانند چهارچوبی برای رشد سلول‌ها عمل می‌نمایند.




منبع




http://bionet.ir/%d8%af%d8%b1-%d8%a2...8%d8%a7%d9%81/