مدیریت وابستگی به مواد در بارداری، زایمان و نوزادی

[yas-90]

درمان وابستگي به بنزوديازپينها

زنان باردار مبتلا به وابستگي چندگانه به مواد افيوني و بنزوديازپين ها نياز به دريافت درمان بارگيري براي مشكل بنزوديازپين خود دار ند. به منظور اجتناب از زايمان زودرس يا تشديد علايم روان پزشكي زمينه اي رژيم بازگيري بسيار آهسته از بنزوديازپينها در طول دوره بارداري توصيه ميشود.
با توجه به پيچيدگي هاي درمان هم زمان وابستگي به مواد افيوني و بنزوديازپينها در دوران بارداري بستري كوتاه مدت به منظور القاي درمان نگهدارنده و بازگيري از بنزوديازپينها انديكاسيون دارد.



درمان اختلالات روانپزشكي همبود در بارداري

بين 56 تا 73 % زنان باردار وابسته به مواد افيوني از يك اختلال روان پزشكي ماژور بر اساس DSM-IV رنج مي برند. شيوع بالاي اختلالات روان پزشكي همراه در زنان باردار مصرف كننده مواد نشان مي دهد كه غربا لگري و درمان اختلالات روانپزشكي همراه در اين بيماران اهميت بالايي دارد. گرچه به نظر مي رسد بارداري يك مرحله محافظت كننده بر روي تظاهرات اوليه اختلالات روان پزشكي است ، برخي مؤلفان خطر بالاتر اختلالات افسردگي مرتبط با بارداري را گزارش ميكنند. عليرغم اين واقعيت كه اكثر مطالعات اخير ، ايمني نسبي برخي داروهاي ضدافسردگي (مهاركننده هاي انتخابي باز جذب سروتونين و ضد افسردگي هاي
سه حلقه اي) را در طول بارداري مستند كرده اند، هنوز برخي بيماران و درمان گران نگراني هاي زيادي درباره بيخطري آن ها دارند . اثرات تراتوژنيك و اختلالات رفتاري پس از تولد به طور خاص مورد نظر هستند.

داروهاي مهار كننده بازجذب سروتونين( SSRIs ) براي درمان اختلالات افسردگي و اضطرابي استفاده مي شوند. پزشكان مكرراً اين داروها را براي زنان باردار تجويز ميكنند. گرچه تحقيقات اوليه بر روي اثرات SSRIs در بارداري نتايج گمراه كنندهاي داشت، اكنون دانسته شده كه اثرات مصرف SSRIs بر نوزاد شامل تحريك بيش از حد سروتونرژيك، سندرم هاي محروميت و اثرات طو لاني مدت بر رفتار و عملكرد مي شود.

فلوكستين و متابوليت آن نورفلوكستين بيش از س رتورالين، پاروكستين و فلووكسامين مورد پژوهش قرار گرفته اند. گر چه نتايج اوليه نشان داده كه در طول سه ماهه اول SSRIs خطر ناهنجاري هاي نوزاد را افزايش نمي دهد، داده هاي متناقضي اكنون در باره پاروكستين در دسترس قرار گرفته است . علاوه بر اين ، بحث هايي درباره ارتباط احتمالي بين فلوكستين و سقط وجود دارد . نوزادان مواجهه يافته با فلوكستين در سه ماهه سوم بارداري در معرض خطر بالاتر عوارض نوزادي مثل هيپوگليسمي، هيپوتر مي، ديسترس تنفسي، هيپربيليروبينمي، كاهش آپگار( براساس ارزيابي سريع رنگ پوست، ضربان قلب، رفلكس تحريك پذيري، تون عضلاني و تنفس در دقايق 1و 5و 10 تولد) و افزايش بروز نارسي هستند . علايم مشاهد ه شده ممكن است در اثر مواجهه سمي سروتونرژيك، قطع ناگهاني دارو يا تركيبي از آن ايجاد شده باشد .

برخي محققان ارتباط احتمالي بين مصرف SSRIs و فشار خون ريوي پايدار نوزادي را بررسي كرده و نتيجه گيري كردند احتمال دارد ارتباطي بين مصرف SSRIs در اواخر بارداري و اين عارضه وجود داشته باشد.
نوزادان مواجهه يافته با SSRIs در بارداري در معرض خطر افزايش يافته تشنج به عنوان بخشي از سندرم پرهيز نوزادي قرار دارند.

