روزی که زمین لبخند زد

[Almas Parsi]

روزی که زمین لبخند زد

در روز ۱۹ جولای امسال فضا پیمای کاسینی در موقعیتی قرار گرفت که سیاره زحل میان دوربین های آن و خورشید قرار داشتند و نوعی کسوف را ایجاد می کردند.

گذشته از آن در این موقعیت سیاره زمین نیز در میدان دید قرار داشت.

تیم تصویر برداری کاسینی به رهبری کارولین پورکو، از این فرصت استفاده کرد و نمایی پانارما و موزاییک از زحل تهیه کرد.

تصویر بخشی از این موزاییک که در آن زمین و ماه نیز دیده می شدند به سرعت منتشر شد اما همانطور که کارولین پورکو در گفتگویی با برنامه «در این شب ها» نیز گفته بود، برای تهیه تصویر نهایی ترکیبی زمان بیشتری لازم بود.

سرانجام آن زمان فرا رسید و تصویر نهایی این منظره منتشر شد.




NASA/JPL-Caltech/SSI


این سومین باری است که تصویری از زمین از فضای بیرونی منظومه شمسی تهیه شده است که بار اول مربوط به فضا پیمای ویجر و بار دوم مربوط به فضاپیمای کاسینی بود.

در این موقعیت تصویر برداری در کل ۳۲۳ تصویر در فیلترهای مختلف تهیه شد که از ۱۴۱ مورد آن برای تهیه این موزاییک استفاده شده است. تصویری که می بینید در واقعیت قطری معادل ۶۵۱۵۹۱ کیلومتر دارد.

اندکی فکر کردن به این عدد عظمت این تصویر را بیشتر آشکار می کند.درباره دیدن زمین در این تصویر صحبت های زیادی شده است اما اگر می خواهید عظمت آن را درک کنید تنها به دنبال زمین نباشید. تصویر را بزرگ کنید و با دقت به اطراف آن نگاه کنید.

در این تصویر می توانید نمای حلقه های E زحل را ببینید و همچنین با اندکی دقت می توانید فوران یخ فشان های انسلادوس را که عامل تغذیه حلقه های E هستند را مشاهده کنید.اگر این تصویر را به شکل یک ساعت عقربه ای تصور کنید در موقعیت ساعت ۱۲ می توانید حلقه محو پالنه (Pallene) که عامل به وجود آوردن آن قمر کوچک زحل به همین نام است را ببینید.

این قمر کوچک را کاسینی چند سال پیش کشف کرده بود و در اثر برخوردهای رخ داده ردی از یخ از آن در فضا منتشر شده و این حلقه را به وجود آورده است. ساختار حلقه G را می توانید با حرکت به سمت درون مشاهده کنید و درون آن و در حدود موقعیت ساعت ۱۱ می توان حلقه ظریفی که توسط دو قمر هم مدار یعنی جانوس و اپی متئوس تشکیل شده است را پیدا کنید.

حلقه F به درخشانی در تصویر دیده می شود.در بیرونی ترین ناحیه حلقه E و با حرکت در خلاف جهت عقربه های ساعت به قمر تتیس می رسید. با ادامه جستجوی خود می توانید قمر معروف میماس که با گودال برخوردی معروفش ظاهری ششبیه ستاره مرگ در جنگ ستارگان دارد را پیدا کنید. پرومتئوس، پاندورا، جانوس و اپی متئوس به خوبی در این تصویر مشخص و واضح هستند.

در نهایت زمین ماه، مریخ و زهره میهمانان راه دور این تصویر هستند.




NASA/JPL-Caltech/SSI

و البته این همه داستان نیست برخی از جزییات سیستم حلقه ها و اقمار زحل در این تصویر به ناچار حذف شده اند چرا که آشکار کردن آنها نیازمند تقویت رنگی شدیدی بودکه باعث از بین رفتن درخشش و کیفیت تصویر نهایی می شد اما شما می توانید نسخه های دیگر تصویر را از وب سایت ناسا و یا
پایگاه تصویر برداری کاسینی تهیه کرده و در آنا بخشی از این جزییات را مشاهده کنید.پ

همچنین سری به مقاله جالبفلیپ پلیت در بد آسترونومی بزنید. در زمان تهیه این تصویر خورشید حدود ۱۷ درجه نسبت به صفحه حلقه ها پایین تر بود و کاسینی در فاصله ۱٫۲ میلیون کیلومتری از زحل قرار داشت و تصویر نهایی دقتی در حدود ۷۲ کیلومتر در هر پیکسل دارد.چند دقیقه ای زمان بگذارید و این تصویر را با کیفیت بزرگ تهیه کرده و در آن به گشت و گذار بپردازید.

این منظره یا شگفت انگیز از منظومه شمسی است.

منظره ای چشمگیر از مقیاس ها و شگفتی هایی که تنها در یک نما به تصویر کشیده شده اند.هر یک از اجرام ثبت شده در این تصویر داستانی مهیج برای خود دارند و زمین ما تنها یکی از این هزار داستان این تصویر است.در روزی که این تصویر گرفته شده دعوت بزرگی صورت گرفت و بسیاری از مردم زمین به آن نگریستند و دست تکان دادند و لبخند زدند.

بسیاری آن را بزرگترین عکس دست جمعی ما انسان ها نامیدند و حتی شنیدم که بسیاری می گفتند ما هم در این تصویر هستیم.

به این عکس نگاه کنید و سعی کنید خود، خانه و یا کشورتان را پیدا کنید. به نظرم این عکس درباره ما تک تک آدم ها و انسان ها و کشورها و فرهنگ ها نیست، ما و حتی سیاره ما در این عکس حضوری ندارند اگرچه این عکس به شدت درباره انسانیت است.

بشری کنجکاوی که خطرمی پذیرد، ریسک می کند، به کنجکاوی خود احترام می گذارد و مرزهای جدید را کشف می کند.