آشنايي با مترو باكو

آثار هنري ايستگاه‌ها نشان‌دهنده فرهنگ و تاريخ اين منطقه هستند
مترو باكو- پايتخت جمهوري آذربايجان- در سال 1967 افتتاح شد و هم‌اينك داراي 2 خط، 21 ايستگاه و 32 كيلومتر طول است.
تا قبل از فروپاشي اتحاد جماهير شوروي سابق، مترو باكو شباهت زيادي به سيستم مترو شوروي داشت. ايستگاه‌هاي مركزي عميق و دكوراسيون‌هاي نفيس آن تلفيقي از ارزش‌هاي ملي و سنتي آذربايجان و ايدئولوژي شوروي بود.


تاريخچه:
طرح اوليه سيستم انتقال سريع در باكو به دهه 1930 برمي‌گردد.
بعد از گذراندن جنگ جهاني دوم بدون شكست در برابر آلمان‌ها و فراتر از آن تبديل شدن به قطب استراتژي قفقاز، جمعيت اين منطقه از مرز يك ميليون نفر گذشت و اين خود مجوز لازم براي احداث مترو طبق قانون شوروي بود.
در سال 1947 احداث مترو توسط وزراي شوروي تصويب و عمليات در سال 1951 شروع شد.
در نوامبر 1967 مترو باكو با 6.5 كيلومتر طول، به عنوان پنجمين سيستم انتقال سريع در شوروي سابق به مناسبت پنجاهمين سالگرد انقلاب اكتبر افتتاح شد.
دو خط مترو باكو در مركز شهر يعني در ترمينال راه‌آهن همديگر را به صورت متقاطع قطع مي‌كنند.
خط يك از جنوب‌غربي آغاز مي‌شود، به سمت شمال و جنوب‌شرقي امتداد دارد و در سه مرحله افتتاح گرديد.
خط 2 به موازات درياي خزر آغاز و بعد از پيوستن به خط يك در ترمينال راه‌آهن به طرف غرب و شمال‌غربي امتداد مي‌يابد.
ناآرامي‌هاي سياسي، درگيري‌هاي نظامي و بحران مالي ناشي از فروپاشي اتحاد جماهير شوروي، ادامه فعاليت احداث مترو را مختل كرد.
به علاوه وقايع دهه 1990 يعني حمله تروريستي جولاي 1994 كه 13 كشته و 42 زخمي در پي داشت و انفجار قطار در اكتبر همان سال كه 289 كشته و بيش از 300 زخمي به دنبال داشت، هر دو مترو را تحت ‌تاثير قرار داد.
در اواسط سال 2000 احداث بخش پاياني خط 2 كه از سال 1994 معلق مانده بود، مجددا آغاز و در سال 2008 تكميل گرديد.
در همين سال، تقي احمداف، رييس مترو باكو، طرح احداث 41 ايستگاه جديد را كه دسترسي به ترمينال جديد اتوبوس‌راني و فرودگاه بين‌المللي را پوشش خواهد داد، اعلام كرد.


ايستگاه‌ها:
به دليل ناهموار بودن شهر، بسياري ايستگاه‌ها خيلي عميقند و مي‌توان از آن‌ها به عنوان پناهگاه حملات هسته‌اي استفاده كرد.
بيشتر ايستگاه‌ها با استفاده از موزاييك، مجسمه و نقوش برجسته تصاوير باارزشي دارند و بقيه نشان‌دهنده فرهنگ و تاريخ آذري هستند.
بعد از فروپاشي شوروي، اسامي و دكوراسيون بعضي ايستگاه‌ها طبق ايدئولوژي جديد تغيير كرد.


قطار:
در سال 2005، سيستم مترو 228 دستگاه قطار داشت كه 43تاي آن 4 واگنه بودند.


بليت:
در سال 2006، مديريت مترو سيستم پرداخت جديدي را معرفي كرد و به جاي استفاده از بليت از جديدترين سيستم كارتيRFID بهره برد.
قيمت كارت‌ها 2 منات و قابل شارژ هستند.
دسترسي به اين سيستم جديد هميشگي بوده و در بين مسافران متداول شده است.
با يك منات، مي‌توان كارت را معادل 20 بليت شارژ كرد.
كارت‌ها چندين‌بار قابل استفاده هستند و با يك كارت چند نفر مي‌توانند از مترو استفاده كنند.