درمان هاي غيردارويي مثل روان درماني شناختي، رفتاري بايد به عنوان خط اول در درمان افسردگي خفيف تا متوسط در دوران بارداري نظر گرفته شوند. برخي محققان معتقدند درمان دارويي نبايد از زنان مبتلا به افسردگي در اواخر بارداري دريغ شود اما نوزاد بايد پس از تولد از نظر بروز عوارض از نزديك پايش شود.

[yas-90]

ارزيابي و مشاوره تغذيه

افراد سوءمصرف كننده مواد اغلب تغذيه ضعيفي دارند . مواد ممكن است متابوليسم مصرف كنندگان را مختل كند، با قابليت دسترسي مواد مغذي تداخل كند و بر روي اشتها تأثير گذارد . گرچه، ساير عوامل سبك زندگي همراه با مصرف مواد در سوءتغذيه اين بي ماران نقش مهمي ايفا مي كنند . اين عوامل شامل وضعيت اقتصادي ضعيف، عادات تغذيه اي بد ، فعاليت بدني اندك ، بي توجهي به اصول تغذيه صحيح و سلامت و محدود شدن رژيم غذايي به دليل عوارض بارداري مي شوند. بارداري زمان مناسبي براي كمك به زنان براي بهبود نگرشها و رفتارها ي مرتبط با سلامت است . توصيه مي شود كه تمام زنان باردار روي درمان نگهدارنده با متادون:

• از نظر وضعيت تغذيه، عادات غذا خوردن و وزن ارزيابي شوند.

• در مورد رژيم و وزن متناسب براي دست يابي به اهداف بهينه بارداري آموزش و مشاوره بگيرند.

• براي دريافت و مصرف صحيح مكمل هاي تغذيه اي مراقبت هاي بارداري تشويق و حمايت دريافت كنند.

• از نظر وجود مشكلات تغذيه اي ارزيابي و در صورت وجود مشكل براي درمان زير نظر متخصص زنان ارجاع شوند.

[yas-90]

درمان بيش مصرف مواد افيوني در بارداري

آموزشهاي پيشگيري از بيش مصرف مواد افيوني بايد به طور معمول براي تمام بيماران ارايه شود. اين آموزشها بايد نكات زير را پوشش دهند:

• شروع مجدد مصرف مواد با دوز قبلي پس از يك دوره قطع يا كاهش شديد مصرف ميتواند باعث بيش مصرف شود.

• سوءمصرف هم زمان مواد مختلف خطر بيشمصرف را افزايش ميدهد.

• سوءمصرف مواد در حين درمان نگهدار نده با داروهاي آگونيست خطر تداخل دارويي و بيشمصرف مواد را افزايش ميدهد.

• مصرف منظم و صحيح دوز داروي آگونيست (متادون يا بوپرنورفين ) بر بيش مصرف مواد افيوني اثر پيشگيرانه دارد.

• در صورت مواجهه با علايم اوليه بيش مصرف مواد مثل چرت زدن، تكلم جويده جويده، تهوع ، استفراغ و خواب آلودگي ، مراجعه فوري درماني اهميت اساسي دارد.

بيش مصرف حاد مواد افيوني در طول بارداري را مي توان با حمايت تنفسي و استفاده از نالوكسان يك داروي آنتاگونيست كوتاه اثر به عنوان آخرين راه حل درمان نمود. دوز نالوكسان بر اساس پاسخ به درمان و طو ل عمر ماده افيوني مصرف شده تنظيم مي شود. ممكن است لازم شود نالوكسان به صورت مداوم تجويز شود تا اثرات مواد افيوني مصر ف شده برطرف گردد . بايد براي پيشگيري از علايم محروميت حاد كه ميتواند باعث ديسترس جنيني شود نهايت احتياط به كار بسته شود . برحسب سن و قابليت حيات جنين بايد پايش جنيني انجام پذيرد.




157

[yas-90]

شيردهي

شيردهي به عنوان به ترين تغذيه براي نوزاد شناخته شده است . اين روش ارزان بوده و اجراي آن نيز از ساير روش ها ساده تر است . شير مادر كامل ترين شكل تغذيه نوزادان بوده و علاوه بر دارابودن طيفي از منافع سلامتي، رشدي، ايمني و تكاملي باعث كاهش هزينه هاي اجتماعي نيز مي شود. به علاوه مشخص شده كه تماس پوستي با مادر براي نوزاد اهميت دارد و بايد به صورت فعال به مادري كه كاملاً بيدار و هوشيار ا ست و مي تواند به نيازها ي نوزادش پاسخ دهد توصيه شود.



اصول كلي شيردهي

• در توصيه به زنان وابسته به مواد در خصوص شيردهي خطرات اختصاصي بالقوه شيردهي هر مادر بايد در برابر منافع آن به صورت انفرادي شده سنجيده شده و مادر بايد از آنها مطلع گردد.

• براي به حداقل رساندن آسيب هاي احتمالي توصيه مي شود مادر از اثرات محتمل مصرف مواد بر نوزاد مطلع شود و به مادر كمك شود تا براي به حداقل رساندن مواجهه با اثرات اين مواد برنامهريزي كند.

• بهتر است شيردهي بلافاصله قبل از مصرف دارو يا حداقل 1-2 ساعت پس از مصرف آخرين دوز دارو انجام شود.

• توصيه مي شود دارو به صورت دوز واحد و قبل از خواب نوزاد مصرف شود.

• به علت احتمال بروز علايم محروميت ناشي از قطع ناگهاني شيردهي، از شير گرفتن كودك بايد تدريجي (در بهترين حالت طي چند هفته ) و زير نظر پزشك انجام شود.

• در صورتي كه در مورد نحوه راهنمايي مادر در خصوص شيردهي و مشكلات مصرف مواد اطمينان نداريد با يك روان پزشك يا متخصص زنان و زايمان مشورت نماييد.

[yas-90]

شيردهي و درمان هاي نگهدارنده با آگونيست

مادراني كه در دوران بارداري مواد مخدر مصرف مي كرده يا تحت درمان نگهدارنده بوده اند، بايد بدانند منافع تغ ذيه نوزاد با شير مادر از مضرات آن بيشتر است. شيردهي ميتواند در ايجاد پيوند ميان مادر و كودك مفيد باشد و به صورت بالقوه شدت سندرم پرهيز نوزادي را كاهش دهد. در واقع شيردهي به عنوان بخش پايه اي از مراقبت حمايتي در درمان سندرم پرهيز نوزادي محسوب مي شود. هم چنين در مقايسه با شير خشك، مصرف شير مادر با سندرم پرهيز نوزادي خفيف تري همراهي دارد. به طوركلي مادران تحت درمان نگهدارنده با متادون را بايستي به شيردهي تشويق كرد .

توصيه سال 1983 آكادمي طب كودكان آمريكا اين است كه درمان نگهدارنده با متادون در شيردهي فقط زماني بدون اشكال است كه دوز متادون مادر بيش از 20 ميلي گرم روزانه نباشد. گرچه، مطالعات اخيرتر نشان ميدهد كه در دوزهاي نگهدارنده متادون زير 180 ميلي گرم در روز ، ترشح متادون در شير مادر بسيار اندك بوده و محدوديت دوز 20 ميلي گرم در روز براي شيردهي مبناي علمي ندار د. سطح متادون در شير مادر در حدود 21-314 نانوگرم بر ميلي ليتر بوده و بر سطوح خوني متادون در نوزاد تأثير ندارد ، با اين حال نشان داده شده شيردهي مادران روي درمان نگهدارنده با متادون مي تواند طول مدت سندرم پرهيز نوزادي را كوتاه كند.
در زمينه شيردهي در مادران روي درمان با بوپرنورفين داده هاي باليني كافي وجود ندارد. سطح بوپرنورفين در شير مادر معادل سطح سرمي آن است. با اين وجود، به علت زيست فراهمي پايين آن در مصرف خوراكي ( 10-20 %) نوزاد شيرخوار در معرض مقادير كمتري از بوپرنورفين فعال قرار مي گيرد. زيست فراهمي پايين بوپرنورفين توضيح مي دهد چرا سطوح آن در شير اثر اندكي بر سندرم پرهيز نوزادي دارد.

هرچند متادون و بوپرنورفين هر دو در شير مادر قابل رديابي هستند، اما مقاديري از دارو كه در مصرف خوراكي جذب بدن نوزاد مي شود اندك بوده و عوارض نوزادي ايجاد نمي كند. از طرف ديگر شيردهي منافع متعددي دارد كه شامل پيوند مادر- نوزاد، تغذيه و پيشگيري از بيماري هاي كودكي مي شود .

مادران دريافتكننده درمان هاي نگهدارنده با متادون يا بوپرنورفين بايد براي شيردهي تشويق شوند مگر كنترانديكاسيون ديگري براي شيردهي وجود داشته باشد.
لازم به ذكر است كه شيردهي و از شيرگرفتن نوزاد مادر روي درمان نگهدارنده با متادون يا بوپرنورفين بايد تحت نظارت طبي اختصاصي انجام شود، زيرا احتمال پرهيز نوزادي حاصله در اثر از شيرگرفتن سريع را نمي توان قطعاً رد كرد.

[yas-90]

موارد منع شيردهي در زنان سوءمصرف كننده مواد


تنها در موارد زير تغذيه با شير مادر توصيه نم يشود:


عفونت اچ آي وي مادر

شيردهي خطر انتقال اچ آي وي را از مادر به نوزاد خصوصاً در طول 6 ماه اول افزايش مي دهد. مادران اچ آي وي مثبت بايد كاملاً از شيردهي اجتناب نموده و از شير خشك به جاي آن استفاده كنند . مادراني كه به نوزاد خود شير نمي دهند بايد از منافع تماس پوستي با نوزاد مطلع باشند.




مصرف مقادير بالا و مستمر مواد محرك

هنگامي كه مادر مواد محرك استفاده مي كند خطرات بالقوه شيردهي بايد در برابر منافع آن سنجيده شود . بايد به تصميم مادري كه تمايل دارد به كودك خود شير دهد احترام گذاشت و از آن حمايت كرد، مگر آن كه مادر، مصرف كننده مستمر مواد محرك بوده و وضعيت ناپايدار داشته باشد، كه در اين صورت بايد به مادر توصيه شود شير ندهد.

[yas-90]

مصرف مقادير زياد الكل يا داروهاي آرامبخش

وابستگي به الكل و بنزوديازپين ها از موارد منع شيردهي محسوب مي شوند. توصيه مي شود در صورت مصرف مقادير اندك الكل و داروهاي آرام بخش نيز در خصوص شيردهي احتياط شود . اگر مادر شيرده حتي مقادير كم الكل مصرف ميكند، پيشنهاد مي شود قبل از مصرف آن به كودك خود شير بدهد و بين آخرين نوبت الكل و نوبت بعدي شيردهي حداقل چندين ساعت فاصله در نظر بگيرد.

در صورت وجود وابستگي هم زمان به مصرف الكل يا بنزوديازپين ها در طول دوره بارداري يا شيردهي بايد در كنار درمان نگهدارنده با متادون بازگيري دارويي و مداخلات پيشگيري از عود براي بيمار در نظر گرفته شود. بايد به زناني كه بر روي متادو ن پايدار هستند، اما گاهي مواد افيوني غيرقانوني مصرف مي كنند، توصيه شود براي يك دوره 24 ساعته شير خود را دوشيده و دور بريزند و سپس شيردهي را شروع كنند . اين وضعيت انديكاسيوني براي قطع شيردهي محسوب نمي شود. در چنين مواقعي مادر بايد يك براي نوز اد داشته باشد . اين برنامه مي تواند شامل دوشيدن شير و «برنامه ايمني» نگهداري آن پيش از مصرف ماده افيوني غيرقانوني يا تهيه شير خشك به همراه تعيين يك فرد بزرگسال براي مراقبت كودك باشد . بايد به مادراني كه وضعيت ناپايدار دارند و به مصرف مواد افيوني غيرقانوني مثل هرويين يا مواد چندگانه ادامه مي دهند توصيه شود شير ندهند و بايد به آن ها كمك شود تا وضعيت خود را پايدار نمايند.

نكته: يك الگوي ناپايدار مصرف مواد مي تواند مي تواند مشكلاتي را درمورد محافظت از كودك ايجاد نمايد.


لازم به ذكر است كه شواهدي مبني بر اين كه شيردهي خطر انتقال ه پاتيت سي يا هپاتيت ب را به نوزاد افزايش ميدهد وجود ندارد. گرچه HBV DNA و HbsAg در شير مادر يافت شده اند، اما خطر انتقال به نوزاد از راه شيردهي نشان داده نشده است . البته تمام نوزادان مادران HbsAg مثبت بايد ايمن سازي فعال و غيرفعال را در عرض 12 ساعت بعد از تولد دريافت كنند. هنگامي كه زنان HCV مثبت به شيردهي تشويق مي شوند، تصميم گيري آگاهانه مادر اهميت اساسي دارد. اطلاعاتي كه در اين زمينه بايد به مادر ارائه شود عبارتند از:

• ويروس در شير وارد نميشود.

• در غياب عفونت HIV هم زمان كه مي تواند بار ويروسي HCV را افزايش دهد، خطر انتقال پايين است.

• انتقال ممكن است به بار ويروسي بستگي داشته باشد.

• انتقال از راه گوارشي صورت نميگيرد، بلكه از راه خون است.


نكته: زنان آلوده به ويروس هپاتيت ب يا سي بايد از خطر آلوده شدن شيرشان با خون مثلاً در اثر پرهيز يا خون ريزي نوك پستان آگاه شوند و در صورت وقوع آن شير خود را دوشيده و دور بريزند.

[yas-90]

سندرم پرهيز نوزادي

از آنجايي كه مواد مخدر به راحتي از سد جفتي جنيني عبور مي كنند، مصرف مواد به هر شكل در دوران بارداري منجر به وابستگي جنين مي شو د. به مجموعه علايم فيزيولوژيك و رفتار ي مشاهده شده در نوزاداني كه پيش از تولد در رحم مادر در تماس با مواد افيوني قرار مي گيرند « سندرم پرهيز نوزادي » گفته مي شود. اين مجموعه علايم با افزايش فعاليت دستگاه اعصاب مركزي و خودكار مشخص مي شود و به صورت تغييرات دستگاه گوارشي، روده اي و تنفسي بازتاب مي يابد. سندرم پرهيز نوزادي در نوزادان متولدشده از زنان وابسته به مواد مخدر در مقايسه با نوزادان متولدشده از زنان وابسته به ساير مواد يا الكل شايع تر است.


پاتوفيزيولوژي

عوامل متعددي بر روي زمان شروع و شدت سندرم پرهيز نوزادي تأثير مي گذارد كه شامل نوع مواد استفاده شده توسط مادر، آخرين زمان و دوز ماده قبل از زايمان، نوع زايمان، نوع و مقدار بي هوشي يا بي دردي در طول زايمان، نارسي نوزاد ، سرعت متابوليسم كبد نوزاد و وجود بيماري در نوزاد مي شوند. به طوركلي علايم محروميت از متادون ديرتر شروع شده شديدتر هستند و مدت زمان بيشتري طول مي كشند، اما علايم محروميت از پرهيز بوپرنورفين شدت كمتري نسبت به متادون دارند . سندرم پرهيز نوزادي مي تواند خفيف و گذرا يا شديد باشد . سير سندرم پرهيز نوزادي مي تواند اوج گيرنده يا دو مرحله اي باشد. در سير دومرحله اي ابتدا نشانه هاي پرهيز نوزادي بهتر شده، سپس دوباره اوج مي گيرد. شروع سندرم پرهيز نوزادي ممكن است به علت وجود ساير بيماري هاي نوزادي به تأخير بيفتد . علايم محروميت مي تواند در عرض چند دقيقه يا چند ساعت بعد از تولد تا 2 هفته بعد شروع شود، اما بيش تر علايم در عرض 72 ساعت ظاهر مي شوند. زمان شروع نشانه هاي محروميت تابعي از نيمه عمر ماده است به اين صورت كه علايم محروميت مواد با نيمه عمر طولاني تر ديرتر شروع خواهند شد. سندرم پرهيز در نوزادان متولدشده از مادران سوءمصرفكننده مواد افيوني كوتاه اثر مثل هرويين يا كِراك در طول 24 ساعت اول و در نوزادان مادران مصرف كننده بوپرنورفين در 12-48 ساعت اول بعد از تولد شروع مي شود. در مقابل علايم پرهيز نوزادي با متادون زودتر از 48 ساعت شروع نمي شوند. علايم پرهيز مي تواند در نوزادان مواجهه يافته با بوپرنورفين حتي ديرتر آغاز شود . نوزادان نارس علايم خفيف تري دارند كه با تأخير شروع مي شود.

نكته: شواهد قانع كننده اي در حمايت از كاهش دوز متادون در بارداري براي اجتناب از سندرم پرهيز نوزداري وجود ندارد . برعكس، دوزهاي بالاتر با عث بهبود افزايش وزن، كاهش مصرف مواد غيرقانوني و بهبود پايبندي به مراقبت پره ناتال در مادر باردار و افزايش وزن تولد و دور سر، بارداري طولاني تر و بهبود رشد نوزاد مادر متولدشده از مادر تحت درمان نگهدارنده مي شود.

[yas-90]

تشخيص

نوزادان دچار سندرم پرهيز ممكن است هر يك از نشانه هاي زير را داشته باشند: گريه با صداي بلند، بي قراري، اختلال در چرخه خواب و بيداري، لرزش، جهش هاي ميوكلونيك، تشنج، ناتواني در شيرخوردن علي رغم افزايش رفلكس مكيدن، اسهال، استفراغ، تب، تعريق، افز ايش دفعات تنفس در دقيقه، خميازه هاي مكرر و آپنه.


نكته: نوزادان مادران سوء مصرف كننده علاوه بر علايم فوق ممكن است دچار تأخير رشد داخل رحمي و وزن پايين هنگام تولد نيز باشند.


آزمايش ادرار از نظر مواد در تمام نوزادان به طور معمو ل انديكاسيون ندارد . آزمايش ادرار يا مكونيوم از نظر مواد بايد در مواردي در نظر گرفته شود كه يافتن مواد مصر ف شده توسط مادر اهميت تشخيصي دارد، خصوصاً در مواردي كه ارتباط درماني مناسبي با مادر ايجاد نشده است . آزمايش ادرار نوزاد نشان دهنده مواجهه داخل رحمي با مواد در چند روز قبل و آزمايش مكونيوم نشان دهنده مواجه در عرض چند ماه قبل است . احتمال منفي كاذب در آزمايش ادرار با توجه به دشواري گرفتن نمونه ادرار از نوزاد در روز اول و كليرانس سريع برخي مواد بالاست . نتايج آزمايش مكونيوم معمولاً چند روز طول مي كشد تا آماده شود و هم چنين به طور معمول در آزمايشگاه هاي طبي بيمارستان ها انجام نمي شود. در موادري كه تصميم بر انجام آزمايش ادرار يا مكونيوم قرار مي گيرد، بايد انجام آزمايش براي مادر توضيح داده شده و از او رضايت آگاهانه گرفته شود.


تشخيص افترافي سندرم پرهيز نوزادي شامل سپسيس، هيپوگليسمي، هيپوكلسمي، هيپومنيزيمي، هيپرتيروئيديسم، آسفيكسي نوزادي و خو نريزي داخل جمجمه اي مي شود.

[yas-90]

مديريت سندرم پرهيز نوزادي

نوزادان تمام مادراني كه مواد افيوني را به صورت طولانيمدت مصرف مي كنند بايد از نظر سندرم پرهيز نوزادي پايش شوند . سندرم پرهيز نوزادي ممكن است حتي اگر مادر متادون را يك ماه قبل از زمان زايمان (اما نه زودتر ) قطع كرده باشد ديده شود، بنابراين اخذ يك شرح حال دقيق مصرف مواد افيوني اهميت دارد. از طرف دي گر، نوزادان زنان دريافت كننده يك يا چند دوز مواد افيوني براي مثال در هنگام تولد را نبايد در معرض خطر پرهيز در نظر گرفت. همان گونه كه گفته شد ، بيماري هاي مختلفي مثل هيپوگليسمي هيپوكلسمی ، سپسيس و بيماري هاي نورولوژيك ممكن است سندرم پرهيز نوزادي را تقليد نمايند . براي رد اين بيماري ها، بايد نوزادان مشكوك به سندرم پرهيز نوزادي از نظر شمارش كامل خون، الكتروليت ها، كلسيم و قند خون بررسي شوند و در صورت لزوم مشاوره نورولوژيك و سونوگرافي سر انجام گردد.



احياي نوزاد

اگر تاريخچه مصرف مستمر مواد افيوني در طول بارداري وجود داشته باشد، استفاده از داروها ي آنتاگونيست مثل نالوكسان در دوره نوزادي از جمله براي احيا ممنوع است . استفاده از آن مي تواند شرو ع سريع و شديد علايم پرهيز و تشنج را القا كند . در صورت سركوب تنفسي در نوزاد مادر وابسته به موادافيوني، روش هاي معمول احياء شامل باز نگه داشتن راه هوايي و تهويه مكانيكي در صورت نياز بايد انجام شود.



جايگاه مراقبت

در مورد اين كه نوزاد بايد در بخش مراقبت هاي ويژه نوزادان درمان شود يا در بخش بعد از زايمان در كنار مادر مراقبت گردد بايد تصميم گيري شود . به عنوان يك اصل، بايد از جدا كردن غيرضروري نوزاد از مادر اجتناب شود . گرچه در صورت شديد بودن سندرم پرهيز نوزادي پذيرش بخش مراقبت هاي ويژه نوزادي اجتناب ناپذير خواهد بود . تعيين جا يگاه مراقبت به تسهيلات مراقبت در دسترس، وضعيت نوزاد و توانايي مادر براي مراقبت از نوزاد بستگي دارد.

نكته: در صورت امكان انتخاب اول، نگه داشتن نوزاد با مادر است.